پس از آنکه حجت‌الاسلام محسنی‌اژه‌ای جزئیات جدیدی از نحوه واردات پوشاک توسط دختر وزیر آموزش‌وپرورش با استفاده از کارت بازرگانی شرکتی نامرتبط با واردات پوشاک را رسانه‌ای کرد، چگونگی ارتباط وزیر و دختر وی با شرکت «تولیدی بازرگانی راتین گستران طبرستان» که واردکننده این پوشاک بوده، تبدیل به اصلی‌ترین سوال و ابهام در این ماجرا شد. به گزارش «وطن‌امروز»، پاسخ این سوال اما زیاد به درازا نکشید و روز گذشته یکی از رسانه‌ها گزارش داد صاحب شرکت واردکننده پوشاک که یک جوان روستایی است، در ازای دریافت 5/2 میلیون تومان، کارت بازرگانی یکبار مصرف خود را در اختیار دختر وزیر آموزش‌وپرورش قرار داده است تا وی با استفاده از آن، بتواند محموله پوشاک وارد کشور کند. خبرگزاری تسنیم در این‌باره نوشت شرکتی که وزیر آموزش‌وپرورش و دخترش با آن اقدام به واردات کالا کرده،  ابتدا در شهر آمل قرار داشته و سپس به فریدونکنار منتقل شده است. پس از بررسی‌ها مشخص شد مالکان شرکت برادران دوقلو به‌نام‌های سیدحسن و سیدحسین و ساکن شهر رشت هستند. هرچند حوزه فعالیت این شرکت «فنی و مهندسی» بوده است اما برخی همچون دختر وزیر آموزش‌وپرورش با استفاده از کارت بازرگانی این شرکت بیش از 10 میلیون دلار کالا وارد کشور کرده و به ازای آن تنها 5/2 میلیون تومان به صاحب شرکت پرداخت کرده اند. سیدحسین که صاحب شرکت وارد کننده است می‌گوید: «کسی که به او وکالت دادیم می‌گوید همه چیز کاملا قانونی است». وی در پاسخ به اینکه واردات دختر وزیر به نام شما انجام شده، می‌گوید: «به من گفتند کارت بازرگانی نداشته به‌خاطر همین با کارت من این کار را کرده است». براساس این گزارش، موضوع کارت‌های بازرگانی یک بار مصرف امروز به محملی برای لاپوشانی قاچاق و فرارهای میلیاردی مالیاتی تبدیل شده است. بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد با استفاده از کارت بازرگانی‌ای که دختر وزیر از آن استفاده کرده است، حدود 10 میلیون دلار انواع کالا وارد کشور شده است، این درحالی است که صاحب شرکت هیچ نقشی در فرآیند واردات نداشته و این کارت در عمل برای سرپوش گذاشتن بر قاچاق و فرار مالیاتی توسط اشخاص مختلف  استفاده شده است.
دانش‌آشتیانی: من عضو نیستم
اما در سوی دیگر ماجرا، اصلی‌ترین موضوع حضور غیرقانونی فخرالدین دانش‌آشتیانی در شرکت خصوصی «آمیتیس طراوت کودکی» به عنوان رئیس هیات‌مدیره همزمان با تصدی وزارت آموزش‌وپرورش بوده است. به دستور علی لاریجانی، این موضوع روز سه‌شنبه در دستور کار کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی قرار گرفت و کمیسیون جلسه‌ای با حضور حجت‌الاسلام محسنی‌اژه‌ای، سخنگوی قوه‌قضائیه و فخرالدین دانش‌آشتیانی، وزیر آموزش‌وپرورش برگزار کرد تا به این مساله رسیدگی کند. دیروز نیز محمدی، رئیس کمیسیون اصل 90 در صحن علنی گزارش عجیبی از نشست و جمع‌بندی کمیسیون در این‌باره قرائت کرد. براساس گزارش وی، دانش‌آشتیانی در نشست روز سه‌شنبه کمیسیون اصل 90 گفته است: پس از اخذ رأی اعتماد از مجلس شورای اسلامی یعنی 12/8/95 استعفای خود از شرکت را ارائه دادم که این موضوع  مورد موافقت قرار گرفت و مستندا با پست سفارشی، مدارک مربوط را به اداره کل ثبت شرکت‌ها ارسال کردم. او گفته که «حتی تمام سهم‌الشرکه متعلق به ارزش 5 میلیون ریال را به غیر واگذار کردم تا جلوی هرگونه شائبه‌ای را هم از جهت عضویت در هیات‌مدیره و هم از جهت داشتن سهام مربوط برطرف کنم». او عدم درج تغییرات مزبور در اداره ثبت شرکت‌ها را ناشی از طی مراحل اداری در اداره مزبور دانست و گفت: چون تغییرات قبلی بابت افزایش سرمایه هنوز نهایی نشده بوده، مراتب درج استعفا نیز انجام نشده است. اما آنچه محسنی‌اژه‌ای گفته با اظهارات دانش‌آشتیانی در تضاد است.  سخنگوی قوه‌قضائیه در این نشست گفت در تاریخ 25/12/95 صورتجلسه هیات‌مدیره شرکت «آمیتیس طراوت کودکی» توسط آقای احمدی‌دانش‌آشتیانی امضا شده است تا موضوع تغییر نشانی شرکت در دفاتر ثبت شرکت‌ها درج شود و همین اقدام در بحث تقلیل سرمایه شرکت در تاریخ 10/12/95 و ابلاغ مصوبه مورخ 10/10/95 مجمع عمومی فوق‌العاده شرکت مزبور انجام شده است. به گزارش تسنیم، در ادامه این گزارش به‌رغم تاکید بر اینکه بر اساس «آخرین جوابیه اداره کل ثبت شرکت‌ها و مؤسسات غیرتجاری به تاریخ 19/2/96 به استعلام کمیسیون مشارالیه تاکنون وزیر به عنوان رئیس هیات‌مدیره شرکت مزبور محسوب می‌شود»، اعلام شده است: «به نظر می‌رسد آقای احمدی‌دانش‌آشتیانی با توجه به مدارک ارائه شده و بویژه سند رسمی مذکور در انتقال سهام و به منظور رفع هرگونه شائبه و پس از اخذ رأی اعتماد از مجلس شورای اسلامی، اقداماتی برای خروج از شرکت انجام داده است ولی به لحاظ تشریفات اداری، تاکنون تمهیدات لازم عملا انجام نگردیده و در روزنامه رسمی درج نشده است». اما این گزارش مبهم درباره وضعیت حضور وزیر آموزش‌وپرورش در شرکت‌های خصوصی با واکنش نمایندگان مجلس مواجه شد. سیدحسین نقوی‌حسینی و تعدادی از نمایندگان پس از قرائت گزارش کمیسیون اصل 90 اعتراضاتی نسبت به این گزارش مطرح کردند. مسعود پزشکیان، نایب‌رئیس مجلس که ریاست جلسه را بر عهده داشت با این موضوع مخالفت کرد اما جبار کوچکی‌نژاد در اخطار قانون اساسی به گزارش کمیسیون اصل 90 درباره عضویت وزیر در شرکت‌های خصوصی انتقاد کرد و گفت: گزارشی که قرائت شد، چاپ شده و در اختیار نمایندگان نبود؛ در حالی که چیزی که قرائت می‌شود یا باید چاپ شود یا برای آن رأی‌گیری شود اما معلوم نشد نتیجه این گزارش چیست. عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی ادامه داد: چطور ممکن است وزیر از ریاست هیات‌مدیره یک شرکت خصوصی استعفا داده باشد ولی بعد از انتصاب به عنوان وزیر، همچنان به عنوان رئیس هیات‌مدیره امضا کند و در جلسات حضور یابد؟! معلوم است که همه اینها صوری بوده است.
دانش‌آشتیانی رد می‌کند؛ طیب‌نیا رد نمی‌کند
پرونده واردات کالا توسط دختر وزیر حالا 2 بعد پیدا کرده است. در یک سوی ماجرا حضور برخلاف قانون وزیر در یک شرکت خصوصی و در سوی دیگر نیز مساله نحوه واردات کالا از سوی دختر وزیر است. در چنین شرایطی که رسانه‌ها از استفاده دختر وزیر از کارت یک فرد روستایی می‌گویند، دانش‌آشتیانی به دفاع از دخترش برخاسته و گفته اخیرا عنوان شده که دخترم از کارت بازرگانی یک روستایی استفاده کرده است. با وجود آنکه کارهای دخترم ربطی به من ندارد اما موضوع را از او پرسیدم که او گفت این سخنان کذب است چرا که از کسی کارت نگرفته‌ایم بلکه قرارداد ترخیص کاری با شرکتی داشتیم.تکذیبیه‌های چندگانه وزیر آموزش‌وپرورش در حالی است که روز سه‌شنبه نیز سخنگوی دولت در برابر خبرنگاران پاسخی برای استفاده دختر وزیر از کارت بازرگانی شرکتی دیگر نداشت و گفت اگر دختر وزیر و وزیر خلاف کرده‌اند باید برابر قانون با آنان برخورد شود. در همین راستا اما دیروز علی طیب‌نیا، وزیر اقتصاد نیز در پاسخ به سوالی درباره استفاده دختر وزیر از کارت بازرگانی یک پسر روستایی، این موضوع را رد نکرد. وزیر اقتصاد در نشست خبری در پاسخ به این پرسش که آیا وزیر آموزش‌وپرورش از کارت بازرگانی یک‌بار مصرف برای واردات استفاده کرده است؟ گفت: موارد اینچنینی باید در مرجع ذی‌صلاح رسیدگی و اگر کسی خلاف کرده است، باید با او برخورد قانونی شود.

میکائیل  دیانی: قشر مستضعف و کارگر همیشه مشکل داشته، کمابیش بوده اما همیشه بوده! این را کسی منکر نیست. در اینکه کارگران در شرایط سختی هستند و طبیعتا همواره دوست دارند وضعیت‌شان از اینی که هست بهتر شود هم هیچ‌کس شک ندارد. یک روز دردشان کمتر است و یک روز مثل امروز دردشان و مشکلات‌شان بیشتر و طاقت‌فرسا می‌شود اما اینکه یک روز با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند و خوددار، حرفی نمی‌زنند و یک روز طاقت‌شان تمام می‌شود و در مراسم روز کارگر خطاب به رئیس‌جمهور می‌گویند «عزا عزاست امروز/ روز عزاست امروز/ زندگی کارگر / روی هواست امروز» یا در برخورد با روحانی در معدن یورت آزادشهر روحانی را بیرون می‌کنند و می‌گویند اینکه آمده‌ای هم برای تبلیغات است، بیشتر بازمی‌گردد به آنکه شرایط زمانه و رفتار مسؤولان دولتی چه تفاوتی با دیگر ادوار داشته که کارگر دیگر تاب تحمل ندارد.
در سال‌‎های پس از دفاع‌مقدس این دومین بار است که اعتراضات اجتماعی تا به این سطح بالا می‌آید، اگرچه در دولت اصلاحات و احمدی‌نژاد هم ممکن است مشکلاتی برای طبقه مستضعف وجود داشته اما تنها در دولت هاشمی و دولت روحانی است که اعتراضات به این سطح و شکل پدیدار می‌شود. در ایامی که کار پژوهش و تدوین مستند «فراموش‌شده‌ها» را انجام می‌دادیم با این مساله مواجه شدیم. طی سال‌های 71 تا 74 اعتراضات صنفی و کارگری اجتماعی در شهرهای اسلامشهر، مشهد، قزوین، اراک، اصفهان، شیراز و... رخ داده بود تا آن حد که همه تبدیل به بحران امنیتی شده و به دستورکارهای جلسات فوق‌العاده شورایعالی امنیت ملی کشیده شده بود. بحران‌هایی که ناشی از شکاف غنی و فقیر، مستضعف و اشرافی و نابسامانی‌های اقتصادی در کنار تجمل مسؤولان بروز کرده بود و مدیریت آن نیز نه از طریق جلوگیری دولت از اشرافی‌گری خود بلکه با نگاهی امنیتی از طریق تقویت پلیس ضد شورش توسط دولت برای سرکوب اعتراضات انجام شد.
