فدراسیون بسکتبال در حالی پیگیر انتخاب سرمربی جدید برای تیم‌ ملی است که به نظر می‌رسد پاسخ منفی گزینه‌های ایرانی بر خلاف انتظارات بوده و به نوعی دست این فدراسیون را در پوست گردو گذاشته است. وقتی «هاکان دمیر» در کسب سهمیه المپیک و عملکرد قابل توجه در بازی‌های آسیایی هانگژو ناکام بود و در میانه راه همکاری با فدراسیون بسکتبال ایران اقدام به عقد قرارداد رسمی برای فعالیت باشگاهی در ترکیه کرد، کاملا قابل پیش‌بینی  بود که حضور این مربی ترک‌تبار در بسکتبال ایران به سال دوم کشیده نخواهد شد، با این حال تصمیم‌گیری قطعی و علنی در این زمینه به زمانی موکول شد که کمتر از یک ماه به پایان قراردادش باقی مانده بود. همزمان با منتفی شدن تمدید قرارداد هاکان دمیر با فدراسیون بسکتبال از گزینه‌های هدایت تیم‌ ملی بسکتبال رونمایی شد. مذاکره با گزینه‌های خارجی (ایتالیا و اسلوونی) خیلی زود آغاز شد و در ادامه طرح موضوع با گزینه‌های داخلی و رایزنی با آنها هم زودتر از موعد مقرر در برنامه قرار گرفت تا جمع‌بندی لازم زودتر حاصل شود با این حال امروز بعد از گذشت ۲ ماه از تصمیم‌گیری‌های اولیه برای تعیین سرمربی جدید تیم‌ ملی بسکتبال، نه تنها گزینه‌ای نهایی نشده، بلکه فدراسیون مجبور به گسترده‌تر کردن دایره گزینه‌ها برای جمع‌بندی نهایی شده است. عذرخواهی «مارکو راموندینو» گزینه ایتالیایی برای پذیرش پیشنهاد بسکتبال ایران و بلافاصله بسته شدن پرونده مربیان ایرانی با پاسخ منفی مهران شاهین‌طبع و مهران حاتمی، به نوعی دست فدراسیون و مسؤولانش را برای انتخاب سرمربی تیم‌ ملی در پوست گردو گذاشت، چون تنها «رادوان تریفانوویچ» باقی مانده که پاسخ منفی نداده اما فعلا خبری هم از قبول پیشنهاد ایران توسط این مربی اسلوونیایی نیست. اینگونه شد که فدراسیون بسکتبال ناچار تصمیم به انتخاب گزینه‌های جدید خارجی گرفته تا دستش برای انتخاب تا حدی بازتر شود، این در حالی است که نظر این فدراسیون جذب سرمربی داخلی برای تیم‌ ملی بود اما پاسخ منفی گزینه‌های داخلی، معادلات را برای مهم‌ترین تصمیم‌گیری این روزهای بسکتبال برهم زد. مهران شاهین‌طبع و مهران حاتمی در حالی پیشنهاد فدراسیون بسکتبال برای حضور در راس کادر فنی را رد کردند که به نظر می‌رسد این فدراسیون حساب ویژه‌ای روی آنها و پاسخ مثبت‌شان باز کرده بود و اصلا به همین دلیل مذاکره با این ۲ مربی را به بعد از رایزنی با گزینه‌های خارجی و مشخص شدن تقریبی وضعیت و پاسخ‌شان موکول کرده بود به این امید که اگر از گزینه‌های خارجی به نتیجه نرسید می‌تواند روی داخلی‌ها و همکاری آنها حساب کند، بویژه که تیم‌ ملی بسکتبال با هدایت شدن توسط ایرانی‌ها بیگانه نیست. تا پیش از اینکه «هاکان دمیر» سرمربی تیم‌ ملی بسکتبال شود (اردیبهشت ۱۴۰۲)، این تیم چند سال متوالی توسط مربیان داخلی هدایت می‌شد. مهران حاتمی، مهران شاهین‌طبع، سیدمصطفی هاشمی و سعید ارمغانی مربیان ایرانی‌ای بودند که بعد از «درک بائرمن» به ترتیب عهده‌دار هدایت تیم‌ ملی شدند. عملکرد تیم‌ ملی بسکتبال در دوره هریک از این مربیان ایرانی اگر بیشتر از دوره مربیان خارجی قابل پذیرش نبود، کمتر از دوره آنها هم نبود و شاید همین موضوع باعث شد فدراسیون و کمیته فنی به اندازه خارجی‌ها، اقدام به تعیین گزینه داخلی برای هدایت تیم‌ ملی کنند غافل از اینکه همین مساله و در کل تجربه‌ای که مربیان داخلی از همکاری با فدراسیون بسکتبال دارند، می‌تواند عامل بازدارنده در پذیرش پیشنهاد جدید همکاری شود، کما اینکه مهران شاهین طبع و مهران حاتمی به آن «نه» گفتند.

مشکلات شخصی دلیل عدم پذیرش هدایت تیم‌ ملی بسکتبال توسط مهران شاهین‌طبع و مهران حاتمی عنوان شده است.