انگار تیم ملی ایران در حوزه دفاع به پیشرفت فوق‌العاده‌ای دست یافته و حالا طوری دفاع می‌کنیم که در خیالبافی‌هایمان به این نکته رسیده‌ایم اگر در فاز حمله هم به صورت موازی با دفاع پیشرفت می‌کردیم الان مدعی فتح جام بودیم! به هر حال و با وجود این همه پیشرفت در حوزه دفاع و استحکامی که در مهم‌ترین مسابقه ایران در این تورنمنت جواب داد حالا وقت امتحان نهایی این خط دفاعی و استراتژی تدافعی کارلوس کی‌روش است. تیم ملی مقابل نیجریه خوب دفاع کرد و در حالی که همه از نام‌هایی مثل ویکتور موزس، امانوئل امنیکه و احمد موسی می‌ترسیدند یا حضور شولا آمئوبی در دل‌ها هراس می‌انداخت اما این 4 نفر از ضعیف‌ترین‌های نیجریه بودند و کاری از پیش نبردند چون مدافعان ما در سیستم دفاعی ایران، کارکردی کاملا مثبت و نزدیک صددرصد داشتند و تا سوت پایان بدون اشتباه پیش رفتند. در مصاف با آرژانتین هم تقریبا همین ماجرا با ابعادی بزرگ‌تر و خطرناک‌تر مقابل تیم ملی است. مطمئنا مهاجمان آرژانتین شناخته‌شده‌ترین بازیکنان این تیم و نقطه قوت تیم سابه‌یا به حساب می‌آیند. حالا همه از توان بالای مهاجمان آبی و سفید می‌گویند و اینکه چطور می‌شود آنها را مهار کرد یا از کار انداخت. در این میان بحث‌هایی مثل یارگیری من تو من با مسی و روش‌های از کار انداختن دی‌ماریا مطرح می‌شود. همه دنبال این خواهند بود که یارگیر مستقیم آگوئرو چه کسی است و چطور می‌شود به ایگوآین فرصت زدن یک شوت به دروازه ایران را نداد؟ تیم ملی آرژانتین در مصاف با بوسنی با سیستم 2-5-3 به میدان رفت اما در جریان بازی تغییر سیستم داد و به زحمت به برد رسید اما بعد از این بازی مسی و دی‌ماریا که قطعا 2 مهره کلیدی آرژانتین به حساب می‌آیند از سابه‌یا خواستند مقابل ایران تغییر سیستم بدهد و از 3 مهاجم استفاده کند که به احتمال زیاد این تغییر رخ خواهد داد. به احتمال زیاد در بازی فرداشب ایگوآین در ترکیب اصلی بازی خواهد کرد و کی‌روش و مدافعان ایران باید برای مهار مربع تهاجمی آبی و سفیدها متشکل از مسی، دی‌ماریا، ایگوآین و آگوئرو تلاش کنند. غیر از اینها البته لاوتزی و پالاسیو هم روی نیمکت حریف هستند و ضعف هریک از این نفرات (البته بیشتر آگوئرو و ایگوآین) می‌تواند منجر به حضور مهاجمان گلزن پاری‌سن‌ژرمن یا اینتر در میدان شود. حالا سوال این است که برای مقابله با این مربع فوق‌العاده خطرناک و آماده چه باید کرد؟ آیا استراتژی کی‌روش مقابل نیجریه در این مصاف هم جواب می‌دهد یا باید دنبال تغییر حداقل در جزئیات رفت؟ آیا این تغییرات شامل تغییر و جابه‌جایی در نفرات ایران می‌شود یا با همان نفرات می‌توان شرح وظایف را تغییر داد و به نتیجه رسید؟ آیا استراتژی دفاعی تیم تغییر می‌کند و مهاجمان بیشتر از بازی نیجریه به خط دفاعی کمک می‌کنند؟ برای رسیدن به جواب این سوال‌ها با توجه به محافظه‌کاری کی‌روش در ارائه اطلاعات از تیمش و مخفیکاری او باید تا سوت شروع بازی منتظر ماند اما به نظر نمی‌رسد تغییرات ویژه‌ای در این حوزه صورت گیرد. مطمئنا تغییرات بزرگ نیازمند مهره‌هایی بهتر و کارآمدتر است ضمن اینکه تغییر در هر مسابقه، ریسکی می‌طلبد که شاید کی‌روش اهل آن نباشد.