گروه بین‌الملل: سرانجام خبر توافق آتش‌بس جنگ غزه به رسانه‌های جهان مخابره شد؛ خبری که نوید آتش‌بس را برای مردم غزه به ارمغان آورد و رژیم صهیونیستی را مجبور به پذیرش توافقی کرد که حداکثر آورده‌اش برای آن رژیم رهایی اسرای صهیونیست است؛ اسرایی که اسرائیل با هدف آزاد کردن آنها به نوار غزه لشکرکشی کرد و 16 ماه گذشته را در این کرانه باریک و پرتراکم دست به جنایات جنگی زد اما سرانجام آنها از همان مسیری آزاد خواهند شد که حماس تعیین کرده بود. دفتر نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی از تصویب توافق آتش‌بس در روز جمعه خبر داد. آتش‌بس توافق شده به معنای صلح نیست و تا زمانی که انسان فلسطینی حقوق خود را به دست نیاورده باشد این جنگ پایانی نخواهد داشت اما این آتش‌بس به معنای یک پیروزی بزرگ برای مقاومت غزه است؛ مقاومتی که با آغاز عملیات توفان الاقصی نخستین ضربه را به چهره امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی وارد کرد و تمام توجهات در جهان را به خود جلب کرد و در مراحل بعدی ضربات خود را به اقتصاد، سیاست و جامعه رژیم اشغالگر وارد کرد و در نهایت چهره رژیم غاصب را در جهان نابود کرد. نقابی که برای ساخت آن چند دهه و صد‌ها میلیارد دلار هزینه شده بود در 16 ماه گذشته فروریخت و اکنون اسرائیل در جهان منفور است. 

* پیروزی حماس و مقاومت

نخستین روزهای پسا 7 اکتبر سران رژیم صهیونیستی و فرماندهان جنایتکار این رژیم اشغالگر جنایات خود را در نوار غزه آغاز کردند و هدف آنها نیز به زانو در آوردن جنبش حماس و مقاومت اسلامی فلسطین بود؛ هدفی که با اجرای دکترین ژنرال‌ها  در باریکه پرتراکم غزه پیگیری شد. این اقدام جنایتکارانه و خونبار ارتش رژیم صهیونیستی ناشی از ضعف و توان اطلاعاتی و عملیاتی آنها در نوار غزه بود که حتی پس از اشغال و تجاوز زمینی به این باریکه ساحلی نیز برطرف نشد. ضعفی که تنها به حوزه اطلاعاتی و نظامی محدود نبود و مقاومت در قلوب مردم غزه نیز حضور داشت. برای نابودی این حضور و شکست آن صهیونیست‌ها تصمیم به هدف قرار دادن غیرنظامیان گرفتند؛ جنایتی که هدف آن ایجاد یأس، ناامیدی، ضدیت با ایده مقاومت و تسلیم در برابر خواسته‌های رژیم صهیونیستی در نوار غزه بود. 

اوج این جنایات طرح ژنرال‌ها بود که هدف از آن خالی کردن شمال نوار غزه از سکنه با هدف قرار دادن مراکز درمانی و قطع امدادرسانی به این منطقه با ایجاد محاصره زمینی بود؛ محاصره‌ای که اجازه ورود آب، سوخت، غذا و دارو را به شمال نوار غزه نمی‌داد و هزاران فلسطینی را شهید و زخمی کرد. رژیم صهیونیستی با اجرای این طرح‌های ضدانسانی و زیر پا گذاشتن تمام اصول انسانی قصد داشت مقاومت را تسلیم خواسته‌های خود کند و چهره شکست‌ناپذیر خود را با شکست مقاومت مردم غزه بازسازی کند؛ اقداماتی که در نهایت موفق نبود و دولت صهیونیست مجبور به پذیرش توافقی شد که اهداف تعیین‌شده ارتش اشغالگر این رژیم در آن جایی ندارد. ارتش اسرائیل در روزهای ابتدایی یورش وحشیانه هوایی، دریایی و زمینی به نوار غزه اهدافی را برای خود تعیین کرده بود. از جمله این اهداف نابودی حماس و تشکیلات مقاومت در نوار غزه بود. آنها این اهداف را به شیوه‌های گوناگونی امتحان کردند. از جمله هدف قرار دادن غیرنظامیان، زیرساخت‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس و چادرهای پناهندگان و گرسنگی دادن به آنها یا ایجاد پروپاگاندای رسانه‌ای علیه مقاومت غزه که هیچ‌کدام از اقدامات شیادانه و جنایتکارانه رژیم صهیونیستی نتوانست ضعف نظامی و اطلاعاتی آنها را جبران کند. ارتش رژیم صهیونیستی همچنین با وجود تسلط طولانی‌مدت بر بسیاری از نواحی نوار غزه نتواست شبکه تونل‌های مقاومت در این باریکه کوچک را کشف و نابود کند و طرح‌هایی مانند انتقال آب دریا به درون شبکه تونلی حماس نیز با شکست مواجه شد و تنها در مرحله رسانه‌ای باقی ماند.

