ولادت امام حسین(ع)(4 ق)
سید جوانان اهل بهشت، ریحانه باغ رسالت، یکی از دو گوشواره عرش خدا، خامس آل عبا، سرور آزادگان جهان، حضرت امام حسین(ع) در سوم شعبانِ سال چهارم هجری در مدینه منوره به دنیا آمد. ابوعبدالله، کنیه و سید شباب اهلالجنه، سبطالنبی، مبارک و سیدالشهدا از القاب آن حضرت است. اخبار و احادیث گوناگون در فضایل و مناقب آن بزرگوار از شیعه و سنی فوق تواتر است. نام آن حضرت، زینتبخشِ تاریخ انسانیت و قیام او سرخط و الگوی قیامها و نهضتهای جهان است. آموزشگاه فداکاری را او یگانه آموزگار است و دانشگاه شهامت و شهادت را او یکتا استاد. پیامبر اکرم درباره نواده گرامی خویش فرموده است: حسین را در دلهای مؤمنان، محبتی ژرف و پنهان است و او دری از درهای بهشت است. سوگند به آنکه جانم به دست اوست که حسین در آسمانها، بیش از روی زمین به عظمت یاد میشود و او زیور آسمان و زمین است. در جمهوری اسلامی ایران، سوم شعبان، سالروز ولادت باسعادت امام حسین(ع) به عنوان روز پاسدار، نامگذاری شده است. پاسداران انقلاب اسلامی در ایران با تأسی به شجاعت، مردانگی، استواری، ایمان و فضایل اخلاقی امام حسین(ع) در راه حفظ آرمانهای والای اسلام و انقلاب اسلامی و نیز حراست از تمامیت ارضی جمهوری اسلامی، صحنههایی فراموش نشدنی و حماسههایی با شکوه آفریدند و خود، سرمشق جوانان مؤمن و آزادیخواه جهان شدند.
انحلال حزب جمهوری اسلامی به پیشنهاد اعضای آن(1366 ش)
حزب جمهوری اسلامی یک هفته پس از پیروزی انقلاب از سوی حضرات آیات سید محمد حسینیبهشتی، سیدعلی خامنهای، سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، اکبر هاشمیرفسنجانی و دکتر محمدجواد باهنر با هدف ایجاد تشکیلاتی نیرومند و سامان دادن به نیروهای فعال و ایجاد انسجام و انضباط، اعلام موجودیت کرد و به عضوگیری پرداخت. این حزب در طول حیات خود، ضمن شرکت فعال تشکیلاتی در همه صحنههای سیاسی و اجتماعی کشور به لحاظ حضور رهبران حزب در سطوح بالای تصمیمگیری، نقش تعیینکنندهای در سمتگیری مسائل و موضعگیریهای کشور ایفا کرد. فعالیت حزب جمهوری اسلامی تا سال 1363 همچون گذشته ادامه یافت ولی از آن سال به بعد بهتدریج دامنه و گستردگی آن کاهش یافت تا آنکه در یازدهم خرداد 1366 به دنبال پیشنهاد آیتالله خامنهای و هاشمی رفسنجانی به امام خمینی(ره)، مبنی بر توقف فعالیتهای حزب و موافقت ایشان، حزب جمهوری اسلامی، فعالیتهای خود را متوقف کرد. در نامه رهبران حزب در دلایل انحلال آن آمده بود: «احساس میشود که وجود حزب، دیگر آن منافع و فواید آغاز کار را نداشته و به عکس ممکن است تحزب در شرایط کنونی، بهانهای برای ایجاد اختلاف و دو دستگی و موجب خدشه در وحدت و انسجام ملت گردد. شورای مرکزی حزب با اکثریت قاطع به این نتیجه رسید که مصلحت کنونی انقلاب در آن است که حزب جمهوری اسلامی تعطیل و فعالیتهای آن به کلی متوقف گردد».
ورود امام حسین(ع) به مکه مکرمه(60 ق)
معاویه پیش از هلاک شدنش در نیمه رجب سال 60 هجری، برخلاف مفاد قرارداد صلح با امام حسن(ع)، یزید را به جای خویش نصب کرد و اُمرای یزید در سرزمینهای اسلامی از مردم برای او بیعت میگرفتند. یزید به والی خود در مدینه دستور داد تا از بزرگان این شهر بویژه امام حسین(ع) بیعت بگیرد اگرنه آنان را به قتل برساند. امام حسین(ع) پس از آگاهی از موضوع به اتفاق افراد خانواده، برادران و برادرزادگان خود از مدینه خارج شد و به سوی مکه حرکت کرد. آن حضرت در اواخر ماه رجب سال 60 از مدینه بیرون آمد و در سوم شعبان وارد مکه شد. این اقامت تا ماه ذیحجه ادامه یافت و امام در آن تاریخ، راهی عراق شد.
وقوع زلزله وحشتناک و پرتلفات در شهر «توکیو» در ژاپن (1923م)
در اول ژوئن 1923م زلزله پرتلفات توکیو در 2 نوبت و به فاصله زمانی کوتاهی از یکدیگر رخ داد و در جریان آن نیمی از شهر بزرگ توکیو پایتخت ژاپن ویران شد. این زلزله، حریق بزرگی را به دنبال داشت و در جریان آن بیش از 150 هزار نفر از مردم توکیو جان خود را از دست دادند.