امید حسینی: ۱- قبلا در مطلبی نوشته بودم که در نظام جمهوری اسلامی، با تغییر مسؤولان از طریق انتخابات، قطعا در برخی سیاست‌ها هم تغییراتی به وجود می‌آید. یعنی جابه‌جایی مسؤولان یک مساله ظاهری نیست. رهبری هم تا آنجا که این تغییر و تحولات مغایر با اصول نظام و انقلاب نباشد، راه را برای اجرای سیاست‌های دولت باز می‌گذارند. مثل آنچه در مذاکرات هسته‌ای شاهدش هستیم. ایشان از روز اول به صراحت اعلام کردند به طرف غربی و به آینده مذاکرات خوشبین نیستند اما چه کنیم که برخی مسؤولان دولتی خوشبین بودند و هستند! پس راه برای مسؤولان باز گذاشته شد تا فردا ادعا نکنند که می‌توانستیم فلان مساله را حل کنیم اما نگذاشتند! صبر و انتظار، بهترین و عاقلانه‌ترین سیاستی است که همه چیز را برای مردم روشن خواهد کرد. این خوشبینی کودکانه البته ناشی از بی‌توجهی به یک نکته مهم است که رهبر انقلاب بارها به آن اشاره کرده‌اند: دشمنی آمریکا با اصل نظام است نه مثلا با مساله هسته‌ای. خوشبختانه مسؤولان آمریکایی آنقدر بی‌خرد هستند که حتی در ظاهر و به طور موقت هم نمی‌توانند دشمنی‌شان را پنهان کنند و بارها با مواضع خصمانه خود، اظهارات رهبری را تایید کرده‌اند!
۲- با اینکه رهبر انقلاب همیشه به صراحت نظرشان را درباره آمریکا و مذاکرات بیان کرده‌اند اما در چند ماه گذشته برخی افراد و رسانه‌ها با روش‌های مختلف، اقدامات اخیر دولت را به رهبر انقلاب نسبت دادند و مدعی این بوده و هستند که مذاکرات با تایید مطلق رهبری همراه است. البته برخی نیز ادعا کرده‌اند که رهبری سکوت اختیار کرده‌اند تا در صورت شکست مذاکرات، مسؤولیت آن را قبول نکنند!
اما همه این ادعاها بارها رد شده‌اند. از روز اولی که مسؤولان دولت، رفع تحریم‌ها را بهانه کردند و وارد مذاکرات شدند، نظر شخصی رهبر انقلاب معلوم بود. می‌توان ادعا کرد که رهبری با مذاکراتی که به آن خوشبین نیستند و آن را بی‌فایده می‌دانند، موافق هم نیستند. پس ادامه مذاکراتی که به آن خوشبین نیستیم، چه دلیلی می‌تواند داشته باشد جز اینکه ادامه آن، نظر دولت محترم است؟ یعنی نظر رئیس حکومت با نظر رئیس‌جمهوری می‌تواند مثل هم نباشد که البته هیچ اشکالی ندارد، منتها هرکسی باید مسؤولیت حرف‌ها و سیاست‌هایش را بپذیرد و آن را به دیگری نسبت ندهد!
۳- سخنان رهبر انقلاب در جمع پرسنل نیروی هوایی ارتش در 19 بهمن، به اندازه کافی روشن و گویا بود و نیازی به تبیین و تفسیر ندارد.
ایشان به طور واضح نظرشان را درباره سیاست خارجی، مساله تحریم‌ها، مذاکرات، تلاش دشمن برای تغییر ذائقه سیاسی ملت، عبرت گرفتن از دورویی آمریکایی‌ها، تکیه‌ صریح و شفاف بر مبانى انقلاب، نگاه به داخل و حل مشکلات داخلی با توجه به ظرفیت‌های داخلی به جای تکیه کردن به خارج، گره نزدن مطلق مشکلات اقتصادی به تحریم‌ها، اهمیت اقتدار داخلی و وحدت به عنوان متن اصلی بیان کردند. اینها نظرات صریح رهبر انقلاب در قبال دولت بود. جالب اینکه رسانه‌های حامی دولت از کنار همه آن تذکرات گذشتند و طلبکارانه منتقدان خود را متهم کردند که برخلاف سفارش رهبری عمل می‌کنند!
۴-سخنان رهبر انقلاب در جمع مردم آذربایجان هم صریح و روشن بود، تاکید مجدد بر بی‌فایده بودن مذاکرات، تقویت اقتدار ملی، نگاه به داخل، بی‌اعتمادی به آمریکا و تذکر چندباره درباره اینکه نباید چشم به دست دشمنان باشیم. این بار هم رسانه‌های حامی دولت از میان همه تذکرات صریح رهبری، تیتر زدند که «مسؤولان زحمت می‌کشند، من از آنها حمایت می‌کنم، مذاکرات ادامه پیدا می‌کند! و...».
اما فریب مردم تا کی و کجا؟ مجموع این سفارشات ما را به چه نتیجه‌ای می‌رساند؟ چه کسانی، چه جریانی و کدام رسانه‌ها می‌خواهند نظر مردم را از دشمنى دشمن منصرف کنند؟ چه کسانی دنبال کمرنگ نشان دادن دشمنی آمریکا با ملت ایران هستند؟ چه رسانه‌هایی در این مدت از برقراری رابطه خیالی با آمریکا ذوق‌زده شدند؟ چه آدم‌هایی به‌راحتی از کنار اهانت‌های مختلف مسؤولان آمریکا به ملت ایران گذشتند؟ چه کسانی حل مشکلات کشور بویژه مشکلات اقتصادی را در گرو رابطه با آمریکا می‌دانند؟ چه کسانی معتقدند که راه‌حل پیشرفت کشور، هضم شدن در نظم نوین جهانی و به رسمیت شناختن کدخدایی آمریکا و سلطه آن بر دنیاست؟ و بالاخره یک سوال مهم: چرا رهبر انقلاب این مسائل را به مردم می‌گویند، در حالی که مسؤول مستقیم همه این اتفاقات دولت و مسؤولان هستند؟!