دولت هاشمی تجمل را عیب نمی‌دانست و حتی شخص ایشان در نماز جمعه، جامعه را به تجمل‌گرایی دعوت می‌کرد و مسیر دولت به بروز و ظهور فسادهای اقتصادی انجامیده بود. با این حال آقای هاشمی به‌ جای اصلاح به توجیه فساد روی آورده بود و می‌گفت اگر برای ساخت سدی 10 میلیارد هزینه شود و 500 میلیون تومان آن هم اختلاس شود مانعی ندارد.
این رویکرد دولتمردان که در عین سختی و مشقت معیشتی مردم تبعیض‌های بسیاری را برای خود قائل می‌شدند از سوی جامعه تحمل نشد و به شورش‌های اجتماعی انجامید.
وزیر صنعت هزینه‌ای را که می‌شد در آن زمان با آن یک خانه متوسط در یک محله متوسط تهران خرید، صرفا خرج دکوراسیون داخلی اتاقش کرده بود! مسؤولان برای خود خودروهای وارداتی اختیار می‌کردند و مردم این را نظاره‌گر بودند.
امروز نیز با همین رویکرد‌ها مواجه هستیم؛ همان قشر مستضعف که در زمان هاشمی باید زیر چرخ توسعه له می‌شدند امروز مزدورانی هستند که باید دهان‌شان را خرد کرد.
همان سیاستی که می‌گفت باید کاری کرد هر کس زیر 500 هزار تومان درآمد دارد تهران را ترک کند، امروز از طریق استاندار تهران بیان می‌شود که هزینه‌های زندگی در تهران را باید گران کنیم تا هر کس نتواند در آن زندگی کند!
مردم امروز بدین خاطر عصبانی‌اند که در شرایطی که حداقل زندگی را نمی‌توانند فراهم کنند با دولتی مواجهند که حقوق نجومی را عیب نمی‌داند و وزرایش عمدتا تجار میلیاردری هستند که از طریق درهای چرخان بین بخش خصوصی و دولتی بر ثروت‌شان می‌افزایند!
معاون اول دولت، واردات دختر وزیر آموزش‌وپرورش را که منجر به بیکاری جوانان ما می‌شود کاری شرافتمندانه می‌داند و او را مظلوم خطاب می‌کند! مشاور رئیس‌جمهور نسخه رعیتی مردم برای سرمایه‌داران را تجویز می‌کند! و در این وضعیت رئیس‌جمهوری به جای آنکه سرافکنده و سرشکسته باشد، چشم در چشم مردم نگاه می‌کند و می‌گوید «شرمنده نیستم»!
در حقیقت مردم مستضعف ما علاوه بر نداری، همیشه محجوب و مظلوم هم بوده‌اند اما زمانی صبرشان لبریز می‌شود که می‌بینند در شرایطی که امکانات و رفاه آنها روز به روز کمتر می‌شود، امکانات و رفاه مسؤولان دولتی‌شان شیب فزاینده نجومی دارد و در این شرایط با مردم به صورت ارباب- رعیتی رفتار و متکبرانه و متفرعنانه به آنها نگاه می‌شود!
واکنش کارگران در این چند اتفاق اخیر در برابر روحانی در حقیقت اعتراض علیه دولت اشرافیت بود.

محمد زعیم‌زاده: دولت یازدهم را از جهت انتخاب در دوگانه‌ تقید به شفافیت یا مدیریت بسته و محفلی می‌توان دولت محرمانه‌ها دانست، در واقع در این 4 سال در مسائل اصلی و عمومی کشور عملکرد دولت یازدهم به گونه‌ای بوده است که سخن از شفافیت و گردش آزاد اطلاعات و امثالهم در مسائل اصلی بیشتر به یک طنز می‌ماند.
از محرمانه‌های مهم دولت در این سال‌ها می‌توان موارد متعددی را برشمرد؛ جزئیات توافق هسته‎ای ایران و 1+5  شاید نخستین و البته مهم‌ترین محرمانه از مجموعه محرمانه‎‎های دولت است. بعد از مذاکرات لوزان ایران و 1+5 آمریکایی‎‎ها جزئیات کلی توافق را در سندی به نام گزاره‌برگ یا همان «فکت‌شیت» منتشر کردند. نمایندگان در مجلس درخواست کردند اسناد توافق در اختیار نمایندگان و کمیسیون اختصاصی برجام قرار بگیرد اما محمدجواد ظریف بر محرمانه بودن اسناد مذاکرات تاکید کرد. بگذریم از اینکه در جریان مذاکرات هم معمولا اخبار دسته اول مذاکرات و جزئیاتی دقیق از آن قبل از اطلاع مسؤولان ایرانی به همت حضرات در رسانه‌های غربی منتشر می‌شد و نمایندگان مجلس ایران برای اطلاع پیدا کردن از عملکرد تیم ایرانی باید گاردین و ایندیپندنت و فاکس‌نیوز را رصد می‌کردند.
اگر فکر می‌کنید ماجرای محرمانه‌ها به همینجا  ختم می‌شود اشتباه می‌کنید، محرمانه‌ها غیر از مسائل مربوط به هسته‌ای و مذاکرات به مباحث نفتی هم مربوط می‌شد؛ بیژن نامدارزنگنه، وزیر نفت خیلی وقت پیش در پاسخ به ایراد منتقدان که معتقد بودند مصوبه دولت درباره قرارداد‎های نفتی، الگوی کاملا نامناسبی است که اگر اجرایی شود، سود بسیار زیاد و غیرمتعارفی را نصیب بیگانگان می‎کند و از منابع مالی دولت می‎کاهد و به‎جای جوانان تحصیلکرده ما، جوانان فرانسه، انگلیس، هلند و ایتالیا را از بیکاری نجات می‎‎دهد، گفته بود قرارداد محرمانه است و قابل انتشار نیست.
ناگفته پیداست اینها تنها محرمانه‌های دولت نبود، در مساله حذف یارانه‌بگیران در حالی این اتفاق برخلاف قانون و با سرعت پایینی صورت می‌گرفت که توسط وزارت رفاه رسما اعلام شد ملاک‌های حذف یارانه‌بگیران محرمانه است!
می‌توان از این دست، موارد دیگری را هم برشمرد اما خوب است یادآوری شود برخی دیگر از اقدامات هم در دولت یازدهم انجام شد که به تعبیر دولتی‌ها بهتر بود محرمانه بماند؛ یکی از این موارد نامه گلایه‌آمیز 4 وزیر در توصیف وضعیت اسفبار  اقتصادی کشور بود که محمدباقر نوبخت پس از انتقاد از وزرا گفت: «‌ای‌کاش این نامه محرمانه می‌ماند»!
حال در عرصه انتخابات، دولتی با چنین رویکردی از سوی یکی از رقبا با چالش شفافیت روبه‌رو شده است. پیشنهاد خیلی ساده است؛ بیایید در مقابل همه مردم همه کاندیداها اموال‌مان را اعلام کنیم، هر چه از اموال منقول و غیرمنقول که داریم را با مردمی که قرار است یکی از ما را انتخاب کنند در میان بگذاریم. مساله خیلی ساده است اما شما اگر جای دولت محرمانه‌ها بودید با این پیشنهاد چه می‌کردید؟
شما اگر جای دولتی بودید که بسیاری از وزرایش در کنار کار دولتی مشغول تجارت هم هستند چه می‌کردید؟ اگر یک وزیرتان درآمد روزانه‌اش حداقل 100 میلیون تومان بود و چند تایی دیگر عضو هیات‌مدیره شرکت‌های متعددی بودند که از قضا در حیطه تحت مدیریت هم فعالیت می‌کنند، چه حسی داشتید؟ اگر همین چند روز قبل مشخص شده بود که وزیر آموزش‌وپرورش‌تان در حوزه واردات پوشاک تجارت می‌کند، چه واکنشی نسبت به چالش شفافیت داشتید؟ اگر جای دولتی بودید که در زمانی که چالش اصلی کشور اقتصاد است، وزیر اقتصادش می‌گفت اگر به دانشگاه بازگردم بیشتر پول درمی‌آورم، دوست داشتید شفاف باشید؟
اینکه دولت چه حسی از چالش شفافیت دارد تقریبا روشن است اما اینکه برای حل این معضل چه باید کرد به نظر می‌رسد مشاوران دولت یازدهم مشورت خوبی به رئیس خود نداده‌اند. استراتژی رقیب‌هراسی و پی گرفتن روش بوش پسر و ترامپ در مقابل رقبا و فرار به جلو و متهم کردن رقبا به قتل و غارت و دیوارکشی و تندخویی و جنگ‌طلبی و بی‌برنامگی و پوپولیسم و در یک کلام دیو و دلبرسازی آن هم به شکلی که عملکرد خودمان حتما در قسمت دیو قرار می‌گیرد، ممکن است مسکن خوبی باشد ولی حتما درمان قطعی نیست، همان‌طور که نماینده به روستا‌ها فرستادن و ایجاد ارعاب که اگر به فلانی رای ندهید ممکن است به شکلی متضرر شوید هم راه‌حل مساله نیست. در زنگ حساب نه می‌شود انشا خواند نه می‌توان رجزخوانی کرد و رقیب را به زنگ آخر حواله داد باید حساب پس داد.

حسین قدیانی: اگر ایمان به تحقق وعده الهی نداشت، ام‌موسی کجا می‌توانست طفل خود را به آب بسپارد؟! موسای کوچک را اما آب برد و برد و برد تا عدل، تحویل همان فرعونی دهد که نه فقط داعیه خدایی داشت، بلکه هرگز چشم دیدن موسی را نداشت! زین سبب، هر نوزاد پسری را می‌کشت تا از کلیم‌الله در امان بماند! یک‌سو خدا بود و سویی دیگر فرعون با ادعای خدایی! و نه فقط کدخدایی! و شگفتا! شگفتا که خداوند، زحمت بزرگ کردن موسی را عدل انداخت گردن فرعون! آرام باش ام‌موسی! خدا کارش را بلد است! و به سرانجام می‌رساند! او همان خدایی است که چندی بعد، باز هم قصه دور و دراز موسی و فرعون را به آب می‌رساند! این‌بار دریا! آرام باش ام‌موسی! خدا کارش را بلد است! و به سرانجام می‌رساند! و موسای نبی را از همان دریایی به سلامت عبور می‌دهد که فرعون را در آن هلاک می‌کند! آب، فرمان از خدا می‌برد و آفتاب نیز! برای نابودی امپراتوری نمرود، خدا اراده کرده باشد، پشه‌ای کافی است! ای بسا ملامت شنید و مرارت کشید نوح نبی، اما ایمان اگر به تحقق وعده الهی باشد، جای کدامین دلهره است؟! بگذار باران، هرچه می‌خواهد ببارد! و بگذار فاصله، هرچه می‌خواهد بیشتر شود! در غم فراغ یوسف، یعقوب هرچه می‌خواهد گریه کند اما هرگز حق ناامیدی ندارد! و پیر کنعان، هرگز ناامید نشد! آرام باش پیامبر منتظر! خدا کارش را بلد است! و به سرانجام می‌رساند! هان ای منتظران امام موعود! ایمان بیاوریم به تحقق وعده الهی! پایان فصل سرد، نزدیک است! «مهدی فاطمه» اما یوسف نیست که انتظار وصالش زود به سرآید! سالیانی بیش از عمر نوح، انتظار می‌طلبد! شوخی نیست! او قرار است «منجی عالم بشریت» باشد! و مرهم همه دردها! و محرم همه گرفتارها! و تسلای همه زخم‌ها! تا او نیاید، گویی هنوز یعقوب، یوسف را ندیده! و هنوز ابراهیم، بتی را نشکسته! و هنوز زمزم نجوشیده! و هنوز مکه فتح نشده! آری! این «آدم» است که انتظار آمدن  امام موعود را می‌کشد! و این «حسین، وارث آدم» است که انتظار انتقام خون خود را می‌کشد! هیهات! دنیا هنوز به پایان نرسیده! و نه فقط این، بلکه تا او نیاید، گویی هنوز دورانی بر بشریت نگذشته! دنیا را نگاه کنید! باورم هست فرعون، هنوز حرف حساب آب را نگرفته! و هنوز هم فکر می‌کند خداست! دنیا را نگاه کنید! «گندم ری» هنوز هم مشتری دارد! غلبه بر این همه ظلم، اما قیام امامی را می‌خواهد که از «آدم» تا «خاتم» در شمار منتظرانش بوده‌اند! هان ای منتظران! امشب، چه شب مبارکی است برای دعا! گویی از تبار همان لیالی قرون ماضی است! دعا کن ام‌موسی! دعا کن طفل درون گهواره، راهی به ساحل سلامت بیابد! دعا کن خدا، نوزاد تو را، از دل امواج این رود خروشان، محفوظ بدارد! کاری ندارد برای او! آری! کاری ندارد برای خدا، فرستادن بقیه‌00‌الله! این امر عظیم! فقط می‌خواهد ما را «منتظر واقعی» ببیند و الا اراده کند و همین که بخواهد، کافی است تا بشریت، منجی همه آلام خود را با همین چشم‌های خود ببیند! پس آرام باشید منتظران! خدا کار خود را بلد است! و به سرانجام می‌رساند!
