یاسوج، خبرنگار وطن امروز: درمنطقه عشایری «دریلای» شهرستان گچساران، لوله‌های انتقال و دود و شعله چاه‌های نفت بیش از هر چیز خودنمایی می‌کند اما در کنار آن کم‌آبی بر زندگی عشایر ساکن در این منطقه سایه انداخته است.  به گزارش مهر، گچساران را اگر چه با نفت و گازش می‌شناسند و بام نفتی ایران لقب گرفته اما یکی از زیستگاه‌های مهم عشایری در فصول سرد سال است. این شهرستان که در نیمه گرمسیری استان کهگیلویه و بویراحمد قرار دارد علاوه بر داشتن ذخایر نفت و گاز، دارای مراتع سرسبزی است که در پاییز و زمستان بیش از 11هزار نفر از جمعیت عشایر بویراحمد و قشقایی از استان‌های کهگیلویه و بویراحمد، فارس و اصفهان را در قشلاق‌های خود جای می‌دهد. به گفته رئیس امور عشایر گچساران، این عشایر کوچرو در قالب یکهزارو 530 خانوار دارای 650 هزار راس دام سبک و سنگین هستند. بهمن آزادی به خبرنگار مهر می‌گوید: بخش عمده‌ای از عشایر کوچرو این شهرستان در منطقه دریلا، کوه دین، دشت گز، باباکلان و لیشتر ساکن هستند. وی می‌افزاید: زندگی عشایر سخت است اما خودشان این زندگی ساده و زیبا را با همه سختی‌هایش دوست دارند اگرچه گاهی مشکلات و کمبودها بر این زندگی ساده و زیبا سایه می‌اندازد. سال گذشته آنها در سرمای سخت زمستان با مشکل کمبود سوخت آن هم در کنار چاه‌های نفت مواجه بودند تا مجبور شوند نفت مورد نیاز خود را از شهرستان بویراحمد در 200کیلومتری دریلا تامین کنند. اما با انعکاس این مشکل توسط «رسانه‌ها»، انگار امسال دیگر با کمبود سوخت مواجه نیستند و نفت خود را از توزیع‌کنندگان در شهرستان گچساران دریافت می‌کنند.  با این حال مشکل کمبود آب شرب در مناطق عشایری همچنان پابرجاست و این روزها و با گرم‌تر شدن هوا این مشکل بیشتر رخ نشان می‌دهد تا خاطر این مردمان سختکوش را رنجیده کند. یکی از عشایر منطقه دریلا در این باره به مهر می‌گوید: از زمانی که وارد مناطق قشلاقی شده‌ایم با مشکل کمبود آب مواجه بوده‌ایم.  ابوالحسن اسلام‌نیا می‌افزاید: کمبود آب کام عشایر را تلخ کرده و مشکلات زندگی در قشلاق را افزایش داده است. وی در پاسخ به این سؤال که مگر آبرسانی به عشایر یکی از وظایف امور عشایر نیست، می‌گوید: برای آبرسانی باید به امور عشایر اطلاع دهیم و چندین بار تماس بگیریم تا تانکر آب بیاید. وی ادامه می‌دهد: ما که از صبح تا شب با گله در چراگاه‌ها هستیم و نمی‌توانیم هر روز با آنها تماس بگیریم و طلب آب کنیم. این روزها باز هم منبع آب عشایر این منطقه خالی شده است.  «ملاحجت حسنی» از دیگر عشایر این وُرد بیش از همه نگران تمام شدن آب منبع است. برادران «ملاحجت» این روزها از سرحد آمده‌اند و میهمان او شده‌اند.  او نگران است که کمبود آب این روزهای خوش دید و بازدید را ناخوش نکند و در میهمان‌نوازی‌اش خللی ایجاد نکند تا برادران با خاطره‌ای تلخ از دریلا نروند. او بر بلندای تپه‌ای می‌رود تا موبایلش به اندازه یک خط آنتن دهد و بتواند با امور عشایر گچساران تماس بگیرد و طلب آب کند. زندگی بدون آب برای عشایر سخت است.  آن‌طور که مسؤولان امور عشایر کشور می‌گویند، همه مناطق عشایری کشور از 8 سال گذشته تاکنون با کمبود آب و علوفه مواجه بوده‌اند. رئیس امور عشایر گچساران در این باره به مهر می‌گوید: برخی از مناطق عشایری این شهرستان با مشکل جدی آب آشامیدنی مواجه هستند که برای آبرسانی نیاز به امکانات و تجهیزات خودرویی است. آزادی می‌افزاید: کوتاهی در تامین آب مصرفی عشایر موجب تهدید سلامت فردی و اجتماعی این قشر آسیب‌پذیر جامعه خواهد شد. این مسؤول بیان می‌کند: بیش از 500 منبع ذخیره آب در مناطق عشایری این شهرستان وجود دارد اما با توجه به جمعیت بالای عشایر این تعداد منبع ذخیره آب جوابگو نیست. وی ادامه می‌دهد: روزانه 210متر مکعب آب توسط هفت تانکر سیار بین عشایر کوچرو این شهرستان توزیع می‌شود. آزادی از اختصاص 150میلیون تومان اعتبار برای آبرسانی سیار به عشایر این شهرستان خبر می‌دهد و می‌افزاید: این میزان اعتبار از محل اعتبارات عمرانی استان کهگیلویه و بویراحمد و 2 درصد نفت و گاز برای آبرسانی سیار به عشایر این شهرستان در نظر گرفته شده است. اما کمبود آب شرب این روزها مشکل مشترک همه مناطق عشایری استان است و به‌رغم تلاش‌های مسؤولان امورعشایر، این مشکل پابرجاست. مجیدعلی‌پور، مدیرکل امور عشایر کهگیلویه وبویراحمد که او نیز از فرزندان عشایر است، از وجود 5 پروژه نیمه‌تمام آبرسانی در مناطق عشایری این استان خبر می‌دهد.
آبرسانی به 3 هزار خانوار عشایری
مدیرکل امور عشایری استان از آبرسانی به 3 هزار خانوار عشایری استان خبر می‌دهد و می‌گوید: امسال بیش از 110 هزار متر مکعب آب آشامیدنی سالم با 11 تانکر بین هزار و 300 منبع ذخیره آب آشامیدنی عشایر توزیع شد. وی ادامه می‌دهد: عشایر کوچرو ظرف مدت 20 تا 25 روز از آب ذخیره شده در منابع خود استفاده می‌کنند. علی‌پور جمعیت عشایری استان را 11هزار و 200 نفر عنوان می‌کند و می‌افزاید: این تعداد در قالب 16 طایفه و شش ایل بومی و دو طایفه کشکولی و دره شوری از ایل قشقایی در این استان زندگی می‌کنند.