جنبش حماس همچنین به رغم دریافت ضربات متعدد از سوی رژیم صهیونیستی و ترور فرماندهان و رهبران سیاسی این جنبش توانست ساختار و تشکیلات خود را حفظ کند؛ اقدامی که مشابه آن در لبنان نیز رخ داد اما جنبش حماس تحت حملات و فشار بیشتری توانست این پیروزی را به دست آورد که قابل توجه است. شاید بتوان اهمیت بالای حفظ ساختار حماس را در نحوه نگهداری اسیران صهیونیست فهم کرد. سربازان رژیم صهیونیستی با وجود تجهیزات پیشرفته ماهواره‌ای، نظارتی و همچنین اجرای عملیات‌های جست‌وجوی متعدد و تلاش فراوان سرانجام نتوانستند اسرای صهیونیست را پیدا کنند و نیروهای محافظ اسرای صهیونیست نیز فوق‌العاده عمل کردند؛ به نحوی که ده‌ها تیم نگهداری اسیران صهیونیست همچنان در محل اختفای خود باقی مانده و وظیفه خود را اجرا می‌کنند. این قدرت نشان از توان بالای ساختار حماس بویژه در بخش اطلاعاتی است. از سوی دیگر نحوه شهادت شهید یحیی سنوار نیز نشان‌دهنده این حقیقت است که تمام پروپاگاندای صهیونیست‌ها درباره خروج وی از نوار غزه یا پنهان شدن وی در تونل‌ها دروغ محض است و وی در درگیری اتفاقی و بر روی زمین به شهادت رسید. البته مابقی فرماندهان مقاومت مانند محمد سنوار و محمد ضیف همچنان در نوار غزه حضور دارند و رژیم نتوانسته است به آنها دست پیدا کند و این فرماندهان پس از شهادت یحیی سنوار تعداد زیادی نیرو جذب کرده‌اند که منجر به نگرانی رژیم صهیونیستی شده است و تمام این موارد نشان‌دهنده پیروزی مقاومت و شکست رژیم صهیونیستی در نابودی حماس است.