 

گروه سیاسی: مراسم دانش‌آموختگی دانشجویان افسری و تربیت پاسداری دانشگاه امام حسین(ع) صبح دیروز با حضور حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، فرمانده کل قوا برگزار شد.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، رهبر حکیم انقلاب اسلامی در ابتدای ورود به میدان با حضور بر مزار شهیدان گمنام و قرائت فاتحه، یاد و خاطره شهیدان دفاع‌مقدس را گرامی داشتند و از خداوند متعال، علوّ درجات آنان را مسألت کردند. فرمانده کل قوا سپس از یگان‌های حاضر در میدان سان دیدند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای همچنین جانبازان سرافراز حاضر در میدان و چند تن از فرزندان شهیدان مدافع حرم را مورد تفقد قرار دادند. در این مراسم، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به عوامل اقتدار کشور و ملت ایران و علت مخالفت بدخواهان با این عوامل اقتدار، به تبیین «اهداف کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت» دشمنان نظام اسلامی پرداختند و با تأکید بر اینکه امنیت و آرامش موجود کشور در منطقه پرآشوب، یکی از افتخارات جمهوری اسلامی است که مورد هدف قدرت‌های استکباری نیز قرار دارد، کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری را به چند موضوع مهم از جمله «اعلام صریح و قاطعانه اینکه مسائل اقتصادی و معیشت مردم در اولویت آنهاست»، سفارش کردند و گفتند: امنیت ملی و آرامش کشور بسیار مهم است و کاندیداهای محترم مراقب باشند به‌خاطر خطای در تشخیص، گسل‌های اعتقادی، جغرافیایی، زبانی و قومی را تحریک نکنند و در مسیر طراحی ناتمام دشمن قرار نگیرند، زیرا اگر کسی بخواهد برخلاف امنیت کشور اقدام کند، قطعاً با سیلی سختی مواجه خواهد شد. رهبر انقلاب اسلامی با تبریک ایام سالروز ولادت حضرت بقیه‌الله (عج)، به عوامل اقتدار کشور اشاره کردند و با تأکید بر اینکه دشمنان همواره نسبت به عوامل اقتداربخش جمهوری اسلامی بغض و کینه دارند، افزودند: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی یکی از عوامل اقتدار کشور است که نشانه خشم و ناراحتی از آن، در تبلیغات بین‌المللی و اظهارات سیاسیون استکبار کاملاً آشکار است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای «علم و پیشرفت علمی» را از دیگر عوامل اقتدار کشور برشمردند و خاطرنشان کردند: به همین علت است که آنها با اعزام مزدوران خود، دانشمندان هسته‌ای ما را ترور کردند، چون نسبت به پیشرفت علمی ایران، غضب و کینه دارند.
ایشان با تأکید بر اینکه «اقتصاد قوی و مستقل» از جمله عوامل اقتدار است، گفتند: علت تحریم ایران و اتخاذ تدابیر گوناگون برای ضربه زدن به اقتصاد کشور، همین موضوع است و ‌ای کاش اقتصاددانان مؤمن کشور، تدابیر مختلف بدخواهان را به‌منظور ضربه زدن به اقتصاد، برای مردم کشور تشریح کنند. رهبر انقلاب اسلامی به «قدرت نظامی» به‌عنوان یکی دیگر از عوامل اقتدار اشاره و خاطرنشان کردند: جنجال‌های گسترده‌ای که در مورد توان موشکی جمهوری اسلامی به‌راه انداخته می‌شود، به‌دلیل خشم و کینه‌ای است که از این عامل اقتدار در دل دارند. فرمانده کل قوا تأکید کردند: ما موشک داریم و موشک‌های ما بسیار دقیق است و اهداف مورد نظر را از فاصله هزاران کیلومتری با دقت بالا، هدف قرار می‌دهد و این توانایی را با قدرت حفظ خواهیم کرد و با قدرت هم آن را افزایش خواهیم داد. ایشان «عناصر نظامی فداکار» همچون شهیدان صیادشیرازی و شوشتری را از دیگر عوامل اقتدار دانستند و افزودند: «ایمان، حیا و اخلاق جوانان» و همچنین «روحیه جهاد و مقاومت در ملت» از دیگر عوامل اقتدار هستند و به همین علت است که به روحیه مقاومت و جهاد، تهمت «خشونت و تندروی» می‌زنند و متأسفانه برخی هم این ادبیات استعماری را در داخل تکرار می‌کنند. رهبر انقلاب اسلامی «مجموعه‌های حافظ امنیت» از جمله «نیروهای مسلح» را از دیگر عوامل اقتدار برشمردند و تأکید کردند: بستر امنیت برای هر کشوری، لازم‌تر و مهم‌تر از هر چیزی است، زیرا اگر امنیت نباشد، پیشرفت علمی و اقتصادی هم وجود نخواهد داشت.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بعد از برشمردن عوامل اقتدار به تبیین موضوع «دولت مقاومت» پرداختند و گفتند: امروز جمهوری اسلامی ایران، دولت مقاومت است و دولت مقاومت یعنی تسلیم زورگویی نشدن و در موضع اقتدار ایستادن. ایشان با تأکید بر اینکه دولت مقاومت با عنصر یا سازمان مقاومت در فلان کشور، قابل مقایسه نیست، خاطرنشان کردند: دولت مقاومت دارای سیاست، اقتصاد، نیروهای مسلح، تحرک بین‌المللی و منطقه نفوذ وسیع است.
رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه دولت مقاومت همواره از طرف قدرت‌طلبان و نوکران آنها هدف دشمنی قرار دارد، گفتند: دولت مقاومت، نه اهل سلطه‌طلبی و دست‌اندازی به کشورهاست و نه اهل قرار گرفتن در موضع دفاعی و انفعالی. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای افزودند: برخی تصور می‌کنند برای اینکه خود را از تهمت سلطه‌طلبی و اقتدارطلبی بین‌المللی و منطقه‌ای، دور کنیم باید در لاک دفاعی فرو برویم درحالی‌که چنین تفکری اشتباه است. ایشان با اشاره به آیاتی از قرآن کریم، خاطرنشان کردند: موضع دولت مقاومت، «قدرت بازدارنده» و «اقتدار بازدارندگی» است و جمهوری اسلامی ایران همچون گذشته، مسیر «اقتدار بازدارنده» را با اتکا به همت، تلاش، ابتکار و استعدادهای خود ادامه خواهد داد. رهبر انقلاب اسلامی هدف از سیاست «قدرت بازدارنده نظام اسلامی» را جلوگیری از تصور تعرض به ایران از جانب زورگویان بین‌المللی دانستند و تأکید کردند: دشمنان بدانند اگر به فکر تعرض به ایران بیفتند، با واکنش سختی مواجه خواهند شد زیرا همانطور که قبلاً هم گفته شده، دوران
«بزن دررو» گذشته است و آنها ممکن است شروع‌کننده باشند اما پایان کار دست آنها نخواهد بود.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای سپس به تبیین اهداف دشمن در مقابله با جمهوری اسلامی پرداختند و افزودند: دشمن، 3 هدف کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت را در دستور کار خود قرار داده است که هدف کوتاه‌مدت آنها «برهم زدن امنیت کشور و ایجاد آشوب و فتنه» است. ایشان با تأکید براینکه یکی از افتخارات جمهوری اسلامی به‌وجود آوردن محیطی امن در منطقه پر از ناآرامی و دنیای پر از تشنج کنونی است، گفتند: این امنیت را ملت و مسؤولان دلسوز به‌واسطه آگاهی‌ها و هوشیاری‌ها و به روز بودن‌ها ایجاد کرده‌اند.
رهبر انقلاب اسلامی موضوع «اقتصاد و معیشت مردم» را هدف میان‌مدت دشمنان خواندند و خاطرنشان کردند: در طراحی بدخواهان، اقتصاد کشور نباید حرکت کند، معیشت مردم باید لَنگ بماند، کار و تولید رونق نگیرد و بیکاری به عنوان یک بلا باید عمومیت پیدا کند تا در نهایت، مردم از جمهوری اسلامی ناامید شوند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تنها راه مقابله با این هدف دشمن را «اجرای شعار سال» و «عمل به سیاست‌های اقتصاد مقاومتی» و «رونق تولید ملی و ایجاد اشتغال» دانستند و تأکید کردند: اگر این مسیر دنبال شود، قطعاً دشمن به هدف خود نخواهد رسید. ایشان هدف بلندمدت دشمنان را «از بین بردن اصل نظام» بیان کردند و با اشاره به اینکه این موضوع برخلاف سال‌های اول انقلاب، دیگر صراحتاً اعلام نمی‌شود، خاطرنشان کردند: اکنون مقابله با اصل نظام از طریق «تغییر رفتار» در دستور کار آنها قرار گرفته است و تغییر رفتار هم یعنی با راه اسلام و انقلاب و خط امام بتدریج زاویه ایجاد شود و در نهایت در مسیر مقابل انقلاب حرکت شود. رهبر انقلاب اسلامی سپس به موضوع «انتخابات ۲۹ اردیبهشت» اشاره کردند و گفتند: انتخابات یکی از زمینه‌هایی است که هم می‌تواند مایه اعتلا و آبروی کشور شود و هم می‌تواند مایه ضعف و سستی و ایجاد مشکلات شود. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند: اگر مردم در انتخابات حضور یابند و این حضور همراه با «نظم و اخلاق و رعایت حدود اسلامی و قانون» باشد، قطعاً انتخابات مایه آبرو و عزت نظام جمهوری اسلامی خواهد شد اما اگر در انتخابات، قانون‌شکنی و بداخلاقی شود و با حرف‌های خود، دشمن را امیدوار کنیم، انتخابات به ضرر ما تمام خواهد شد. ایشان با تأکید بر اینکه نظام اسلامی در برگزاری انتخابات، تازه‌کار نیست و در ۳۸ سال گذشته انتخابات متعددی را برگزار کرده و با محیط‌های فکری و وسوسه‌ها آشناست، گفتند: من چند توصیه به آقایان محترم نامزدها دارم؛ نخست آنکه قاطعانه در برنامه‌ها و اظهارات خود بگویند «مسائل اقتصادی و معیشت مردم اولویت آنهاست و برای حل مشکلات اقتصادی تلاش خواهند کرد».
