گروه سیاسی: کار برای اپوزیسیون ایرانی دارد بیخ پیدا می‌کند. اخباری که این روزها از آمریکا و دولت جدید ترامپ به گوش می‌رسد، برای فاندبگیرانی که به بهانه مقابله با نظام اسلامی هر سال میلیون‌ها دلار به جیب می‌زدند، خوشایند نیست. هنوز چند روز بیشتر از صدور فرمان اجرایی ترامپ برای تعلیق 90 روزه کمک‌های خارجی ایالات متحده نگذشته است که این بار مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا طی سخنانی به صراحت از فاندبگیرانی انتقاد کرده است که به گفته او از هر دلار کمک‌های وزارت خارجه آمریکا 88 سنت را برای خود برمی‌دارند و آن را به جیب می‌زنند!

به گزارش «وطن امروز»، سال‌هاست به عنوان مردم ایران با نمایش مضحک اپوزیسیونی طرف هستیم که به هر بهانه‌ای جلای وطن می‌کنند تا آن سوی آب‌ها چترشان را برای کمک‌هایی که از سوی دولت آمریکا یا دیگر دولت‌ها و نهادهای معاند برای آنچه مقابله با نظام اسلامی می‌نامند، پرداخت می‌شود، پهن کنند و در این میان هر کدام کیسه خود را می‌دوزند و در رقابت تنگاتنگ با دیگر چهره‌ها و گروه‌های اپوزیسیون قرار می‌گیرند تا هرچه بیشتر از دلارهای بادآورده آمریکایی بهره‌مند شود.  

اما حالا در آمریکا دولتی بر سر کار آمده که اتفاقا اغلب همین گروه‌های اپوزیسیون برای روی کار آمدن آن سینه چاک می‌کردند. ترامپ با شعار «اول آمریکا» در همان روز مراسم تحلیفش (اول بهمن ماه) فرمان تعلیق 90 روزه کمک‌های خارجی آمریکا را صادر کرد؛ کمک‌هایی که ایالات متحده صرفا در سال 2024 به مبلغ 39 میلیارد دلار برای حمایت از گروه‌های تروریستی در اقصای نقاط جهان صرف کرده بود که از این میان 65 میلیون دلار به برنامه تامین مالی «دموکراسی خاور نزدیک» تعلق می‌گرفت.

از آنجا که از دیدگاه آمریکایی‌ها، ایران تنها کشوری در خاورمیانه است که دموکراسی آنطور که باید، در آن اجرا نمی‌شود! به نظر می‌رسد این گروه‌های وطن‌فروش حداقل در ماه‌های پیش رو از 65 میلیون دلاری که پیش از این دولت بایدن در اختیارشان می‌گذاشت، بی‌بهره خواهند ماند.

* آمریکا مؤسسه خیریه نیست!

چند روز بیشتر از فرمان اجرایی ترامپ نگذشته بود که وزیر خارجه این کشور نیز در یک گفت‌وگوی تلویزیونی با انتقاد از فاندبگیران گفت: آنها از هر دلاری که گرفته‌اند ۸۸ سنت را خودشان مصرف کرده‌اند و فقط ۱۲ سنت به مقصد رسیده است! وی همچنین گفت: آمریکا موسسه خیریه نیست و فقط به کسانی پول خواهیم داد که اثبات کنند پول‌ها را برای منافع ملی آمریکا هزینه می‌کنند.

سخنان مارکو روبیو ۲ نکته اساسی در خود دارد؛ اول اینکه به صراحت می‌گوید این پول‌ها را نه برای دموکراسی که برای منافع آمریکا خرج می‌کنیم و در ثانی صحبت‌های او تاییدی بر همان چیزی است که مردم ایران سال‌هاست با آن روبه‌رو هستند و بارها درباره آن گفته شده است که ما با گروه‌های کلاشی طرف هستیم که به اسم مبارزه با نظام اسلامی میلیون‌ها دلار از دولت آمریکا می‌گیرند و به قول روبیو از هر دلارش، 88 سنت را به جیب می‌زنند. 

یکی از بهترین مثال‌ها درباره فاندبگیران دولت آمریکا «معصومه علی‌نژاد قمی‌کلایی» یا همان مسیح علی‌نژاد است. او فقط در مدت ۳ سال یعنی بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ سه قرارداد به ارزش بیش از ۲۳۲ هزار دلار با دولت آمریکا منعقد کرده بود که باعث شد حتی همپالکی‌هایش از او به عنوان «دلال» یاد کنند.

