مهدی بختیاری: حملات مداوم و دقیق نیروهای مقاومت یمن به سرزمینهای اشغالی -بویژه تلآویو - به یکی از دردسرهای بزرگ صهیونیستها تبدیل شده است، خصوصا که فاصله زیاد یمن با سرزمینهای اشغالی (بیش از 2 هزار کیلومتر)، این امکان را هم از اسرائیل میگیرد که هر وقت دلش خواست بتواند براحتی به آنجا حمله کند (برخلاف آن چیزی که در غزه، لبنان و سوریه دیدیم).
انصارالله یمن به عنوان بخشی مهم از جبهه مقاومت، ۲۰ روز پس از شروع عملیات توفان الاقصی وارد میدان مقابله با رژیم صهیونیستی شد و طی این ۱۴ ماه نقشی اساسی در این مبارزه ایفا کرده است که مهمترین آن در دریای سرخ بوده که حملات زیادی با هدف مختل کردن توان اقتصادی رژیم صهیونیستی انجام داده است.
بندر ایلات به عنوان یکی از ۲ بندر مهم این رژیم (در کنار حیفا) در جنوبیترین نقطه سرزمینهای اشغالی در جوار دریای سرخ قرار دارد و بیشترین نقلوانتقالات اسرائیل از همین بندر انجام میشود و تمرکز یمنیها بر این نقطه، یکی از اصلیترین خطوط مواصلاتی و یکی از شریانهای اصلی حیات اقتصادی رژیم را تقریباً قطع کرده است. هیچ کشتی اسرائیلی یا متعلق به متحدان آن (نظیر آمریکا و کشورهای اروپایی) از کمند آتش یمنیها در این منطقه در امان نبوده و این موضوع اثر زیادی بر اقتصاد اسرائیل در حال جنگ گذاشته است. رژیم اشغالگر برای دور زدن بندر ایلات و انتقال این خط تجاری به بندر حیفا در شمال فلسطین اشغالی هم کار بسیار سختی دارد. طولانیتر شدن مسیر دریایی و انتقال از دریای سرخ به دریای مدیترانه کار آسانی نیست اما همین ایده هم با عملیات اخیر یمنیها در تلآویو از سمت مدیترانه با چالشهای بزرگی مواجه خواهد شد. مبارزه یمنیها با اشغالگران قدس البته تنها محدود به این مساله نبود. در ماههای گذشته، ارسال پهپاد انتحاری به سمت تلآویو و اصابت آن به هدف، صفحه جدیدی از مبارزات یمنیها را ورق زد و اسرائیل فهمید حالا با یک تهدید جدی، این بار از هوا و علیه نقاط بسیار حساس غصبی خود در روی زمین نیز مواجه است. این اقدام نشان داد یمنیها نه فقط در دریای سرخ، بلکه در دریای مدیترانه نیز توان مختل کردن اقتصاد اسرائیل را دارند.
در حالی که اسرائیل به دنبال پیدا کردن راهکاری برای متوقف کردن پهپادهای یمنی بود، انصارالله برگ برنده دیگری رو کرد: موشکهای بالستیک هایپرسونیک «فلسطین 2».
گروههای مقاومت یمنی طی چند روز گذشته چند حمله موفق موشکی به تلآویو داشتند و این عملیاتها آنقدر مهم بود که آمریکاییها این بار به نیابت از فرزند نامشروع خود وارد عمل شدند و اقدام به بمباران سنگین صنعا، پایتخت یمن کردند؛ اقدامی که البته برای آنها بسیار پرهزینه هم بود و یکی از جنگندههای «اف ۱۸» ارتش تروریست آمریکا (تحت فرماندهی سنتکام) حین برگشت هدف قرار گرفت و ساقط شد. اینکه این هواپیما چطور مورد اصابت قرار گرفته، چندان روشن نیست. یمنیها اعلام کردند آتش پدافند هوایی آنها این جنگنده را ساقط کرده و آمریکاییها (شاید برای فرار از ننگ این شکست بزرگ) مدعی شدند پدافند هوایی خودشان به این جنگنده شلیک کرده است (در واقع بین بد و بدتر، بد را عنوان کردند).
فارغ از این موضوع، حملات موشکی یمن به سرزمینهای اشغالی از چند جهت قابل توجه است. اول اینکه این موشکها در حالی به تلآویو اصابت میکنند که حملات به شکل شلیک انبوه (یکی از مهمترین راهکارهای مقابله با پدافند هوایی) صورت نگرفته است و در مواردی تنها با یک تیر موشک انجام شده و همان موشک هم توانسته از پدافند چندلایه اسرائیل عبور کرده و به هدف اصابت کند.
این در حالی است که رژیم صهیونیستی یکی از مدرنترین و در عین حال گرانترین سامانههای موشکی پدافند هوایی در دنیا را در اختیار دارد. گنبد آهنین، فلاخن داوود و پیکان مهمترین سامانههایی هستند که در سیستم پدافند هوایی اسرائیل هر کدام برای یک مامورت خاص تعریف شدهاند و علاوه بر این، پس از عملیات «وعده صادق 2» که ایران در آن با 200 فروند موشک به سرزمینهای اشغالی حمله کرد و عمده این موشکها نیز توانستند از کمند پدافند هوایی اسرائیل عبور کنند، صهیونیستها اقدام به خرید سامانه موشکی جدید «تاد» از ایالات متحده کردند و تحویل سریع آن به رژیم نیز بازخوردهای زیادی در رسانهها پیدا کرد. حالا موشک تنهای یمنیها از همه این سامانهها عبور میکند و این بزرگترین چالش ارتش صهیونیستی است و آنها بخوبی میدانند تداوم چنین وضعی، خصوصا اگر با حملات پرتعداد موشکی همراه شود، قطعاً آنها را دچار خسارات فراوانی خواهد کرد که تبعات آن میتواند تا مدتها دامنگیر صهیونیستها باشد.
این درحالی است که رژیم صهیونیستی سال 2022 حدود 23 میلیارد دلار هزینه ارتش خود کرده اما در مقابل، یمنیها با هزینه بسیار پایینتر توانستهاند علاوه بر غلبه بر پدافند اسرائیل از سد پدافند ضدموشکی تاد آمریکا هم بگذرند.
در حقیقت این عملیاتها که به صورت کمحجم اما مداوم، آن هم از فاصله بیش از 2 هزار کیلومتری انجام میشود، نشان میدهد ساختار پدافند هوایی رژیم صهیونیستی با ضعفهای جدی مواجه است و کمک گرفتن از کشورهای عضو ناتو، همپیمانان منطقهای و حتی استقرار سامانههای آمریکایی هم نتوانسته به آنها کمکی کند.