رهبر انقلاب اسلامی افزودند: توصیه دوم آن است که باید در اظهارات و برنامه‌های نامزدها، موضوع «استقلال ملی و عظمت و سربلندی ملت ایران» خودنمایی کند و برجسته باشد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند: ملت ایران یک ملت انقلابی و سرافراز است و نباید این ملت را در مقابل قدرت‌های بزرگ به تسلیم وا داشت و آن را تضعیف و سرشکسته کرد، زیرا ملت ایران به اقتدار، زنده است و اگر این اقتدار نبود، دشمن همچون برخی کشورهای وابسته و مزدور منطقه، بر کشور مسلط می‌شد.
ایشان گفتند: آقایان نامزدها باید صراحتاً نشان دهند که در مقابل زیاده‌خواهی آمریکا و خباثت صهیونیست‌ها ایستاده‌اند.
توصیه سوم رهبر انقلاب اسلامی به کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری، «حفظ امنیت ملی و آرامش کشور» بود.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای گفتند: آقایان کاندیداها مراقب باشند «گسل‌های اعتقادی، جغرافیایی، زبانی و قومی» را در کشور تحریک نکنند. رهبر انقلاب اسلامی افزودند: دشمن، سال‌های متمادی به‌دنبال این هدف بوده است اما مردم مؤمن کُرد، مردم غیور آذربایجان، مردم عرب خوزستان و مردم بلوچستان و ترکمن به‌عنوان صاحبان انقلاب با مشت به دهان دشمن کوبیدند و در مقابل او با قدرت ایستادند.
ایشان با تأکید بر اینکه موضوع امنیت بسیار مهم است، افزودند: کاندیداها مراقب باشند به‌خاطر خطای در تشخیص، طراحی نیمه‌کاره دشمن را تکمیل نکنند.
رهبر انقلاب اسلامی، مسؤولان امنیت و آرامش کشور بویژه قوه قضائیه، نیروی انتظامی و وزارت کشور را به مراقبت و حفظ کامل امنیت توصیه مؤکد کردند و گفتند: اگر کسی بخواهد در انتخابات برخلاف امنیت کشور اقدامی انجام دهد، قطعاً با واکنش و سیلی سختی مواجه خواهد شد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با تأکید بر اینکه دشمنان در سال ۸۸ حماقت به خرج دادند و کشور با عظمت ایران را با برخی کشورهای دست چندم که قبلاً با چند ده میلیون دلار در آنها آشوب و ناامنی ایجاد کرده بودند، اشتباه گرفتند، افزودند: نتیجه آن حماقت، برخورد با دیوار مستحکم اراده و عزم ملی مردم بود.
ایشان بار دیگر تأکید کردند: امنیت برای کشور و مردم و به تبع آن برای من بسیار مهم است و باید در انتخابات، امنیت به‌طور کامل حفظ شود.
رهبر انقلاب اسلامی در بخش دیگری از سخنانشان، سپاهیان دانشجو در دانشگاه افسری امام حسین(ع) را به مغتنم شمردن فرصت ارزشمند تحصیل در این دانشگاه توصیه و خاطرنشان کردند: این دانشگاه می‌تواند انسان‌های مستعد را به نقطه‌ای برساند که هر انسان با معرفت و حکیم و عالمی به آن جایگاه غبطه بخورد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای همچنین ماه شعبان را ماه بارش رحمت الهی خواندند و با سفارش به همه مردم بویژه جوانان برای استفاده از برکات این ماه بویژه اعمال شب نیمه شعبان گفتند: ماه شعبان سراسر الطاف الهی و شادی است اما متأسفانه امسال با حادثه معدن در استان گلستان و حادثه شهادت مرزبانان در استان سیستان‌وبلوچستان، مواجه شدیم ولی به هرحال این ماه، ماه دلباختگی به اهل بیت علیهم‌السلام است.
ایشان توسل به امام زمان(ع) را وسیله‌ای برای اظهار ارادت و عبودیت در پیشگاه خداوند متعال دانستند و تأکید کردند: معتقدین به ظهور، هیچگاه دچار یأس و ناامیدی نمی‌شوند و می‌دانند که بعد از ظلمت، قطعاً خورشید طلوع خواهد کرد و این وعده قطعی پروردگار است.
رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه ما مأمور به انتظار هستیم، خاطر نشان کردند: انتظار به معنای بی‌صبری کردن نیست بلکه انتظار به معنای «آماده باش دائمی» است و منتظر باید به‌گونه‌ای عمل و خود را اصلاح کند که دل آن بزرگوار را شاد کند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند: قدرت و دل‌ها متعلق به خداوند متعال است و ملت ایران با اتکا به لطف الهی مسیر خود را با قدرت طی خواهد کرد و در این مسیر، جوانان نقش برجسته‌ای دارند.
در این مراسم، سردار سرلشکر جعفری، فرمانده کل سپاه در سخنانی با اشاره به پیروزی‌های پی در پی جبهه انقلاب اسلامی در مقابل نظام سلطه، راهبرد کنونی دشمن علیه ملت را «فشار اقتصادی» دانست و گفت: امروز مردم ما خرسندند که شهرهای موشکی پشتوانه و ضامن امنیت شهرک‌های صنعتی در کشور است.
فرمانده سپاه افزود: سپاه خود را موظف می‌داند پناهگاه و تکیه‌گاه محرمان و مستضعفان باشد و معتقدیم زدودن فقر و محرومیت از جامعه، همچون نشانه گرفتن حیفا و تل‌آویو، یک هدف اصلی و اساسی است.
سردار دریادار پاسدار مرتضی صفاری، فرمانده دانشگاه امام حسین(ع) نیز گزارشی از اقدامات و برنامه‌های علمی، فرهنگی، آموزشی و تقویت توان رزمی این دانشگاه بیان کرد.
در این مراسم تعدادی از فرماندهان، مدیران و پژوهشگران نمونه دانشگاه امام حسین(ع) هدایای خود را از دست فرمانده معظم کل قوا دریافت کردند و 2 نماینده دانشجویان دانشگاه امام حسین(ع) نیز مفتخر به دریافت درجه و سردوشی شدند.
اجرای طرح «خرمشهرها در پیش است» و اجرای میثاق پاسداری با حضور فرزندان شهدای مدافع حرم، از جمله برنامه‌های مراسم میثاق پاسداری دانشجویان دانشگاه افسری امام حسین(ع) بود.
همچنین در این مراسم، یگان‌های حاضر در میدان از مقابل فرمانده کل قوا رژه رفتند.
 

نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری می‌گوید در مناظره سوم حاضر به اعلام لیست اموال و دارایی‌هایش نیست. به گزارش فارس، اسحاق جهانگیری در حاشیه جلسه هیات دولت در جمع خبرنگاران در پاسخ به این سوال که آیا اموال خود را در مناظره روز جمعه به مردم اعلام می‌کنید؟ اظهار داشت: خیر! بنده اموالم را 6 بار به قوه‌قضائیه اعلام کرده‌ام. وی در پاسخ به این سوال که آیا به مردم هم اعلام می‌کنید؟ تأکید کرد: مگر شما اموال‌تان را به مردم اعلام می‌کنید که من اعلام کنم؟ هر کسی در زندگی خودش چیزی دارد؛ صرف اینکه کسی بخواهد کاندیدا شود، به مردم جار بزند که من این دارایی‌ها را دارم! اینها سنت‌هایی است که گذاشته می‌شود، باید ببینیم این سنت اخلاقی را که می‌گذاریم درست است یا خیر. وی افزود: اینکه مردم بدانند خانه من 200 یا 300 متر است چه تغییری به وجود می‌آورد؟ به قوه‌قضائیه به این جهت اعلام می‌شود که این قوه در ابتدای مسؤولیت من لیست اموال بنده را بگیرد و در انتهای مسؤولیتم این لیست را دریافت کند تا ببیند در دوره مسؤولیتم درآمد و دارایی من به صورت غیرطبیعی افزایش پیدا کرده یا نه و اگر واقعا تخلفی صورت گرفته به آن رسیدگی کند. نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری همچنین گفت: تا الان تصمیمی برای کناره‌گیری از انتخابات دوازدهمین دوره ریاست‌جمهوری ندارم.
 

مهدی چمران در نشست خبری لیست خدمت، اعضای این لیست را برای پنجمین دوره شورای اسلامی شهر تهران اعلام کرد. به گزارش فارس، مهدی چمران در نشست خبری لیست خدمت، اعضای این لیست را برای پنجمین دوره شورای اسلامی شهر تهران اعلام کرد.  مهدی چمران، پرویز سروری، محسن پیرهادی، سیدجلال ملکی، حبیب کاشانی، علیرضا دبیر، مرتضی طلایی، غلامرضا قاسمیان، سیدعلی ریاض، مجتبی شاکری، اقبال شاکری، رضا تقی‌پور، بابک نگاهداری، عبدالمقیم ناصحی، الهه راستگو، زهره‌سادات لاجوردی، ابوالفضل قناعتی، مهدی اقراریان، هادی ذاکری، حمزه شکیب و سوده نجفی اعضای لیست خدمت هستند.

حدود 5 دهه است در بازار فعالیت می‌کند، در روزهای نهضت انقلاب اسلامی او و برادرانش به همراه پدر، از اصلی‌ترین بازاری‌های حامی انقلاب بودند و بعد از انقلاب هم همواره همراه انقلاب بوده است. «احمد کریمی‌اصفهانی» دبیرکل جامعه اصناف و بازار، معتقد است وضع اقتصادی خوب نیست. وی بازار را با صفت «خوابیده» توصیف می‌کند و می‌گوید: «دولت روحانی به وعده‌های اقتصادی‌اش عمل نکرده» و «بازار خواهان تغییر وضع موجود است». گفت‌وگوی تفصیلی زیر درباره حال اقتصاد امروز ایران است که او از نهاد بازار به تحلیل آن می‌پردازد.
***
  درباره اینکه مشکل کشور الان اقتصاد است، اجماع بی‌سابقه‌ای وجود دارد، مختصات مشکلات اقتصاد ایران از نظر شما چگونه است؟
اول یک مساله سیاسی و اقتصادی را بگویم؛ شما می‌دانید استکبار و قدرت‌ها بعد از اینکه دیدند کشورگشایی و لشکرکشی به شکل قدیم امکان ندارد، طراحان‌شان نشستند نسخه انقلاب‌های مخملی را در کشورهای مختلف پیچیدند و این هم از یک مسیر امکان داشت و آن هم این بود که ناراضی‏تراشی کنند و مردم را علیه دولتمردان و حاکمیت تجهیز کنند و آنها را در مقابل مسؤولان کشور و حاکمیت قرار دهند.
این روش در بسیاری از کشورها جواب داد؛ بسیاری از کشورها را شاهد هستیم که انقلاب مخملی در آنها رخ داد. آمریکا و اروپا در ایران هم خیلی تلاش کردند انقلاب مخملی کنند اما اینجا امکانپذیر نیست، چون اطمینان مردم به رهبری و نظام زیاد است، به همین دلیل تلاش کردند مردم را با قرار دادن در مشکلات اقتصادی و معیشتی زندگی‌شان، درگیر کنند؛ از طرفی هزینه مردم را بالا ببرند، از طرف دیگر در نبود شغل و بیکاری درآمدشان کاهش پیدا کند.
