شروین طاهری: شاید این نخستین بار باشد که در رسانه‌ها از عبارت فوتبال «آمریکایی- انگلیسی» استفاده می‌شود چون فوتبال متعارف انگلیسی بسیار متفاوت است از آنچه «فوتبال آمریکایی » خوانده می‌شود که در نظر اروپایی‌ها نوعی راگبی است اما از نظر امپریالیسم آنگلو- آمریکایی فوتبال، فوتبال است و ورزش اول انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها. اگر منافع جنگ‌سالاران واشنگتن و لندن ایجاب کند با هر چیزی می‌توان یک بازی فوتبال
«آمریکایی-انگلیسی» به راه انداخت تا افکار عمومی دو سوی اقیانوس اطلس برای یک لشکرکشی دیگر به خاورمیانه برانگیخته شود. البته قطعا هیچ بازی و نمایشی به پای جلوه‌های ویژه واقعی واقعه یازدهم سپتامبر نخواهد رسید اما در سال جام جهانی، این سر «جیمز فولی»، خبرنگار مقتول است که توپ فوتبال منافع امپریالیسم شده است. داعش که مستقیما توسط فیصل، وزیر خارجه عربستان و برادرش «ترکی» هدایت می‌شود، در بهترین زمان ممکن سر روزنامه‌نگار انگلیسی روزنامه گلوبال‌پست و خبرگزاری فرانسه را به مثابه پاس گلی برای اوباما و کامرون فرستاد تا آنها گل بزنند. چه گل‌هایی؟ رئیس‌جمهور آمریکا و نخست‌وزیر انگلیس مطابق آخرین نظرسنجی‌های ملی (ماه ژوئن) به پایین‌ترین میزان مقبولیت‌شان از زمان روی کار آمدن سقوط کرده‌اند. دولت‌های آنها طی ماه گذشته زیر بی‌سابقه‌ترین فشارها بابت حمایت‌شان از جنایات اسرائیل در غزه از یک طرف و بی‌عملی‌شان در قبال سلاخی‌های داعش از طرف دیگر بوده است. در همان حال که بی‌سابقه‌ترین تظاهرات ضدصهیونیستی لندن را شلوغ کرده است، تظاهرات ضدنژادپرستی به دنبال قتل «مایکل براون»، نوجوان سیاهپوست در حال سرایت از فرگوسن به سراسر ایالات متحده است. در این سوی جهان مذاکرات صلح حماس و اسرائیل که جان کری و تونی بلر بانیانش بودند در قاهره شکست خورده و جنگ فلسطین مزمن‌تر از هر زمان دیگری شده است. آن سو‌تر در جنوب دریای سرخ سرنوشت تنگه استراتژیک باب‌المندب و آینده مرزهای جنوبی بزرگ‌ترین متحد عربی غرب، عربستان به سقوط دولت یمن در صنعا گره خورده است. همچنین آمریکا و انگلیس در وضعیت بازگشت جنگ سرد و تقابل با قدرت‌های شرقی (روسیه و چین) مترصد بهانه‌ای برای حضور نظامی مجدد در مخزن نفتی‌شان، خاورمیانه هستند. قطعا در چنین شرایطی سر «جیمز فولی» مرحوم از آسمان جلوی پای اوباما و کامرون نیفتاده تا گل بزنند بلکه این ماحصل سانتر استادانه یار تکفیری‌شان است که خود در ابتدای فصل استخدامش کرده‌اند.
