حسن روحانی پس از تغییر موضع درباره موشک‌های سپاه حالا درباره منافقین هم اظهارنظر کرده است. شاید در ایران اینکه رئیس‌جمهوری علیه گروهک تروریستی رجوی اظهارنظر کند یک موضوع عادی است اما با توجه به رفتار انتخاباتی حسن روحانی و آنچه او در انتخابات اخیر انجام داد، حالا وقتی او علیه منافقین حرف می‌زند، این موضوع برای افکار عمومی قابل توجه است!
حسن روحانی دیروز در جلسه هیات دولت گفت مردم ایران با جنایات داعش بیگانه نبودند چرا که آنها در سال‌های 59 و 60 جلادی داعش وطنی را به چشم خود دیده بودند. روحانی گفت جنایات منافقین از یادمان نرفته است و آنها پوست پاسدارها را می‌کندند.
اظهارات روحانی در حالی است که در جریان انتخابات دوره دوازدهم ریاست‌جمهوری در اردیبهشت‌ماه امسال، یک جریان داخلی با مدیریت رسانه‌های خارجی و داخلی به بهانه رقابت با سیدابراهیم رئیسی، تلاش کرد از منافقین حمایت کرده و اصطلاحا جای جلاد و شهید را عوض کند. آنها به خاطر برخورد اواخر دهه 60 با منافقین و اعدام آنها، به سیدابراهیم رئیسی تاختند. عمده این رسانه‌ها رسانه‌های حامی حسن روحانی در انتخابات بودند. نکته تاسف‌آور اینکه حسن روحانی نیز در تبلیغات خود به‌گونه‌ای حرف زد که القائات این رسانه‌ها در حمایت از منافقین و علیه نظام تقویت شد. درحالی که رسانه‌های حامی روحانی با حمله به رئیسی تلاش می‌کردند به بهانه انتخابات، از گروهک تروریستی منافقین حمایت کنند و آنها را مظلوم جلوه دهند، حسن روحانی در اقدامی عجیب و البته مشکوک به رقیب حمله و از واژه «اعدام» استفاده کرد. روحانی ۱۸ اردیبهشت در جریان سخنرانی خود به مناسبت افتتاح راه‌آهن در همدان گفت: «اردیبهشت ۹۶ هم یکبار دیگر مردم ایران اعلام می‌کنند آنهایی که در طول ۳۸ سال فقط اعدام و زندان بلد بودند را قبول ندارند». اظهارنظر روحانی و استفاده او از واژه اعدام، درست در بحبوحه حمله برخی رسانه‌های حامی او به سیدابراهیم رئیسی به بهانه حمایت از منافقین باعث شد انگاره مظلوم‌نمایی منافقین تقویت شود، کما اینکه سردسته این گروهک نیز پس از انتخابات به این موضوع اشاره کرد.
حالا 2 ماه پس از آن اظهارنظر، حسن روحانی که این روزها مواضع متفاوتی نسبت به آنچه در انتخابات نشان داد، می‌گیرد، به انتقاد از منافقین پرداخته و آنها را داعشی‌های دهه 60 ایران می‌خواند. حسن روحانی دیروز چهارشنبه در جلسه هیات دولت گفت: تروریست‌ها مخصوصاً داعش در سوریه و عراق کارهایی کردند که تقریباً همه طرفداران خودشان را شرمنده ساختند. انسانیت را در تاریخ زیر علامت تعجب قرار دادند که آیا واقعاً می‌شود فردی ادعای انسانیت بکند یا حتی بالاتر ادعا کند که من پیرو دین توحید و رحمت یعنی دین اسلام هستم و اینچنین در منطقه جلادی کند؟! شما دیدید فردی را در قفس گذاشتند و زنده زنده او را سوزاندند. روحانی با اشاره به اینکه چنین کارهای وحشیانه‌ای در دهه‌های اخیر کمتر سابقه داشت، خاطرنشان کرد: البته ما شبیه این جلادی‌ها را در سال‌های 59 و 60 در ایران مشاهده کردیم. تروریست‌هایی در ایران بودند که متأسفانه اکنون برخی‌ از آنها در اروپا حضور دارند، پوست بدن یک پاسدار کمیته را جدا کردند و درآوردند. ما این جنایت‌های بزرگی را که منافقین در کشور ما انجام دادند، یادمان نرفته است. مردم ما با اینگونه جنایات ناآشنا نبودند، اما مردم جهان شاید کمتر با این اقدامات وحشیانه آشنا بودند که تروریست‌ها تا این حد می‌توانند خطرناک باشند.
موضع روحانی درباره منافقین یک روز پس از آن صورت گرفت که وی در اظهارنظری عجیب گفت موشک‌های سپاه پاسداران را دولت او ساخته است. او گفت که این موشک‌های شلیک شده توسط سپاه به مقر داعش در دیرالزور توسط دولت ساخته شده است و دولت هزینه کمک‌های نظامی ایران به عراق را داده است. روحانی در حالی گفته است برنامه موشکی ایران توسط دولت تأمین شده است که پیش از این طرفداران او ذهنیت متفاوتی از دیدگاه‌های او و جریان حامی‌اش نسبت به موشک‌ها داشتند.  اظهارات مرحوم هاشمی‌رفسنجانی علیه موشک‌ها درست در زمانی که دلسوزان داخلی درباره تعهدات تیم مذاکره‌کننده ایرانی در توافقات هسته‌ای ابراز نگرانی می‌کردند، نشان داد این جریان برای توافق با غرب حتی حاضر است برنامه موشکی کشور را نیز معامله کند.
در همین راستا در باور عمومی مردم ایران تلاش کردند موشک را مانعی بر سر راه تعامل با غرب جلوه دهند. از سوی دیگر اظهارات ضدموشکی حسن روحانی در تبلیغات انتخابات دوره دوازدهم ریاست‌جمهوری نیز هنوز در خاطره‌ها مانده است. او در یکی از مناظره‌های تلویزیونی گفت: «شهرهای زیرزمینی موشکی را نشان دادند و روی موشک‌ها به عبری شعار نابودی نوشتند تا برجام را به هم بزنند». حالا برخلاف آنچه روحانی با اظهاراتش درباره برنامه موشکی در اذهان عمومی ثبت کرد، او روز سه‌شنبه به گونه‌ای دیگر درباره موشک‌ها اظهارنظر کرد. او نه‌تنها از موشک‌های سپاه حمایت کرد بلکه تلاش کرد ماهیت برنامه موشکی را به خود منتسب کند. روحانی در این‌باره گفت: ما می‌شنویم که یک موشکی از خاک ایران شلیک شد و مراکز تروریستی را هدف قرار داد، آنهایی که این موشک را پرتاب کردند، در این راه تلاش کردند اما این موشک را چه کسی درست کرد؟ سازنده این موشک دولت است.
حالا به فاصله یک روز، حسن روحانی به گونه‌ای اظهارنظر کرده است که گویا مواضع او در 2 موضوع محل مناقشه جدی، اصلاح شده است. هم اظهارات دیروز او علیه منافقین و هم مواضع روز سه‌شنبه او درباره برنامه موشکی ایران با آنچه پیش از این درباره مواضع او تصور می‌شد، تغییر کرده است.