باید پیش‌بینی لازم می‌شد؛ کشور از 35 میلیون جمعیت به 80 میلیون رسیده اما متاسفانه هیچ محاسبه‌ای برای کار نشد. تذکرات ولی‌فقیه برای اینکه بالاخره ما حواس‌مان جمع باشد تا آنچه استعمار روی آن دست گذاشته محقق نشود، برای همین بود. تقریبا همه‌جانبه این حرکت را انجام دادند. از یک طرف تحریم‌ها و از طرف دیگر عوامل داخلی که به تولید ما ضربه زدند، تصور می‌کنم هیچ کشوری از بیرون نمی‌تواند آسیب‌پذیر باشد و آسیب همیشه از درون کشور است. در 12 سال اخیر و قبل از آن هم که با رهبری ارتباط داشتیم اعتقاد ایشان را می‌دانستیم که کار باید به مردم سپرده شود ولی این کار نشد. سال 84 یک مقطعی بود که رهبری ناگزیر بودند- مثل همیشه که می‌گویند من تذکراتم را می‌دهم ولی ممکن است دیگر مسؤولان توجه نکنند- به صحنه می‌آیند و مطالب را با مردم در میان می‌گذارند. سال 84، سالی بود که مساله برملا شد نه اینکه بگوییم شروع این کار بود، سال 84، ابلاغیه اصل 44 و واگذاری بنگاه‌های دولتی به مردم برملا شد.
  کاری انجام شد؟
تقریبا یک سال و نیم بعد رهبری حدود 60 تا 70 نفر را دعوت کردند از جمله رؤسای سه قوه و معاونان‌شان، بنده نیز افتخار حضور داشتم و رهبری فرمودند فکر کردم بعد از ابلاغیه اصل 44 یک انقلابی در اقتصاد ایجاد می‌شود اما نه‌تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه توسعه هم محقق نشد. به دنبال این دیدار، قوه مقننه قانونی را وضع کرد و سال 87، اقتصاد ایران را 3 گروه کرد؛ گروه یک گروهی بود که صددرصد باید به مردم واگذار می‌شد، در گروه دوم 80 درصد باید واگذار می‌شد و 20 درصد به دلیل اهمیتی که داشت در گرو دولت بود و گروه سوم هم باید در دست دولت می‌ماند. زمان‌بندی انجام و قرار شد در نهایت تا سال 93، هیچ بنگاهی که ماهیت گروه یک و دو را دارد دیگر در اختیار دولت نباشد.
  نتیجه چه شد؟
انجام نشد! البته مختصری انجام شد اما در همین مقطعی که ‌باید واگذاری‌ها انجام می‌شد مجددا دولت تقاضاهایی را به مجلس می‌آورد و تقاضای بودجه برای آن می‌کرد که از ماهیت یک و دو بودند و مجلس هم متاسفانه ردیف بودجه می‌داد، به گونه‌ای دولت و مجلس همکاری می‌کردند که اگر این اتفاق نیفتد و بودجه اختصاص نیابد، آسمان به زمین خواهد آمد، مجلس هم برای واگذاری مصمم نبود.
  نتیجه آن بی‌توجهی به اصل 44 چه شد؟
امروز یکی از بزرگ‌ترین معضلات که حتی گزارش خود دولت نشان می‌دهد بیکاری است، مساله بیکاری واقعا فرامشکل ایران است، یک مشکل بسیار بزرگی است که آمار و ارقام آن در اختیار دولت است و آمارها سرسام‌آور است.
  مسیر طی‌شده درست نبوده؟
مسیری که برای اقتصاد نادرست انتخاب کردید، هر چه حرکت می‌کنید از اصل هدف هم دور می‌شوید. اگر در راه اصلی حرکت نکنید، راننده هر چه سریع‌تر حرکت کند، شما را از هدف‌تان دورتر می‌کند. معتقدم ما انحراف در اقتصادمان داریم و هر مقدار تند برویم و هر چه هم راه برویم نه تنها به هدف نمی‌رسیم بلکه از هدف هم بیشتر دور می‌شویم. لذا هر کسی که در بهبود اقتصاد می‌خواهد گام بردارد اولین کارش این است که قطار اقتصاد را روی ریل اصلی خود قرار دهد، اگر روی ریل اصلی قرار گرفت این امکان دارد که درست شود.
  ریل اصلی که عنوان کردید واگذاری اقتصاد به مردم است؟
واگذاری باید انجام می‌شد، فقط هم در شعار، اقتصاد واگذار نمی‌شود، شما همه ابزار مسائل اقتصادی را باید فراهم کنید و مساله‌ای هم نیست که منحصر به کشور ما باشد. تولید در مجموع در هیچ جای دنیا مقرون به صرفه نیست و لازمه تولید این است که برخی امکانات در خدمت تولید باشد. البته یکنواخت هم نیست و اگر می‌گوییم تولید، تولید را به عنوان کالایی که از کارخانه تولید می‌شود نباید در نظر گرفت، چرا که تولیدی که در اطراف تهران فراهم می‌شود با تولیدی که در لب مرز صورت می‌گیرد، متفاوت است و دولت حتما باید تدبیر کند که نوع تولیدی که در لب مرز صورت می‌گیرد، با تولیدی که در درون است، متفاوت است و طبیعی است که لب مرز خطراتی تولید را تهدید می‌کند و کسی که می‌خواهد آنجا سرمایه‌گذاری کند با ریسک بالا باید این کار را انجام دهد، از این رو همه امکانات باید برای وی فراهم شود. شما ممکن است بگویید در کنار مرزهای ما امروز پیله‌وری در جاهای مختلف مانند سیستان و بلوچستان به آن مجوز داده شده است، در حالی که اگر آن روز این کار را شروع کرده بودیم، امروز در تمام مرزهای ما کار تولیدی باید شکل می‌گرفت. به طور مثال فرض کنید باید 10 سال معاف از مالیات باشد و قطعا برای انجام کارهای خطرناک همیشه باید امتیازهایی باشد که افراد وارد آن شوند.
لذا خود تولید هم اگر قرار است تسهیلاتی برای آن در نظر بگیرد باید متفاوت باشد و نمی‌توان به صورت یکنواخت با آن برخورد کرد و دولت‌ها باید برای آن برنامه‌ریزی کنند. مساله دیگر اینکه تولید حمایت می‌خواهد و حمایت از تولید در ید دولت‌هاست. گفته‌اند مثلا هر دولتی حق دارد که تنظیم بازار کند، دولت فکر کرده شب‌های عید باید میوه بیاورد و به هر کسی هم که می‌گوییم تنظیم بازار، می‌گوید در ایام عید، قیمت میوه تنظیم می‌شود و در ماه مبارک رمضان نیز زولبیا و بامیه است؛ البته بخش نازل مساله این است و واقعیت این است که اولین حمایت از تولیدات کشور، این است که باید به گونه‌ای باشد که واردات به آن لطمه نزند و تنظیم می‌کند که اگر تولید جوابگوی مصرف داخلی بود، مانع واردات می‌شویم که تولید بتواند جای خود را باز کند.
  الان وضعیت واردات چگونه است؟
وضعیت واردات بسیار بد است. یک زمانی می‌گوییم واردات نداشته باشیم، اصلا این حرف در اقتصاد غلط است یا می‌گوییم صادرات انجام نشود، این حرف هم اشتباه است و واردات و صادرات هر دو می‌توانند جایگاه خوبی داشته باشند ولی در زمان درست. ما در کشور و در نظام هم حفظ تولید با ارائه تسهیلات باید داشته باشیم و هم به مصرف‌کننده ظلم نشود و این جایی است که دولت اختیار تنظیم بازار را دارد. زمانی که کالا بیش از حد معمول به مصرف داخلی برسد، باید بستر صادرات توسط دولت‌ها به سرعت ایجاد شود و آن هم میدان بسیار وسیعی است که ما چگونه باید وارد بازارهای مختلف شده و با رقبا عمل کنیم و صادرات هم اینگونه نیست که ما یک روزه بگوییم می‌خواهیم وارد بازار آلمان شویم، بدون اینکه بدانیم رقبای‌مان چگونه عمل می‌کنند. فرض کنید رقبای ما به آلمان می‌روند برای نمایشگاه و بلیت هواپیمایش هم مجانی است و از مالیات هم معاف هستند و اگر می‌خواهید وارد آن بازار شوید، اگر بدون شناخت از رقبا باشد، مشکل خواهید داشت و اینها مسائلی است که حتما باید تنظیم بازار داخلی در ید دولت باشد و بداند چه زمانی برای صادرات یک کالا اقدام کند و چگونه وارد شود که بازار داخلی به مشکل نخورد.
اگر یک زمانی کمبود کالا در کشور در یک موردی بود، نباید بگذاریم کسانی که می‌خواهند سوءاستفاده کنند با کمبود کالا نرخ آن را بالا ببرند و باید سریع با واردات، تنظیم بازار را انجام دهیم. این یک بخش است، البته بسیار گسترده‌تر از این است.
