زمانی که مقاومت به یک برد احتیاج داشت تا در لیگ برتر ماندگار شود و نشد، هرکسی را به یاد سال گذشته می‌انداخت که تیم برق نیز به یک برد نیاز داشت و این چنین نشد و به لیگ یک سقوط کرد تا ناکامی‌های فوتبال شیراز شروع شود و اکنون با سقوط مقاومت سپاسی این ناکامی به تثبیت رسید. داستان از آنجایی شروع شد که مقاومت تیم فصل اول لیگ امسال را با پیروزی و موفقیت‌های پی در پی پشت‌سر گذاشت همان طور که تیم برق شیراز نیز در سال قبل آن چنین کرده بود اما آنهایی که کمی با تجربه‌تر بودند مدام تذکر مي‌دادند که نباید به این پیروزی‌ها دلخوش کرد و باید کمی مراقب بود و این همان چیزی بود که رسانه‌ها به‌طور مداوم مورد توجه قرار دادند و تاکید کردند که مقاومت نباید در غرور این پیروزی‌ها بماند و باید تدابیر لازم را برای ادامه موفقیت‌آمیز کار اتخاذ کنند. کمبود بازیکن‌های قوی و قدرتمند و فقدان منابع مالی کامل برای جذب نیروهای لازم باعث شد که تیم مقاومت نیز در اواسط کار به سرنوشت تیم برق دچار شود به‌طوری که با مصدومیت چند بازیکن تاثیرگذار، روی نیمکت بازیکن جایگزین مطمئن‌تری وجود نداشت و بر همین اساس نیز بود که اندک اندک تساوی‌ها و شکست‌ها خود را نمایان ساختند تا جایی که مقاومت به ناچار سرمربی خود را تغییر داد اما احمدزاده، سرمربی جدید نیز نتوانست چندان کاری برای تیم انجام دهد تا سرنوشتی مشابه تیم همشهری مقاومت نصیبش شود و در عصر 28 اردیبهشت ماه سال 89 مجبور شد از لیگ برتر خداحافظی کند تا فارس تنها نماینده خود را در لیگ برتر نیز از دست بدهد و تماشاچیان نیز در این بازی آخر فریاد بزنند:«فوتبال بی بضاعت همینه همینه».

برق شیراز با 60 سال سابقه حضور در فوتبال کشور به لیگ دسته یک سقوط کرد اما این موضوع باعث نشد مسؤولان حوزه ورزش استان فارس و دیگر مسؤولان دست به کار شوند و تمرکز خود را در این راه به کار ببندند که مقاومت را در سال آینده با نیرویی دو چندان در عرصه فوتبال کشور ظاهر کنند.آنچه پس از سقوط تیم برق نصیب ورزش و فوتبال فارس و شیراز شد مشاجره‌های رسانه‌ای و لفظی مسؤولان ورزش و عوامل باشگاه بود که هرکدام سعی داشتند تقصیرها را بر گردن دیگری بیندازند و شاید برای تیم مقاومت نیز چنین حالتی پیش آید اما باید دانست که این دغدغه‌ها و بحث‌هایی که از این به بعد مطرح می‌شود چندان فرقی به حال فوتبال در حال زوال فارس نمی‌کند. چه خوب بود مسؤولان استان فارس در حوزه‌های مرتبط نیم‌نگاهی به تیم‌های فوتبال استان شمالی فارس انداخته و بخوبی لمس می‌کردند که در حالی‌که تیم‌های شیرازی دست و پا می‌زدند که از لیگ برتر سقوط نکنند و در بهترین شرایط دلخوش به رده‌های هفتم تا نهم جدول می‌شدند، تیم‌های اصفهانی در کورس قهرمانی لیگ قرار داشته و سعی می‌کردند رده‌های نخستین لیگ را به خود اختصاص دهند.