سفر هفته گذشته وزیر دفاع مصر به مسکو و عقد یک قرارداد محرمانه نظامی با همتای روس‌خود تنها دروازه ورود تسلیحاتی کرملین به خاورمیانه نیست. جدای از سوریه که برای دهه‌ها شریک استراتژیک روسیه (پس از شوروی) باقی مانده است، حزب‌الله لبنان به عنوان قدرتمند‌ترین نیروی دفاعی این کشور و همچنین مخالفان یمنی و ملی‌گرایان لیبیایی هم مشتری تسلیحات تاواریش‌ها محسوب می‌شوند. حال عراق که در زمان دیکتاتوری صدام قراردادهای نظامی مهمی با کرملین داشت در دوران دموکراسی نیز نمی‌تواند از فناوری بالا، قیمت پایین و مهم‌تر از همه سهل‌الوصول بودن سلاح‌های روسی چشم‌پوشی کند. در مقابل مبارزه دولت مالکی با گروه‌های تکفیری در استان غربی الانبار توجه بسیاری از قدرت‌ها از جمله دولت پوتین را به سوی بازار تسلیحاتی بین‌النهرین جلب کرده است. در هفته‌های اخیر تسریع روند ارسال سلاح‌های روسی به عراق برای مبارزه با داعش دارای نفع دوجانبه برای بغداد و مسکو در منطقه بویژه منافع مشترک آنها در قبال آمریکاست. بلافاصله پس از تسخیر استان الانبار از سوی داعشی‌ها واشنگتن اعلام کرد که کمک‌های تسلیحاتی را برای مبارزه با آنها به دولت مالکی ارائه خواهد داد. مقامات پنتاگون حدود 20 روز پیش به کنگره اعلام کردند که آمریکا درصدد فروش 24 بالگرد «آپاچی» به دولت عراق به منظور کمک به آنها در مبارزه با تروریست‌های القاعده است. هفته گذشته نیز دولت آمریکا اعلام کرد که در راستای کمک نظامی خود به دولت عراق و همزمان با عملیات نظامی ارتش این کشور علیه تروریست‌ها در استان الانبار، تعداد 150 موشک هوا به زمین به این کشور تحویل می‌دهد. اما از سوی دیگر روسیه که در حال حاضر در حال رقابت با آمریکا در منطقه خاورمیانه است، اعلام کرده که تحویل سلاح‌های خود به عراق را برای مبارزه با داعش از این پس تسریع می‌کند. مسکو و بغداد ماه‌ها پیش یک قرارداد تسلیحاتی را به ارزش 4 میلیارد و 200 میلیون دلار با یکدیگر امضا کرده بودند و حالا در اثنای کمک‌های تسلیحاتی واشنگتن، روسیه اعلام کرده که روند ارسال سلاح به عراق را سرعت می‌بخشد. این اقدام دارای نفع دوجانبه برای عراق و روسیه در منطقه بویژه منافع مشترک آنها در قبال آمریکا است. راسلان پوشکف، تحلیلگر روس از موسسه تحلیل تکنولوژی و استراتژی روسیه در این باره می‌گوید: این اقدام پیامی واضح از سوی دولت عراق است مبنی بر اینکه برای تامین سلاح‌های مورد نیاز خود به فراتر از واشنگتن فکر می‌کند. وی می‌افزاید: دولت شیعه عراق در حال مستقل‌کردن خود از واشنگتن است و نگاه آن بیشتر به سوی ایران و روسیه معطوف شده است. مقامات عراقی در توجیه روی آوردن به روسیه در این مقطع زمانی گفته‌اند که معاهده مبادله سلاح با واشنگتن بسیار کند پیش می‌رود. به‌طور کلی زمزمه‌های امضای معاهده تسلیحاتی روسیه و عراق چند هفته پس از آن بود که جو بایدن،معاون رئیس‌جمهوری آمریکا از عراق خواست تا از رسیدن سلاح به سوریه جلوگیری کند. این در حالی است که دولت مالکی هر گونه دخالت نظامی در سوریه را تکذیب کرده است. یکی از دلایل روند جدید دولت عراق در تامین سلاح از منابع دیگری غیر از آمریکا این است که واشنگتن در چند سال گذشته سعی کرده بغداد را به لحاظ امنیتی کاملا به خود وابسته کند. آمریکایی‌ها می‌گویند که بدون حضور آنها، عراق نمی‌تواند از عهده امور امنیتی در داخل کشور برآید. این مساله بویژه پس از خروج نیروهای آمریکایی از عراق نمود بیشتری پیدا کرد. صباح المختار، رئیس موسسه وکلای عرب در انگلیس در این باره می‌گوید: عراقی‌ها می‌خواهند معاهده تسلیحاتی خود با مسکو را محکم‌تر کنند زیرا پیش از این آمریکایی‌ها بویژه پس از خروج نیروهایشان عراق را در همه جبهه‌ها بدون دفاع گذاشته بودند تا بغداد کاملا متوجه نیاز امنیتی خود به واشنگتن بشود. در حقیقت از این پس در عراق، سلاح‌های روسی «داعش» را نشانه می‌گیرند. وزیر خارجه روسیه از توافق مسکو و بغداد برای تسریع تحویل سلاح‌های روسی به عراق به‌منظور مبارزه با تروریست‌های داعش خبر داد. سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه از توافق مسکو و بغداد برای تسریع تحویل سلاح‌های روسی به عراق خبر داد. لاوروف در اظهاراتی در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با همتای عراقی‌‌اش، هوشیار زیباری، نگرانی مسکو را نسبت به «تروریسم گسترش یافته» در منطقه خاورمیانه ابراز کرد. او در این باره گفت: عراق نیاز فوری به سلاح برای مبارزه با تروریسم دارد. نوری مالکی، نخست‌وزیر عراق شش ماه پیش یک معاهده تسلیحاتی با مسکو با چشم‌انداز مبارزه با تروریست‌ها در منطقه غربی الانبار امضا کرده بود. وزیر خارجه روسیه گفت که در بغداد و مسکو اجماعی درباره لزوم حل صلح‌آمیز بحران و درگیری در سوریه و همچنین حل مسالمت‌آمیز بحران هسته‌ای ایران وجود دارد.به گفته لاوروف، روسیه بسیار مشتاق است به مردم خاورمیانه و شمال آفریقا کمک کند تا خودشان درباره سرنوشت آینده کشورشان بدون مداخله خارجی تصمیم بگیرند.