گزارش «وطن‌امروز» از درگیری معترضان قبل از افتتاحیه
شهر امن نیست!
زمانی که خیلی‌ها به دنبال پوشش دادن حواشی و زرق و برق‌های شروع جام جهانی بودند، کمی آن‌طرف‌تر از ورزشگاه کورینتیانس معترضان به سیاست‌های دولت برزیل باز هم آشوب به پا کردند. پلیس برزیل با پرتاب‌کردن گاز قصد متفرق کردن آنها را داشت، چند نفر دستگیر شدند و همه چیز خاموش شد ولی نکته قابل توجه این است که این مساله آتش زیر خاکستر است و بدون شک دولت برزیل و مسؤولان برگزارکننده در امان نخواهند ماند! شاید هم به هر طریقی که شده با عدم پوشش رسانه‌ای همه چیز را محو جلوه دهند. اما این تمام حقیقت نیست چون وقتی مردم یک سرزمین به مخارج 11 میلیاردی دولتشان برای برپایی این مراسم اعتراض می‌کنند شما نمی‌توانید این عده را نادیده بگیرید. درست زمانی که خیلی‌ها مشغول جشن و پایکوبی هستند عده‌ای با دستبند به بازداشتگاه‌های سائوپائولو منتقل می‌شوند. این گزارش‌ها را پابلیسو، خبرنگار برزیلی به ما می‌دهد. او درباره این تظاهرات می‌گوید: «صحنه‌های وحشتناکی بود. عده‌ای با صورت‌های بسته تمام خیابان‌های پایین ورزشگاه را با آتش مسدود کرده بودند و تابلو و علائم را خراب کردند و پلیس خیلی زود وارد عمل شد و همه را دستگیر کرد. معترضان می‌گویند وقتی مردم برزیل به نان شب خود محتاج هستند چرا دولت از این ولخرجی‌ها می‌کند؟ آنها «آنتی کوپا هستند» (مخالف جام)، کسانی که کارگران متروی سائوپائولو هستند، کسانی که اعتصاب می‌کنند تا حرفشان را به کرسی بنشانند.» حرف‌های این خبرنگار برزیلی ناخدآگاه شما را به روزهای دهه 70 می‌اندازد، زمانی که آرژانتین میزبان جام جهانی بود، خیلی از مردم معترض به سیاست‌های دولت نظامی کشورشان بودند. آنها خیلی زود سر به نیست شدند و حالا گویی تاریخ تکرار شده و نوبت به معترضان برزیلی رسیده. فوتبال همیشه دو روی سکه دارد و بعضی اوقات نیز تلخ می‌شود.
کارگران مشغول کارند
هنوز هیچ چیز سر جایش نیست، کارگران مشغول کار هستند... این اتفاق را کمی قبل‌تر از افتتاحیه فرض کنید، جام‌جهانی با تمام سروصداهایش شروع شده ولی درست 24 ساعت قبل از آغاز بازی‌ها هنوز کارگران نارنجی‌پوش مشغول کار هستند. این سوالی که در ذهن شما چرخ می‌زند را باید مسؤولان برگزاری جواب بدهند و همین مساله به علامت سوال بزرگی تبدیل شده. شاید تا قبل از ملاقات این سرزمین خیلی‌ها می‌پنداشتند برزیل میزبان شایسته‌ای برای جام جهانی است ولی زمانی که از نزدیک ملاحظه می‌کنید می‌بینید هیچ چیز سرجایش نیست! اصلی‌ترین دلیل این اتفاقات بدون شک نارضایتی مردمی از برگزاری رقابت‌هاست. مردمی که در اینجا بویژه سائوپائولو زندگی می‌کنند نمی‌خواهند بپذیرند که بازی‌های جام جهانی در شرایط خوبی برگزار شود. این نوع تفکر گونه‌ای از حسادت است! آنها بدون شک تنها فکرشان این است که چرا باید تا این اندازه برای این رقابت‌ها خرج شود؟ پائولو سیما، یکی از کارگران نارنجی‌پوش اطراف مرکز رسانه‌ای به خبرنگار «وطن‌امروز» می‌گوید: «ما خیلی هم از این تورنمنت راضی نیستیم. شاید دولت باید بیشتر به فکر مردم خودش باشد تا توریست‌ها و تیم‌ها! این حق ما است که از امکانات رفاهی برخوردار باشیم ولی تمام این مخارج بیشتر برای برگزاری این رقابت‌ها صرف شده و کمتر به فکر اقتصاد خودمان هستند.» شاید این حرف‌های پائولو درست باشد زیرا فیفا و دولت برزیل هر کدام به نوع خودشان به سهم‌های قابل توجهی دست پیدا می‌کنند. شاید کمتر کسی بداند که شرکت‌های غربی زیرمجموعه فیفا به سودهای کلانی در این رقابت‌ها دست پیدا می‌کنند و از طرف دیگر مسؤولان کشور برگزارکننده نیز جیبشان خالی نمی‌ماند. این مساله در حالی است که مردم طبقه کارگر و قشر ضعیف‌تر مشکلاتشان افزون‌تر می‌شود. برزیل تا پایان رقابت‌ها باید تمام نواقص را برطرف کند و کاملا مضحک است وقتی کشوری در روزهای برگزاری جام با این مشکلات روبه‌رو است! وقتی این اتفاق مدیریت نشود مردم بومی خودشان دست به اقدامات خودجوش می‌زنند، ازتظاهرات گرفته تا گران کردن اجناس برای توریست‌ها. شاید یکی از چیزهایی که نمی‌توان آن را انکار کرد همین بالا بردن قیمت اجناس از طرف بومی‌های برزیل است، آنها به این اعتقاد رسیدند که خودشان می‌توانند حقشان را بگیرند.