برزیل در دومین بازی‌اش در جام‌جهانی 2010 با نتیجه 3 بر یک ساحل‌عاج را شکست داد اما آنچه بیش از همه در این دیدار به چشم آمد اشتباهات فاحش داوری بود. لوئیس فابیانو که در این دیدار بهترین بازیکن زمین بود، روی گل دوم، 2بار با دست توپ را به وضوح لمس کرد اما استفان لانوی فرانسوی و کمکش، هیچ‌یک روی این صحنه عکس‌العملی از خود نشان ندادند اما این جنجالی‌ترین تصمیم داور بازی نبود. شاهکار او زمانی رقم خورد که روی نمایش مضحک بازیکن ساحل‌عاج، کاکا ستاره سر به زیر سلسائو را از زمین اخراج کرد؛ کارت قرمزی که مطمئنا
هیچ کس آن را تایید نخواهد کرد.
10- پلاسیدو گالیندو (پرو – رومانی، 1930)
کارت‌های زرد و قرمز از سال 1970 در فوتبال مورد استفاده قرار گرفت اما پیش از آن بازیکنان به دلیل خطاهای خشن‌شان مستقیما راهی رختکن می‌شدند. گالیندو با اخراج در نخستین بازی‌اش در جام‌جهانی در مقابل رومانی، نامش را در کتاب رکوردها ثبت کرد. او اندکی پس از آغاز نیمه دوم به دلیل بازی خشن و ناجوانمردانه از بازی اخراج شد البته خشونت او موجب درگیری بازیکنان 2 تیم شد به نحوی که برای آرام کردن اوضاع پلیس مجبور به مداخله شد.
9- سرخیو باتیستا (اروگوئه- اسکاتلند، 1986)
باتیستا رکورد سریع‌ترین اخراج در تاریخ جام‌جهانی را به نام خود ثبت کرده است. او تنها 56 ثانیه پس از ورود به میدان در بازی مقابل اسکاتلند به دلیل خطای وحشتناکش روی گوردون استراکان با کارت قرمز خوئل کینیو روبه‌رو شد.
8- پدرو مونزون (آرژانتین – آلمان، 1990)
آرژانتینی‌ها با دریافت 10کارت قرمز در جام‌جهانی، از این نظر صاحب یک رکورد بی‌نظیر هستند. در این بین 3 کارت قرمز آنها در جام‌جهانی 1990 به ثبت رسیده و پدرو مونزون نیز اولین بازیکنی است که در فینال جام‌جهانی از زمین اخراج شده است. او به دلیل خطایی که روی یورگن کلینزمن مرتکب شد، توسط ادواردو کوته سال، داور مکزیکی با کارت قرمز جریمه شد. 20 دقیقه پس از آن نیز گوستاوو دزوتی به خاطر حرکت خشنش روی یورگن کوهلر روانه رختکن شد.
7- دیوید بکام (انگلیس – آرژانتین، 1998)
انگلیس در آن دیدار جنجالی مقابل آرژانتین نهایتا در ضربات پنالتي شکست خورد و یکی از نشریات جنجالی جزیره تیتر زد«10شیر و یک پسربچه ابله»! دیوید بکام که در آن زمان یک ستاره جوان در ترکیب سه‌شیرها بود پس از خطای دیه‌گو سیمئونه، در حالی که هنوز روی زمین افتاده بود او را با ضربه پشت پا نقش زمین کرد و داور دانمارکی بازی، کیم میلتون نیلسون نیز که در صحنه حاضر بود، بلافاصله کارت قرمزش را از جیب بیرون آورد. به دلیل دریافت کارت قرمز، بکام فصل کابوس‌واری را در جزیره سپری کرد.
6- دیه‌گو مارادونا (آرژانتین – برزیل، 1982)
آرژانتین 3بر صفر از برزیل عقب افتاده بود و این برای دیه‌گوی جوان اصلا قابل پذیرش نبود. او به قدری از این نتیجه ناراضی بود که تنها 5 دقیقه قبل از سوت پایان بازی به دلیل ضربه‌ای که بازیکن حریف زد، از زمین اخراج شد.
