گروه بین‌الملل:  اگر کسی تاکنون درباره ماهیت تاریک تشکیلات بیلدربرگ شک داشت در روزهای آخر ماه مه ‌امسال شکش تبدیل به یقین شد.
المپین‌های توطئه‌گر اروپا و آمریکای‌شمالی به همراه شرکای جهانی‌شان اجلاس بیلدربرگ 2014 ـ نشستی که به مخفیکاری معروف است و محل جمع شدن قدرتمندترین بانکدارها، سیاستمداران و صاحبان مشاغل دنیاست ـ را با فوت کردن شمع‌های روی کیک جشن‌ تولد 91 سالگی هنری کیسینجر، دیپلمات صهیونیست آمریکایی آغاز کردند. آنها همچنین یک لطیفه مضحک هم به عمو هنری جنایتکارشان هدیه دادند که یکی از موضوع‌های مورد بحث امسال است: «آیا حریم شخصی وجود دارد؟» آن هم در اجلاسی که به نوشته روزنامه بریتانیایی «ایندیپندنت» در فهرست اسامی میهمانانش نام «کیت الکساندر»، مدیر پیشین آژانس امنیت ملی آمریکا به چشم می‌خورد، مردی که همین تابستان پیش با مجموعه اطلاعاتی NSA در سایه افشاگری‌های ادوارد اسنودن در مقابل جهانیان شرمسار شده است. سازمان‌دهندگان کنفرانس امسال که روز پنجشنبه در کپنهاگ دانمارک آغاز شد، سعی کردند تا جایی که امکان دارد وانمود به شفافیت‌سازی کنند و مثلا فهرست کامل تمام نخست‌وزیران، مدیران ارشد اجرایی و فرماندهان نظامی شرکت‌کننده در کنفرانس امسال را به علاوه موضوع‌های کلی جلسات منتشر کرده‌اند اما موضوع اینجاست که برای یک دهه این کار توسط رسانه‌های افشاگر صورت می‌گرفته است.  جورج آزبورن، وزیر دارایی بریتانیا و اِد بالز، همتای او از حزب کارگر بریتانیا در میان سیاستمدارانی بودند که برای بحث و تبادل‌نظر با نخبگان جهان پشت درهای بسته به کپنهاگ، پایتخت دانمارک سفر کردند.
از جمله دیگر میهمانان دعوت‌شده از عرصه سیاست می‌توان به لُرد مندلسون «سومین مرد» حزب کارگر بریتانیا، جاستین گرینینگ دبیر فعلی توسعه بین‌المللی و هنری کیسینجر کارشناس کهنه‌کار سیاست خارجی آمریکا اشاره کرد.  دانه‌درشت‌های ثروتمند عرصه صنعت از قبیل مدیران شرکت‌های شل، بریتیش پترولیوم، ایرباس، اچ‌اس‌بی‌سی، ساب، اکسا، گوگل، لینکدین و مایکروسافت هم در میان شرکت‌کنندگان بودند. این شخصیت‌ها در بیلدربرگ امسال در کنار مقام‌های ارشد بین‌المللی مانند کریستین لاگارد،‌ رئیس صندوق بین‌المللی پول و مقام‌های ارشد بانک مرکزی اروپا پالوده خوردند.  این همه در مقابل چشمان رؤسای سازمان‌های اطلاعاتی انجام گرفت؛ از خود «کیت الکساندر» از ایالات متحده آمریکا گرفته تا سِر جان ساوِرز، رئیس «MI6» که عکس این آخری با مایوی شنا در سال ۲۰۰۹ در فیس‌بوک پخش شد.
