دیشب فیلم ضدایرانی «گلاب» ساخته جان استوارت که بر مبنای خاطرات مازیار بهاری از وقایع پس از انتخابات ریاستجمهوری سال 88 در ایران شکل گرفته، در جشنواره فیلم تورنتو به نمایش درآمد. به گزارش مهر به نقل ازای بیتایمز، فیلم «گلاب» با بازی گائل گارسیا برنال در نقش مازیار بهاری و به کارگردانی جان استوارت، مجری کهنهکار شوی تلویزیونی، دوشنبهشب در جشنواره فیلم تورنتو اکران شد. این فیلم که پس از اولین نمایشش در جشنواره تلوراید، راهی تورنتو شده است در این جشنواره با نقدهای منفی زیادی روبهرو شد. هر چند برخی منتقدان سعی کردهاند از اولین تجربه کارگردانی این مجری تلویزیونی به نوعی دلجویی کنند، اما جنبه منفی دیدگاههای آنها بسیار پررنگتر است. این فیلم که بر مبنای خاطرات مازیار بهاری از زندانی شدنش در ایران به جرم جاسوسی ساخته شده، کتاب «سپس آنها برای من آمدند: یک داستان خانوادگی از عشق، اسارت و بقا» را پایه داستان خود قرار داده است. بهاری که روزنامهنگاری شاغل در کانادا بود پس از انتخابات ریاستجمهوری دوره دهم در ایران 118 روز در زندان بسر برد. استوارت پس از آزادی بهاری از زندان، وی را به برنامه شبانه تلویزیونیاش دعوت کرد و از همانجا ارتباط این دو برای ساخته شدن یک فیلم سینمایی بر مبنای این خاطرات شکل گرفت. جان استوارت که پس از اتخاذ تصمیم ساختن این فیلم چهار ماه به دنبال نویسندهای برای نوشتن فیلمنامه این فیلم میگشت، سرانجام خودش در کسوت یک فیلمنامهنویس هم وارد میدان عمل شد و این فیلم را هم نوشت و هم به عنوان اولین تجربه کارگردانیاش آن را ساخت. این فیلم تابستان سال گذشته با جدا شدن سه ماهه استوارت از برنامه هر روزهاش، در اردن مقابل دوربین رفت. استوارت درباره ساخته شدن این فیلم گفت: ما وقت زیادی نداشتیم، پول زیادی هم نداشتیم و هوا خیلی گرم بود. ماه رمضان هم بود. این فیلم تاکنون با نقدهای متفاوتی روبه رو شده است که با هم مروری به آنها داریم: ورایتی بازی فیلم را عالی خوانده و سبک فیلمبرداری استوارت را ساده و مستقیم نامیده است. جیمز راچی از سایت فیلم، انتخاب اردن به جای تهران را تحسین کرده و میگوید این انتخاب عالی بود و میگوید کار استوارت آنقدر خوب بوده که فکر میکنی واقعا در تهران بودهای. وی با انتقاد از مسائل تکنیکی فیلم، میگوید: استوارت باید سعی میکرد جرات بیشتری در عمل داشته باشد و با اعتقاد راسخ تری داستانی را که انتخاب کرده بیان میکرد. تاد مک کارتی از هالیوود ریپورتر میگوید: فیلم از نظر احساسی قابل درک بود، اما کمی زیادی به مسائل فرعی میپردازد و فاقد قدرت در موضوع اصلی است. او میگوید: موقعیت 2 مرد در زندان از نظر سینمایی درامی با امکانات زیاد است. اریک استایدر از کمپلکس مگزین گفت: فیلم توجه را برمیانگیزد اما استوارت نتوانسته راهی پیدا کند که داستان از نظر احساسی با مخاطب ارتباط برقرار کند. جیسون گاربر از سوییچ هم با این نظر موافق است و میگوید: در حالی که اشتیاق استوارت برای شکل دادن به این پروژه از هر فریم فیلم روشن است، اما در مجموع ناامیدکننده است و در سیراب کردن مخاطب از موضوعی که میتوانست درگیرکننده باشد موفق عمل نکرده است. روچی سعی میکند بر استوارت آسانگیرانهتر قضاوت کند و مینویسد: به عنوان یک کارگردان، استوارت را میتوان اندکی با اغماض قضاوت کرد و با این حال صحنههایی از فیلم بویژه مربوط به انتخابات را یک کمدی میخواند. اریک کوهن از ایندی وایر با این نظر موافق است و مینویسد: دیلی شو با توجه به اینکه یک شوی شبانه است سریع از برابر چشم میگذرد، اما «گلاب» یک جور دیوانگی است. کریس ویلمن از پلی لیست چنین صحنههایی را ترکیبی از هجو و حماقت مینامد.
«گلاب» قرار است اکران رسمیاش را از 7 نوامبر در سینماهای آمریکا آغاز کند.
به گزارش مهر، انتخاب سوژههای سیاسی برای ساخت فیلم علیه جمهوری اسلامی ایران بیش از سه دهه است در دستور کار فیلمسازان غربی با حمایت نهادهای امنیتی و اطلاعاتی رژیمهای استکباری است. ارائه تصویری مخدوش و متناسب با سیاستهای ایرانهراسی که غرب در دنیا دنبال میکند، همواره در سینما دنبال شده است ولی نکته اینجاست که خروجی این تلاش غالبا فیلمهایی است که حتی عامترین مخاطبان هم با آن ارتباط برقرار نکرده و ایرادهای محتوایی و تحریفات تاریخی را به سرعت در این آثار ردیابی میکنند. حتی در فیلمهایی که به عنوان سینمای مستقل به نقد جانبدارانه جمهوری اسلامی میپردازند، ردپای حمایتهای مادی و معنوی قدرتهای غربی دیده میشود که سعی دارند با حمایتهای پشت پرده و حتی آشکار چون اهدای جوایز مختلف سینمایی این دسته از آثار را مورد توجه و تبلیغ قرار دهند. فیلم «گلاب» که روایتی یکسویه از یک خبرنگار که تنها چند روز در انتخابات ایران حضور داشته، است، تاکنون نظر مثبت منتقدان حرفهای سینما را به دنبال نداشته است.