کار به جایی رسید که «میترا جشنی» از چهره‌های اپوزیسیون در خارج از کشور در یک برنامه زنده گفت: «مسیح علی‌نژاد به اسم مبارزه، تجارت راه انداخته است؛ او از طریق پروژه‌های مختلف بودجه‌های هنگفتی را از آمریکایی‌ها دریافت کرده است». جشنی همچنین با اشاره به طرح شایعات متعدد و مضحک درباره احتمال ترور علی‌نژاد، با کنایه گفته بود: «فیدل کاسترو اینقدر در معرض ترور نبوده که پروژه ترور‌های مختلف را برای علی‌نژاد سناریوسازی می‌کنند!»

علی‌نژاد هرچند تنها یکی از چهره‌های اپوزیسیون است و ماجرای کلاشی این جماعت خاص او نیست ولی وی به قدری در به جیب زدن دلارهای آمریکایی تبحر دارد که تقریبا هیچ اپوزیسیونی را نمی‌توانیم بیابیم که حداقل یک بار به او و حقه‌بازی‌هایش حمله نکرده باشد. 

«امیرعباس فخرآور» که خود بارها از سوی دیگر چهره‌های اپوزیسیون مورد اعتراض قرار گرفته، آن زمان که مسیح علی‌نژاد درخواست دریافت 500 میلیون دلار از پول‌های بلوکه‌شده مردم ایران را به بهانه غرامت کرده بود، گفت: «مسیح دزده، ما براندازا رو مسخره می‌کرد و الان هم رفته ۵۰۰ میلیون دلار برای زندانی که نرفته و برای گریه‌هایش برای برادرش که اون هم هیچ وقت زندان نرفته درخواست کرده از پول‌های بلوکه شده مردم ایران رو به او بدهند».

وقتی بحث بر سر دلارهای بادآورده‌ای باشد که به اسم مبارزه، کام اپوزیسیون را شیرین می‌کند، این دست افشاگری‌های اپوزیسیون علیه هم کم نیست. «امیر طاهری» اپوزیسیون ساکن انگلستان نیز در این رابطه گفته است: «اینها (اپوزیسیون) در اجاره دولت‌های غربی هستند. مخالفان جمهوری اسلامی به فکر منافع خودشان هستند و از طریق شرکت‌های مختلف به دنبال خوردن پول‌های بلوکه‌شده ایران هستند».

«شهرام همایون» از اپوزیسیون خارج‌نشین نیز بعد از خروج «حمید فرخ‌نژاد» از کشور، از «کاسبی» که وی راه انداخته بود پرده برداشت و گفت: «این جهل سیاسی تا کجا؟! همه اینها به پول برمی‌گرده؛ به این کارها مزدوری گفته می‌شه، مزد می‌گیره، کار انجام میده. بله! خوب می‌دونیم آقای حمید بالاخره هر مصاحبه‌ای ۱۵۰ پوند در ماه هم رقمی است».

* وحشت و ناامیدی در اردوگاه اپوزیسیون

سخنان ترامپ و وزیر خارجه‌اش که اصلی‌ترین کمک‌های خارجی آمریکا نیز زیر نظر وزارت خارجه این کشور توزیع می‌شود، باعث وحشت اپوزیسیون شده است. از سخنان مارکو روبیو می‌توان اینطور برداشت کرد که دولت ترامپ عزمش را جزم کرده تا از پول‌پاشی‌های بی‌حساب و کتاب جلوگیری کند.

بهترین توصیف از حال و هوای این روزهای اپوزیسیون را می‌توانیم در توئیت «لادن بازرگان» یکی از اعضای اپوزیسیون ببینیم. وی اخیرا در صفحه ایکس خود نوشته است: «از چند روز پیش که بحث «فاند گرفتن» از دولت آمریکا داغ شده، روایت‌های عجیبی مطرح می‌شود. یکی می‌گوید در زندان برای یک نخ سیگار مانده بودیم، دیگری از هزینه‌های بیمارستان خواهرش می‌گوید و آن یکی از شرایط سخت کمپ پناهندگی اما در نهایت، همه‌ این داستان‌ها به یک نتیجه ختم می‌شود: اینکه گروه‌های حقوق بشری فاند می‌گرفتند اما به ما کمک نمی‌کردند».

