جواد آقایی: پرده اول: یک بیمارستان «دولتی» که آمبولانس آژیرکشان وارد می‌شود و کودکی سه ساله که بر اثر تب تشنج کرده را وارد اورژانس می‌کند و بعد از چهل دقیقه بلاتکلیفی مسؤولان اورژانس به پدر کودک می‌گویند خودتان از داروخانه شیاف تب‌بر تهیه کنید و...!
پرده دوم: یک بیمارستان «دولتی» که پذیرای یک پیرزن 85 ساله است که براثر کهولت سن باید تحت نظر باشد و از قضا فرزند این پیرزن از دوستان مشفق و همراهان جناب آقای دکتر شکوری‌راد از مدیران بیمارستان و همچنین از نمایندگان متحصن مجلس ششم و فعالان فتنه 88 است که در راستای همین آشنایی، بازرسان این بیمارستان «دولتی» (براساس طرح تکریم بیماران که از نیمه اردیبهشت مثلا اجرایی شده است) همه هزینه‌ها حتی هزینه دستکش‌های یک بار مصرف را هم به همراهان بیمار تقدیم می‌کنند و مانند یک بیمارستان خصوصی رسیدگی می‌کنند!
پرده سوم: در همان بیمارستان «دولتی» یک پیرمرد 80 ساله (از یاران حضرت امام و فعالان و مبارزان انقلاب اسلامی) دچار سکته مغزی را بعد از 48 ساعت نگهداری در اورژانس به بخش ارتوپدی بیمارستان منتقل می‌کنند و در جواب اعتراض همراهان بیمار می‌گویند ما همین جا را داریم و اگر ناراحتید می‌توانید بیمارتان را به جای دیگری منتقل کنید!
جناب آقای روحانی! این 3 پرده نمایش و تئاتر نبوده و نیست، بلکه بخشی از حقیقت تبعیض سیاسی دولت به‌اصطلاح تدبیر و امید شماست که علاوه بر بخش سلامت مانند خوره به جان تمام بخش‌های اجرایی و... دولت افتاده و آنها را دست به سینگان فعالان و فتنه‌گران قرار داده است! این طرح تکریم بیماران است یا طرح تکریم بیماران خاص با خط‌مشی  سیاسی خاص؟! خواهشا دیگر شعار ندهید که تضاد این شعارهای شما را در سطح جامعه به‌خوبی لمس می‌کنیم. این تبعیض‌ها و برخوردهای تندروانه که خلاف شعار اعتدال‌گرایی شماست، نه ربطی به دولت گذشته دارد که بخواهید آن را از گردن خود باز کنید  و نه ربطی به کمبود بودجه دارد که بگویید خزانه ما خالی است! اگرچه می‌دانم درددل این حقیر که این 3 پرده را با آشنایان نزدیکم درک کرده‌ام، هیچ‌گونه تاثیری بر روند مسائل جاری دولت نمی‌گذارد که انتقاد‌های قبل‌تر از من هم نگذاشته، اما برحسب وظیفه نوشتم تا شاید بدانید که مردم ایران از شعارهای تزییناتی خسته شده و خام این بازی‌های خوش رنگ و لعاب نمی‌شوند.
راستی! من هم سواد دارم و هم شناسنامه و امیدوارم روزنامه «وطن امروز» را به خاطر چاپ همین درددل تعطیل یا مثل گذشته تحریم نکنید!