یک پژوهشگر و تاریخشناس شوشتری با انتقاد از وضع آبشارهای شوشتر و کاهش منابع آبی این منطقه گفت: این روزها بوی تعفن سراسر این سازهها و آبشارهای تاریخی را فراگرفته است.
محمدعلی شرفالدین به مهر گفت: با سدهای فراوانی که روی رودخانههای خوزستان ساخته شده منابع آبی تغذیهکننده آبشارها و سازههای تاریخی شوشتر بشدت کاهش پیدا کرده، در حالی که میزان آبی که در گذشته در این مجاری روان بود بیش از 45 آسیاب آبی را میچرخاند.
این پژوهشگر با اشاره به وضع گذشته آبشارها افزود: تا چند سال پیش رودخانههای موجود در شوشتر محل مناسب و زیبایی برای شنا و ماهیگیری بود و آبی سالم و بهداشتی نیز داشت و در رودخانهها و آبشارهای شوشتر نوعی ماهی منحصر به فرد زندگی میکرد که محلیها به آن ماهی «شیربد» میگفتند و به گفته پزشکان مصرف گوشت آن نقش مهمی در سلامتی شهروندان و به صورت مشخص حل مشکل گواتر داشت اما هماکنون به دلیل آلودگی فراوان اثری از این ماهی در شوشتر وجود ندارد.
کمبود نزولات جوی و کمآبی و ریختن فاضلابهای شهر به آبشارهای تاریخی شوشتر این منابع آبی را به سمت خشک شدن و آلودگی مفرط برده که این مساله با توجه به ثبت شدن این سازهها در فهرست آثار جهانی تداوم حضور آنها را در این فهرست با خطر جدی مواجه کرده است. به گفته کارشناسان، در صورتی که این آبشارها همچنان بدون آب و دارای آلودگی بمانند دچار فرسودگی و تخریب خواهند شد.