با توجه به اینکه او در اظهارات دیروزش علیه منافقین، پاسداران را قربانیان مظلوم منافقین دانست و در قالب تذکر رهبر معظم انقلاب مبنی بر اینکه جای جلاد و شهید عوض نشود، در مقابل جلادان رجوی، پاسدارها را شهید معرفی کرد، شاید این موضوع را بتوان به عنوان اصلاح مقطعی مواضع او علیه سپاه نیز تلقی کرد. البته این تغییر سوم هنوز با قطعیت قابل طرح نیست اما به هر حال با توجه به اظهارات نسنجیده روحانی علیه سپاه آن هم 3 روز پس از حمله موشکی سپاه به داعش، به نظر می‌رسد اظهارات دیروز او نشان می‌دهد سپاه هم امروز در مواجهه با داعش، مظلوم واقع شده است و هم آن زمان در مقابله با تروریست‌های منافق!
به هر حال با پایان انتخابات شاید اکنون فرصت مناسبی است که روحانی برخی مواضع گذشته خود یا شائبه‌هایی که درباره او مطرح شده است را اصلاح کند. البته این اصلاح نمی‌تواند منکر هزینه‌های سنگینی که مواضع گذشته او برای کشور به بار آورده است، شود. ضمن اینکه با توجه به گزاره‌های آشکاری که از برنامه‌های سیاسی روحانی وجود دارد، شاید این تغییرات موضوعی را تنها بتوان ناشی از فشار افکار عمومی تلقی کرد؛
 نه تغییر راهبرد.

آیا حمایت رسمی روحانی از قطر اقدام درستی است؟
حسن روحانی دیروز چهارشنبه در دیدار «یوسف بن‌علوی» وزیر خارجه عمان درباره منازعات منطقه‌ای، از سیاست‌های عربستان علیه قطر انتقاد کرد. روحانی در این دیدار تصمیمات اشتباه برخی دولت‌ها را موجب بروز مشکلات در کشورهای منطقه از جمله یمن، سوریه،  بحرین و قطر دانست و افزود: ادامه این روند، هرگز به نفع کشورهای منطقه نیست و نخستین متضرر این سیاست‌ها هم دولت‌های اتخاذکننده آن خواهند بود. او همچنین راه‌حل مشکلات در یمن و بحرین را تنها در برقراری صلح و مذاکره دانست و گفت: استفاده از شیوه تهدید، فشار و محاصره در مواجهه با کشوری همسایه مانند قطر نیز شیوه‌ای نادرست است و همه باید تلاش کنیم تا این تنش‌ها در منطقه پایان یابد. این اظهارات منتشر شده از روحانی در حمایت از قطر در مقابل عربستان‌سعودی، در حالی است که برخی کارشناسان معتقدند ایران نباید در منازعه برخی کشورهای عربی با قطر به صورت آشکارا و صریح از قطر حمایت کند. به اعتقاد این کارشناسان، یکی از راهبردهای اصلی عربستان‌سعودی برای ایجاد نظم جدید منطقه‌ای، استفاده از راهبرد ایران‌هراسی بین اعراب است. حکام جدید سعودی با استفاده توأم از شکاف‌های ملیتی و مذهبی اعراب اهل سنت با ایران و تشیع، تلاش کرده‌اند ایران‌هراسی را بستر اقدامات‌شان برای تحقق طرح منطقه‌ای خود قرار دهند. در چنین شرایطی شاید اقدام سنجیده، اعلام موضع بی‌طرفی رسمی و عدم حمایت آشکار و رسمی از دولت قطر باشد. درحالی که وزیر خارجه عمان با یک ماموریت ویژه درباره منطقه به ایران آمده است، شاید سنجیده‌تر آن باشد که ایران از ابراز موضع حمایتی از قطر پرهیز کند. این همان ملاحظه‌ای است که حکام قطری نیز شاید به آن نیاز مبرم داشته باشند.   
 

حسین قدیانی: خداوند منان بیفزاید بر درجات امام راحل که امثال مرا، هم در برابر آنچه می‌نویسند مسؤول می‌دانست و هم البته در برابر آنچه نمی‌نویسند! و با آنکه نوشتن متن دیروز، برایم واقعا سخت بود و به قولی دردسرساز لیکن در مواجهه الهی، هرگز جوابی در ازای ننوشتنش نداشتم! لذا «حج با کدام تدبیر؟» را نوشتم تا فردا و فرداها، اگر پرسشی گریبان این قلم و البته این روزنامه را گرفت، هنگام پاسخ، سری بالا داشته باشیم! که ما نوشتیم! که ما گفتیم! که ما بررسی «حکم تدبیر» را از حضرات خواستیم! که ما سوالات لازم‌الطرح را به امید شنیدن جوابی مطرح کردیم! همین جا بگویم که ما هرگز غافل از زحمات دست‌اندرکاران امر حج نبوده و نیستیم! بلاشک رتق و فتق امور حج و سازماندهی این همه زائر، در وهله اول، تشکر ما را از عزیزان مخلص سازمان حج و زیارت و بعثه و دیگر نهادهای مربوط می‌طلبد که همین جا دست‌ همت همه‌شان را به گرمی می‌فشاریم! و دعا می‌کنیم از صدر تا ذیل، بابت خدمتی که در راه فریضه حج ارائه می‌دهند، اجر وافر ببینند! و اما مخاطبی که متن راقم این سطور در شماره دیروز «وطن امروز» را نخوانده، دعوت می‌کنم به خواندن آن و مخاطبان همیشه همراه را دعوت می‌کنم به بازخوانی آن! حرف حساب آن یادداشت چه بود؟! الحمدلله مطلب هست  و الحمدلله واضح هم نوشته شده است! در آن متن، اگر چه مصلحت را به‌زعم خودم و البته ناظر بر شرایط واقعا بحرانی با همسایه شرور جنوبی، در این تشخیص دادم که اعزامی صورت نگیرد، لیکن کلیت متن و حجم بیشتر مطلب، استمداد از حضرات مسؤول بود جهت رسیدن به «حکم تدبیر» و نه لزوما تعطیل یا تعلیق حج! و هرگز اینگونه نبود که از موظفان بخواهم دقیقا مثل من فکر کنند، لذا کاملا حساب‌شده از آقایان خواستم «حکم تدبیر» را بجویند، نه اینکه لزوما حج را موقتا متوقف کنند! القصه! روابط ما با سعودی، ناشی از توهمات پایان‌ناپذیر سران همسایه جنوبی، به حدی از بحران و وخامت رسیده که مخاطب، چرایی انتشار آن یادداشت را بخوبی دریابد! طرف حساب آن یادداشت هم البته «دولت» بود بیشتر! حال برای