اقتباس سال 1976 براین دی‌پالما از رمانی با نام «کری» استیون کینگ روی خط باریکی بین فیلم ترسناک غیراخلاقی و آسیب‌شناسی اجتماعی قدم می‌زد. از یک طرف فیلم یک داستان خیالی انتقامی را برای بچه‌هایی که قربانی سوءاستفاده شده‌اند را نقل می‌کند و راهی برای انتقام‌گیری از آنها که زجرشان داده‌اند و طردشان کرده‌اند نشان می‌دهد. از طرف دیگر با تاکید نکردن زیاد روی کشت و کشتار در فیلم، درباره نقش جامعه در زمانی که یکی از اعضایش به ماشین کشتار تبدیل می‌شود سوالاتی مطرح می‌کند. نسخه دی‌پالما جذاب‌تر و عمیق‌تر از نسخه فیلم کیمبرلی پیرس است که در سال 2013  بازسازی و روانه اکران کرد. کری دختر نوجوانی است که به‌رغم میل مادرش که فردی بشدت مذهبی است، قصد دارد به جشن رقصی که تامی روس ترتیب داده برود. اما رفتن او به این مجلس و دوری از مادرش، باعث می‌شود تا وی به توانایی حرکت اجسام به وسیله ذهنش پی ببرد. در اقتباس دی‌پالما، کری چهره‌ای تراژیک و محزون دارد  اما رویکرد فیلم نسبت به او رویکردی همراه با همدردی نبود. فیلم انتقام کری را با شکوه و عظمت به تصویر نمی‌کشد و حتی مرگ شخصیت منفی اصلی فیلم در یک لحظه خیلی کوتاه و طی انفجاری قوی اتفاق می‌افتاد که حتی به بیننده فرصت لذت بردن از انتقام را نمی‌دهد، لذتی که می‌توانست از یک رویارویی پرتعلیق حاصل شود. اما در اقتباس جدید پیرس که فیلم را با استفاده از فیلمنامه مشترک لارنس دی.کوهن و روبرتو آگور سیکاسا ساخته است، دوست داشته مخاطبان با کری همذات‌پنداری کنند.