  وضعیت بانکی در چه حال است؟
خب! یکی از امکاناتی که تولید نیازمند است، بحث نقدینگی است و این مساله نیز از طریق بانک‌ها باید تامین شود. متاسفانه ما هیچ بانک موفقی در کشور نداریم، بانک‌ها همه ورشکسته هستند. نحوه سیاست‌گذاری بانک با دادن سود کلان و گرفتن سود کلان هر دو خسارت‌آور است و اصلا تولید امکان پرداخت چنین سودی را ندارد. کسانی که به عنوان تولید به سمت بانک‌ها رفتند، از سر ناچاری بوده است و یقینا آن تولید هم وضع خوبی ندارد، چرا که اگر اینگونه نبود اصلا به سمت پولی نمی‌رود که 30 درصد سود داشته باشد و هیچ تولیدی در ایران و هیچ جای دنیا با این سود جواب نمی‌دهد. در برخی کشورها مانند چین و ژاپن سود سالانه 5 تا 10 درصد است و همانجا ممکن است تولید 8 درصد سود داشته باشد و رغبت مردم به تولید است نه بانک! همین نوع بانکداری باعث شده محاسبات امروز بانک مرکزی نشان دهد که هزینه بانک‌ها بسیار بالاتر از درآمدشان است و متاسفانه بانک مرکزی در این زمینه دیر اقدام کرده و امروز اگر بخواهد اقدامی کند، برای کل کشور معضل ایجاد می‌شود. از یک سو مساله تحریم‌ها را داریم و از سوی دیگر بنگاه‌های اقتصادی در ید دولت است و همه آنها سالانه بودجه‌ها را از آن خود می‌کنند و از سوی دیگر بانک‌ها متعهدند و دولت باید جوابگوی مردم باشد. زمانی که یک شرکت ورشکسته می‌شود بار سنگینی را برای نظام ایجاد می‌کند چرا که افراد مختلفی از دادستان گرفته تا... باید به آن ورشکستگی بپردازند. ببینید! مثلا همین چند شرکت تولیدی قدیمی که ورشکست و تعطیل شدند هم در حوزه اقتصادی و هم سیاسی لطمات جدی زدند و هم بر روان جامعه اثر منفی گذاشتند. لذا برای تولید یک انقلاب در بانک‌ها لازم است. اگر در بانک‌های ما انقلاب نشود، حتی اگر عزمی هم برای دولت ایجاد شود و به سمت واگذاری حرکت کند، بسترسازی وجود ندارد و باید بسترسازی شود تا بخش خصوصی وارد میدان شود. کاری نداریم که الان نرخ بنگاه اقتصادی چندین برابر شده است و اگر هم دولت بخواهد آنها را عرضه کند، دیگر قابل عرضه نیست. فرض می‌کنیم همه مسائل را حل کنند و قیمت را تنزل دهند و عزم هم داشته باشند ولی نقدینگی اصلا در حد این کار نیست. مطلب بعدی هم اینکه حتی بنگاه‌ها را هم که می‌فروشند، باید یک امنیتی را برای سرمایه‌گذاری تدارک ببینند به صورتی که اگر کسی آمد و بنگاهی را خرید، اگر از قبل هم مشکلی وجود داشته تمام مشکلات را حل کنند و آن شخص زمانی که اقدام به خرید بنگاه کرد، بداند که می‌تواند کار کند ولی الان اکثر کسانی که می‌خواهند یک بنگاه اقتصادی بخرند، با دلهره وارد میدان می‌شوند و این مسائل باعث شده امروز یکی از معضلات بزرگ جامعه ما مساله بیکاری باشد. گاهی ما فرهنگ جامعه‌مان را عوض می‌کنیم، گاهی به فردی می‌گویند باید بدود تا آنچه را می‌خواهد کسب کند، گاهی هم می‌گویند بنشین و آنچه می‌خواهی را برایت می‌آوریم. مساله یارانه‌ها به شیوه نقدی یکی از خطاهایی است که فرهنگ را عوض کرد و از همان روز اول هم گفتم که یارانه به دهک‌ها حتی دهک اول هم اشتباه است. من مخالف تخصیص یارانه به قشر مستضعف جامعه نیستم، با این مکانیزمی که انجام می‌شود مخالفم. پرداخت مستقیم پول یعنی عوض کردن فرهنگ جامعه، چرا که به جای کار، مردم را سکونت‌طلب می‌کند، در صورتی که اگر آمده بودیم و یارانه‌ای را که می‌دهیم گفته بودیم هر بنگاه اقتصادی که کارگر دارد، حقی که کارفرما باید برای کارگر پرداخت کند، 22 درصد را کارفرما می‌دهد و 8 درصد حق کارگر را دولت پرداخت می‌کند، خیلی خوب می‌شد. حتی بالاتر از آن می‌گفتیم فرض می‌کنیم تعداد کارگرها را درجه‌بندی می‌کنیم و طبق آن تخفیف مالیاتی می‌دهیم، در واقع جهش تولید را انجام می‌دادیم تا بیکاری رفع می‌شد. همه می‌دانند بیکاری چه تبعاتی دارد و هر خانواده‌ای که یک بیکار هم دارد، آن خانواده دیگر از نشاط می‌افتد و ما با بیکاری نشاط را از خانواده‌ها گرفته‌ایم، در حالی که در یک کشور همه باید بانشاط باشند. یک خانواده‌ای که فرد بیکاری دارد، می‌داند که بیکاری چه مشکلاتی دارد. امتداد بیکاری، اعتیاد و عدم ازدواج و طلاق و آسیب‌های اجتماعی است.
  دولت برنامه‌ای برای بیکاری داشته؟
یک سال 12 ماه است ولی هیچ دولتی نیامد بگوید سال را 12 قسمت کردم و ببیند مشکل بیکاری در ماه‌های مختلف، چه تاثیری داشته است. رهبری نیز در بعضی سال‌ها ناچار می‌شوند و می‌گویند مسائلی که عنوان کردم، انجام ندادید و باید ببینیم سال آینده چه اتفاقی می‌افتد. لذا یکی از معضلات کشور مساله تولید و بی‌توجهی مسؤولان ما و عدم بسترسازی برای اشتغال است که تمام مفاسد هم ریشه در این مساله دارد.
  شما معتقدید سیاست‌هایی که دنبال شد نتیجه‌بخش نبود و حتی در مصاحبه‌ای هم درباره دولت یازدهم گفتید «دولت یازدهم، دولت بی‌برنامه» است؛ با توجه به این صحبت به نظر شما آنچه امروز دولتمردان می‌گویند، امیدی برای تحقق دارد؟
من عزمی در دولتی‌ها برای اصلاح کار نمی‌بینم. حداقل باید یک بخشی از این تا به امروز وارد میدان می‌شد تا بدانیم دنباله خواهد داشت اما 4 سال فرصت‌سوزی شد. یکی از اشکالات این است که هر دولتی که در ایران روی کار می‌آید همان روز اول به جای حل معضل فکر این است که چگونه رای خودش را برای 4 سال آینده حفظ کند و این مساله بسیار بدی است. در تاریخ که نگاه می‌کنید، می‌بینید امیرکبیر 37 ماه صدارت داشته ولی با کار توانست در این مدت حفظ شود اما الان مساله دولت‌ها معطوف به رای گرفتن است. این دولت هم که همه تخم‌مرغ‌هایش را در سبد برجام گذاشت، البته من بی‌انصافی نمی‌کنم و نمی‌گویم برجام کاملا منفی است. ما در دنیا توانستیم جلوی ابرقدرت‌ها بنشینیم و حرف بزنیم و حقوق‌مان را بگیریم و کمی هم جلوی حملات را بگیریم و جلوی برخی افکار در دنیا که می‌گویند ما خواهان جنگ هستیم را بگیریم ولی در مواردی که صحبت شد، همه مسائل دیده نشد، اگر حرف رهبری را گوش می‌کردند، شاید برجام بسیار مستحکم‌تر بود. مهم‌ترین نکته این بود که نه چرخ سانتریفیوژ چرخید نه چرخ اقتصاد مردم! تمام 4 سال این دولت به جای حل مشکلات به برجام ختم شد، البته برجام یک فکر استراتژیک از سوی دولتمردان بود، تا جایی که روحانی عنوان کرده بود آب و نان نیز به برجام بستگی دارد و می‌خواستند بگویند اگر برجام حل شود، همه مشکلات حل می‌شود. در حالی که این درست نبوده و نیست و ما به تعهدمان عمل کردیم و دنیا هم متوجه شد ولی اگر همین میزان سرمایه‌گذاری برای تحکیم استحکامات در درون کشور می‌شد، آمریکا هیچ غلطی نمی‌توانست انجام دهد.
  در مناظره روز جمعه رئیس‌جمهور گویی قبول نداشت که سیاست‌های اعمال شده توسط دولت اشتباه بوده، در مقابل قالیباف و میرسلیم و رئیسی و حتی هاشمی‌طبا اعتقاد داشتند مسیر اشتباه بوده و باید تغییر کند، مخصوصا هاشمی‌طبا و میرسلیم سوالاتی نیز در این زمینه مطرح می‌کردند، بحث این است که این تغییر در صحبت‌های‌شان دیده می‌شود یا خیر؟
اصلا مساله انتخابات همین است که همه کاندیداها باید بگویند ما کارها را انجام می‌دهیم و هیچ‌کس خودش را نقد نمی‌کند، توقع دارید چند سالی را که روحانی پشت سر گذاشته، الان بیاید و خودش را نقد کند؟! نه تنها نقد نمی‌کند، بلکه از سیاست‌هایش دفاع هم می‌کند.
  روحانی نمی‌تواند به مردم بگوید که در این 4 سال این مسیر را رفتیم و نتیجه نگرفتیم، حال تغییر می‌دهیم؟
اگر این را بگوید که خوب است و نشانه صداقت است ولی چنین صداقتی وجود دارد؟ (خنده). الان روحانی بگوید بیکاری که از اول بوده تا امروز، الان در چه وضعیتی است.
  روحانی عنوان کرده در این مدت دولت 2 میلیون شغل ایجاد کرده‌است!
حرف زدن که کار راحتی است ولی آمارهای ما و وضعیت بانکی‌ها این مساله را تایید نمی‌کند.
  وضعیت بازار چه می‌گوید؛ وضع بهتر است یا بدتر؟
از 2 سال پیش عنوان کردند رکود را از بین بردیم ولی مردم با پوست و گوشت‌شان رکود را احساس می‌کنند، البته الان که در تبلیغات برای شعار دادن می‌آیند نمی‌گویند ولی در پنهان خودشان که می‌دانند بیکاری وجود دارد. یکی از وزیران دولت هم چندی پیش خدمت مقام معظم رهبری گفت یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ما بیکاری است ولی الان دوربین به آنها اجازه نمی‌دهد این صحبت‌ها را بگویند. کسی که 4 سال فرصت داشته تا کارها را اصلاح کند ولی این کار را نکرده است، چطور می‌تواند برای بعد قول دهد. یک کسی می‌گوید قرار بود من 200 کیلومتر راه طی کنم و به دلیل مشکلاتی که داشتم 80 کیلومتر را طی کرده‌ام و امیدوارم در دوره بعد بتوانم مابقی مسیر را طی کنم، اما آیا حتی آن 80 کیلومتر هم طی شده است؟ خیر! آمار و ارقام، جامعه و بازار این را می‌گوید که هیچ اتفاقی نیفتاده است.
  درباره تورم، دولت خیلی مانور می‌دهد.
شما بروید در خیابان از 20 نفری که باید گوشت، مرغ و نان بخرند در این زمینه بپرسید، خیلی از آنها معتقدند این اتفاق نیفتاده است البته ممکن است در برخی کالاها که مردم قدرت خرید آنها را ندارند، تورم پایین باشد اما در آن کالاهایی که ضرورت مردم است و مردم باید آنها را بخرند، تورم وجود دارد و در برخی کالاها تورم 100 درصد و برخی دیگر 20 درصد است.
  دولتی‌‎ها می‌گویند وضع آنچنان بد بوده که شرایط فعلی خوب است، حتی یکی از حامیان دولت اخیرا گفته تعطیلی این مقدار کارخانه طبیعی است.
هم تعداد کارخانه‌های تعطیل شده زیاد است و هم ظرفیتی که الان کارخانه‌ها با آن کار می‌کنند، 5 درصد ظرفیت‌شان است. بیشتر کارخانه‌ها 30 تا 40 درصد تعطیل هستند و 20 درصد هم با 50 درصد ظرفیت کار می‌کنند، 20 درصد دیگر 60 درصد ظرفیت دارند و 10 تا 15 درصد هم در حد لب مرز و مابقی تعطیل هستند.
  به نظر شما آیا می‌شود گفت بازار خوابیده؟
بله! این مساله براحتی در تمام شهرک‌های صنعتی وجود دارد، برای مثال شما بروید شهرک‌های صنعتی استان قزوین، 40 تا 50 کارخانه را که سر بزنید متوجه می‌شوید چگونه کار می‌کنند، مشت هم نشانه خروار است، اکثر شهرک‌های صنعتی ما وضعیت بسیار نابسامانی دارند. بسیاری از کارخانجات ما کارگران خود را بیرون کرده‌اند و آنهایی هم که هستند اگر امکانات مالی برای‌شان فراهم نبود، بسیار زودتر از آن خارج می‌شدند. اینکه دولت مدعی است با این شرایط وضعیت بهتر نمی‌شد، مگر الان وضعیت تغییری کرده که قول دوباره می‌دهد؟
اگر وضعیت بهتر شده که مردم باید حس کنند و اگر وضعیت بد است که به مردم صادقانه بگویند بنا به این دلایل وضعیت بد است. یکی از معضلاتی که در جامعه ما وجود دارد، فساد است، ما در کشور جمهوری اسلامی هستیم اما هنوز اختلاس‌های 3 هزار میلیاردی، 8 هزار میلیاردی و 12 هزار میلیاردی وجود دارد. مردم کوچه و بازار حساب می‌کنند اگر این ارقام بین مردم تقسیم می‌شد، به هر ایرانی به طور مثال 250 هزار تومان می‌رسید. واقعا مسؤولان باید مصمم باشند و وضعیت فامیل‌بازی، دوست‌بازی و جناح‌بازی نباشد. اگر قرار است کشور سلامت باشد، باید مو را از ماست بیرون کشید و هر کسی پایش را کج گذاشت، آن را قطع کنیم نه اینکه هر کسی هر کاری خواست انجام دهد و کسی کاری با او نداشته باشد. معمولا کارهای اداری در کشور ما غیرعادی حل می‌شود و هیچ کار اداری نیست که به شکل عادی برطرف شود.
