بهراد رشوند، روزنامه‌گار: سالن اصلی مرکز همایش‌های میلاد در سومین سانس روز اول جشنواره چهل‌وسوم، میزبان یک فیلم متفاوت با ستاره‌هایی ناشناخته و حال و هوایی طنزگونه برخلاف دیگر فیلم‌های تاریخی - جنگی آن روز بود. یک زنگ تفریح ۹۰ دقیقه‌ای برای تمام آنهایی که از پلان‌های خون و خونریزی و سکانس‌های پر زد و خورد توأم با درام و بعضا کلیشه‌ای ژانرهای تکراری خسته بودند و بعد از صرف ناهار و سنگینی مابه‌ازایش، در آستانه یک چُرت اساسی با دیدگانی خواب‌آلود برای چند دقیقه به فیلم سوم شانس دیده شدن دادند و «سونسوز» در جواب لطف و محبت اهالی رسانه، از همان دقایق ابتدایی همچون یک کافئین خالص عمل کرد و این خماری و نشئگی پساغذا را به طور تمام از سر عزیزان پراند. «سونسوز» به ترکی یعنی بی‌نسل و در اینجا نام یک روستای به غایت فکاهه با یک قصه بامزه و روایتی ساده از کاراکترهایی کارتونی است. در این روستا زنان نازا هستند و مردان به همین علت از آنها جدا می‌شوند، بعد پشیمان شده، تجدید فراش کرده و مجددا جدا می‌شوند! تا اینکه می‌بینیم مشکل اساسا از زنان روستا نبوده و این مردان آن روستا‌ هستند که به اصطلاح اجاق‌شان کور است. هر سکانس از فیلم با اصلاحی مختصر در فیلمنامه توانایی تبدیل شدن به یک فیلم کوتاه را دارد. در اصل «سونسوز» زنجیره‌ای از فیلم‌های کوتاه است که از یک سناریو واحد سرچشمه می‌گیرند؛ در حالی که ابدا نه از ریتم می‌افتد و نه درگیر کلیشه‌های پوشالی و افاضات شعاری می‌شود. مُهر قصه‌های مادربزرگ‌ها را دارد. یک داستانک شیرین و شنیدنی است در قالب یک فیلمنامه بلند سینمایی. می‌توان گفت تقریبا تمام بازیگران فیلم افراد ناشناس و از اهالی روستا هستند و تنها مریم مومن در آن میان، بازیگر حرفه‌ای سینما به شمار می‌رود. اما قدرت بازی‌گیری کارگردان از تک تک آن افراد مجهول‌الهویه و بی‌نام و نشان در این عرصه، ستارگانی هم‌تراز با بازیگران سطح اول سینما را ساخته است. طراحی صحنه و گریم در خدمت قاب قدم برمی‌دارد. هیچ چیز از مسیر داستان‌گویی سبقت نمی‌گیرد. همه چیز با یک هماهنگی خاص در هم تنیده می‌شود. سکانس زایمان پیرزن ۶۰ ساله یک کمدی کلاسیک است. مصاحبه اهالی روستا با نحوه دکوپاژ و میزانسن کارگردان رو به دوربین کاظم آدم را یاد آن سکانس شاهکار بازجویی در هزاردستان می‌اندازد. شخصیت مسلم (با بازی عالی حمدالله سلیمی) یک حلوای تمام‌عیار است. زبان آذری فیلم کاملا با اتمسفر آن همخوانی داشته و زیرنویس‌ فارسی به مدد روند جذاب قصه برای مخاطب به‌سان جملات یک کتاب مصور و خواندنی ظاهر می‌شود. «سونسوز» دسر خوشمزه و دلچسب بعد از وقت ناهار برای اهالی رسانه بود. یک قند درون چای با شیرینی اندازه. یک فیلم ساده به دور از شوآف، جدا از شعارزدگی و بیزار از خودنمایی. ممنون از رضا جمالی و تمام عوامل زحمتکش فیلم «سونسوز». (فیلمی که بعدتر در نشست خبری‌اش متوجه شدیم با محدودیت‌های مالی فراوان، کمترین بودجه و حداقل هزینه ممکن ساخته و تهیه شده است).