دیروز در عصر سرد اراک، پرسپولیس به راحتی هرچه تمام‌تر یک جام را به سپاهان هدیه داد. هنوز بازی درست آغاز نشده بود که سپاهان با نخستین هجومش شوکی سهمگین به سرخ‌پوشان وارد کرد. دقیقه سوم بازی بود که آریا یوسفی، با پرتاب اوتی ساده، توپ را به محوطه جریمه فرستاد و «استیون انزونزی» فرانسوی با ضربه‌ای سرضرب، قلب دروازه پرسپولیس را شکافت. این یک شروع ناباورانه بود؛ همان‌قدر سریع، همان‌قدر سنگین.

کریم باقری که برای آخرین بار هدایت تیم محبوبش را بر عهده داشت، از کنار خط محو این صحنه شد. هرچند بازی ادامه داشت اما انگار این گل زودهنگام، مثل وزنه‌ای سنگین بر پای پرسپولیس بسته شده بود. سرخ‌ها تلاش می‌کردند بازی را به دست بگیرند اما برنامه مشخصی در کار نبود. حملات پراکنده و بی‌نتیجه، تنها چیزی بود که از تیمی با این همه ستاره برمی‌آمد.

دقیقه ۲۳، پرسپولیس فرصتی طلایی به دست آورد. اوستون ارونوف، ستاره ازبک تیم، با سرعت وارد محوطه سپاهان شد اما پیام نیازمند مثل عقابی از دروازه بیرون پرید و توپ را با مهارتی مثال‌زدنی از چنگش درآورد. چند دقیقه بعد، عیسی آل‌کثیر یک ضربه آکروباتیک تماشایی را روانه دروازه زردپوشان کرد اما توپ با اختلافی ناچیز از کنار تیر عمودی به بیرون رفت.

نیمه نخست با همان یک گل به پایان رسید. پرسپولیس بازنده بود اما تیم برتر زمین به نظر می‌رسید؛ مالکیت توپ، حملات بیشتر و خلق موقعیت‌های خطرناک‌تر، همه و همه نشان از برتری سرخ‌ها داشت اما فوتبال، تنها به آمار و ارقام گوش نمی‌دهد؛ نتیجه، حرف آخر را می‌زند.

نیمه دوم آغاز شد و پرسپولیس با عطش بیشتری به میدان آمد. کریم باقری می‌دانست که باید هر چه سریع‌تر بازی را به تساوی بکشاند. دقیقه ۵۳، اشتباهی عجیب از مدافع سپاهان، آل‌کثیر را در موقعیتی طلایی قرار داد. توپ به شکلی عجیب و غریب به او رسید اما باز هم این پیام نیازمند بود که ناجی تیمش شد. او با خروجی به‌موقع، ضربه آل‌کثیر را خنثی کرد و امیدهای پرسپولیس را برای لحظه‌ای دیگر فرونشاند.

در ادامه، برخوردهای فیزیکی میان بازیکنان شدت گرفت. سوت‌های داور، پیام حیدری، گاهی بازی را متوقف می‌کرد و گاهی هم اعتراض هر ۲ تیم را به دنبال داشت اما هیچ‌کدام از صحنه‌ها آنقدر حساس نبودند که کار به کمک داور ویدئویی (VAR) کشیده شود.

دقیقه ۶۷، سپاهانی‌ها فرصتی دیگر برای تمام کردن کار داشتند. مهدی لیموچی از فاصله‌ای نزدیک شوتی سنگین زد اما گندوز، دروازه‌بان پرسپولیس، با واکنشی فوق‌العاده توپ را به کرنر فرستاد. با اینکه بازی از نظر نتیجه برای پرسپولیس ناامیدکننده بود اما تلاش‌های گندوز تیمش را در بازی نگه داشت.

دقیقه ۷۹، شاید حساس‌ترین لحظه بازی رقم خورد. ارسال زیبایی از سمت راست، علی علیپور را در موقعیت سرزنی قرار داد. ضربه او عالی بود اما باز هم این پیام نیازمند بود که ستاره میدان لقب گرفت. او با پرشی خیره‌کننده توپ را از زیر تیر افقی بیرون کشید.

فشار پرسپولیس در دقایق پایانی به اوج رسید. حتی وقت‌های اضافه هم شبیه به میدان نبرد بود اما سپاهان با دفاعی متمرکز و تاخیری هوشمندانه، زمان را به نفع خود مدیریت کرد. دقیقه ۸۶، پرسپولیسی‌ها معتقد بودند روی گئورگی گولسیانی خطای پنالتی شده است اما داور و VAR هیچ نشانی از خطا ندیدند و بازی ادامه یافت.

7 دقیقه وقت اضافه، اوج هیجان را به بازی تزریق کرد اما نتیجه تغییر نکرد. وقتی داور سوت پایان را زد، سپاهان با همان تک گل دقیقه سوم، جام را به نصف جهان برد. برای پرسپولیس و کریم باقری، این یک شکست تلخ بود. مردی که همیشه در سایه بود، این بار که هدایت تیم را بر عهده داشت، نتوانست پایان خوشی برای خودش و هواداران رقم بزند.

سپاهان اما با این پیروزی، نشان داد که چرا یکی از مدعیان همیشگی فوتبال ایران است. جامی دیگر به کلکسیون افتخارات زردپوشان اضافه شد و این بار هم، فوتبال داستان خودش را تعریف کرد: داستانی تلخ و شیرین، درست مثل همان روز سرد در اراک.