گروه بین‌الملل: نظام سوریه با شکست ائتلاف دشمنان برای براندازی، امروز در حال برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در مقابل دیدگان جهانیان است. هیچ‌کس باور نمی‌کرد نظام سوریه تا سال 2014 دوام بیاورد و تصور همه براین بود سوریه طی 2 یا 3 هفته تا نهایت یک‌ماه سقوط می‌کند اما این کشور با مقاومت مردم، ارتش و نیروهای مدنی خود توانست در برابر بحرانی که از خارج به آن تحمیل شده بود، مقاومت کند و به موفقیت‌های چشمگیری در عرصه نظامی و سیاسی دست یابد ‌طوری که در دموکراتیک‌ترین انتخابات جهان عرب که امروز در بیش از 80 درصد خاک سوریه برگزار می‌شود، همه تحلیلگران سیاسی، بشار اسد را پیروز قاطع این انتخابات می‌دانند. این تحلیلگران معتقدند جنگ واقعی علیه تروریسم پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری سوریه آغاز خواهد شد و پیروزی بشار اسد در این انتخابات مشروعیت اضافی را به وی جهت نهایی کردن مواضع نظامی خود همزمان با سازش‌هایی خواهد داد که تنها پس از به هلاکت رساندن تروریست‌ها بویژه در غوطه شرقی، برقرار خواهد شد بویژه اینکه نظام در پی برقراری امنیت برای بالا بردن تعداد شرکت کنندگان در این انتخابات است و از آنجا که بشار اسد رقیب مهمی در این انتخابات ندارد و حتی مخالفان نیز در این انتخابات شرکت نمی‌کنند، هر چه تعداد رای‌دهندگان بالا برود به نفع بشار اسد است. براساس برخی پیشنهادات غربی‌ها باید با این واقعیت که بعد از انتخاب قطعی بشار اسد به عنوان رئیس‌جمهور سوریه برای بار سوم انتخاب خواهد شد، کنار بیایند. البته مشخص است در سوریه یک روز برای رأی دادن کافی نیست؛ چرا که احتمال حضور بسیاری از مردم در انتخابات و از سوی دیگر خطرات امنیتی نیز وجود دارد. بنابراین احتمالا انتخابات یک روز دیگر نیز تمدید خواهد شد. براساس بیانیه وزارت کشور سوریه، 15 میلیون و 845 هزار و 575 نفر، امروز برای شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری این کشور فراخوانده شده‌اند.  
پیام انتخابات برای غرب
اندیشکده بنیاد کارنگی با پرداختن به موضوع انتخابات ریاست‌جمهوری سوریه نوشت این انتخابات برای بشار اسد این پیام‌ها را دارد:
-  تلاش برای تقویت مشروعیت حکومت خود نزد مردم سوریه
- نشان دادن توان و قوت نظامی برای مقابله موفقیت‌آمیز با اپوزیسیون و آشکار ساختن پیروزی خود در جنگ داخلی این کشور
- به دست آوردن اعتبار بیشتر نزد حامیان ایرانی و روس خود که از نظر آنها انتخابات پیش‌رو و پیروزی اجتناب‌ناپذیر اسد به مثابه توجیهی مستدل است برای موضعی که آنها در قبال منازعه سوریه اتخاذ کردند.
روسیه و ایران مشروعیت انتخابات پیش‌رو را پذیرفته‌اند (روس‌ها ناظرانی را به این کشور اعزام کرده‌اند) در حالی که آمریکا، اروپا و بیشتر کشورهای عربی چنین رویکردی ندارند. در واقع برگزاری انتخابات در میانه جنگ داخلی که تاکنون تلفات و خرابی بسیاری داشته، بسیار بحث‌برانگیز است. با توجه به اینکه حامیان اسد، کاندیدای ریاست‌جمهوری بسیار بیشتر از دو کاندید دیگر هستند، شکی نیست که وی پیروز این انتخابات خواهد بود. پیروزی اسد برای کرملین چندان هم خوشایند نیست. اسد پیش از این هم توجه چندانی به خواسته‌های مسکو نمی‌کرد و پیروزی در این انتخابات به او توان مانور بیشتری داده و استقلال بیشتری از روسیه را برای او فراهم می‌آورد. این در حالی است که مسکو از سوی دیگر نمی‌تواند با اپوزیسیون سوری همگام شود؛ اینجا بحث از اپوزیسیونی است که دربرگیرنده رادیکال‌های افراطی است. معامله با این قبیل افراد پیش از این هم برای مسکو غیرممکن بود. همزمان روس‌ها هیچ زمینه مشترکی با اپوزیسیون لیبرال- سکولار سوریه هم ندارند؛ اپوزیسیونی که حاضرند در صورتی که روسیه حمایت‌های خود از دولت اسد را قطع کند، با مسکو همکاری کنند. در نتیجه انتخابات سوریه پایانی بر مشکلات مسکو نخواهد بود و بلکه بعد دیگری به این مشکلات اضافه می‌کند. این اوضاع به واسطه بحران در اوکراین پیچیده‌تر شده است؛ بحران اوکراین بشدت تنش میان بازیگران خارجی بحران سوریه- روسیه و غرب- را تشدید کرده است و در حالی که این بازیگران تا چندی پیش در بحران سوریه شریک به حساب می‌آمدند، اکنون به معاند و دشمن یکدیگر تبدیل شده‌اند. در این شرایط، مسکو موضع سخت‌تری را در قبال موضوع سوریه اتخاذ کرده است. این در حالی است که باید در نظر داشته باشیم روس‌ها که ارزش بسیاری برای روابط خود با ایران قائلند در واقع موضع ایران در قبال این موضوع را در پیش گرفته‌اند. اختلافات میان روسیه و آمریکا در مورد اینکه انتخابات باید یا نباید برگزار شود، نسبتاً گویا و معنادار است. واشنگتن این انتخابات را به عنوان مانعی برای مذاکرات ژنو3 می‌بیند، در حالی که مسکو بر این باور است که این انتخابات فرایند مذاکرات را تسریع می‌کند. هر دو موضع دلایل موجهی در پس خود دارند. آمریکایی‌ها مدعی هستند انتخابات عادلانه تنها پس از شکل گرفتن دولت انتقالی ائتلافی ممکن می‌شود که باید پیش از انتخابات محقق شود. روس‌ها از طرف دیگر بر این باورند که انتخابات به تثبیت اوضاع کمک می‌کند و شرایط لازم برای مصالحه و تشکیل دولت گذار را فراهم می‌آورد.