فهم بیشتر متن دیروز، مثالی می‌زنم! فرض کنید حین جنگ ما با صدام، امکانی فراهم می‌شد برای زیارت عتبات! آیا آن روز، تصمیم و تدبیر و مصلحت و چاره‌جویی، تنها با عزیزان خدوم سازمان حج و زیارت می‌بود؟! قطعا نه! پس آن روز، حتما نهادها و سازمان‌های دیگری به ماجرا ورود می‌کردند؛ وزارت امور خارجه! وزارت اطلاعات! شورایعالی امنیت ملی! و رئیس آن که رئیس‌جمهور باشد! یا فرض کنید همین الان، بخواهد امکانی برای فرستادن زائر به «زینبیه دمشق» فراهم شود! آیا سنجیدن جوانب امور این مساله، با سازمان حج و زیارت است؟! طبعا نه! چرا؟! چون یک وقت شرایط عادی است و یک وقت نه! و وقتی که شرایط عادی نیست، زیبنده نیست نهادهای موظف و عمدتا دولتی، شانه از بار مسؤولیت خالی کنند و همه بارها را و همه فشارها را متوجه سازمان حج و زیارت کنند! و انتقاد من از سکوت مقامات دولتی در متن دیروز، از همین منظر بود! آیا واضح‌تر از این هم مساله‌ای هست که رابطه سعودی با ما، از فرط وخامت، به هیچ‌وجه حالت عادی ندارد؟! می‌خواهم بدانم ناظر بر اوضاعی که وخامتش و بحرانی بودنش بر صغیر و کبیر روشن است، آیا توقع 2 کلام موضع‌گیری شفاف، از رئیس شورایعالی امنیت ملی، دبیر این شورا، وزیر امور خارجه، وزیر اطلاعات و الباقی حضرات محترم، تمنایی اضافه بر سازمان است؟! اگر از «حکم تدبیر»تان، در جلسات خصوصی رونمایی کرده‌اید، چرا آن را علنی نمی‌کنید؟! و اگر نه، جای این پرسش اساسی است که «رئیس شورایعالی امنیت ملی» یعنی شخص آقای «حسن روحانی» دیگر کجا می‌خواهد در راستای این ریاست، موضع محکم و شفاف بگیرد مهم‌تر از اینجا، که همه مباحث در جهت حفظ کرامت، عزت و صدالبته جان شهروند ایرانی است؟! اصلا و اساسا نهادی چون «شورایعالی امنیت ملی» پایه‌گذاری شده برای همین امور! و درباره این امور، البته که وزارتخانه‌هایی چون «اطلاعات» و «امور خارجه» مکلف به تکالیف بسیارند! باورم هست ذیل سکوت معنی‌دار و گوشخراش حضرات دولتی، ظلم مضاعفی دارد بر گرده «بعثه» و«سازمان حج و زیارت» تحمیل می‌شود. آقایانی فشار آورده‌اند اما حالا سکوت اختیار کرده‌اند و دیگرانی جلو افتاده‌اند! اگر این تصمیم ناشی از یک سلسله فشارها، مصالح دیپلماتیک یا مسائل دیگر بوده، چرا بعثه و سازمان حج خود را جلو بیندازند؟ کسانی که خود مصلحت دیده‌اند و موثر بوده‌اند بیایند دفاع کنند. لذا دعوت می‌کنم آقایان مسؤول را به اهتمام بیشتر در جهت صیانت از حقوق شهروند ایرانی! سعودی اگر با ما و با خودش شرایط عادی داشت، حتم کنید اصلا متن دیروز نوشته نمی‌شد که حالا این پانوشت را بخواهد اما واضح است که شرایط، آنقدر حساس و پر از مخاطره هست که ورود شورایعالی امنیت ملی را به ماجرا قطعی کند! دقت شود! من در این نوشته، نیز در متن دیروز، نه از آقایان خواسته‌ام متقاضیان نوبت‌رسیده را اعزام کنند و نه خواسته‌ام اعزام نکنند، بلکه سخن واضحم این است؛ منبعث از شرایط خاصی که در آن قرار داریم، بفرمایند «تدبیر» خود را توضیح دهند! و دیگر اینگونه نباشد که آنجا که دقیقا محل موضع‌گیری شورایعالی امنیت ملی است، سخن را رئیس حج و زیارت بگوید! در نهایت، هم مرتبط با این متن و هم البته غیرمرتبط با این متن، اشاره کنم به نکته‌ای که گمانم بسیار مهم است! رهبر انقلاب در مواجهه با دولت‌ها، قریب 30 سال است دیده‌ایم که حتی‌المقدور مشی‌شان پیش رفتن امور طبق قوانین جاری کشور بوده و عدم ورود! اگر ما «قوه مقننه» داریم و اگر ما «قانون»، دأب حضرت آقا انجام امور از طریق همین مجاری قانونی است و دوباره می‌نویسم عدم ورود! با این همه، آنجا که خدمتی باشد، حتما ایشان حمایت می‌کنند؛ آنجا که «حمایت با هدایت» لازم باشد، حتما همین کار را می‌کنند؛ آنجا که ورود را لازم نبینند، قطعا ورود نمی‌کنند و آنجا هم که خطری احساس کنند، حتما به میدان می‌آیند و حتما تذکر می‌دهند! مساله اینجاست که ما کجا می‌توانیم مدعی شویم فلان کار یا بهمان تصمیم، مورد تایید رهبر انقلاب بوده؟! فرض کنید درباره موضوعی، حضرت آقا ضمن احساس خطر، خطوط قرمزی ترسیم کرده‌اند و آن خطوط قرمز هم کاملا رعایت شده! من حتی باورم هست این را هم نمی‌توان کاری مورد رضایت ایشان دانست، چرا که ورود رهبر انقلاب برای دفع یک خطری بوده و حالا با دفع آن خطر، اتفاقی که افتاده، همین «دفع خطر» است و دفع خطر، لزوما به معنای مهر تایید حضرت آقا پای فلان کار نیست! که ما چه می‌دانیم ایده‌آل ایشان برای آن کار، دقیقا چه بوده و چیست! وای به حال آن کارهایی که یک تذکر را گوش داده‌اند و تذکر دیگر را بنا به هر دلیل، نه! اینجا که اصلا نمی‌توان از رضایت رهبری نظام خرج کرد! لذا هم دولت و هم سازمان‌های دولتی و هم نهادهای حکومتی و هم من نویسنده و هم توی خواننده باید بسی مراقب سخن خود باشیم! و کلمات را مثل خود حضرت آقا، دقیق به کار ببریم! بسم‌الله الرحمن الرحیم! عدم ورود رهبر انقلاب به یک موضوع، لزوما به معنای همراهی ایشان با آن موضوع نیست! ورود حضرت آقا به یک موضوع، حتی‌ با فرض عمل به نواهی ایشان هم، باز به منزله رضایت ایشان از آن کار نیست!  
