فرزندان هر چند برای والدین عزیز هستند ولی آنها را باید از کودکی مسؤولیتپذیر کرد تا بتوانند در آینده روی پای خودشان بایستند. مشاور خانواده با بیان اینکه شیوههای فرزندپروری امروز در جهت مسؤولیت دادن به فرزندان نیست، گفت: امروز در بسیاری از خانوادهها، دختران و پسران ۲۰ ساله مسؤولیتی ندارند. شیوههای فرزندپروری امروز، مسؤولیتپذیری را نادیده گرفته است. متأسفانه والدین به بهانه جبران اجحافی که در گذشته در حقشان شده مسؤولیتی به فرزندان خود نمیدهند.
دکتر مهناز عسگریان با بیان اینکه در گذشته زنان چندان به حق و حقوق خود آگاه نبودند که منجر به هضم و پذیرای بسیاری از خشونتها بود، گفت: اما زن امروز نسبت به حقوحقوق و توانمندیهای خود آگاهی یافته است اما در ابزارهای اجتماعی و قانونی که بتواند زن را حمایت کند کمبودهایی وجود دارد، بنابراین این مرحله گذار جایی است که اجتماع را با زن و آگاهی او به یک نقطه مشترک میرساند و قانون نیز متوجه شده باید زن را حمایت کند اما از آنجا که هنوز قوانین اجتماعی کامل و قوی نیستند، شاهد آن هستیم که زنان برای گرفتن حق، خودشان اقدام میکنند. مشاور خانواده ادامه داد: اگر بتوانیم مرحله گذار را با ایجاد تعادل بین آگاهی زنها و حمایتهای دستگاههای قانونی و قضایی طی کنیم، قطعا در آینده دریچه خوبی را به روی زنان خواهیم گشود. امروز بین سبک زندگی مدرن و سنتی قرار داریم و از سبک زندگی سنتی فاصله گرفتهایم و این در حالی است که آشنایی کاملی با سبک زندگی مدرن هم نداریم. عسگریان با بیان اینکه شیوههای فرزندپروری امروز در جهت مسؤولیت دادن به فرزندان نیست، خاطرنشان کرد: امروز در بسیاری از خانوادهها، دختران و پسران ۲۰ساله مسؤولیتی ندارند. شیوههای فرزندپروری امروز، مسؤولیتپذیری را نادیده گرفته است. متأسفانه والدین به بهانه جبران اجحافی که در گذشته در حقشان شده مسؤولیتی به فرزندان خود نمیدهند. وی معتقد است نوجوان امروز با وجود پختگی عقلی و منطقی، هنوز نمیداند از زندگی چه چیزی میخواهد. این مشاور با بیان اینکه ورود در ازدواج نوعی تعهد و مسؤولیت مضاعف است گفت: یکی از مشکلات زنان در بعد اجتماعی ترس از شکست است.
البته نسبت به قبل کمتر شده اما همچنان وجود دارد. همچنین زن تصور میکند اگر به مدارج بالای اجتماعی دست یابد، از زنانگی او کم شده و دیگر مادر و همسر خوبی نیست. اگر زنان ظرفیت بالقوه خود را شناسایی کنند میتوانند بهترین خود را ارائه دهند. وی در پایان خواستار این شد که قانونگذاران باید نقش روانشناسان را در نگارش قوانین در نظر بگیرند تا بتوانند موارد کلیدی را گوشزد کنند.