* شکاف سیاسی در داخل اسرائیل

یکی دیگر از نشانه‌های پیروزی مقاومت پس از توافق آتش‌بس، شکست سیاسی کابینه رژیم صهیونیستی است. کابینه‌ای که قرار بود با اقدامات قاطع یا به عبارت دیگر با جنایات بی‌حد و حصر خود علیه مردم غزه، لبنان و کرانه باختری، شکست اطلاعاتی و نظامی‌اش در 7 اکتبر 2023 را جبران کند، سرانجام مجبور به پذیرش توافقی شد که حماس از ابتدا تعیین کرده بود. آتش‌بس در ازای آزادی اسرای صهیونیست، معادله‌ای بود که در ابتدای جنگ مطرح شد اما مخالفت وزرای به اصطلاح فوق مذهبی صهیونیست کابینه نتانیاهو با هر گونه آتش‌بس و از سوی دیگر حمایت‌های بی‌چون و چرای غرب از صهیونیست‌ها منجر به طولانی شدن جنگ و باز شدن دست صهیونیست‌ها برای ادامه جنایات‌شان شد. کابینه رژیم صهیونیستی و وضعیت آن، بزرگ‌ترین اعتراف به شکست رژیم در توافق آتش‌بس با حماس است. ایتامار بن‌گویر، وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی و متحد نتانیاهو بیشترین واکنش منفی را به توافق آتش‌بس نشان داده و آن را ننگ و خیانت برای رژیم نامیده است. وی همچنین اعلام کرده است در دولتی که چنین توافقی را امضا کند، باقی نخواهد ماند. البته به احتمال بسیار زیاد منظور وی از این جملات به شخص خود او و حزبش محدود می‌شود، زیرا وی در روزهای گذشته و با مطرح شدن نزدیکی توافق آتش‌بس تلاش‌های خود را برای جلوگیری از اجرای آن افزایش داده بود و تلاش داشت دیگر چهره افراطی کابینه رژیم صهیونیستی یعنی اسموتریچ را نیز با خود همراه کند تا با استعفای ۲ حزب «قدرت یهودی» و «صهیونیسم مذهبی» دولت را ساقط کند؛ اقدامی که به تنهایی ممکن نیست زیرا با پیوستن یسرائیل کاتس، وزیر جنگ جدید رژیم صهیونیستی به کابینه و همچنین حضور گیدئون ساعر به عنوان وزیر خارجه رژیم صهیونیستی، وضعیت به گونه‌ای رقم خورده که تعداد کرسی‌های طرفدار دولت از 64 به 68 کرسی رسیده است و تنها در صورتی کابینه ساقط خواهد شد که هر ۲ حزب راستگرای افراطی با 14 کرسی خود در پارلمان استعفا دهند؛ اقدامی که تاکنون محقق نشده و بن‌گویر نتوانسته است حمایت و همراهی یار قدیمی خود یعنی اسموتریچ را به دست بیاورد. 

به همین دلیل نیز مواضع بن‌گویر پس از شکست تلاش‌هایش و به در بسته خوردن معتدل‌تر شد و اعلام کرد در صورت تصویب توافق - اعضای حزب قدرت یهودیت استعفای خود را ارائه خواهند داد و اگر جنگ برای شکست حماس از سر گرفته شود - پیشنهاد می‌کنیم به دولت بازگردیم. وی همچنین اعلام کرد: «حزب قدرت یهودی به رهبری من دولت نتانیاهو را سرنگون نخواهد کرد و با اهداف چپ‌گرایان علیه دولت همکاری نخواهد کرد اما نمی‌تواند بخشی از دولتی باشد که توافقی را تصویب کند که پاداش بزرگی برای حماس محسوب می‌شود و ممکن است فاجعه‌ای مانند ۷ اکتبر را بار دیگر بر سر ما بیاورد». بنابراین وی و حزبش از این دولت خارج خواهند شد.

بن‌گویر همچنین درباره توافق آتش‌بس بین رژیم صهیونیستی و حماس گفت: وقتی شادی‌های حامیان حماس، ایمن عوده (نماینده عرب اسرائیلی)، رقص‌ها در غزه و جشن‌ها در روستاهای کرانه را می‌بینیم، متوجه می‌شویم کدام طرف در این توافق تسلیم شده است. اشاره او به شادی و جشن پیروزی فلسطینیان بویژه در نوار غزه بود که پس از 467 روز مقاومت در برابر جنایات ارتش رژیم صهیونیستی، رژیم را مجبور به پذیرش آتش‌بس کردند و همین مساله منجر به شرایطی شد که دیگر وزرای افراطی کابینه نتانیاهو نتوانستند به مانند 16 ماه گذشته در مسیر توافق آتش‌بس مانع‌تراشی کنند. فلسطینیان در فضای مجازی به استقبال توافق آتش‌بس با هشتگ اتفاق الکرامه (توافق کرامت) رفتند و در سوی دیگر صهیونیست‌ها با چهره‌هایی درهم رفته بندهای توافق آتش‌بس را پذیرفتند؛ بندهایی که به گفته خبرنگاران و تحلیلگران و حتی برخی سیاسیون صهیونیست شامل آزادسازی هزاران یحیی سنوار خواهد شد. جنبش حماس در نخستین بیانیه خود درباره این توافق اعلام کرد: «توافق آتش‌بس نتیجه مقاومت افسانه‌ای مردم فلسطین و مقاومت قهرمان ما در نوار غزه طی بیش از ۱۵ ماه گذشته است. توافق آتش‌بس و توقف جنگ در غزه دستاوردی برای مردم ما، مقاومت، امت اسلامی و آزادی‌خواهان جهان و نقطه عطفی در مسیر مبارزه با دشمن برای تحقق اهداف ملت در مسیر رسیدن به آزادی و بازگشت به وطن است. این توافق از مسؤولیت ما در قبال مردم صبور و مقاوم غزه برای توقف تهاجم و جنگ دشمن صهیونیستی علیه این ملت و پایان دادن به سیل خونریزی‌ها، کشتارها و جنگ نسل‌کشی که علیه آنها اعمال می‌شود، نشأت می‌گیرد. ما از همه مواضع شرافتمندانه رسمی و مردمی در عرصه عربی، اسلامی و بین‌المللی که با غزه ابراز همبستگی کردند، از مردم ما حمایت کردند و در برملا کردن دشمن اشغالگر و جنایات ان و توقف جنگ نقش داشتند، قدردانی و تشکر می‌کنیم». در مقابل مقامات رژیم صهیونیستی و شهرک‌نشینان صهیونیست با دلهره، نگرانی و یاس به توافق پرداخته و شاید تنها افرادی که از این آتش‌بس خوشحال باشند خانواده اسرای زنده صهیونیست هستند. 

