خداحافظی استقلال با سرمربی‌ای که کم حاشیه نداشت
هیاهو برای هیچ
زهره فلاح‌زاده: زمانی که استقلال پس از مذاکرات فشرده و متعدد با ریکاردو ساپینتو پرتغالی قرارداد بست و این مربی بدون شناخت از فوتبال ایران و حتی آسیا در مراسم معارفه اعلام کرد ۴ جام با استقلال خواهم گرفت، نگران آینده‌ای بودم که نکند تنها حرف در میان باشد و از عمل خبری نباشد.
سرمربی پرتغالی از همان ابتدای حضورش در کنار زمین مرد آرامی نبود. او در بسیاری از بازی‌ها نمی‌توانست رفتارش را کنترل کند و بارها و بارها یا از کنار زمین اخراج می‌شد یا از سوی کمیته انضباطی محروم.
استقلال تحت هدایت ساپینتو در دیدارهایی که حکم فینال را داشت، عملکرد ضعیفی از خود نشان داد تا جایی که با وجود پیروزی مقابل تیم‌‌های پایین جدولی و حتی سبقت گرفتن از پرسپولیسی که ۸ امتیاز اختلاف داشت، باز هم نتوانست در هفته‌های پایانی نتایج خوبی بگیرد تا جام را تحویل قرمزهای پایتخت دهد.
تیم ساپینتو درست زمانی که ۶ گل به تیم هوادار زد و به نظر می‌آمد در داربی صدم پایتخت مشکل فنی نداشته باشد اما با عملکرد ضعیف نتیجه را به رقیب واگذار کرد تا هم صدر جدول را از دست دهد و هم تا رده سوم جدول سقوط کند. در واقع مرد پرتغالی بار دیگر در مواجهه با یک تیم مدعی تسلیم شد. او در دیدار بعدی هم از پس صنعت نفت آبادان برنیامد تا با تساوی در این بازی با جام قهرمانی خداحافظی کند.
ساپینتو در رقابت‌های جام حذفی هم در فینال با عملکرد ضعیف یک جام دیگر را به پرسپولیس تقدیم کرد تا هواداران این تیم در یک ماه، ۲ بار شاهد باخت به رقیب دیرینه خود باشند؛ باختی که در ادامه با جنجال‌های سرمربی و اخراج او بیش از پیش برای این تیم دردسر درست کرد.
ساپینتو در این دیدار پس از گل دقیقه ۱۰۰ استقلال به دلایلی که البته هنوز مدرکی دال بر تخلف او وجود ندارد، اخراج شد. اخراج او با فحاشی و درگیری با هواداران پرسپولیس همراه شد به طوری که هواداران آبی‌پوش از رفتار سرمربی خود که تکراری هم شده بود، ناراحت و خشمگین بودند.
رفتار ناپسند ساپینتو پس از اخراج در این مسابقه باعث شد کمیته انضباطی او را به مدت ۴ ماه از همراهی تیمش محروم کند. این یعنی سرمربی استقلال در صورتی که با این تیم قرارداد داشته باشد، نیم‌فصل محروم است؛ هر چند مدیران باشگاه به دنبال تمدید قرارداد با وی نیستند و البته قانون ممنوعیت قرارداد دلاری هم می‌تواند دلیل عدم تمدید با مرد پرتغالی باشد.
هواداران استقلال بخوبی می‌دانند فصل گذشته یحیی گل‌محمدی مربی آرامی برای پرسپولیس نبود و خشونت‌هایی که او کنار زمین داشت به دیگر رقبا کمک کرد تا آرام و به دور از حاشیه به فکر قهرمانی باشند. یعنی استقلال با فرهاد مجیدی که به رفتارش در آن فصل مسلط شده بود، گوی سبقت را از رقیب پرحاشیه خود گرفت و به قهرمانی آن هم بدون باخت رسید اما این فصل در اکثر اوقات گل‌محمدی آرام شده بود و این استقلال بود که با ریکاردو ساپینتو حواشی عجیب و غریبی را تجربه کرد و حتی ویروس خشونت او به سکوهای ورزشگاه هم منتقل شده بود و هواداران حواشی زیادی بویژه در دیدار آخر این تیم داشتند؛ حواشی‌ای که نتوانست دریای توفانی نیمکت و سکوی استقلال را به ساحل آرامش برساند و جنجال‌های خودساخته و گاهی از پیش طراحی شده رقبا، این تیم را روانه گردباد حوادث کرد.
استقلالی که نتوانست شخصیت یک تیم قهرمان را داشته باشد و مردی که نتوانست مربی بزرگی برای یک باشگاه بزرگ باشد. این اتفاقات در استقلال به نفع چه کسی یا تیمی شد؟ رفتارهای سرمربی آبی‌ها چه کمکی به تیمش کرد؟
در واقع رفتارهای ساپینتو هیاهو برای هیچ بود. او سروصدای زیادی ایجاد کرد اما هوادارانش را با قهرمانی حریف در 3 جام به سکوتی طولانی‌مدت فراخواند.
برای هوادارانی که از سراسر ایران و حتی از خارج کشور خود را به فینال حذفی رسانده بودند، بسیار تلخ و سخت بود که تیم‌شان به فاصله کم از باخت قبلی به پرسپولیس، بار دیگر بازنده از زمین خارج شود؛. بازنده‌ای که شاهد بالا بردن جام قهرمانی دیگر به دستان حریف بود. آن هم با دبل کردن در قهرمانی و سوپرجامی که بدون برگزاری مسابقه به حریف رسید.
شاید اگر سرمربی استقلال رفتارهای خود را کنترل می‌کرد، هم سال بعد در استقلال ماندنی بود و هم دیگر تیم‌ها از او به نیکی یاد می‌کردند اما حالا همه در رابطه با رفتارهای ناپسند او صحبت می‌کنند و آنقدر در فصل اخیر حاشیه داشته که جایی برای دفاع از او برای ما باقی نگذاشته است.