  هر دولتی که در آینده بیاید و بگوید می‌خواهم این مسیر را تغییر دهم و مسیر جدیدی را طی کنم، به نظر شما بازار ظرفیت این تغییر را دارد و علاقه‌مند به این مساله است؟
کسی که می‌خواهد رئیس‌جمهور شود باید بداند وضعیت عادی نیست و از مردم بخواهد با کمک همدیگر این وضعیت را برطرف کنند. بازار هم تغییر وضع موجود را می‌خواهد. این مشکل را با کمک یکدیگر می‌توانیم از بین ببریم و هیچ دولتی هم به تنهایی قادر نخواهد بود مشکلات را از بین ببرد و باید دولت آینده بیاید و به مردم بگوید. مگر می‌شود فردی که بدهکار است، مشکل شغل‌تان را حل کند، آن فرد فقط می‌تواند مشکل بدهی‌اش را حل کند. الان وضعیت نابسامان است. رئیس‌جمهور بعدی با دولتی که این همه بدهی ایجاد کرده، مگر می‌تواند تنهایی کاری کند و باید مشکلات را با مردم در میان بگذارد. از سوی دیگر باید عائله‌هایش را کم کند، چرا که دولت ما عائله‌مند است. شاید من در بخش خصوصی بتوانم همان کاری را که دولت با 10 کارمند انجام می‌دهد با یک کارمند انجام دهم. از سوی دیگر دولت باید به تولید کمک کند تا از لحاظ تراز اقتصادی نمره مثبتی داشته باشد تا مساله اقتصاد حل شود، یکی از مسائلش بحث صادرات است. کشوری که صادرات دارد، اصلا بیکاری نخواهد داشت. ژاپن را نگاه کنید. یک فرد بیکار ندارد و حتی نیروی کار هم از کشورهای دیگر می‌گیرد. چون به صادراتش اهمیت می‌دهد، یک فرد بیکار در آن کشور نیست ولی ما برعکس عمل می‌کنیم و هر روز بازارهای جهانی را آبادتر می‌کنیم و از کشور چین هر کالایی که تصور کنید، وارد می‌کنیم.
  چند روزی است یک ضرب‌المثل بامزه‌ در فضای مجازی درباره تبلیغات خانه کارگر برای روحانی منتشر شده که این رای کارگران چین است چرا که روحانی برای آنها بخوبی کار درست کرده است و حتی در مراسم روز کارگر نیز کارگران شعار دادند و نارضایتی نیز در بازاریان ایجاد شده؛ در این زمینه صحبت کنید.
با عملکردی که دولت داشت، در حقیقت همه ناراضی هستند. به نظرم روحانی خیلی بدسلیقگی کرده است و برایش گران هم تمام می‌شود. اینکه به کارگران گفته‌اند مزدور خیلی زشت است، کارگری که پولش را هم نداده‌اند، فشار زندگی دارد کمرش را خرد می‌کند و در آن مراسم درونش را بیرون ریخته بود، وقتی به وی بگوییم مزدور و بگوییم دهان‌تان را خرد می‌کنیم، دیگر نمی‌توانیم به این سادگی مساله را جمع کنیم. مشکل‌شان را که حل نکرده؛ حداقل تحمل اعتراض‌شان را داشته باشد.
 

گروه اقتصادی: علی طیب‌نیا دیروز در نشست خبری خود با خبرنگاران بیشتر از اینکه به عملکرد اقتصادی دولت بپردازد پاسخ کاندیداها را داد و در نشستی شبه‌انتخاباتی اظهار داشت: انتخابات می‌تواند به بیان چالش‌های اقتصادی ایران تبدیل شود و کمتر نقد علمی از مناظرات و گفت‌وگوها دیدیم. عمده مباحث نه نقد، بلکه ایراد به سیاست‌‌های دولت بود و آسیب‌شناسی و راه‌حلی باید داده شود که عمدتاً وعده و شعار داده شد که عملی کردن آن امکانپذیر نیست.  به گزارش «وطن امروز»، طیب‌نیا مانند اکثر وزرای دولت در مقام یک عضو ستاد انتخابات روحانی به دفاع از این کاندیدا پرداخت و سایر کاندیداها را تخریب کرد. وزیر اقتصاد با بیان اینکه براساس برنامه ششم باید سالانه ۶۵ میلیارد دلار منابع خارجی از سایر کشورها به ایران بیاید، گفت: در حال حاضر در تعامل بانکی با بانک‌های بزرگ اروپایی محدودیت داریم.  طیب‌نیا گفت: ما عدالت را به معنای مساوات نمی‌دانیم، بلکه عدالت حکم می‌کند افرادی که توانایی و خلاقیت بیشتری دارند، بهره بیشتری از ثمرات کار و تلاش خود بگیرند. وی ادامه داد: از افرادی که توانمندی بیشتری دارند باید مالیات بیشتری گرفته شود و در عین حال، از افرادی که نیازمند هستند نیز باید حمایت شود تا فاصله طبقاتی به حداقل برسد.  این در حالی است که اطلاعات از شیوه توزیع درآمد بین صدک‌های مختلف جمعیتی نشانگر این است که تنها 2 صدک در اقتصاد ایران، درآمدی متفاوت و معنادار با سایر قشرها دارند، به این معنا که اگر جمعیت کشور به صد گروه تقسیم شود، یکی از آن صدک‌ها که کم‌درآمدترین در جامعه هستند، فاصله زیادی با صدک دوم و سوم و چهارم دارند ولی مابقی فاصله معناداری ندارند.  طیب‌نیا گفت: امروز تورم تک‌رقمی شده است، در حالی که تا حدودی هم محیط کسب و کار بهبود یافته است، بنابراین شرایط کوتاه‌مدت از طریق سیاست‌های پولی و مالی مهیا شد، به همین دلیل رشد اقتصادی اگرچه مناسب بود اما هنوز به سال 90 نرسیده‌ایم.  وی افزود: باید سالانه 950 هزار شغل جدید ایجاد شود، بنابراین باید رشد اقتصادی 8 درصدی را به عنوان یک الزام محقق کرد و در نهایت این میزان شغل نیز ایجاد شود اما این موضوع هم پیش‌نیازهای خاص خود را دارد به این معنا که برای دسترسی به این رشد باید 770 هزار میلیارد تومان سالانه سرمایه‌گذاری از سوی دولت و بخش خصوصی صورت گیرد. طیب‌نیا آخرین راهکار برای پرداخت یارانه نقدی افزایش یافته را دست‌اندازی به منابع بانک مرکزی دانست و افزود: مردم باید بتوانند زندگی شرافتمندانه‌ای را با 8 ساعت کار مفید روزانه داشته باشند، با پرداخت صدقه به مردم نمی‌توان شرافت و عزت را برای مردم تامین کرد.  جوانان حق دارند از دولت شغل بخواهند، وظیفه دولت هم این است که همه برنامه‌های خود را متمرکز بر ایجاد شغل کند. وی تصریح کرد: پرداخت یارانه و کارانه غول خفته تورم را مجدد بیدار و کسادی را به جامعه کسب و کار هدیه می‌کند. وزیر اقتصاد تصریح کرد: انقلابی کسی است که تولید و صادرات انجام می‌دهد و زمینه ایجاد اشتغال را برای مردم فراهم می‌کند. طیب‌نیا در بخش دیگری از سخنان خود درباره دستاوردهای برجام گفت: درباره بانک‌های بزرگ اروپایی هنوز محدودیت‌هایی داریم که البته در حال کاهش است، در این میان بخشی از این مشکلات به بدعهدی آمریکا بازمی‌گردد که ما هم انتظاری غیر از این نداشتیم؛ آنها برخی از بانک‌ها را می‌ترسانند که مبادا مشکلی برای آنها به وجود بیاید. وی افزود: ایران در صف مقدم مبارزه با پولشویی و در خط مقدم مبارزه با تامین مالی تروریسم است که امیدواریم در ژوئن سال جاری که دوباره این اجلاس برگزار می‌شود، به صورت کامل نام خود را از  لیست سیاه خارج کرده و محدودیت‌ها را هم مرتفع کنیم. طیب‌نیا درباره اصلاح نظام مالیاتی نیز گفت: اصلاح نظام مالیاتی اولویت اول وزارت اقتصاد بوده است و ما همواره باور داشتیم که این، مهم‌ترین پروژه‌ای بوده که در کشور به اجرا درآمده است؛ آنچه که اقتصاد ایران را آسیب‌پذیر کرده و موجبات اثرگذاری تکانه‌های خارجی را به اقتصاد کشور فراهم می‌کند، وابستگی به درآمدهای نفتی است و یکی از جلوه‌های اصلی وابستگی، سهم بالای نفت در درآمدهای دولت است، بنابراین اگر می‌خواهیم اقتصاد را بیمه کنیم، باید وابستگی بودجه دولت را به نفت کاهش داده و سهم درآمدها از مالیات پاک را افزایش دهیم. در این نشست خبرنگار «وطن امروز» در واکنش به وزیر اقتصاد که مطرح کرد دولت متولی ایجاد زمینه اشتغال است و درخواست مردم از دولت برای کار حق آنهاست، همچنین نرخ تورم بشدت کاهش یافته و ثبات در بازار ارز در دولت یازدهم حکمفرماست، گفت: آقای وزیر! شما بخوبی از عملکرد دولت و وزارتخانه مطبوع خود دفاع کردید. اگرچه کارهایی انجام شده است اما مشکلات فراوانی همچنان در افتصاد کشور وجود دارد.  خبرنگار «وطن امروز» گفت: شما فرمودید دولت باید متولی اشتغال جوانان و زمینه‌ساز کار برای آنها باشد اما متاسفانه اکنون شاهد رشد گسترده بیکاری در کشور و تعطیلی هزاران واحد تولیدی هستیم. شما فرمودید تورم کاهش یافته و تک‌رقمی شده، اگر چه این روند رویکرد مطلوبی است اما کاهش نرخ تورم در این دولت همراه با رکود اقتصادی است.  شما اعلام کردید بازار ارز از ثبات خاصی برخوردار است اما این بازار همچنان شاهد ارز چندنرخی است. گذشته از این موضوعات، سوال من از شما این است که اکنون یکی از پدیده‌های شومی که تولید داخل و اقتصاد ملی را با چالش جدی مواجه کرده ورود گسترده کالاهای قاچاق است، حال با توجه به مدرنیزه بودن گمرکات کشور چرا باید چنین اتفاقی در کشور رخ دهد؟ طیب‌نیا دولتی بودن و نفتی بودن را 2 بیماری اقتصاد ایران عنوان کرد و گفت: ما رمال نیستیم و یک‌شبه نمی‌توان اقتصاد را سروسامان داد. در برنامه‌های اقتصاد مقاومتی، اگر بخواهیم به رشد اقتصادی مستمر و پایدار برسیم، باید شرایط لازم را برای علاج این دو بیماری در نظر گرفت.  باید شرایطی را فراهم کرد که بخش خصوصی توانمند داشته و محیط کسب و کار نیز اصلاح شود، نظام بانکی نیز در کنار این باید اصلاحاتی را به خود ببیند اما برنامه‌های مرتبط با آن زمانبر است، بنابراین ادعا نمی‌کنیم یک شبه همه مسائل را حل و فصل می‌کنیم. وزیر اقتصاد در مواجهه با این سوال که مگر 4 سال زمان کمی بود؟ پاسخی نداد و سکوت کرد.