البته احزاب اپوزیسیون دولت نیز از این توافق استقبال کردند و تنها به دیرهنگام بودن آن اشاره کرده و تضمین‌هایی را نیز به نتانیاهو دادند. یائیر لاپید، رهبر اپوزیسیون کابینه نیز در واکنش به توافق آتش‌بس گفت: من به نتانیاهو می‌گویم: نترس، امنیتی را که برای تکمیل توافق مبادله اسرا نیاز‌ داری دریافت خواهی کرد. وی در ادامه گفت: این توافق از هر اختلافی که قبلا بین ما وجود داشته، مهم‌تر است. به نظر می‌رسد در کوتاه‌مدت توافق آتش‌بس منجر به سقوط دولت نخواهد شد و علاوه بر تضمین مخالفان دولت، اسموتریچ نیز علاقه‌ای به خروج از دولت ندارد و بن‌گویر نیز آمادگی خود را برای پیوستن مجدد به دولت در صورت نقض آتش‌بس اعلام کرده است. البته وضعیت برای نتانیاهو برای همیشه به این شکل باقی نخواهد ماند و تبعات اقدامات وی در 16 ماه گذشته و پیش از آن سراغ وی و متحدانش خواهد آمد. از شکست در 7 اکتبر 2023 تا جلوگیری از توافق آتش‌بس در 80 مرحله گرفته تا پرونده‌های فساد و رشوه، همگی در انتظار وی هستند. در سطح بین‌الملل نیز مشکلات جدیدی برای وی ایجاد شده است؛ از حکم بازداشت وی تا افزایش بی‌سابقه نفرت از رژیم صهیونیستی در سطح بین‌المللی، همگی از شکست‌های متعدد سیاسی دولت نتانیاهو و رژیم صهیونیستی است.

***

اسرائیل شکست‌خورده پسا 7 اکتبر

رژیم صهیونیستی در طول 16 ماه جنگ غزه به دنبال احیای چهره خود بود؛ چهره‌ای که تا پیش از این در نبردهای مختلف با مقاومت لبنان و غزه مخدوش شده بود اما 7 اکتبر ضربه‌ای را به رژیم وارد کرد که جنگ «یوم کیپور» نیز وارد نکرده بود و برای نخستین‌بار تمام توجهات جهان به نوار غزه و غلاف غزه متمرکز شد. اهمیت این ضربه در زمان وارد کردن آن نیز قابل مشاهده است. درست زمانی که توافق آبراهام در اوج قرار داشت و رژیم صهیونیستی مشغول گسترش نفوذ سیاسی، اقتصادی و منطقه‌ای خود بود، چهره جهانی رژیم دچار خدشه شد. عملیات توفان الاقصی از آن جهت اهمیت دارد که توانست معادلات منطقه‌ای را بر هم زند و رژیم را در محاصره افکار عمومی جهان، ناامنی و نارضایتی شهرک‌نشینان و آتش مقاومت از چند جهت قرار دهد و سرمایه‌گذاری‌های کلان روی مناطق اشغال شده را بر باد دهد، به نحوی که با گذشت چند ماه از آتش‌بس با مقاومت لبنان هنوز بسیاری از شهرک‌نشینان شمال به این منطقه بازنگشته‌اند و آتش‌بس با غزه نیز به مثابه شکست برای رژیم صهیونیستی در نظر گرفته می‌شود. در این میان از بین رفتن مشروعیت رژیم صهیونیستی و زیر سوال رفتن حاکمیت آنها بر سرزمین‌های اشغالی بزرگ‌ترین ضربه به رژیم صهیونیستی بود که اثرات بیش از 7 دهه اشغالگری را بر باد داد و پروپاگاندای رژیم نیز نتوانست مقابله به مثل کند. از بین رفتن امنیت، تضعیف اقتصادی، نابودی وجهه صهیونیست‌ها و صدور احکام بین‌المللی در چند ماه گذشته از جمله اثرات 7 اکتبر بر رژیم صهیونیستی بوده است و نکته قابل توجه این است که مقاومت در غزه پس از این جنگ به بازسازی توان خود خواهد پرداخت اما رژیم صهیونیستی دیگر هیچ‌وقت توان بازگشت به شرایط قبل از 7 اکتبر را نخواهد داشت.