حالا که بحث فیس‌بوک شد بد نیست بدانید عضو هیات‌مدیره فیس‌بوک هم جزو مدعوین است. لابد «پیتر تیل» فقط آنجا بود چون بزرگان او را برای بحث اخلاقی«آیا حریم شخصی وجود دارد؟» فراخوانده بودند اما در واقع ماجرا چیز دیگری بود. خیلی وقت است او همراه همتایش در گوگل «لری پیج» با سازمان‌های مخفی آمریکا سَر و سِر پیدا کرده‌اند.  سرانجام وقتی شصت و دومین جلسه انجمن سری موسوم به «بیلدربرگ» دیروز پس از 3روز به کار خود پایان می‌داد، موضوعات مورد بحث تنها به آنچه توسط روابط عمومی تشکیلات اعلام شد، محدود نمی‌شد با عناوینی چون «آینده دموکراسی و تله طبقه متوسط»، «معماری جدید خاورمیانه» و صد البته بحران ژئوپلتیک کنونی در اوکراین.  با توجه به ترکیب دعوت‌شدگان بین‌المللی اجلاس امسال که عمدتا نظامی یا در ارتباط با مسائل نظامی بودند، مثل رئیس دانمارکی ناتو، سرفرمانده نیروی واکنش ‌مشترک اروپا و مدیر سازمان منع ‌تسلیحات کشتارجمعی در کنار رئیس «MI6» و رئیس سابق سیا، آیا می‌توان پیش‌بینی کرد بیلدربرگ به دنبال راه انداختن جنگی تمام‌عیار با روسیه یا نهایی کردن حمله به سوریه باشد؟
   موضوعات واقعی بیلدربرگ
«دانیل استولین» روزنامه‌نگار و متخصص در حوزه گروه بیلدربرگ با استناد به منابعی که در درون راهروهای تاریک این تشکیلات فوق‌سری دارد به برخی موضوعات و دستور کارهای اجلاس سه‌روزه امسال در کپنهاگ دست یافته است.
1- دیپلماسی هسته‌ای: چگونه روسیه، چین و حتی ایران ممکن است با یکدیگر برای پس ‌زدن هژمونی غرب کار کنند.
2- قرارداد گازی اخیر میان چین و روسیه: چگونه چنین توافقنامه‌ای و برنامه‌های همکاری طولانی‌مدتی بین دو کشور در چنان سطحی، وابستگی‌شان به دلار آمریکا به‌عنوان ذخیره‌ای برای واحد پولی ملی کشورها را کم می‌کند.
3- خیزش ملی‌گرایی درون اروپا که ساختار قدرت اتحادیه اروپایی را به چالش می‌کشد: بویژه پیروزی‌های اخیر عوامگرایان (پوپولیست‌ها) حزب استقلال بریتانیا که مخالف اتحادیه اروپایی است گروه بیلدر‌برگ‌ها را عمیقا نگران ساخته است چون «اتحادیه اروپایی» و پول واحد آن «یورو» در حقیقت جزو برنامه‌های بیلدربرگ و در واقع سند چشم‌انداز اجلاس سال 1955 بوده که اکنون محقق شده است.
4- مقررات اتحادیه اروپا برای حفظ حریم شخصی در اینترنت: این، برای ایالات متحده بسیار معنادار است.
5- ظهور جنگ مجازی (سایبری): اینکه یک حکومت می‌تواند از تهدید حملات سایبری برای مستحکم‌تر ساختن فیلترینگ اینترنت و مقررات مربوط به آن در فضای مجازی کشور مربوطه بهره ببرد.
6- از اوکراین تا سوریه: آیا سیاست خارجی اوباما نابود شده است؟
7- برنامه «تغییرات آب و هوایی»: صنعت‌زدایی از کشورهای هدف به بهانه معاهدات و الزامات قانونی مربوط به تغییرات آب و هوایی.
   دهن‌کجی به حقوق بین‌الملل
به‌رغم مانورهای تبلیغاتی صورت‌گرفته برای نمایش شفافیت در بیلدربرگ امسال، دست‌اندرکاران آن حساسیت شدیدی نسبت به نفوذ در مجموعه نشان دادند. دو روز پیش از آغاز اجلاس 3 خبرنگار- که عنوان «جنگجویان اطلاعات» را برای خود برگزیده بودند- توسط پلیس دانمارک دستگیر شدند. پلیس گفت این سه خبرنگار در حالی بازداشت شدند که برای برگزارکنندگان کنفرانس در مقابل هتل کمین کرده بودند. البته مثل همیشه تظاهرکنندگان و افشاگران، در مقابل هتل محل اجلاس حاضر شدند و شرکت‌کنندگان در جلسات بیلدربرگ را «اربابان توطئه در جهان» خواندند. گروهی از خواص که با تبانی و توطئه برای دنیا برنامه‌ریزی می‌کنند.