وزیر اقتصاد در ادامه نشست باز هم گزارش کار انتخاباتی داد و گفت: دانش اقتصاد و تجربه جهانی به ما می‌گوید باید برنامه‌ای منطقی تدوین و در دوره‌ای منطقی اجرایی شود، بنابراین سیاست‌ها در برنامه ششم نشسته است که از سوی مقام معظم رهبری سیاست‌های کلی آن ارائه شده است، از این رو همه ما مقید به این هستیم که به این برنامه عمل کرده و شرایط را برای دستیابی به رشد پیش‌بینی شده فراهم کنیم.  طیب‌نیا گفت: اصلاحات خوبی در گمرکات کشور اجرایی شده و در ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی نیز از گمرک تقدیر شده است. شفاف‌سازی که در گمرک شده است  سبب شد حقوق ورودی را به 18 هزار میلیارد تومان برسانیم، در حالی که تا پیش از این 7 هزار میلیارد تومان بود. طیب‌نیا در ادامه در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا گلایه‌های تند از خصوصی‌سازی‌ها و تهدیدهای صورت گرفته، منجر به ارائه اسامی متخلفان به مراجع نظارتی شد، گفت: ما چند سیاست در این دولت اتخاذ کردیم؛ اینکه واگذاری تماما از طریق مزایده یا بورس باشد، از طریق مذاکره نباشد و از شیوه تهاتر هم استفاده نشد؛ این کار انجام شد، جز در 2 مورد که رد دین کردیم، تمام واگذاری‌ها از طریق مزایده و بورس بود. وزیر اقتصاد گفت: این حکم قانون بودجه بود که 2 سال تکرار شد و گفته بود کسری صندوق بازنشستگی فولاد به میزان 12500 میلیارد تومان از طریق واگذاری سهام شرکت‌های دولتی انجام شود و نمایندگان نیز به صورت جدی آن را دنبال می‌کردند. وی ادامه داد: دومین مورد یک واگذاری 2500 میلیارد تومانی به مجموعه وزارت کار بود که مصوبه در دولت قبل صادر شده بود و بر مبنای آن، حقوق مالکیت را هم واگذار کرده بودند، ضمن اینکه شرکت‌ها را نیز در اختیار وزارت کار قرار داده بودند اما قیمت‌گذاری صورت نگرفته بود.

سعید  حاجی‌پور: انتخابات سال 92 و شعارهای انتخاباتی دکتر روحانی بویژه شعار چرخش همزمان سانتریفیوژها و اقتصاد، بسیاری را به این نتیجه رساند که دولت برنامه‌ اقتصادی مشخصی برای رهایی از مشکلات اقتصادی نداشته و حل‌وفصل این معضلات را در گرو توافق با غرب می‌داند. این پیش‌بینی با روی کار آمدن دولت قوت بیشتری گرفت و عملا همین سناریو از سوی دولتمردان دنبال شد.
در واقع دولت پیش‌بینی می‌کرد با توافق، در 3 بخش گشایش ایجاد خواهد شد؛ اول- دسترسی به منابع بانکی بلوکه در بانک‌های خارجی، دوم- جذب سرمایه‌گذاری خارجی و سوم- فروش نفت. دولت امیدوار بود با جریان ورودی درآمدی از این سه بخش بتواند زمینه تولید، اشتغال و بهبود وضعیت اقتصادی را فراهم کند. در بخش اول اگرچه گشایش‌هایی صورت گرفت لکن همچنان تبادلات بانکی به سختی انجام می‌شود. به همین دلیل، درآمدهای حاصل از فروش نفت نیز بسادگی در اختیار کشور قرار نمی‌گیرد. با گذر از این دو حوزه، در این یادداشت به این موضوع خواهیم پرداخت که در دوران پسابرجام، فرجام جذب سرمایه‌گذاری خارجی چه بوده است.
در ابتدا باید به این سوال پرداخت که اساسا چه نیازی به جذب سرمایه خارجی است؟ لزوم جذب سرمایه خارجی برای کشورهای در حال‌ توسعه بر این دیدگاه استوار است که به‌‌دلیل عدم کفایت میزان پس‌اندازها جهت مصرف در امور سرمایه‌گذاری، اقتصاد نیازمند جذب سرمایه از خارج است تا این شکاف پس‌انداز کاهش یابد. مضاف بر آن، طرفداران این نگرش معتقدند جریان آزاد سرمایه این امکان را به سرمایه می‌دهد با ورود به طرح‌هایی که بیشترین بازدهی را دارند کارآیی اقتصادی را بهبود بخشد. در نتیجه دولت‌ها و شرکت‌ها برای جلوگیری از خروج سرمایه‌ها تلاشی مضاعف برای اداره درست امور اقتصادی از خود نشان می‌دهند.
جریان ورود سرمایه خارجی به کشورهای در حال توسعه در قالب 3 عنصر قابل تقسیم‌بندی است؛ کمک‌های بلاعوض، بدهی‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها.
دیدگاه غالب در این زمینه این است که سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی
- برخلاف سایر اشکال- از ثبات بیشتری برخوردار است. علاوه بر آن، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی، به همراه خود تکنولوژی‌های جدید، مهارت‌ها و سازماندهی‌های نو را به کشور میزبان منتقل می‌کند اما آنچه در واقعیت رخ می‌دهد با این نوع نگاه متفاوت است. برخلاف ادعای طرفداران این دیدگاه، جریان سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی همیشه و برای همه‌ کشورها باثبات نیست. نه‌تنها منبعی باثبات برای ارز خارجی نیست، بلکه می‌تواند اثرات منفی بر وضعیت ارزی کشور میزبان برجای بگذارد و انتقال تکنولوژی در آن بسیار مبهم است. همچنین در این بین تأثیرات مهمی که سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی می‌تواند بر بنگاه‌های رقیب داخلی در حال و آینده بگذارد اغلب نادیده گرفته می‌شود. ورود یک شرکت بزرگ خارجی می‌تواند باعث نابودی تولید‌کننده داخلی- که توان رقابت نداردـ شود یا از ظهور بنگاه‌های جدید جلوگیری کند. در مجموع می‌توان گفت گرچه سرمایه‌گذاری خارجی می‌تواند در کوتاه‌مدت اثرات مثبتی به همراه داشته باشد لکن آثار بلندمدت این سرمایه‌گذاری‌ها چندان روشن نیست و به همین دلیل کشورها نظارت‌های دقیقی را بر جریان ورودی این سرمایه‌ها اعمال می‌کنند.
حال چه اتفاقی در کشور ما رخ داده است که ورود سرمایه خارجی- آنچنان که دولتمردان تدبیر کرده بودند- محقق نشده است؟ روشن است که انگیزه‌ سرمایه‌گذار‌های خارجی کسب سود بیشتر است و تا زمانی که این انگیزه وجود دارد، این سرمایه‌گذاری‌‌ها انجام خواهد شد. لکن سرمایه‌گذاران در اقدام خود تنها به نرخ بازده و سود سرمایه‌گذاری توجه ندارند بلکه در هر سرمایه‌گذاری خاص، عامل مهمی همچون مخاطره و ریسک سرمایه‌گذاری را نیز در نظر می‌گیرند.
اتفاقی که در این سال‌ها رخ داده این است که با وجود ظرفیت‌های عظیم کشور از جمله منابع سرشار، بازار مصرف گسترده، شرایط جغرافیایی و ترانزیتی مساعد که نشان از یک بهشت اقتصادی برای سرمایه‌گذاران خارجی دارد، بر خلاف ادعای دولتمردان، همچنان ریسک سرمایه‌گذاری در کشور بالاست. چندی پیش روزنامه‌ آمریکایی نیویورک‌تایمز در گزارشی به تداوم هراس شرکت‌های بین‌المللی از معامله با ایران به دلیل تحریم‌های پابرجا مانده آمریکا پرداخت و نوشت: «حتی مشتاق‌ترین سرمایه‌گذاران خارجی در ایران آهسته گام برمی‌دارند». قبل‌تر نیز جک استراو، وزیر سابق خارجه بریتانیا در کنفرانس بررسی مسائل تجاری ایران که در لندن برگزار شده بود، گفت: «بانک‌های بزرگ [اروپایی] به دلیل ترس از جریمه‌های آمریکا، با ایران رابطه مالی ندارند و تمایلی برای همکاری در این زمینه نشان نمی‌دهند».
آمار و ارقام اعلامی از سوی دولت در این زمینه نیز اعتراض بسیاری را به همراه داشت. مستوفی، رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری اتاق تهران، آمار جذب سرمایه در سال 95 را غلط می‌داند و می‌گوید: «براساس آمار بیان می‌شود 11 میلیارد و 800 میلیون دلار جذب سرمایه‌گذاری در سال 95 صورت گرفته است. واقعیت این است که از این رقم فقط یک و نیم میلیارد دلار عملیاتی شده است. سرمایه‌گذار خارجی علاقه‌ای ندارد با بخش دولتی فعالیت داشته باشد. بخش خصوصی داخلی ما هم امنیت ندارد، به تبع، سرمایه‌گذار خارجی هم با چنین شرایطی جذب نمی‌شود. مشوق‌های ما معمولا روی کاغذ است و در حقیقت مشوقی در جذب سرمایه‌گذار نداریم».
علاقه‌ وافر دولتمردان به حضور شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی جای تعجب و شگفتی دارد. خرداد سال گذشته بود که رهبر انقلاب نکاتی را پیرامون سرمایه‌گذاری خارجی بیان کردند. ایشان ضمن موافقت با جذب سرمایه خارجی، متوقف شدن در این امر و موکول کردن برنامه‌های اقتصادی به این موضوع را نادرست دانستند و نسبت به این امر هشدار دادند. همچنین ایشان 25 خرداد 95  در دیدار مسؤولان نظام، توجه به اولویت‌ها در مصرف منابع خارجی را مهم برشمردند و بر آن تأکید کردند اما گویا این تذکرات به سرانجامی نرسیده است، چراکه ایشان در دیدار اخیر مسؤولان نظام و سفرای کشورهای اسلامی که به مناسبت عید سعید مبعث برگزار شده بود، صراحتا علیه این نگاه به خارج موضع می‌گیرند و می‌فرمایند: «من به همه‌ این آقایان محترمی که نامزد انتخابات ریاست جمهوری هستند این را عرض می‌کنم‌-حرفی است که بارها گفته‌ایم- تصمیم بگیرند، به مردم هم بگویند، در تبلیغات‌شان هم بگویند، قول هم بدهند که برای پیشرفت امور کشور، برای توسعه‌ اقتصادی، برای باز کردن گره‌ها، نگاه‌شان به بیرون از این مرزها نخواهد بود، نگاه به خود ملت خواهد بود. توانایی‌های ما زیاد است، ظرفیت‌های ما زیاد است؛ توجه به این ظرفیت‌ها، استفاده‌ از این ظرفیت‌ها، برنامه‌ریزی عاقلانه و مدبرانه برای استفاده‌ از این ظرفیت‌ها می‌تواند کشور را به اقتدار و استحکام ساخت درونی برساند و این، آن چیزی است که دشمن را مأیوس می‌کند، این، آن چیزی است که به کشور و ملت و نظام اسلامی، به توفیق الهی مصونیت خواهد داد».
اما از دولتی که هیچ برنامه‌ مشخص اقتصادی غیر از تحقق برجام در دست ندارد، هیچ توقعی نمی‌توان داشت جز اینکه نگاهش به بیرون از مرزهای کشور باشد و در لوزان و ژنو و نیویورک به دنبال حل مشکلات مردم باشد.