زهره فلاح‌زاده: بدون شک نام زهرا رحیمی به عنوان جوان‌ترین مدال‌آور پارالمپیک در تاریخ ورزش ایران جاودانه خواهد ماند. رحیمی ۱5 ساله که توانست در پارالمپیک پاریس به مدال نقره برسد، حالا با پاداش چند میلیاردی خود برای پدرش هدیه‌ای خریده است. قیمت این تریلی حدود 9 میلیارد است که نزدیک 8 میلیارد آن را رحیمی از پول جوایزش جور کرد. اینکه یک ورزشکار که مدال مهمی در تورنمنت جهانی به دست آورده و پاداشش را تماما تقدیم پدرش کرده، بسیار قابل ستایش و احترام است. شاید زهرا می‌توانست با این پاداش آینده خود را بیمه کند و حتی مثل اکثر ورزشکاران برای خود ماشین لوکس و خانه‌ای مجلل خریداری کند اما او ترجیح داد پدرش را خوشحال کند و لبخند بر لب او بیاورد.

خبرنگار «وطن امروز» پس از این اقدام زیبا و‌ پسندیده با زهرا رحیمی گفت‌وگو کرد. رحیمی در این گفت‌وگو صحبت‌هایی کرده که نشان می‌دهد بی‌جهت نیست در چنین سن و ‌سالی در بزرگ‌ترین رویداد جهانی به مدال رسیده است. پرواضح است رحیمی در خانواده‌ای محترم پرورش یافته که احترام به بزرگ‌تر مهم‌ترین خصیصه آنهاست.

زهرا رحیمی، دارنده مدال نقره پارالمپیک پاریس ابتدا در رابطه با اینکه چطور شد سر از تکواندو درآورد، صحبت کرد: من از ۶ سالگی تکواندو کار می‌کردم اما قبل از اینکه در این رشته فعالیت کنم، کاراته‌کا بودم. با توجه به اینکه استادم گفت در تکواندو با استعدادتری و بیشتر می‌توانی موفق شوی، تصمیم گرفتم تکواندوکار بشوم. من اوایل تکواندو را به شکل یک ورزش برای تفریح می‌دیدم و قصد نداشتم حرفه‌ای ادامه بدهم اما کم‌کم وارد اردوهای تیم‌ ملی شدم.

وی در ادامه از مدال‌های کسب‌شده‌اش گفت: نخستین اعزام من به مسابقات آسیایی ویتنام بود که مدال طلا گرفتم و به عنوان فنی‌ترین بازیکن آسیا انتخاب شدم. دومین اعزامم همین پارالمپیک پاریس بود که نقره کسب کردم و بعد از آن هم تورنمنت بحرین بود که مدال طلا گرفتم.

ملی‌پوش پاراتکواندوی ایران در پاسخ به این سوال که خودت فکر می‌کردی در سن کم بتوانی در مهم‌ترین رویداد جهانی به مدال برسی، تصریح کرد: تلاش و پشتکارم زیاد است و همیشه سعی می‌کنم صد خودم را در مسابقات بگذارم که هر چه زودتر به هدفم برسم. خدا را شکر تمام تلاش‌هایی که در این راه سخت کردم با کمک استاد‌انم و پدر و مادرم نتیجه داد. 

رحیمی در رابطه با هدیه یک دستگاه تریلی به پدرش هم اظهار داشت: من قبل از شروع مسابقات پارالمپیک، آرزو داشتم مدال کسب کنم و گفته بودم اگر این امر تحقق یابد، برای پدرم ماشین سنگین یا همان تریلی می‌خرم. پدرم را هم از این نیت باخبر کرده بودم. بعد از مدالی که کسب کردم، با تمام جوایزی که از وزارت ورزش، کمیته المپیک، نهادهای استانی و هیات‌ها دریافت کرده بودم، برای پدرم این هدیه را خریداری کردم.

وی در رابطه با اینکه پدرش چه واکنشی در برابر این هدیه داشت، گفت: پدرم از اول مخالف این کار بود و گفت این جوایز را برای خودت سرمایه‌گذاری کن ولی من حرف ایشان را گوش نکردم و ماشین را خریدم. درباره احساس پدرم پس از خریدن ماشین هم می‌توانستم خوشحالی را در چشمانش ببینم.

دارنده مدال نقره پارالمپیک پاریس درباره اینکه دلیل خریدن این هدیه چه بود، توضیح داد: برای من بزرگ‌ترین هدف این است که پدر و مادرم در آسایش باشند و همیشه خوشحال باشند. پدر و مادرم برای من خیلی زحمت کشیده‌اند و در برابر تمام زحماتی که انجام داده‌اند این یک کار ناچیزی بود. امیدوارم توانسته باشم با این کار حداقل کمی از زحمات آنها را جبران کنم.

رحیمی در پایان گفت: از بچه‌های سرزمینم می‌خواهم قدر پدر و مادرشان را بدانند. پدر و مادر بزرگ‌ترین نعمتی هستند که هر فردی دارد و تنها کسانی هستند که پشت‌مان ایستاده‌اند و دوست‌مان دارند. در ضمن روز پدر را هم به تمام پدران سرزمینم تبریک می‌گویم که همیشه پشت بچه‌های‌شان ایستاده‌اند.