در اغلب کشورهای جهان هر کالایی را طبق قیمت تمام شده با درصدی سود معقول عرضه می‌کنند اما در کشور ما مثلاً شخصی 220 متر زمین را متری 3 میلیون تومان خریداری می‌کند و حداقل 4 طبقه، هر طبقه 2 واحد 100 متری می‌سازد و 660 میلیونی که خرج خرید آن خانه کرده و مقداری هم که خود برای مصالح آن هزینه کرده را با فروش هر متر از واحدهایی که ساخته، 5 میلیون، می‌کند 4 میلیارد تومان. به خاطر همین هم هست که خیلی‌ها کاربلد و ناکاربلد به این کار رو آورده‌اند و بدون دردسر در عرض یک سال پولشان را حداقل 3 برابر می‌کنند. یکی از بیماری‌های اقتصاد ما همین است که سود معقولی برای یک کار به دست نمی‌آید؛ یا خیلی کم یا خیلی زیاد و افسانه‌ای!
باوفا  

  هفته گذشته برای سفر به مشهد مقدس، بلیت قطار تهیه کردم. از وقتی که سوار قطار شدم تا رسیدن به مقصد، همان طور که معمول است، 12 ساعت طول کشید ولی در میانه راه، بارها و بارها شاهد توقف‌های طولانی قطار بودیم. برای نماز 20 دقیقه توقف می‌کند ولی توقف‌های دیگرش خیلی زیاد است. لطفا مسؤولان فکری برای این موضوع کنند چون خیلی‌ها بویژه سالمندان در 20 دقیقه نمی‌توانند از قطار پیاده شوند و بازگردند.
یک هموطن

 بانک ملی ایران در اطلاعیه‌ای‌ اعلام کرده افرادی که دارای اقساط معوق هستند به بانک‌ مراجعه و نسبت به تسویه بدهی خود اقدام کنند با این امتیاز که همه جرایم دیرکردشان بخشیده خواهد شد، وقتی هم که به بانک مراجعه می‌کنی، می‌گویند: نه؛ از این خبرها  نیست! ابتدا باید همه بدهی‌تان را یکجا پرداخت کنید، سپس درخواست کتبی خود مبنی بر تقاضای بخشودگی دیرکرد را تحویل بانک بدهید که به شعبه مرکزی ارسال شود؛ آنجا یک کمیته‌ای تشکیل می‌شود تا در باره شما تصمیم‌گیری کند، اگر تشخیص دادند این امتیاز به شما تعلق می‌گیرد، اگر نه که... نه دیگه...! آیا این برخورد و آن اطلاعیه بی‌حرمتی به مشتریان بانک نیست؟! روسای محترم بانک ملی ممکن است بفرمایند بر چه اساسی با این دید به مردم نگاه می‌کنند؟!
ملکوتی