در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ، بزرگ‌ترین دشمنان داخلی او هالیوودی‌ها بودند. در آن سال‌ها بسیاری از فیلم‌های آمریکایی به طور تلویحی و دورادور ترامپ را می‌کوبیدند یا الگوهای منفی شبیه او را بازسازی می‌کردند و در بعضی مواقع (که به ایام انتخابات نزدیک‌تر بود) علنا به رویارویی با او می‌رفتند؛ چیزی که بامب‌شل یا سری دوم بورات از آن جمله‌اند. بعد از شکست ترامپ در دور دوم انتخابات، مدتی این تب و تاب‌ها فروکش کرد اما وقتی قرار شد او برای بار سوم کاندیدا شود، هالیوود باز هم حملاتش علیه او را شروع کرد. فیلم‌هایی مثل «شاگرد» یا «جنگ داخلی» چه به طور نمادین و چه به شکل علنی، ترامپ را زیر باران هجمه‌های‌شان گرفتند و شخصیتی مثل رابرت دنیرو هم در میدان شلوغی از شهر ایستاد و سخنانی ایراد کرد که تایید قضاوت نهایی فیلم جنگ داخلی درباره شخصیت ترامپ بود؛ «او اگر این بار بیاید دیگر کنار نخواهد رفت و تا ابد قرار است رئیس‌جمهور باشد... این وضعیت ایالات متحده را به سمت تجزیه خواهد کشاند و...». به واقع چرا هالیوود اینقدر با دونالد ترامپ سر ستیزه دارد؟ آیا همه چیز صرفا به مخالفت آنها با نگاه و سبک حکومت‌داری این فرد بازمی‌گردد؟ در واقع پیچیدگی موضوع فراتر از اینهاست. خلاصه ماجرا این است: هالیوود در تمام طول قرن بیستم در تیول جناح جمهوری‌خواه بود و از ابتدای قرن بیست‌ویکم به این سو به دست دموکرات‌ها افتاد. در دورانی که جمهوری‌خواهان جریان مسلط هالیوود بودند، امپریالیسم ایالات متحده به شکلی زننده و واضح نمود داشت، نژادپرستی از سر و روی فیلم‌ها می‌بارید و تمام ملت‌های دنیا غیر از مردم سفیدپوست غربی در فیلم‌ها تحقیر می‌شدند اما در عوض هالیوود مذهبی‌تر بود و حتی از این لحاظ در تقابل با سینمای اروپا و بعضی کشورهای دیگر قرار می‌گرفت و در ضمن، تاکید ویژه‌ای روی بعضی ارزش‌های اجتماعی مثل خانواده و والدین داشت. اما از وقتی دموکرات‌ها به جریان مسلط هالیوود تبدیل شدند، توجه ویژه‌ای به اقلیت‌های نژادی و زنان شد و در کنار آن رواج همجنس‌گرایی و ضدیت با خانواده و مسائلی از این دست به‌شدت گسترش پیدا کرد.

تنوع نژادی هالیوود هم مطلقا به خارج از مرزهای ایالات متحده بسط پیدا نمی‌کرد و مثلا در فیلم‌ها همدلی با آمریکایی‌های چینی‌تبار وجود داشت، نه اینکه با چینی‌های ساکن خود چین همدلی شود، یا با سیاه‌پوستان آمریکایی همدلی می‌شد نه سیاهان قاره آفریقا. لابی‌ها و میهمانی‌های بزرگ هالیوود همگی در این مدت به‌شدت از منافع حزب دموکرات حمایت می‌کردند که این قضیه منافع دوسویه‌ای را تأمین می‌کرد. هم حمایت سیاسیون حزب دموکرات به تداوم قدرت این جریان همسو با خودشان در هالیوود کمک می‌کرد و هم هالیوودی‌ها فضای رسانه‌ای و تبلیغی پرساز و برگی برای این جریان سیاسی به راه انداخته بودند. ترامپ اعتقاد داشت دوران اخیر هالیوود دوران افول و از رونق افتادن آن است. او در دور اول ریاست‌جمهوری‌اش در واکنش به جایزه گرفتن فیلم کره‌ای «انگل» در مراسم اسکار اظهارات تندی کرد و این را نشانه دور شدن سینمای آمریکا از معیارهای اصلی‌اش دانست. ترامپ وقتی به هندوستان سفر کرده بود هم در ستایش سینمای این کشور به فیلم‌های کلاسیکش مثل «شعله» اشاره کرد که نشان می‌داد نگاه جهانی او به صنعت سینما با سبک و سیاق امروزی‌ها فرق دارد. شعار اصلی او که «بازگرداندن شکوه به آمریکا» بود، در زیرلایه خودش نوعی ستایش از گذشته و زیر سوال بردن وضع امروز را داشت و دموکرات‌های هالیوود به‌شدت طرفدار وضع امروز هستند که خودشان هم در آن کنترل همه چیز را به دست دارند. حالا ترامپ با مطرح کردن اسامی ۳ نفر از کسانی که مشخصا ستاره‌های دوران پیشین هالیوود بودند، این بار آمده است تا همه چیز را در این زمینه زیر و رو کند؛ ۳ نفری که هر کدام داستان پیچیده و مجزایی دارند و حتی معرفی یکی از آنها به دلیل سابقه خصومت با یهودیان، روزنامه تایمز اسرائیل را به نگرانی انداخته است. اینکه ترامپ با چه ابزاری می‌خواهد وضعیت امروز هالیوود را تغییر بدهد هنوز دقیقا مشخص نیست اما از آنجا که تقابل او با هالیوودی‌ها به نقطه جوش رسیده بود، همین مشخص می‌کند که عزمی جدی برای تغییر وضعیت حال حاضر دارد.

***

چرا هالیوود جمهوری‌خواه بود، چرا دموکرات شد