رحلت عالم بزرگوار آیتالله شیخ «علی مشکات» (1369ش)
آیتالله شیخ‌علی مشکات سده اصفهانی در حدود سال 1280 ش (1319 ق) در قریه خوزان اصفهان به دنیا آمد. وی پس از فراگیری مقدمات و سطوح در حوزه علمیه اصفهان، به قم رفت و از محضر حضرات آیات شیخ‌عبدالکریم حائری یزدی، سیدمحمدحجت کوهکمرهای و سیدمحمدتقی خوانساری استفاده برد. آیتالله مشکات سپس راهی نجف اشرف شد و پس از بهرهگیری از دروس آیات عظام سیدابوالحسن اصفهانی، آقاضیاءالدین عراقی و شیخ‌محمدحسین غروی‌اصفهانی، خود عهدهدار تدریس فقه و اصول شد. وی سپس به اصفهان بازگشت در مدرسه چهارباغ و صدر به تدریس سطوح عالی و اقامه جماعت پرداخت. حاشیه بر کفایه‌الاصول، تقریرات دروس حضرات آیات حائری یزدی، آقا ضیاءالدین عراقی و سیدابوالحسن اصفهانی، از جمله آثار علمی وی است. آیتالله علی مشکات سرانجام در بیست‌و‌دوم خرداد ماه 1369ش برابر با سیزدهم ذی‌القعده 1415ق در 89 سالگی دار فانی را وداع گفت و به سرای جاوید شتافت.
درگذشت عالم مبارز آیتالله «میرزا کاظم دینوری» (1374 ش)
آیتالله حاج میرزا کاظم دینوری در سال 1281 ش (1320 ق) در خاندانی که همگی از علمای مبارز و مراجع تبریز و از علمای بزرگ آذربایجان بودند به دنیا آمد. وی پس از فراگیری مقدمات علوم، به نجف اشرف رفت و از محضر آیات عظام سیدابوالحسن اصفهانی، آقاضیاءالدینعراقی، میرزای نائینی و محمدحسین غروی‌اصفهانی و دیگران استفاده کرده و به مدارج بالای علمی دست یافت. آیتالله دینوری سپس به وطن مراجعت کرد و به انجام وظایف دینی، اقامه جماعت و تدریس و ترویج دین پرداخت. از آثار ایشان میتوان به تقریرات درس فقه و اصول استادان خویش و نیز رساله توضیح‌المسائل اشاره کرد. سرانجام آن مرد بزرگ پس از عمری تلاش در راه اعلای کلمه توحید در 23 خرداد 1374 ش برابر با 14 محرم 1416 ق در 93 سالگی بدرود حیات گفت و در تبریز به خاک سپرده شد.
شهادت «رسول منتظری» دیپلمات ایرانی در بوسنی و هرزگوین (1372 ش)
رسول(مجید) منتظری، دیپلمات ایرانی شاغل در سفارت ایران در زاگرب، پایتخت کرواسی، در حین انجام وظیفه به عنوان مسؤول کمکهای ارسالی کشورمان به جمهوری بوسنی و هرزگوین توسط شبه‌نظامیان کروات به شهادت رسید. سفیر کرواسی در تهران، پس از شهادت شهید رسول منتظری، ضمن ابراز تأسف خود و دولت متبوعش از این حادثه، آمادگی کشورش را برای مجازات عاملان این جنایت و جلوگیری از تکرار این وقایع اعلام کرد.
تصرف سرزمین «شیلی» توسط استعمارگران اسپانیایی (1540م)
تا اوایل قرن شانزدهم، شیلی محل سکونت اقوام گوناگونی بود که شغل اصلی آنها ماهیگیری بود. در سال 1536م کشورگشایان استعمارگر اسپانیا به همراه 500 سرباز اسپانیایى و 15 هزار سرباز بومی اجیر شده با هدف تصرف شیلی راهی این منطقه شدند اما پس از حدود 2500 کیلومتر پیشروی در خاک شیلی، از شورش در لیما پایتخت پرو، دیگر مستعمره خود مطلع شدند. اسپانیا در این تهاجم از یکسو تلفات بسیاری داد و از سوی دیگر فرمانده مهاجمان اسپانیایى نیز در راه بازگشت کشته شد اما در مرحلهای دیگر در 12 ژوئن 1540 اسپانیا موفق به تصرف شیلی شد. حضور اسپانیا در شیلی تا 18 سپتامبر 1810م به طول انجامید. اگرچه در این میان طرفداران ادامه سلطه اسپانیا تا سال 1818 مقاومت کردند. شکست نهایی اسپانیا در این کشور مرهون حرکت «خوزه‌سن‌مارتین» سردار آرژانتینی است که به کمک آزادیخواهان و استقلالطلبان شیلی توانست این کشور را رهایی بخشد.
اولین آزمایش برای مهار و به کارگیری انرژی حرارتی خورشید (1914م)
در دوازدهم ژوئن 1914م اولین آزمایش برای مهار و به کارگیری انرژی حرارتی خورشید در ناحیهای در حومه قاهره در مصر انجام شد. مبتکر و مجری این طرح یک فیزیکدان آلمانی به نام شومان بود که توانست با تمرکز اشعه خورشید یک ماشین بخار را که 50 اسب بخار نیرو داشت به کار بیندازد. این آزمایش، اساس موتورها و محرکههای آفتابی شد که امروز در صنعت، کاربرد زیادی یافته است.