عبدالله دارابی: سوپر ال‌کلاسیکوی ایران به لحاظ نوع بازی، یکی از بازی‌های خوب نیم‌فصل استقلال از آب درآمد، گویا قلق مربیگری موسیمانه اینگونه است؛ هرچه حریف قوی‌تر، تیم پیتسو نیز بهتر.

استقلال بازی را بهتر از سپاهان پرمهره شروع کرد و دقیقه ۲۲ با پاس عمقی رضاوند و بغل پای دقیق مسعود جمعه به گل رسید. جمعه دقیقه ۳۳ روی سانتر رامین رضاییان صاحب یک فرصت عالی دیگر شد اما با بی‌دقتی توپ را به فضای بالای دروازه نیازمند کوبید تا همان‌گونه که با یک گل بهار نمی‌شود، تک‌گل جمعه نیز دلیلی بر کیفیت بالای این بازیکن نباشد. تا مرور زمان چه نشان دهد!

دقیقه ۳۵ بازی پاس لیموچی از بین ۲ مدافع استقلال به محمدمهدی محبی رسید اما ضربه او را حسینی به کرنر فرستاد. استقلال نیمه اول روان‌تر از بازی‌های قبلی‌اش و حتی بهتر از سپاهان ظاهر شد ولی نتوانست از حملات خود به گل دیگری برسد چون در فاز پایانی حملاتش با کاستی‌هایی مواجه بود.

زردپوشان اصفهانی با علم به ضعف کاکوتا در امور دفاعی و فشار وارده به رضاییان از این بابت، بیشتر حملات‌شان را بر جناح چپ خود متمرکز کردند؛ توپ لو دادن‌های سلسله‌وار آبی‌پوشان در دقایق پایانی این نیمه نیز مزید بر علت شد تا میهمان بر دروازه میزبان خیمه زند ولی یک تکل خوب و به موقع از چشمی روی پای لیموچی و یک ضربه بد از محبی، مانع تهدید جدی دروازه حسینی شد.

استقلال نیمه دوم را نیز هجومی‌تر از سپاهان شروع کرد و دقیقه ۵۲ روی یک کار تاکتیکی خوب که از خط دفاعی‌اش آغاز کرده بود صاحب یک فرصت خوب دیگر شد اما رضاییان نتوانست از پاس رضاوند استفاده بهینه را ببرد و ضربه او را محبی از روی خط دروازه دفع کرد. معمایی است؛ رضاوند بازی‌های پایانی و در آستانه نقل و انتقالات را خوب ظاهر می‌شود! دقیقه ۶۸ نیز نیازمند شوت علیرضا کوشکی را در ۲ مرحله کنترل کرد تا سپاهانی‌ها که سوار بازی شده بودند گل دوم را نخورند. استقلال که با بیرون رفتن ماشاریپوف عقب نشسته بود، فرصت بیشتری برای حملات پردامنه شاگردان کارترون ایجاد کرد و بالاخره دقیقه ۷۴ روی پاس تودر و دقیق انزونزی، لیموچی از اشتباه خط دفاع استقلال در آفسایدگیری نهایت بهره را برد و به زیبایی دروازه حسینی را باز کرد تا بازی پایانی نیم‌فصل با تقسیم امتیازات خاتمه یابد.

آبی‌پوشان تهرانی، اگر چه بسان ۳ دیدار قبل، با تساوی زمین را ترک کردند ولی این بار با ارائه یک بازی بهتر در مقابل حریفی قدر؛ می‌توانستد با یک برد شیرین، نیم‌فصل تلخ خود را به پایان ببرند ولی فرصت‌سوزی‌ها و غفلت‌شان مانع آن شد.

سوای ۲ فرصت گلی که استقلالی‌ها از دست دادند در دقایق ۵۴ و ۶۷ نیز اشتباه کاکوتا در تصمیم‌گیری و ارسال پاس بد او، ۲ حمله خوب آنها را هدر داد. تعویض‌های موسیمانه در فاز هجومی هم گرهی نگشود، چرا که تنها تاثیر رمضانی در بازی، خطای او روی بازیکن حریف بود و لاغیر! واقعا بلانکو با وجود انتقادات، در هر حالتی از رمضانی سرتر است، استقلال با حضور آرمان رمضانی عملا خودش را ۱۰ نفره می‌کند.

حالا انتظارات بر استفاده بهینه استقلال و موسیمانه از تعطیلات نیم‌فصل متمرکز است. خروجی‌اش چه باشد باید نیم‌فصل دوم را انتظار کشید.