اینجا درست که یک خطوط قرمزی رعایت شده، لیکن از یاد نبریم که ایده‌آل حضرت آقا، رعایت حداقل‌ها نیست! شگفتا! این روزها مکرر مشاهده می‌کنیم که در کاری، بی‌آنکه خطوط قرمزها، بالمره مراعات شده باشد، بی‌خود و بی‌جهت هزینه می‌شود از آن عزیز نازنین که متعلق به همه ملت است! و اگر چه سلطان این کار ناشایست، دولت است اما مع‌الاسف، هستند سازمان‌ها و نهادهای دیگری که... سربسته بگویم؛ سخن را دقیق نمی‌گویند! آری! شکر نعمت رهبری نظام، یکی هم به این است که این همه این وجود سراسر برکت را که حتی دشمن هم معترف به رهبری حکیمانه او است، هزینه کارهایی نکنیم که اگر یک جایش درست است، یک جای دیگرش حتما لنگ می‌زند! در پایان یادی کنیم از شهدایی که در نهایت مظلومیت، در وادی منا سوختند! منا اما از کعبه مقدس‌تر نیست و کعبه هم از مؤمن، حرمت بیشتری ندارد! پس نگه دارید حرمت و احترام شهروندان خود را! و «حکم تدبیر»تان را درباره حج امسال برای ایشان توضیح دهید!

رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا می‌گوید ایران جزو بزرگ‌ترین چالش‌های بلندمدت این کشور است. به گزارش فارس، مایک پمپئو در اندیشکده ای آمریکایی به نام «اتحاد اطلاعات و امنیت ملی» به «چالش بلندمدت ایران» برای آمریکا اشاره کرد. او مدعی شد: «در ایران، ما با دشمنی مواجه هستیم که در حال جولان دادن است. برخلاف داعش، جمهوری اسلامی ایران یک دولت / ملت قدرتمند است که بزرگ‌ترین حامی دولتی تروریسم در جهان است». رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا در این سخنرانی به قدرت جمهوری اسلامی ایران اذعان کرد و گفت: «وقتی شما به آنچه در سوریه، یمن و عراق می‌گذرد، نگاه می‌کنید، می‌بینید توان و تاثیر و نفوذ (ایران) به طرز قابل ملاحظه‌ای طی سال‌های اخیر گسترش یافته است». وی البته مدعی شد: «تهران مشخصا آرزوی تبدیل شدن به قدرت هژمونیک منطقه را دارد و اگرچه ما هم‌اکنون روی نابودی داعش تمرکز کرده‌ایم (اما) ایران، بزرگ‌ترین چالش بلندمدت ما در خاورمیانه است».
 

4 کشور عربی تحریم‌کننده قطر  از تفاهمنامه‌ای که این شیخ‌نشین با آمریکا امضا کرد استقبال کردند اما آن را اقدامی ناکافی خواندند.  بدین ترتیب سفر وزیر خارجه آمریکا به خلیج‌فارس که با هدف تنش‌زدایی بین قطر با 4 کشور عربی عربستان، مصر، امارات و بحرین صورت گرفت با موضعی که ریاض و متحدانش اتخاذ کرده‌اند، ثمر چندانی به دنبال نداشته است.  رکس تیلرسون روز سه‌شنبه در دوحه  یادداشت تفاهمی را که هدفش مبارزه با تروریسم بود با همتای قطری خود امضا کرد اما سعودی‌ها و دیگر تحریم‌کننده‌ها در بیانیه‌ای اعلام کردند که  «جدیت و تلاش دوحه در مبارزه علیه حمایت و پشتیبانی مالی از تروریسم» را با دقت زیر نظر خواهند داشت. تیلرسون دیروز از دوحه عازم جده در عربستان شد تا در نشست کذایی وزرای خارجه کشورهای به اصطلاح حامی مبارزه با تروریسم که ترامپ ماه گذشته میلادی آن را افتتاح کرد شرکت کند.  هدف از این نشست بررسی ابعاد مختلف بحران فعلی قطر با برخی کشورهای عربی منطقه است. به گزارش اسکای‌نیوز عربی، او با سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه سعودی و همین طور عادل الجبیر، همتای عربستانی‌‌اش دیدار و گفت‌وگو کرد.  جالب اینکه محمدبن عبدالرحمن آل‌ثانی وزیر خارجه قطر نیز توافق اخیر بین قطر و آمریکا را بی‌ارتباط  با تحریم‌های تحمیلی علیه کشورش دانست. این موضع دوحه از آن جهت مهم تلقی می‌شود که به گزارش خبرگزاری رسمی مصر، دولت قطر روز دوشنبه به مدت 3 روز به سعودی و 3 تحریم‌کننده دیگرش مهلت داده تا تحریم‌ها را پس گرفته و عذرخواهی کنند و غرامت بپردازند، اگرنه این کشور رسما از شورای همکاری خلیج‌فارس خارج می‌شود.  صبح امروز با پایان این ضرب‌الاجل همه نگاه‌ها به دوحه است.  میزان قاطعیت قطری‌ها در عمل به حرف‌های‌شان می‌تواند چشم‌انداز جدیدی را در خلیج‌فارس ترسیم کند.
افشاگری قطر
یک سند دیپلماتیک قطری از حمایت 2 کشور عربستان و امارات از چهره‌های برجسته 2 گروه تروریستی القاعده و داعش در یمن پرده برداشت. این سند دیپلماتیک که از سفارت قطر در واشنگتن در تاریخ ۲۶ اکتبر برای محمد بن عبدالرحمان آل‌ثانی، وزیر خارجه قطر ارسال شده از حمایت محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان و محمد بن زاید، ولیعهد ابوظبی از برخی چهره‌های برجسته شاخه القاعده در یمن پرده برداشت. در سند یادشده به نقل از معاون وزیر خزانه‌داری آمریکا در امور تروریسم آمده است، محمد بن سلمان و محمد بن زاید با 2 یمنی به نام‌های علی‌ابکر الحسن و عبدالله فیصل‌الاهدل، 2 تن از چهره‌هایی که به دلیل ارتباطات جدی‌شان با گروه تروریستی القاعده نام‌شان در لیست تحریم‌های آمریکا قرار دارد، در ارتباط دائم بوده‌اند. در این سند اطلاعاتی جزئی و دقیق از فعالیت‌های این دو چهره در القاعده و نیز حمایت مالی مستقیم خالد بن علی بن عبدالله الحمیدان، رئیس مرکز اطلاعات عربستان از علی‌ابکر جهت خرید مهمات و توزیع آنها در میان داعشی‌ها آمده است. در سند یادشده معاون وزیر خزانه‌داری آمریکا ضمن اشاره به نارضایتی کشورش از گسترش دایره نفوذ القاعده در یمن و کشورهای همسایه آن، ابراز نگرانی کرده است که محمد بن سلمان دست به اقداماتی با همکاری القاعده و گروه‌های افراطی دیگر بدون هماهنگی با واشنگتن بزند.
