عباس رستگارپور، صدابردار سینمای ایران گفت: دستمزدها و پیشنهادات صدابرداری در سینما فاجعه است، در حالی که بین تهیه‌کننده‌ها برای پرداخت دستمزد بیشتر به یک بازیگر مسابقه گذاشته می‌شود اما این موضوع درباره عوامل فنی همچون صدابرداران معکوس است و رقم‌های پرداختی متناسب با زحمات فعالان این حوزه نیست. رستگارپور درباره نقش صنف در افزایش یا تعادل میزان دستمزدهای صدابرداران به سینماپرس گفت: متاسفانه صنف کمکی نمی‌کند، سال‌هاست این بحث مطرح می‌شود که دستمزد پایه در نظر بگیریم اما آیا تضمینی وجود دارد که همه آن را بپذیرند و تبعیت کنند. من حاضرم اگر کسی بتواند امنیت شغلی را ایجاد کند به مدت 2 سال بیکار باشم به شرطی که بعد از 2 سال شرایط ایده‌آل برای کار فراهم شود. صدابردار «۳۳ روز» در عین حال اذعان کرد: کارهای حداقلی برای امنیت شغلی می‌تواند انجام گیرد. برای نمونه اگر کسی عضو خانه سینما نیست، حق کار در حوزه صدابرداری را نداشته باشد اما با عنوان کردن این مسائل سریع متهم به جلوگیری از جوانگرایی خواهیم شد در حالی که اگر کسی در جایگاه ما باشد به راحتی درک می‌کند هر کسی در رشته ما متناسب با تجارب و دانش خود باید حق بهره‌مندی از امنیت شغلی را داشته باشد چون عوامل فنی پشتوانه سینمای ایران را می‌سازند. صدابردار «بشارت به یک شهروند هزاره سوم» درباره توافق اخیر صنف مدیران تولید با انجمن صدابرداران مبنی بر عقد قرارداد تنها با اعضای صنف، گفت: هر اقدامی که در زمینه تأمین امنیت شغلی صورت گیرد خوب است حتی اگر در حال حاضر به مرحله اجرا نرسد، البته من موافق حضور جوان‌ها در عرصه‌های حرفه‌ای سینما هستم چون اگر جلوی آنها را بگیریم صنعت سینما از بین خواهد رفت. جوان‌ها با خود نوآوری می‌آورند و این تلنگری هم برای قدیمی‌ها خواهد بود اما ورود آنها باید مبتنی بر قاعده و نظام مند باشد.  وی خاطرنشان کرد: صدابرداران سینمای ایران خدمات متعددی را در طول فیلمبرداری انجام می‌دهند در حالی که در تعریف بین‌الملل و به عبارتی استاندارد وظیفه‌ شان نیست.