روزهایی هست که فوتبال به‌جای لبخند، سیلی به صورت هوادار می‌زند. ورزشگاه آزادی، خانه‌ای که استقلال به آن عشق می‌ورزد، این بار برای آبی‌پوشان تبدیل به جهنمی شد که تنها شعله‌های فریاد و خشم هواداران در آن زبانه می‌کشید. یک تیم بیمار که گویا درمانش در دست موسیمانه نیست. بیچاره هوادار استقلال که باید این وضعیت را تحمل کند. همه‌چیز با یک مصدومیت لعنتی شروع شد. جلال‌الدین ماشاریپوف هنوز عرق نکرده بود که زمین خورد، روی زمین ماند و از بازی بیرون رفت. تماشاگران استقلال که انتظار یک بازی توفانی از تیم خود با هدایت مرد آفریقایی داشتند، در همان ثانیه‌های اول ضربه‌ای خوردند که سنگینی‌اش تا آخر بازی بر دوش تیم ماند. امیرعلی صادقی، مهره جایگزین، آمد اما انگار نیمکت استقلال هم دیگر رمقی ندارد.

* بازی مستقیم، زیر توپ و باز هم هیچ

2 تیم در نیمه اول آنطور که باید و شاید دل به بازی نداده بودند. شمس‌آذر زیر توپ می‌زد و امیدوار بود سرعت بازیکنانش کار دست استقلال بدهد، در حالی ‌که آبی‌ها هم فقط سعی داشتند توپ را از سمت جناحین به محوطه جریمه برسانند. ابوالفضل جلالی چند نفوذ نصفه ‌و نیمه کرد اما حتی یک بار هم آنقدر خطرناک نبود که هواداران حاضر در ورزشگاه از جای‌شان بلند شوند. لحظه‌ای که استقلالی‌ها امیدوار شدند، دقیقه ۲۸ بود؛ جایی که امیرعلی صادقی یک ضربه آزاد زیبا زد اما محسن فروزان، شیرجه‌ای دیدنی زد و توپ را دفع کرد. فروزان انگار آمده بود که یک‌تنه استقلال را زمین بزند.

* شوک نیمه دوم و زخم عمیق گل شمس‌آذر

نیمه دوم، استقلال با کمی تغییرات پا به میدان گذاشت. آرش رضاوند و امیرعلی صادقی شروع کردند به امتحان کردن شانس‌شان از راه دور اما هر چه ضربه زدند، فروزان محکم‌تر ایستاد. تا اینکه دقیقه ۶۴، همان لحظه‌ای که انگار برای هواداران آبی حکم فرو ریختن آسمان را داشت، رسید؛ ضدحمله‌ای سریع از شمس‌آذر، پاس عمقی میلاد سورگی و شلیک دقیق امیر شبانی. توپ رفت و در تور دروازه استقلال جا خوش کرد. آزادی یخ زد. سکوتی تلخ همه‌جا را پر کرد، سکوتی که در نهایت جای خود را به فریاد «بازیکن بی‌غیرت نمی‌خواهیم» داد.

* پایان تلخ، سقوط آزاد

استقلال تا آخرین دقیقه تلاش کرد اما نه شوت‌ها راهی به جایی برد، نه ارسال‌های از جناحین کاری از پیش برد. موسیمانه، مردی که قرار بود منجی استقلال باشد، به جای لبخند و رضایت، با چهره‌ای درهم و آشفته زمین را ترک کرد. شمس‌آذر با این برد شیرین، ۱۶ امتیازی شد و خودش را تا رده سیزدهم بالا کشید اما استقلال؟ تیمی که زمانی نماد غرور و افتخار برای هوادارانش بود، حالا با ۱۸ امتیاز در رده یازدهم، بدترین جایگاه تاریخش در لیگ برتر را تجربه می‌کند.

* آزادی روشن شد اما قلب استقلال تیر کشید

ورزشگاه آزادی که این فصل بازسازی شده و برای نخستین بار میزبان یک بازی رسمی بود، شاید انتظار چنین شروع تلخی را نداشت اما فوتبال همیشه روی خوش ندارد. حالا استقلال مانده و روزهایی سخت‌تر از همیشه، در حالی که هوادارانش به آینده‌ای نامعلوم چشم دوخته‌اند.