 

 نگرانی کارشناسان و مسؤولان متخصص در حوزه انرژی نسبت به امضای قرارداد با توتال فرانسه توسط همان گروهی که فساد کرسنت را رقم زدند، بی‌دلیل نبود. آنگونه که برخی نمایندگان می‌گویند در قرارداد با توتال علاوه بر عوامل فسادزای کرسنت، دلالان نیز نقش اصلی را ایفا کرده‌اند. به گزارش «وطن امروز» برخی نماینده‌ها مدعی نقش‌آفرینی دلالان نفتی در این قرارداد هستند و می‌گویند در جلسه روز سه‌شنبه کمیسیون انرژی با وزیر نفت، یکی از دلالانی که فروشنده قیر و سایر فرآورده‌های نفتی است، بیژن زنگنه را همراهی کرده است. این فرد که دارای رانت و امتیازات ویژه نیز هست، هیچ پست سازمانی در وزارت نفت نداشته اما به عنوان یکی از همراهان زنگنه در جلسه کمیسیون انرژی شرکت کرده است. همین موضوع نیز باعث تشدید نگرانی‌ها نسبت به این قرارداد شده است و بر همین اساس نمایندگان روز گذشته و پس از توضیحات زنگنه در صحن علنی، تلاش کردند این مطالب را از تریبون مجلس اعلام کنند اما آنگونه که خادمی نایب‌رئیس کمیسیون انرژی گفته است، تریبون به منتقدان این قرارداد گازی داده نشد. به‌رغم انتقادات جدی نسبت به ایرادات فراوان قرارداد جدید با توتال، بیژن زنگنه، وزیر جنجالی نفت دیروز در مجلس همان حرف‌های گذشته خود را تکرار کرد و توضیحات قابل توجهی ارائه نکرد. وزیر نفت در پاسخ به انتقاد برخی نمایندگان مبنی بر اینکه شرکت توتال در اوج تحریم‌ها کار را رها کرد و رفت، به دفاع از اقدام این شرکت فرانسوی پرداخت و گفت: اگر ما تحریم شورای امنیت شویم آیا آنها باید بمانند؟! مگر دیگران ماندند؟! اما این قراردادها باعث می‌شود ان‌شاءالله تحریم‌ها اتفاق نیفتد!  پس از پایان اظهارات زنگنه، نوبت به اظهارنظر مخالفان و موافقان رسید اما هیات رئیسه به جای دادن فرصت برابر به مخالفان و موافقان، اجازه صحبت به منتقدان را نداد و تریبون خانه ملت را به صورت یکطرفه در اختیار حامیان این قرارداد قرار داد تا این موضوع اعتراض نمایندگان را به دنبال داشته باشد. بر همین اساس نیز برخی نمایندگان در گفت‌وگو با رسانه‌ها به تبعات این قرارداد گازی اشاره کردند. یکی از این نمایندگان منتقد، هدایت‌الله خادمی، نایب‌رئیس کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی است. او روز گذشته در گفت‌وگو با فارس، در واکنش به اظهارات بیژن زنگنه، وزیر نفت در صحن علنی مجلس گفت: آقای زنگنه همین صحبت‌ها را در کمیسیون انرژی هم مطرح کرده بود ولی امروز متاسفانه به بنده برای صحبت از پشت تریبون نوبت ندادند و تقریبا همه موافقان قرارداد توتال فرصت اظهارنظر یافتند. وی افزود: تقریبا طوری برنامه‌ریزی شده بود که همه موافقان سخن بگویند و ما که اطلاعاتی در این زمینه داشتیم نتوانستیم آن را به سمع مردم برسانیم. خادمی در این باره گفت: آقای زنگنه گفت 7/4 میلیارد دلار توسط این کنسرسیوم سرمایه‌گذاری می‌شود و تا پایان عمر مخزن 7/12 میلیارد دلار برداشت می‌کنند؛ این برای کسانی که از ماجرا بی‌خبر هستند موضوع خوبی است اما آنها که خبر دارند افسوس می‌خورند، چرا که پایان عمر مخزن چه ارتباطی به توتال دارد؟ مگر مخازن ما ارث پدری توتال و مخازن خارجی هستند؟ اگر اینگونه باشد که پس دارسی که نخستین چاه را در
مسجد سلیمان زد می‌تواند ادعا کند هنوز سهمی از چاه دارد. وی افزود: ما باید تا پایان قرارداد حساب کنیم که البته این هم نوعی غلو است که می‌گویند 54 میلیارد دلار درآمد داریم که 7/12 آن را توتال می‌برد. خادمی ادامه داد: در کدام کشور یک شرکت خارجی می‌تواند 23 درصد از یک میدان نفتی را ببرد؟ در کدام کشور مستقل منابع را به میزان 23 درصد به یک پیمانکار خارجی می‌دهند؟ نماینده مردم ایذه و باغ ملک در مجلس شورای اسلامی در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت: مدیرعامل توتال یک شخص فنی است. اگر به سوابق او بنگریم می‌بینیم پله پله در حوزه تخصصی خود بالا آمده و کارهای پروژه‌ای و حفاری انجام داده است. اما در مقابل این مدیران توتال چه کسانی از سمت ما می‌نشینند و مذاکره می‌کنند؟ یک نفر فنی داخل اینها پیدا نمی‌شود، یک نفرشان از نزدیک دستگاه حفاری را ندیده است؛ همه یا حسابدار بوده‌اند یا مدیران مالی. وی تصریح کرد: اینها کسانی هستند که در مقابل مدیرعامل توتال نشسته و مذاکره کرده‌‌اند. مضافاً اینکه در ماهیت امضاکنندگان هم شک و تردید است، چرا که برخی دلالان می‌گویند این ما بودیم که قرارداد را امضا کردیم.
خادمی در ادامه گفت: پس از پایان جلسه کمیسیون انرژی با وزیر نفت، یک نفر از این واسطه‌ها و دلال‌ها پشت سر ایشان بود که در ایران قیر و سایر فرآورده‌ها را می‌فروشد و دارای رانت و امتیازات در کشور است و خیلی هم نگران نیست که برود در بی‌بی‌سی عکس یادگاری بگیرد.
وی اضافه کرد: این فرد که مدافع IPC نیز بود؛ نه کارمند دولت است و نه وزارت نفت، بلکه صرفاً یک دلال است و دیروز پشت سر آقای زنگنه در جلسه کمیسیون انرژی بود. نایب‌رئیس کمیسیون انرژی گفت: به آقای زنگنه گفتیم این آقا که دلال بین‌المللی است چرا به جلسه کمیسیون انرژی مجلس آمده است؟ آیا با این وجود باز هم می‌خواهید که ما شک و تردید و نگرانی نداشته باشیم؟ خادمی با ذکر این نکته که آنها که از حقیقت عقد قرارداد با توتال خبر ندارند آن را تشویق می‌کنند، گفت: برخی نمایندگان هم از آنجا که خوف آن را دارند که دولت امکانات به حوزه‌های انتخابیه‌شان ندهد سکوت پیشه کردند.
