علی هنرمنش: آن‌ سوی دریای آدریاتیک، در زاگرب، پایتخت کرواسی، صدای گام‌های کشتی‌گیران ایرانی در سالن مسابقات طنین‌انداز شد. جوانان ایرانی، یکی پس از دیگری قامت بلند کردند و طلا را از دل نبردهای سخت بیرون کشیدند. ۴ بار سرود قهرمانی برای ایران طنین‌انداز شد، ۴ ستاره درخشیدند و در نهایت تیم‌ملی ایران، پس از آمریکا، در جایگاه دوم ایستاد.

* طلای معصومی، پیام قدرت به جهان

شب پایانی مسابقات، سنگین‌ترین وزن، بزرگ‌ترین امید ایران؛ امیررضا معصومی، پسر پرغرور ایران، مقابل میسون پاریس از آمریکا قرار گرفت؛ مبارزه‌ای که بوی انتقام می‌داد، بوی اقتدار. هنوز زمان زیادی از سوت آغاز نگذشته بود که معصومی با یورش‌های سهمگینش، میدان را از آن خود کرد. بی‌رحمانه امتیازها را روی تابلو بالا برد و در نهایت، با نتیجه قاطع ۱۱ بر صفر، پاریس را به زانو درآورد. انگار نه انگار یک فینال بود! این پیروزی، همان چیزی بود که تیم ایران نیاز داشت؛ یک پیام به جهان کشتی: ما هنوز زنده‌ایم!

* بابالو و نبرد نابرابر با اسنایدر

در وزن ۹۷ کیلوگرم، همه منتظر تقابل جذاب ابوالفضل بابالو با کایل اسنایدر، ستاره بی‌چون‌وچرای کشتی آمریکا بودند؛ نبردی که شاید زودتر از آنچه انتظار می‌رفت، به سود آمریکایی‌ها تمام شد. بابالو تمام تلاشش را کرد اما مقابل قدرت و تجربه اسنایدر کم آورد و ۱۲ بر یک شکست خورد. اسنایدر، همان کشتی‌گیر قدیمی، باز هم نشان داد چرا مدال طلای المپیک و جهان را به گردن آویخته. با این حال، نقره بابالو هم کم‌ارزش نبود؛ این پسر ایرانی هنوز فرصت دارد در آینده، داستان را تغییر دهد.

* فیروزپور، مبارزی که نمی‌بازد

یکی دیگر از شب‌های درخشان تیم ملی، با حضور امیرحسین فیروزپور رقم خورد؛ وزن ۹۲ کیلوگرم، مقابل یک کشتی‌گیر باسابقه از جمهوری باکو؛ عثمان نورماگمدوف، دارنده مدال‌های جهانی. اما فیروزپور نشان داد چگونه می‌توان در برابر بزرگان هم سر خم نکرد. ۱۱ بر ۴، پیروزی مقتدرانه‌ای که نشان داد فیروزپور چیزی فراتر از یک استعداد جوان است؛ او حالا یک قهرمان واقعی است.

* روز طلایی کشتی ایران؛ محمدنژاد و ابراهیم‌زاده بر بام زاگرب

روز اول مسابقات، تیم ایران شروعی توفانی داشت. احمد محمدنژاد جوان در وزن ۶۱ کیلوگرم، یکی پس از دیگری حریفان را کنار زد و در نهایت، دستش به نشانه پیروزی بالا رفت. درست چند دقیقه بعد، عباس ابراهیم‌زاده در وزن ۶۵ کیلوگرم، راه او را ادامه داد و به مدال طلا رسید. آنها در میدان زاگرب چیزی کم نگذاشتند؛ طلایی که با تلاش، صبر و جنگندگی به دست آمد.

* نقره‌هایی که طعم طلا داشتند

در کنار این مدال‌های طلا، چند نقره هم به کارنامه ایران اضافه شد. مهدی یوسفی در وزن ۷۹ کیلوگرم، تمام تلاشش را کرد اما برابر سلیم‌خان حاجی‌یف از فرانسه، با نتیجه ۵ بر ۳ شکست خورد. سینا خلیلی و ابراهیم خواری هم با عملکردی قابل‌ قبول، به مدال نقره رسیدند.

* نبرد ناتمام ایران و آمریکا

در رده‌بندی تیمی، این آمریکایی‌ها بودند که اول شدند. ۱۹۰ امتیاز برای تیم‌ملی ایالات متحده، ۱۸۲ امتیاز برای ایران و ۱۲۵ امتیاز برای جمهوری باکو. یک جنگ تن‌به‌تن در امتیازات که در نهایت به سود آمریکایی‌ها تمام شد اما تیم ایران نشان داد فاصله زیادی با صدر ندارد و اگر کمی خوش‌شانسی، آمادگی بیشتر و شاید داوری‌های بهتر همراهش بود، می‌توانست بالاتر از تیم اول جهان قرار بگیرد.

* پرچم بالا، امید زنده

این مسابقات یک پیام مهم داشت: کشتی آزاد ایران هنوز حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. نام‌هایی مثل معصومی، فیروزپور، بابالو، محمدنژاد و ابراهیم‌زاده، حالا پرچم‌داران نسل جدیدی از قهرمانان ایران‌زمین هستند. آنها میدان زاگرب را فتح کردند اما این فقط یک مرحله از مسیر بزرگ‌تر است؛ مسیر رسیدن به قله‌های جهانی و المپیک.

زاگرب برای ایران، نه فقط یک تورنمنت که یک صحنه از تاریخ بود؛ صحنه‌ای که در آن کشتی‌گیران ایرانی با تمام قدرت جنگیدند، افتخار آفریدند و نشان دادند این سرزمین، هنوز مهد قهرمانان است. راه ادامه دارد و این فقط یک شروع است.