اما در حالی که پایگاه رسمی بیلدربرگ www.‌bilderbergmeetings.‌org رسما این تشکیلات دارای «ذاتی سری» توصیف  شده است، «زندر هینن»، سخنگوی آن در گفت‌وگو با خبرگزاری آسوشیتدپرس مدعی می‌شود هیچ‌گونه طرح و برنامه اهریمنی در بیلدربرگ دنبال نمی‌شود: «ما تاریخ، مکان، نام شرکت‌کنندگان و موضوعات کلیدی مورد بحث در کنفرانس را اعلام می‌کنیم. بسیاری از گروه‌هایی که با یکدیگر ملاقات می‌کنند، [برخلاف ما] اساساً هیچ اطلاعاتی را درباره برنامه خود اعلام نمی‌کنند و نه می‌گویند چه کسانی در برنامه‌شان شرکت دارند و نه اعلام می‌کنند که موضوع‌های کلیدی نشست‌شان چه مسائلی را دربر می‌گیرد.» هینن اما توضیح نمی‌دهد که چرا همین اعلام خشک و خالی فقط طی چند سال گذشته و به دنبال افشاگری‌های کسانی مثل آلکس جونز باب شده و چرا هنوز تعریف رسمی خود تشکیلات از خودش «اجلاس سری» است؟ اصلا چگونه یک تشکیلات بین‌المللی که طبق اساسنامه‌اش بین چند کشور تعریف شده می‌تواند برخلاف کنوانسیون‌ها و عرف بین‌المللی عمل کند و سیاستمدارانی که نماینده مردم هستند بدون اطلاع آنها از تصمیماتی که به اسم ایشان گرفته‌اند در این جلسات محرمانه شرکت کنند؟
المپین‌های غرب گویی هنوز در قرون وسطی بسر می‌برند. پشت درهای بسته به طرح توطئه در گوشه و کنار جهان می‌پردازند و بعد جلوی دوربین‌ها لبخند می‌زنند و می‌گویند این اجلاس «نه برنامه خاصی را دنبال می‌کند و نه قطعنامه‌ای، نه رأیی و نه سیاستی» را تصویب خواهد کرد.
اما در حقیقت این انجمن مخفی که بیشتر به لژهای ماسونی شبیه است تا اجلاس بین‌المللی، قانونی ۵۹ساله و نانوشته دارد که می‌گوید: «آنچه در بیلدربرگ روی می‌دهد، درون بیلدربرگ می‌ماند». به عبارت بهتر بیلدربرگ نماد دهن‌کجی به حقوق بین‌الملل آن هم توسط نمایندگان دولت‌هایی است که خود را اصلی‌ترین داعیه‌داران حقوق بین‌المللی می‌دانند.
. . . فراتر از بیلدر برگ
براساس پایگاه خود بیلدربرگ، این نهاد «کنفرانسی سالانه برای بسط و ترویج گفت‌وگو میان اروپا و آمریکای شمالی» توصیف شده که در آن «بین ۱۲۰ تا ۱۵۰ نفر از رهبران سیاسی و کارشناسان صنعتی، اقتصادی، دانشگاهی و رسانه‌ها برای شرکت در کنفرانس دعوت به عمل می‌آید. این سلسله نشست‌ها فرصتی مناسب برای افراد جهت بحث و تبادل‌نظر خصوصی و غیررسمی درباره رویه‌ها و مسائل کلی پیش روی جهان است.» نام «بیلدربرگ» برگرفته از نام هتلی در هلند است که این کنفرانس نخستین بار در ماه مه سال ۱۹۵۴ در آنجا برگزار شد.
حال پس از 62 سال باید پرسید اینکه نام اعضای خاندان‌های اصلی صهیونیسم مثل روتشیلدها، راکفلرها، گلدمن سک‌ها یا واربورگ‌ها، همچنین خاندان‌های سلطنتی اروپا را در لیست دعوت این اجلاس نمی‌بینیم به معنای فرعی بودن این اجلاس است یا این افراد به طور مخفیانه در اجلاس شرکت می‌کنند؟
آیا با توجه به رسانه‌ای شدن بیلدربرگ، این محفل اهمیتش را از دست نداده و آیا محافل مخفی‌تر و سطح بالاتری مثل میزگرد (Round Table) در لندن،کمیته مرکزی شورای روابط خارجی آمریکا Foreign Council ، کنگره جهانی یهود و همچنین سازمان اطلاعات مرکزی بانکداران صیهیونیست «پسران ایلومیناتی یا
بنی اسرائیل»( BCC )که رهبران صهیونیسم در آن شرکت می‌کنند، مخوف‌تر نیستند؟