معاون زنگنه: قراردادهای جدید امضا می‌کنیم
در حالی که هنوز دولت پاسخ روشنی به بسیاری از انتقادات صاحبنظران و مسؤولان باسابقه نفتی نسبت به تبعات قرارداد با توتال نداده است، معاون وزیر نفت در امور بین‌الملل از امضای قراردادهای دیگری طی هفته‌های آینده با شرکت‌های خارجی خبر داده است. به گزارش فارس به نقل از سی‌ان‌ان، امیرحسین زمانی‌نیا، گفت: دولت ایران در حال مذاکره با 27 شرکت خارجی برای قراردادهایی به ارزش 200 میلیارد دلار است و برخی از این معاملات بزودی اجرایی خواهد شد. وی در حاشیه کنگره بین‌المللی نفت در استانبول در گفت‌وگو با خبرنگار سی‌ان‌ان اعلام کرد: «من به شما اطمینان می‌دهم قرارداد با توتال آخرین قرارداد با این شرکت نیست و ما قراردادهای دیگری را طی هفته‌های آینده منعقد می‌کنیم». زمانی‌نیا گفت: ایران با کمپانی‌ها و شرکت‌های اروپایی و آسیایی نظیر بی‌پی، گازپروم، لاک‌اویل روسیه و پتروناس مالزی مذاکره کرده است. وی اشاره‌ای به شرکت‌های آمریکایی در این باره نکرد.

وزیر بهداشت در واکنش به فوت یک بیمار مبتلا به «ای‌بی» گفت: یکی از بیماران فوت و ادعا شده که مورد پذیرش قرار نگرفته، اگر واقعا این اتفاق افتاده، قانون وجود دارد و حتما باید شکایت کنند. سیدحسن هاشمی در حاشیه همایش معاونان غذا و داروی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور با حضور در جمع خبرنگاران در پاسخ به سوالی درباره خبری مبنی بر فوت یک بیمار مبتلا به بیماری «ای‌بی» که گفته می‌شد در بیمارستان مورد پذیرش قرار نگرفته، گفت: سالانه 390 هزار مرگ و میر داریم و قرار نیست درباره همه آنها توضیح دهیم. در حال حاضر حوزه سلامت مردم مشکلات زیادی دارد. وی تصریح کرد: اکنون هم یکی از بیماران فوت و ادعا شده که مورد پذیرش قرار نگرفته است. اگر واقعا این اتفاق افتاده، قانون وجود دارد و حتما باید شکایت کنند اما نباید به حاشیه‌ها دامن بزنیم و باید اجازه داد دستگاه‌های اجرایی کارشان را انجام دهند. وی افزود: ما هر بار که جلوی دوربین می‌آییم می‌خواهیم اخبار امیدوارکننده به مردم بدهیم نه اینکه مردم را ناامید کنیم. اگر هم تخلفی رخ داده باید به پزشکی قانونی، نظام پزشکی و قوه قضائیه مراجعه کرده و حتما پیگیری کنید. به گزارش فارس، «نفیسه» دختر 27 ساله مبتلا به بیماری «ای‌بی» روز گذشته به دلیل وضعیت نامناسب جسمانی در یکی از بیمارستان‌های دولتی درگذشت.
 

دبیرکل حزب‌الله لبنان، سه‌شنبه شب در سخنرانی خود، با اشاره به آزادسازی شهر موصل از دست گروه تروریستی داعش گفت: آنچه در موصل اتفاق افتاد تنها مختص کشور عراق نیست بلکه به سرنوشت منطقه و امت اسلام ارتباط دارد. سیدحسن نصرالله آزادسازی عراق را به آیت‌الله سیستانی، مرجعیت نجف، مسؤولان عراقی و نیروهای مسلح و احزاب و رؤسای قوا و مجلس بویژه حیدر العبادی و همه مجاهدان و رزمندگان حاضر در جبهه‌ها و خانواده‌های شهدا و مجروحان این پیروزی و نیز همه کسانی که عراق را در این پیروزی یاری کردند و در راس آنها جمهوری اسلامی ایران و آیت‌الله خامنه‌ای تبریک گفت.  وی افزود: این پیروزی در ادامه پیروزی‌های پی‌درپی عراقی‌ها در دیالی و صلاح‌الدین و مناطق دیگر اتفاق افتاد و ما را به یاد روزهای اول درگیری‌های شدید نیروهای عراقی و داعش می‌اندازد.
اهمیت فتوای مرجعیت علیه داعش
نصرالله دلایل اهمیت فتوای آیت‌الله سیستانی علیه داعش را اینگونه برشمرد: نخست اینکه این فتوا مردم را از دستپاچگی نجات داد. دوم اینکه دشمن را مشخص کرد؛ دشمنی که اسمش را «دولت اسلامی در عراق و شام» گذاشته بود و برای برخی‌ها امر مشتبه شد که این یک جریان اسلامگرا است و بعضی‌ها آن را ادامه بهار عربی دانستند. سوم اینکه همه را متوجه مسؤولیت‌های خود کرد. فتوا مختص طایفه شیعه نبود بلکه تک‌تک عراقی‌ها مخاطب آن بودند. چهارم اینکه این فتوا سطح مبارزه را بالا برد و شکل رویارویی را متحول کرد. وی افزود: این فتوا روحیه مردم و نظامیان و افسران را بالا برد و صدها هزار نفر از عراقی‌ها به دنبال آن به جبهه‌ها پیوستند تا قدرت واقعی عراق را به نام الحشدالشعبی تشکیل دهند. برای همین امروز که از پیروزی موصل صحبت می‌کنیم باید به این فتوا اشاره کنیم. وی با اشاره به نقش علمای اهل سنت در پیروزی علیه داعش، گفت: باید اینجا به موضع‌گیری برخی رهبران سنی عراق نیز اشاره کنیم چون در رسانه‌ها تلاش شد تا این معرکه بین شیعه و سنی نشان داده شود. علمای سنی عراق با روشنگری خود توانستند چشم فتنه را کور کنند و توطئه را ناکام بگذارند.
تأمل در نقش آمریکا در عراق
دبیرکل حزب‌الله لبنان با بیان اینکه عراقی‌ها امیدوار به طرف‌های خارجی نیستند، تصریح کرد: آمریکایی‌ها گفتند پیروزی بر داعش نیاز به 30 سال وقت دارد. بعضی‌ها حرف از 15 سال و 25 سال و 10 سال زدند اما عراقی‌ها می‌دانستند در صورت وجود اراده بین‌المللی، شکست داعش نیاز به مدت زیادی ندارد. وی افزود: بعضی رسانه‌های عربی به دروغ این پیروزی را پیروزی به مدد آمریکا می‌دانند اما این دروغ است؛  آمریکایی‌ها در مبارزه مردم عراق با داعش تماشاچی بودند. دولت ترامپ صراحتا اعلام کرد دولت قبل و کلینتون زمانی که وزیر خارجه بود داعش را در منطقه و عراق ایجاد کردند.