باراک اوباما هم که می‌داند چه پاس مغتنمی در دهانه دروازه بازگشت به عراق و حتی حمله به سوریه دریافت کرده، فراخوان «جراحی سرطان داعش» از منطقه را صادر می‌کند تا شرکا برای تشکیل اردوی حمله‌ای دیگر آماده شوند. ژنرال مارتین دمپسی، رئیس ستاد مشترک نیروهای نظامی آمریکا هم بلافاصله از امکان شکست داعش صحبت می‌کند و احتمال حمله به سوریه را هم مطرح می‌کند. یعنی همان هدفی که سال پیش در چنین روزهایی تمام اردوگاه امپریالیسم برای تحقق آن به بهانه حمله شیمیایی قوطه پشت سرش بسیج شده بودند. بمب‌های شیمیایی سارین که بعدها فاش شد ناتو از طریق مرز ترکیه در اختیار شورشیان سوری از جمله تروریست‌های امارت خلیفه‌گری عراق و شام قرار داده است نیز در نوع خود پاس گل هوشمندانه‌ای بودند اما نه در موقع مقتضی، مثل سر بریدن یک چهره رسانه‌ای غربی جلوی دوربین که حکم فراخوان حمله غرب به سوریه را دارد. این بار هم درست مثل حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ همه چیز ناگهانی و بی‌ربط به نظر می‌رسد. آمریکا و متحدانش تا دو سال پیش از گروه تروریستی داعش تحت عنوان بخشی از «آزادیخواهان سوری» مخالف بشار اسد رسما حمایت مالی و تسلیحاتی می‌کردند و حالا می‌خواهند غولی را که خودشان ساخته‌اند از پا درآورند. مسخره‌تر اینکه عربستان که رسانه‌ها و مفتی‌هایش تا 2، 3 هفته پیش سگ‌های هار داعش را انقلابی می‌خواندند، قرار است با چرخشی ناگهانی از این پس آنها را دشمن اسلام وهابی بنامند. قطعا سر بریدن یک انسان هولناک است اما هولناک‌تر از قتل‌عام‌هایی که در هفته‌های اخیر توسط متحدان رسمی و غیر‌رسمی آمریکا و انگلیس در مقابل چشم جهانیان صورت می‌گیرد، نیست. در 45 روز گذشته رژیم کودک‌کش تل‌آویو 2100 غیر‌نظامی را در غزه با بمباران مناطق مسکونی، مدارس و بیمارستان‌ها تکه‌تکه کرده است و آمریکا رسما از این روند دفاع می‌کند و حتی تجهیزات کشتار پیشرفته‌تری را به اسرائیل ارسال می‌کند. کمی آن طرف‌تر روی نقشه خونین خاورمیانه بزرگ مطلوب صهیونیسم، داعشی‌ها مردم سوریه و عراق را قتل‌عام می‌کنند. پرسش اخلاقی این است که چرا غرب تا پیش از مرگ «جیمز فولی» احساس تکلیف نکرده بود که جلوی آدمکش‌های تکفیری را بگیرد؟ فولی تنها یک تن از پشته انبوه بدن‌هایی است که در این 3 سال توسط تکفیری‌های تحت هدایت سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا، انگلیس، فرانسه، اسرائیل، عربستان، ترکیه و قطر در عراق و شام بی‌سر شده‌اند. همین هفته پیش همزمان با سر بریدن خبرنگار انگلیسی، داعش در 2 سوی مرز عراق و سوریه ظرف یک روز حدود 1000 تن از کردهای ایزدی و عشایر دیرالزور را قتل‌عام کرد. برای این بود که «جیمز فولی» نگون‌بخت هفته گذشته توسط یک هموطن داعشی‌اش که انگلیسی سلیسی صحبت می‌کرد سر بریده شد تا شهروندان برابر‌تر غربی را تکان دهد و مجابشان کند مالیات بدهند تا اوبامای ضد جنگ و صلح‌طلب هم ماشین جنگی پنتاگون را استارت بزند. چه کسی است که نداند این قصابان وهابی درس آدمکشی را در پایگاه‌های ناتو و پنتاگون در ترکیه، قطر، لیبی، اردن، مونته‌نگرو و اسرائیل آموخته‌اند. چه کسی است که نداند شبکه عظیم جذب نیروهای تکفیری برای داعش از اروپا و سراسر جهان توسط خود سازمان‌های اطلاعاتی غربی اداره می‌شود. آنها ارتش حشاشین غیر‌رسمی امپریالیسم هستند. ماری هارف، سخنگوی کاخ سفید در اظهارنظری رسمی تنها شمار مزدورانی را که این شبکه به سوریه فرستاده 12 هزار نفر از 50 کشور برآورد کرد درحالی که برآورد حقیقی تقریبا 10 برابر این است، آن هم فقط در سوریه. داعش تهدید می‌کند اگر خواسته‌های آنها تامین نشود، یک گروگان آمریکایی دیگر به نام استیون ساتلاف، خبرنگار آزاد نشریه تایمز را خواهند کشت. در پایان ویدئوی بریدن سر جیمز فولی، قصاب تکفیری انگلیسی در حالی که در کنار ساتلاف که دستانش بسته است، ایستاده، خطاب به رئیس‌جمهور آمریکا می‌گوید: «اوباما، زندگی این شهروند آمریکا به تصمیم بعدی تو بستگی دارد.» بلافاصله هم فرماندار تگزاس از احتمال ورود «لولو»های داعشی از مرزهای جنوبی آمریکا خبر می‌دهد تا افکار عمومی را هر چه وحشت‌زده‌تر کند. خودتان قضاوت کنید: روزنامه نیویورک تایمز گزارش می‌دهد داعش برای آزادی فولی ۱۰۰ میلیون دلار باج خواسته اما دولت آمریکا از پرداخت آن خودداری کرده است. حال آنکه که حداقل هزینه لشکرکشی فرضی به عراق برای مالیات‌دهندگان آمریکایی، با استانداردهای سال ۲۰۰۳ روزی یک میلیارد دلار است!