بازرگان اینطور استدلال می‌کند که «بودجه‌ دولت آمریکا به اپوزیسیون برای آنچه «پیشبرد دموکراسی» خوانده، داده شده نه برای خرید سیگار، پرداخت هزینه‌های درمان، یا حمایت از پناهندگان. بودجه مشخص است اما سخنی که این عضو گروه‌های اپوزیسیون می‌گوید گویا مورد تایید خود آمریکایی‌ها هم نیست. گویا بودجه و نحوه خرج آن چندان هم مشخص نیست که وزیر خارجه آمریکا می‌گوید 90 درصد کمک‌های ایالات متحده به مقصد نمی‌رسد و بی‌حساب و کتاب جیب اپوزیسیون منفعت‌طلب را پر می‌کند. 

برخی دیگر از چهره‌های اپوزیسیون نیز با ابراز نگرانی از تصمیم دولت ترامپ اعلام کرده‌اند این اقدام می‌تواند به معنای قطع حمایت‌های مالی و کاهش فعالیت‌های آنها باشد. آنها تلاش می‌کنند با انتشار روایت‌هایی مبنی بر تأثیر منفی این تصمیم بر دسترسی ایرانیان به اطلاعات(!) توجه‌ها را جلب کنند.

* اوضاع چقدر وخیم است!

اما اوضاع برای اپوزیسیون چقدر وخیم است و با توجه به فرمان اجرایی ترامپ و همین‌طور سخنان صریح وزیر خارجه آمریکا، اپوزیسیون تا چه حد باید نگران باشد؟

یکی از برداشت‌هایی که می‌شود از سخنان ترامپ و مارکو روبیو داشت این است که ترامپ با شعار «اول آمریکا» قصد دارد از هزینه‌های هنگفتی که کمک‌های خارجی آمریکا روی دست‌شان می‌گذارد تا حد امکان جلوگیری کرده و این ده‌ها میلیارد دلار را در داخل این کشور هزینه کند. طبق گزارشی که خود آمریکایی‌ها منتشر کرده‌اند، آنها تنها در سال 2023 چیزی حدود 68 میلیارد دلار به کشورها و گروه‌های خارجی داده‌اند. چنین پول هنگفتی می‌تواند به داخل آمریکا سرازیر شود و ترامپ را در تحقق شعار «اول آمریکا» یاری دهد. 

ترامپ سال ۲۰۱۶ که برای نخستین‌بار وارد رقابت‌های ریاست‌جمهوری شد، شعار اول آمریکا را مطرح کرد. سپس سال ۲۰۲۰ که از بایدن شکست خورد، همچنان این شعار را حفظ کرد و  سال ۲۰۲۴ باز شعارش را تکرار کرد. پس خیلی عجیب نیست اگر ببینیم فرمان تعلیق کمک‌های خارجی آمریکا پس از طی مدت تعیین‌شده دوباره تمدید شود و سپس کاملا از دستور کار خارج شود. 

البته احتمال دارد دولت آمریکا به جای قطع کمک‌های خارجی، تا جای ممکن این بودجه را کاهش دهد. اشاره وزیر خارجه آمریکا به اینکه ۸۸ درصد این پول‌ها خرج خود فاندبگیرها می‌شود، این احتمال را به وجود می‌آورد که دولت آمریکا بخواهد تا 80 یا حتی 90 درصد کمک‌های خارجی‌اش را کاهش دهد. یعنی همان 10 یا در نهایت 20 درصدی را به اپوزیسیون بدهد که فکر می‌کند این گروه‌ها همان اندازه را خرج ماموریت‌های‌شان می‌کنند.

اگر فرض کاهش بودجه را نیز بپذیریم، اپوزیسیون ایرانی بخش قابل توجهی از درآمد خود را از دست خواهند داد و این موضوع نیز خسارت غیرقابل جبرانی برای کسانی است که با دلارهای بادآورده هر خیانتی را به مردم و مملکت‌شان انجام می‌دادند.

در نهایت اگر دولت آمریکا پس از تعلیق 3 ماهه همچنان کمک‌های خارجی‌اش را مثل سابق از سر بگیرد، مسلم است که آنها این بار روی خرج و هزینه‌کرد این کمک‌ها سختگیری بیشتری اعمال خواهند کرد و تا حد امکان خرج افرادی می‌کنند که وابستگی و هماهنگی بیشتری با منافع آمریکا داشته باشند تا این دلارها نه خرج هزینه‌های شخصی اپوزیسیون، بلکه برای اهدافی صرف شود که به منافع ملی آمریکا کمک می‌کند. در کل هر اتفاقی در این باره بیفتد، به نظر می‌رسد دوران کیسه‌دوزی اپوزیسیون با دلارهای بادآورده آمریکایی به اتمام رسیده است و آنها ماه‌ها و شاید سال‌های سختی را در پیش خواهند داشت.