چهارشنبه شب گذشته، تیم فوتبال بایرن‌مونیخ آلمان موفق شد در مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، میزبان خود آرسنال انگلستان را با دو گل از پیش‌رو بردارد. فارغ از بحث نتیجه کسب شده در این بازی، باید به نکات جالبی که در مقایسه دیدار چند شب پیش با بازی رفت سال گذشته، میان همین دو تیم وجود دارد اشاره کرد، نکاتی که قویا نشان‌دهنده پیشرفت فوق‌العاده مونیخی‌ها طی مدت زمانی است که آنها تحت هدایت مربی جوان اسپانیایی خود قرار گرفته‌اند. مهم‌ترین تفاوت بازی این دو تیم نسبت به سال گذشته، میزان درصد مالکیت توپ و البته پاس‌های رد و بدل شده دو تیم در طول 90 دقیقه بازی بوده است، در دیدار رفت دو تیم در فصل قبل، این آرسنالی‌ها بودند که با تملک 58 درصدی در برابر 42 درصد مونیخی‌ها تیم برتر زمین بودند، در حالی که در بازی هفته گذشته این میزان با تفاوتی فاحش 78 به 22 به سود باواریایی‌ها چرخش داشته است، در بحث تعداد پاس‌های رد و بدل شده نیز، در بازی سال قبل دو تیم، توپچی‌ها با 624 پاس که شامل 553 پاس صحیح بود، در برابر 448 پاس بایرنی‌ها که شامل 357 پاس صحیح بود، تیم برتر زمین بودند، اما در بازی این فصل در موضوع پاس‌های رد و بدل شده برتری مطلق با شاگردان گوآردیولا بوده است، جایی که مونیخی‌ها با مجموع 862 پاس که شامل 816 پاس سالم بوده است، در برابر تنها 222 پاس آرسنالی‌ها که فقط 158 عدد از آنها به مقصد رسیده است، حاکم مطلق توپ و میدان در ورزشگاه امارات بوده‌اند. البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که مونیخی‌ها در همان بازی سال قبل که از لحاظ در اختیار داشتن توپ و میدان در مرتبه پایین‌تری نسبت به حریف خود قرار داشتند، نه تنها بازی را با حساب 3 بر یک به نفع خود تمام کردند، بلکه در بحث ضربات به سمت دروازه نیز با 17 شوت در برابر 10 شوت لندنی‌ها، تیم برتر زمین بودند که البته در دیدار این فصل نیز مجددا 27 به 8 برتری کامل با بایرنی‌ها بوده است. در هر صورت، چیزی که در این میان اهمیت بسیار بسزایی دارد، تغییر سبک سریع و میزان تطبیق‌پذیری بالای بازیکنان حرفه‌ای بایرن‌مونیخ است، آنها تنها در طول یک سال، توانستند 2 بار با دو سبک متفاوت از دو مربی برجسته، در زمین یکی از بهترین تیم‌های فوتبال جزیره و اروپا، به پیروزی برسند، باید دید که آیا فاتحان سه‌گانه فصل گذشته فوتبال اروپا، این بار می‌توانند با تفکرات پپ گوآردیولای جوان، افتخارات خود را تکرار کنند یا خیر؛ امری که با توجه به شواهد و چیزی که آنها این روزها در میدان مسابقه از خود نشان می‌دهند، اصلا بعید و دور از دسترس نیست.