***

نقش دولت آمریکا و کشورهای منطقه در ادامه نسل‌کشی

پس از توافق آتش‌بس و اجرای آن مساله ارزیابی نقش کشورهای جهان، سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای مسلمان منطقه در جنایات رژیم صهیونیستی در 16 ماه گذشته حائز اهمیت است. سازمان‌های بین‌المللی بویژه شورای امنیت سازمان ملل متحد بارها در آزمون غزه مردود شدند و نتوانستند بی‌طرف به مساله غزه بپردازند و جنایات رژیم صهیونیستی را متوقف کنند و حتی برخی اعضای دائم شورای امنیت بارها به نفع رژیم صهیونیستی عمل کرده و از صدور قطعنامه‌های متعددی علیه جنایات این رژیم جلوگیری کردند. 

علاوه بر این دست اقدامات حقوقی و بین‌المللی، کشورهای آمریکا، بریتانیا، فرانسه و آلمان بارها با ارسال سلاح، تجهیزات و حتی نفرات خود به نوار غزه رژیم صهیونیستی را احیا کرده و به تداوم جنایات آن کمک کردند. در این میان شاید بیشترین نقش را ایالات متحده آمریکا و دولت بایدن بر عهده داشتند و دست آنها شاید بیشتر از مقامات صهیونیستی به خون کودکان غزه آلوده باشد. دولت بایدن طی 16 ماه گذشته از آغاز جنگ از 7 اکتبر 2023 تاکنون برای حملات اسرائیل و عملیات‌های مربوط به آن در منطقه بالغ بر 22.76 میلیارد دلار هزینه کرده است که 17.9 میلیارد دلار در قالب بسته‌های کمکی ایالات متحده آمریکا به دولت غاصب بوده است؛ کمک‌هایی که بیش از هر دوره دیگری بوده و منجر به تداوم جنایات رژیم صهیونیستی شده است؛ جنایاتی که اگر کمک‌های آمریکا نبود شاید 2 تا 3 ماه بیشتر دوام نمی‌آورد اما با کمک‌های اروپایی‌ها و آمریکایی 16 ماه دوام آورد و دامنه آن حتی به لبنان، سوریه و یمن کشیده شد. 

در طرف دیگر این ماجرا کشورهای عربی و اسلامی منطقه بودند که به رغم تمام جنایات رژیم صهیونیستی علیه مردم مسلمان غزه، انفعال را در پیش گرفته و حتی در برخی موارد با رژیم همکاری کردند. کشورهایی مانند امارات، ترکیه و جمهوری آذربایجان با رژیم صهیونیستی همکاری‌های اقتصادی خود را ادامه داده و سوخت و انرژی صهیونیست‌ها را تامین کردند و برخی کشورهای دیگر مانند اردن و مصر نیز با تداوم همکاری‌های امنیتی خود با رژیم صهیونیستی فضا را برای مقاومت فلسطین تنگ کردند؛ اقداماتی که منجر به طولانی‌تر شدن جنایات رژیم صهیونیستی و کشتار بیشتر مردم غزه شد. عملکرد کشورهای منطقه، قدرت‌های جهان و سازمان‌های بین‌المللی در 16 ماه گذشته به هیچ‌وجه قابل قبول نیست و شکستی بزرگ برای آنها به حساب می‌آید.