رضا ایرانمنش از بازیگران جانباز 8 سال دفاع مقدس در گفتوگویی با سینماپرس در اظهارات صریحی نسبت به وضعیت فرهنگی دولت یازدهم انتقاداتی مطرح کرده است. آنچه در پی خواهد آمد سخنان صریح و بیپرده این بازیگر فرهیخته سینما نسبت به عملکرد فرهنگی دولت یازدهم است.
در دولت احمدینژاد بر این عقیده بودم که او به هیچ عنوان به هنر و هنرمند اهمیت نمیدهد اما راه گفتن این موضوع به رئیسجمهور و زیردستان او برای همه ما باز بود. چه بسا خود من بارها این موضوع را به او گفتم و درددل کردم و او حداقل کاری که میکرد، گوش دادن به حرفهای ما بود اما متاسفانه آقای روحانی از زمانی که آمده همین حداقل کار را هم برای ما انجام نداده است. من منتقد احمدینژاد بودم اما از رأی دادن به روحانی پشیمانم!
از ابتدا هم دوست نداشتم وارد گروههای سیاسی راستی و چپی شوم و به همین خاطر هم آدمهای سیاسی را نمیشناسم و نمیدانم کدامیک راستی و کدامیک چپی هستند و خود را درگیر این ماجراها نکردهام لذا همیشه سعی داشتهام که حرفم را بگویم و از کسی هم بیمی نداشته باشم. امروز میخواهم فریاد بزنم و به مسؤولان بگویم انصاف و معرفتتان کجا رفته است؟ شما با هنر میتوانید به خیلی از خواستههای خود دست پیدا کنید، میتوانید از طریق هنر و هنرمند کمی هم به درد جامعه برسید، حتی میتوانید از طریق هنر حجاب و فضای مجازی و اینترنتی که این روزها غصه آن را میخورید را درست کنید.
متاسفانه بیعدالتی زیاد است. برخی از کسانی که در صدر امور قرار گرفتهاند و تصمیمگیری میکنند، هیچ آگاهی از دردهای جامعه و هیچ تخصصی در رفعمشکلات آنها ندارند و دردهای مردم را درک و حس نمیکنند. چه بسا در امر هنر نیز برخی متولیان درکی از هنر و هنرمند ندارند زیرا متعهد و متخصص به کار خود نیستند.
احمدینژادی که امروز همه ادعا میکنند در دولت او فساد اقتصادی بوده است، حداقل من به عنوان یک هنرمند در 4 سالی که بیکار بودم، میتوانستم پیش او بروم و با زدن حرف دلم خالی شوم و او هم گوش میداد اما آقای روحانی! از لحظهای که آمدید یک لحظه هم خزانه دولتت خالی نبوده است، از لحظهای که آمدید همه چیز را از اقتصاد تا اعتبار کشور زیر سوال بردید، امشب یک حرف میزنی و فردا حرفی دیگر! اگر تعامل نداری تعادل داشته باش! آقای روحانی، برادر بزرگوار من! در این یک سال راه را کج رفتهای اما اگر در این فکر هستی که در سه سال باقیمانده از حکومت خود همین راه را ادامه بدهی مملکت را بیش از این از بین خواهی برد.
زمانی که آقای روحانی آمدند ادعا کردند به بدنه دولت دست نخواهند زد و تنها یک تعدادی را تغییر میدهند اما برخلاف حرف خود، دونپایهترین آدمها را نیز تغییر دادند و وعدهات چیز دیگری را نشان میدهد در صورتی که احمدینژاد تنها وزرا و معاونها را عوض کرد نه تمام آدمهای داخل ادارهها را، چرا باید وقتی کسی ۴ سال در سمت خود کارکشته شده است و چم و خم کار را یاد گرفته تغییر کند و باز روز از نو و روزی از نو؟!
آقای رئیسجمهور نیازی نیست که چهار شب به یک مناسبت به چهار خانواده جانباز سر بزنید و تلویزیون هم پخش کند. جانبازها را ابزار سیاستهای خود نکنید. اگر راست میگویید مانند فرمانده لشکر محمدرسولالله(ص) هر هفته به یکی از این خانوادهها سر بزنید تا میلیونها جانباز دیگر با دیدن شما در تلویزیون حسرت نخورند که چرا به آنها سر نمیزنید. ۹۹ درصد کسانی که امروز شهید گمنام هستند به خاطر اینکه بعد از شهادت خود ریا نکرده باشند پلاکهای خود را گم و گور میکردند و با خود عهد میبستند که پیدا نشوند تا شهادتشان خالصانه باشد و میگفتند راضی نیستیم حتی سنگ قبری به نام ما وجود داشته باشد. آقای رئیسجمهور، آقای معاون رئیسجمهور، آقای وزیر و رئیس بنیاد جانبازان! به همه شما میگویم بیریایی را از بچههای جنگ یاد بگیرید. سخت زندگی کردن و مشکلات هنرمندان باعث آبروریزی کشور است. چرا باید عاقبت ما این باشد؟ چرا از حرف فلان شخصی که از ایران رفته، ناراحت میشوید؟ شما خودتان آنها را به اینجا رساندهاید. اگر ایمان میآوردید که همان شخصیت یک فردی است که در هر دورهای و با هر حکومت، دولت و سیاستی نگرش خدمتگزارانه خود را دارد و از فکر و هنر او بهره میبردید امروز همان شخص از فلان شبکه تلویزیونی خارج سر درنمیآورد.