5- لورن بلان (فرانسه – کرواسی، 1998)
یک کارت ابلهانه که هیچ‌وقت مشخص نشد علت آن چه بوده است. مدافع باتجربه فرانسوی تنها به دلیل نمایشی که اسلاون بیلیچ بازی کرد، فینال جام‌جهانی را از دست داد. در حالی که کوچک‌ترین تماسی بین این 2 بازیکن صورت نگرفت، بیلیچ ناگهان خودش را روی زمین انداخت و صورتش را گرفت. به این ترتیب بلان که در طول تورنمنت یکی از بهترین‌های تیمش بود، یکی از بزرگ‌ترین بازی‌های دوران حرفه‌ای‌اش را از دست داد.
4- آنتونیو راتین (آرژانتین – انگلیس، 1966)
تنش بین انگلیس و آرژانتین به مدت‌ها پیش از درگیری‌های 2 کشور سر جراید مالویناس و «دست خدا» بازمی‌گردد. راتین، کاپیتان آرژانتینی‌ها به خاطر خطاهای متعدد توسط رودولف کریتلین، داور آلمانی بازی از زمین اخراج شد اما زمان زیادی طول کشید تا حاضر شود از زمین بیرون برود. او سال‌ها بعد درباره این اخراج گفت: «آن اخراج درست نبود. من فقط می‌خواستم با داور صحبت کنم اما او مرا اخراج کرد».
3- رایکارد و فولر(هلند - آلمان غربی،1990)
تنها چند ثانیه عصبانیت روی تمام دوران حرفه‌ای این 2 بازیکن سایه افکند. بازی‌های آلمان و هلند همواره با حساسیت‌های کاذب همراه بود، به همین دلیل رویارویی 2 تیم در دور دوم جام‌جهانی، تنها 2 سال پس از پیروزی هلند مقابل آلمان در یورو 88 بسیار حساس و پرتنش بود. تنها 20 دقیقه از بازی گذشته بود که رایکارد به دلیل خطایی که روی فولر انجام داد یک کارت زرد دریافت کرد اما دور از چشم داور روی حریف آب دهان پرتاب کرد. فولر به سمت داور رفت و موهایش را به او نشان داد اما داور که حرکت فولر را اعتراض تعبیر کرده بود، یک کارت زرد نیز به او نشان داد. چند دقیقه بعد این دو بار دیگر با هم درگیر شدند که این بار داور به هر دو کارت قرمز نشان داد. رایکارد نیز در راه رختکن یک بار دیگر فولر را به یک آب دهان میهمان کرد!
2- زین‌الدین زیدان (فرانسه – ایتالیا، 2006)
این شاید معروف‌ترین کارت قرمز تاریخ باشد. زیدان که فرانسه کم‌رمق را تا فینال پیش برده بود، تنها دقایقی پیش از پایان 120 دقیقه دیدار نفسگیر مقابل آتزوری، در مقابل اهانت‌های ماتراتزی از کوره دررفت و با سر به سینه او کوبید. پس از پایان بازی تا مدت‌ها بحث سر علت این اتفاق در جریان بود و واکنش‌های مختلفی را از سوی افراد فوتبالی و غیرفوتبالی برانگیخت. زیدان گفت ماتراتزی به مادرش فحاشی کرده اما مدافع ایتالیایی این مسأله را بشدت تکذیب کرد.
1- ماریو دیوید (ایتالیا – شیلی، 1962)
این بازی در تاریخ جام‌جهانی به «جنگ سانتیاگو» معروف شده است. تنش‌های این بازی پیش از سوت آغاز آن شروع شد. رسانه‌های ایتالیایی با چند سرمقاله تند، میزبانی شیلی را زیر سوال بردند. زمان زیادی طول نکشید که بازی به یک جنگ تمام‌عیار تبدیل شد. در دقیقه 8 بود که جورجیو فرینی از بازی اخراج شد اما 7 دقیقه طول کشید تا او با اسکورت پلیس از بازی خارج شود. این پایان ماجراهای این دیدار نبود. در همان نیمه اول لئونل سانچس و ماریو دیوید با لگد به جان هم افتادند. ابتدا سانچس جلوی چشمان کمک‌داور دیوید را زد اما تعجب‌برانگیز اینکه جریمه‌ای برای او در نظر گرفته نشد. چند دقیقه بعد این دیوید بود که با یک حرکت رزمی به سبک اریک کانتونا، سانچس را نقش زمین کرد و با کارت قرمز کن آستون روبه‌رو شد.