ضرورت حل مسأله پناهجویان سوری در لبنان
سیدحسن نصرالله در ادامه سخنرانی‌اش به تحولات داخلی لبنان از جمله موضوع پناهجویان سوری در لبنان پرداخت. وی  تصریح کرد: این پناهجویان در سراسر مناطق لبنان پراکنده شده‌اند. برخی در اردوگاه‌ها و برخی در روستاها و شهرهای مختلف حضور دارند. امروز همه با مشکلات ناشی از حضور این پناهجویان در کشور درگیر هستند. چه مشکلات اقتصادی و از دست رفتن فرصت‌های کاری و... این پرونده باید به هر حال حل شود. دبیرکل حزب‌الله درباره اختلاف اخیر در لبنان درباره گفت‌و‌گو با دولت سوریه درباره وضعیت پناهجویان یادآور شد: دولت لبنان چه با دولت سوریه تماس برقرار کند یا نکند این باعث نمی‌شود دولت سوریه مشروعیت از لبنان کسب کند چون آنها اساسا نیازی به مشروعیت‌بخشی لبنان ندارند. دولت سوریه همین الان هم با بسیاری از کشورهای دنیا روابط دیپلماتیک دارد. نصرالله افزود: بعضی‌ها در مخالفت با این پیشنهاد گفتند ما نمی‌خواهیم پناهجویان را مجبور به بازگشت کنیم. در حالی که حرف از اجبار در کار نیست بلکه هرکس تمایل به بازگشت داشته باشد بازمی‌گردد و به آنها تسهیلاتی ارائه می‌شود. استدلال عجیب دیگر در مخالفت با گفت‌وگو با دولت سوریه درباره پناهجویان این است که این کار باعث قدرت گرفتن حزب‌الله می‌شود! ما نگفتیم می‌خواهیم خودمان این کار را بکنیم و برای خود جایگاهی کسب کنیم، بفرمایید خودتان در این زمینه پیشقدم شوید.
 

موضوع «آتش به اختیار» که رهبر حکیم انقلاب در دیدار دانشجویان مطرح کردند، همان فعالیت‌های جهادی و خودجوشی است که جریان‌های مردم‌نهاد باید انجام دهند. «انجمن حامی» یکی از تشکل‌هایی است که سال‌هاست در مناطق محروم در جهت توسعه آموزش و فرهنگ کتابخوانی کار می‌کند. گلاره جباری، مجری تلویزیون امروز بیش از 2 سال است در انجمن حامی فعال است و فعالیت‌های اجتماعی‌اش امروز بیشتر از کارش در تلویزیون است. گفت‌وگو درباره فعالیت‌های اجتماعی داوطلبانه بویژه انجمن حامی را با گلاره جباری در زیر بخوانید.
***
 خودتان را مختصرا معرفی کنید.
گلاره جباری هستم. لیسانس خبرنگاری از دانشکده خبر دارم و 12 یا 13 سال است در حوزه رسانه فعالیت می‌کنم. مجری تلویزیون هستم و الان در مجله تخصصی حوزه ارتباطات کار روابط عمومی را انجام می‌دهم و در کنار آن به فعالیت‌های اجتماعی مانند انجمن حامی می‌پردازم.
 می‌دانید که اصل بحث ما در حوزه اجتماعی است. در درجه اول می‌خواستیم بدانیم انجمن حامی چه جور جایی است، چه کارهایی انجام می‌دهد و شما در آنجا چه کاری انجام می‌دهید؟
16 سال پیش عده‌ای از افراد دغدغه‌مند در حوزه فرهنگی و آموزشی در کنار هم جمع شدند و تصمیم گرفتند این انجمن را راه‌اندازی کنند و هدف اصلی آنها هم ترویج بحث آموزش و کتابخوانی در مناطق محروم کشور بود. بویژه مناطق مرزنشین کشور که بیش از همه محرومند. در شرق و غرب کشور کار می‌کنند و بخش بزرگ کار آنها در سیستان‌وبلوچستان است که به لحاظ کلی و به‌صورت اخص به لحاظ آموزشی و فرهنگی فقیر هستند. این انجمن در آنجا حدود 23 مدرسه ساخته، 13 کتابخانه تأسیس کرده و تعداد خیلی زیادی از کتابخانه‌ها را تجهیز کرده‌است. این انجمن ثبت کشوری شده است اما هیچ وابستگی دولتی و سیاسی و ... ندارد و این افراد یک عده افراد دغدغه‌مند هستند که این کار را شروع کردند. البته با توجه به نیروهایی که در چند سال اخیر  به این انجمن اضافه شده‌اند و با توجه به فکری که اعضای این انجمن داشتند بسیار پیشرفت کردند و در این یک سال یا یک سال و نیم اخیر خیلی کارهای بیشتری انجام شده است.
 شما از کی عضو شدید؟
2 سال پیش به‌عنوان مجری دعوت شده بودم که همایش‏شان را اجرا کنم- اجرای نهاد‌های خیریه‌ را رایگان انجام می‌دهم- خیلی از کار آنها خوشم آمد و با آن چیزهایی که در ذهن من وجود دارد برای یک فعالیت اجتماعی بسیار نزدیک است و احساس کردم تمایل بیشتری برای همکاری با آنها دارم. خودم به آنها پیشنهاد دادم که می‌خواهم فعالیت بیشتری در این انجمن داشته باشم. با تعدد جلسات و برنامه متوجه شدم در بخش رسانه و اجرا با توجه به کار تخصصی خودم می‌توانم به آنها کمک کنم. بعد از آن هم در سفرهای‌شان به‌عنوان خبرنگار می‌رفتم و یک نکته‌ای که در سفرها بود این بود که حال و هوای روحی که فرد در سفر پیدا می‌کند و دغدغه اجتماعی که دارد بعد رفتن به آن مناطق بسیار متفاوت می‌شود. تا قبل رفتن می‌گفتم دوست دارم به مناطق محروم کمک کنم، دوست دارم در بحث آموزش بچه‌های محروم فعال باشم ولی وقتی رفتم احساس کردم کاری که می‌کنیم کم است و چرا دیر وارد کار شدم و چقدر اوضاع خراب‌تر از آن چیزی است که ما فکر می‌کنیم. دیدن بچه‌ها از نزدیک خیلی در احساسات آدم تأثیر می‌گذارد.
 خیلی‌ها می‌گویند فعالیت‌های اجتماعی‌ای که برخی انجام می‌دهند مثل دیوار مهربانی، صرفا تخلیه احساسات روانی و عاطفی افراد است؛ شما نسبت به این مسأله چه نظری دارید؟
اتفاقاتی که در آنجا رخ می‌دهد آنقدر پیچیده است که اصلا بحث تخلیه روانی اتفاق نمی‌افتد. در خیریه‌هایی که در تهران است شاید اینگونه باشد اما کار در مناطق محروم آنقدر سخت و عجیب است که اگر شما برای پز و شهرت آمده باشید، قطعا وسط کار می‌برید. کار هر کسی نیست که در یک هفته در دمای 40 یا 50 درجه بدون آب، بدون حمام، بدون هیچ امکاناتی برود در روستاها بگردد و آنجا را تجهیز کند. با صحنه‌هایی روبه‌رو خواهد شد که برایش دردناک است و اینکه شما خودت را در معرض این درد‌ها قرار دهی قطعا موجب خالی کردن هیجان نخواهد شد. بحث انسان‌دوستی آن را نمی‌شود در نظر نگرفت. با آن دسته انجمن‌هایی که بیشتر حالت «شو» دارد مخالفم. اعضای انجمن حامی با حضور من در انجمن مخالف بودند و می‌گفتند نباید خبرهای ما پخش شود و نباید اسمی از ما جایی برده شود. برای اینکه ما کار خود را می‌کنیم ولی توجیه‌شان کردیم که اگر می‌خواهید کاری را راحت‌تر انجام دهید برای جذب خیران بیشتر باید از رسانه استفاده کرد.
