بهراد رشوند: 10 روز از رفتن گاریدو گذشته و هنوز هیچ خبری از جانشین او نیست. هواداران هم که حالا دیگر پذیرفتهاند کریم باقری نه اهل نمایش است و نه دنبال سرمربیگری، با دلنگرانی به این نیمکت خالی چشم دوختهاند. اما آنچه بیشتر از نبود سرمربی قلب طرفداران را میلرزاند، تقویم فشردهای است که از همین چند روز دیگر آغاز میشود؛ تقویمی که میتواند این تیم را یا به اوج برساند یا در گرداب ناکامی فرو ببرد.
* نامها میآیند و میروند
در این ۱۰ روز، از میان گردوغبار خبرها، هر روز یک نام برای سرمربیگری پرسپولیس بیرون کشیده میشود اما عجیب آن است که این اسامی هیچ ربطی به هم ندارند؛ یکی عاشق دفاع اتوبوسی، یکی معلم فوتبال هجومی، یکی استراتژیست و دیگری مرد ایدههای ساده. انگار مدیران باشگاه لیستی از مربیان موجود تهیه کردهاند و بدون هیچ حساب و کتابی، هر کدام را که به نظرشان جالبتر میآید، به عنوان گزینه مطرح میکنند! این سردرگمی البته در جایی که هیچ نشانی از استراتژی دیده نمیشود، چندان هم دور از انتظار نیست.
* سوپرجام؛ نخستین آزمون بزرگ
اما همه ماجرا این نیست. کمتر از 2 هفته تا دیدار با سپاهان در سوپرجام باقی مانده است؛ سپاهانی که همین چند هفته پیش در لیگ، پرسپولیس را شکست داد و حالا برای گرفتن یک جام دیگر شمشیر را از رو بسته است. سوپرجام، با تمام اهمیتی که برای هواداران ۲ تیم دارد، فقط یک ایستگاه از مسیر سخت پیشروی پرسپولیس است؛ دیداری که نتیجه آن، علاوه بر یک جام، حیثیت ۲ باشگاه را رقم میزند.
هواداران سپاهان این روزها با خیال راحت به برنامههای تیمشان نگاه میکنند اما در تهران، نه خبری از سرمربی هست، نه خبری از برنامهای منسجم برای مواجهه با چنین رقبا و شرایطی.
* تقویمی که سرنوشتساز است
نگاهی به تقویم پرسپولیس در ۳۵ روز پیش رو نشان میدهد اوضاع پیچیدهتر از چیزی است که تصور میکنیم. این تیم در این بازه زمانی باید به مصاف ذوبآهن، فولاد، تراکتور، گلگهر، سپاهان، الهلال و النصر برود؛ نبردهایی که هر کدام میتواند تکلیف یک جام را مشخص کند.
بازی با ذوبآهن و فولاد شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد اما وقتی در شرایطی وارد این مسابقات میشوید که سرمربیتان هنوز مشخص نیست، همه چیز پیچیده میشود. گلگهر با مهدی تارتار سابقه دردسرسازی برای پرسپولیس را دارد و سپاهان؟ تیمی که اگر در سوپرجام برنده شود، انگیزهاش دوچندان خواهد شد تا در لیگ هم پرسپولیس را عقب نگه دارد.
از همه اینها که بگذریم، پرسپولیس باید در لیگ قهرمانان آسیا مقابل الهلال و النصر بایستد. الهلال با ستارههایش و النصر با رونالدو و تیم کهکشانیاش، چالشهایی هستند که یک اشتباه مدیریتی میتواند تیم را مقابلشان نابود کند.
* سوءمدیریت یا بیخیالی؟
آنچه این روزها هواداران پرسپولیس را بیش از هر چیزی عصبانی کرده، بیعملی مدیران باشگاه است. انگار هیچکس در دفتر رضا درویش از این تقویم خبر ندارد. هیچ خبری از برنامهریزی نیست، هیچ حرفی از تقویت تیم شنیده نمیشود و مهمتر از همه، هیچ اقدام جدیای برای انتخاب سرمربی دیده نمیشود.
حالا این سوال پیش میآید: آیا پرسپولیس میتواند با چنین وضعیتی از این ماراتن ۳۵ روزه جان سالم به در ببرد؟ یا این فصل، همانجا که تازه به نیمهاش رسیدهایم، به کابوسی برای سرخها تبدیل خواهد شد؟
زمان میگذرد و فرصتها یکییکی از دست میرود. هواداران نگران اما مدیران خونسرد. شاید وقتش رسیده یکی به رضا درویش بگوید بازی با نامها و گزینهها دیگر کافی است. وقت تصمیمگیری است. آیا او این را متوجه میشود؟
***
گزینه اول پرسپولیس دوباره «نه» گفت
«والتر ماتزاری» سرمربی سابق اینتر و ناپولی، بار دیگر پیشنهاد پرسپولیس را رد کرد و دست مدیران باشگاه را خالی گذاشت.
پرسپولیس این روزها در تلاش است پیش از شروع تمرینات نیمفصل، تکلیف نیمکت خود را روشن کند. بعد از اینکه کریم باقری اعلام کرد فقط برای 2 بازی تیم را هدایت میکند و روی موضع خود نیز پافشاری کرد، رضا درویش، مدیرعامل باشگاه چارهای جز انتخاب سرمربی جدید ندارد.
* ۳ گزینه خارجی؛ بدون نتیجه
درویش به طور موازی با ۳ مربی خارجی مذاکره میکند و یکی از مهمترین گزینههایش والتر ماتزاری است. ماتزاری که در ابتدای فصل نیز نزدیک به پذیرش هدایت پرسپولیس بود، همان زمان قید کار در لیگ ایران را زد و جای خود را به گاریدو داد.
حالا با رفتن گاریدو، باشگاه پرسپولیس دوباره سراغ ماتزاری رفته است اما این مربی ایتالیایی بار دیگر به پیشنهاد سرخپوشان پاسخ منفی داد و تاکید کرد تمایلی به کار در فوتبال آسیا ندارد. این تصمیم باعث شد پرونده حضور ماتزاری روی نیمکت پرسپولیس برای همیشه بسته شود.
* چالش بزرگ درویش
مدیرعامل پرسپولیس حالا در شرایطی قرار گرفته که باید در کوتاهترین زمان ممکن، گزینه مناسب دیگری پیدا کند. هواداران که از نتایج پرنوسان نیمفصل اول ناراضیاند، انتظار دارند انتخاب سرمربی با دقت و استراتژی انجام شود.
اما با توجه به گزینههایی که تاکنون مطرح شدهاند، به نظر میرسد این فرآیند بیشتر از همیشه با ابهام روبهرو است.
پرسپولیس اگر چه روی کاغذ برای ۴ جام میجنگد اما با نیمکتی خالی و بدون سرمربی، این جنگ بیشتر شبیه دویدن روی طناب باریکی است که هر لحظه ممکن است زیر پای تیم خالی شود. آیا مدیران باشگاه میتوانند این بحران را مدیریت کنند؟ یا هواداران باید هر روز منتظر شنیدن اخبار منفی درباره گزینههای ردشده باشند؟
سرخها زمان زیادی برای آزمون و خطا ندارند. انتخاب یک مربی باتجربه و توانمند، نهتنها میتواند فصل را نجات دهد، بلکه امید هواداران را هم زنده نگه میدارد. حالا همه نگاهها به اتاق مدیریت است؛ آیا این بار تصمیم درست گرفته خواهد شد؟