3 تساوی متوالی و مشابه برای سپاهان در حالی رقم خورد که این تیم می‌توانست حداکثر استفاده را از این 3 مسابقه ببرد و با گرفتن ۹ امتیاز کامل امروز در صدر جدول رده‌بندی حضور داشته باشد اما نکته اصلی اینجاست که سپاهان در هر 3 بازی گل اول را خودش به ثمر رسانده و زمانی نه چندان زیاد نسبت به باز کردن دروازه حریف به یکباره دروازه خودش باز شده تا تیم فرصت آنچنانی برای ریکاوری روحی - روانی و حتی پیاده کردن تفکرات دفاعی نداشته باشد. در فوتبال معمولاً زدن گل اول بسیار مهم است و تیمی که در این زمینه موفق‌تر عمل کند به واسطه افزایش توان روحی - روانی خودش و آشفتگی و فشاری که به تیم حریف وارد می‌شود شانس بیشتری برای کسب پیروزی در پایان مسابقه خواهد داشت چون همان یک گل تمام تفکرات دفاعی تیم مقابل را بر هم می‌زند و حتی گاهی اوقات وادارشان می‌کند تا دست به انجام یک بازی احساسی و دور از منطق بزنند.در بازی مقابل فولاد که در هفته پنجم برگزار شد، سپاهان بعد از ایجاد فشاری همه‌جانبه بر روی دروازه تیم حریف در دقیقه ۶۴ توسط عبدالله کرمی به گل رسید و در حالی که سپاهانی‌ها هنوز در خواب خوش این گل سیر می‌کردند در کمتر از ۱۰ دقیقه بعد دروازه شهاب گردان روی حرکت تماشایی سروش رفیعی باز شد. این سناریو در شهرآورد اصفهان هم تکرار شد و این‌بار محسن مسلمان فقط 3 دقیقه زمان لازم داشت تا گل مهدی شریفی را جبران کند و در نهایت در هفته گذشته باز هم سید‌جلال رافخایی ۲۵ دقیقه بعد از گل لوسیانو پریرا دروازه سپاهان را باز کرد. این اعداد شاید در حالت طبیعی اتفاق آنچنان مهمی نباشد اما برای تیمی مثل سپاهان که در این هفته‌ها به سختی دروازه رقبا را باز می‌کند اصلاً خوب نیست که توانایی دفاع از گل زده را نداشته باشد. حضور بازیکنانی مثل عقیلی، کرمی و شجاع خلیل‌زاده در خط دفاعی سپاهان این امیدواری را ایجاد کرده بود که آمار کیلین شیت‌های دروازه سپاهان در این فصل به بیشترین تعداد خودش می‌رسد اما همین خط دفاعی امروز تبدیل به ساختاری شده که به راحتی آب خوردن زحمات بازیکنان در فاز تهاجمی را هدر می‌دهد و تازه بعد از خوردن گل تساوی است که یادشان می‌افتد باید به دنبال پیروزی در مقابل حریف باشند.