ما در ایران خیلی کم فعالیت داوطلبانه انجام می‌دهیم نسبت به بقیه کشورهای دنیا و برای من نوعی به شخصه از وقتی که فعالیت اجتماعی انجام داده‌ام، اگر بخواهم تأثیرش روی روح و روانم را در نظر بگیرم، واقعا حالم بهتر است. شما وقتی کاری را انجام می‌دهید و عکس‌العمل آن را روی  آن بچه‌ها می‌بینید و تشکر آنها را می‌بینید مگر می‌شود حال‌تان را بهتر نکند؟ فکر می‌کنم همه  آدم‌ها کار داوطلبانه را دوست دارند. یکی در محیط‌زیست، یکی در آموزش و یکی در حوزه کودکان کار... هرکسی در هر زمینه‌ای دوست دارد کار داوطلبانه را انجام دهد. برای اینکه در این کار هیچ پولی برای آن دریافت نمی‌کنی با دل و جان بیشتری انجام می‌دهی و فقط به‌خاطر روح و روان خودت انجام می‌دهی. فکر می‌کنم بحث مذهبی آن هم وجود دارد؛ کمک کردن به دیگران. این موضوع حال خودمان را واقعا بهتر می‌کند. از این جنبه اگر در نظر بگیریم بله! آدم‌ها باید برای خودشان انجام دهند.
 آن چیزی که من گفتم بیشتر معطوف به این است که می‌گویند وقتی در چارچوب زندگی مدرن قرار می‌گیرید، در آن افراد، فردگرا، منفعت‌طلب و سودگرا می‌شوند و بعد شما فطرتی دارید که فطرتی عاطفی است و نیاز همنوع‌دوستی در آن است و اینها هم باید تخلیه شود. مثلا اینکه یک دیوار مهربانی درست کنیم، لباسی روی آن بگذاریم و بعد رد شویم و بگوییم من دین خود را ادا کرده‌ام...
اگر شو باشد نه، نمی‌شود ولی اگر کار واقعی باشد چرا می‌توان گفت تخلیه می‌شود. من در جایگاهی نیستم که بخواهم بگویم اینها درست است یا غلط ولی در کاری که خودم انجام می‌دهم این تخلیه روانی را برای من و برای همه کسانی که آنجا کار می‌کنند دارد.
بعضی کارها شو است ولی لب مرز سیستان‌وبلوچستان هیچ نمایشی نمی‌تواند برای آدم داشته باشد جز اینکه خودت بخواهی بروی و واقعا دغدغه‌ای داشته باشی که تو را بکشاند به آنجا. وقتی برای یکبار می‌روید، چون آنقدر خستگی و بی‌خوابی و بیماری می‌کشید برای دفعه دوم و سوم نمی‌روید و کار نمی‌کنید.
 یک نکته‌ای را شما گفتید که در ایران کار داوطلبانه کم است، به نظر می‌رسد پس از انقلاب همه توقع داشتند همه تغییرات را حکومت انجام دهد و همین باعث شد دولت بزرگ و بزرگ‌تر شود و هر چه بزرگ‌تر شد بروکراتیک‌تر و لخت‌تر شد و از کارآمدی افتاد.
فعالیت‌های داوطلبانه به نظر من به فرهنگ آدم‌ها برمی‌گردد. ما هنوز نتوانسته‌ایم فرهنگ مطالعه را بالا ببریم. برای افراد فعالیت‌های داوطلبانه هم همینطور است یعنی برای‌شان جا نیفتاده که یک بخش از زندگی خود را باید به کار داوطلبانه اختصاص دهند؛ اتفاقا به‌خاطر اینکه حال روحی و روانی‌تان خوب می‌شود و تخلیه روانی می‌شوید، در واقع یک تایمی است برای خودت و یک زندگی متفاوت. به نظر من مشکل اینجاست. در سال‌های اخیر مقداری این فرهنگ تقویت شده ولی هنوز نسبت به آمار جهانی خیلی کمتر است.
 چرا از بین این همه حوزه سراغ مطالعه و کتابخوانی رفتید؟ ما الان گروه‌های جهادی مختلف از جمله اقتصادی، سازندگی، پزشکی... داریم، چرا کتابخوانی؟
من قبل از اینکه وارد حامی شوم، همیشه آن چیزی که در ذهنم بود این بود که مثلا یک روز کار و زندگی خود را تعطیل کنم و بروم در روستایی که خیلی دور است و معلم ندارند به بچه‌ها درس بدهم. فکر می‌کردم چنین کاری خیلی زیبا می‌تواند باشد و شاید هرکسی راضی نشود این کار را بکند. کما اینکه الان هم واقعا روستاها با چنین مشکلاتی مواجه هستند و احساس می‌کردم این کار بسیار متفاوت است. بحث آموزش به روح و روان افراد نیز بازمی‌گردد. کتابخوانی، هم اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد، هم کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، چون بحثی احساسی نیست. در کودکان کار و سرطانی خیلی بحث احساسی است و مردم بیشتری برای کمک اقدام می‌کنند اما وقتی می‌خواهید آموزش دهید یا مدرسه بسازید خیلی سخت‌تر می‌توانید مشارکت آدم‌ها را جذب کنید. مثلا اگر کسی بخواهد 5 هزار تومان کمک کند، آن را به حامی کمک نمی‌کند، آن را به یکی از این مراکز خیریه‌ای که نام برده شد کمک می‌کند.
مساله آموزش خیلی دغدغه مردم جامعه ما نیست، مگر اینکه آنها را به چالش بکشانیم. برای لوازم‌التحریر پارسال وقتی می‌رفتیم کتابفروشی‌های مناطق بالای شهر، به مردم می‌گفتیم شما برای فرزندان خود یک دفتر می‌خرید 17 هزار تومان ولی در مناطق محروم بچه‌هایی هستند که با 25 هزار تومان لوازم‌التحریر یک سال‌شان تجهیز می‌شود و واقعا هم، چنین هستند. گونه‌ای از همزادپنداری است که فرزند من هم مثل فرزندان دیگران است و من هم می‌توانستم در آن جایگاه باشم، پس حالا که نیستم کمکی بکنم.
 حامی چقدر توانسته این مشکل را حل کند؟
اگر بخواهم به سیستان‌وبلوچستان بپردازم که آنقدر در سیستان‌وبلوچستان کار زیاد است که هرچقدر هم کار شود باز کم است. چون غیر از حامی، انجمن و تشکل‌های زیادی هستند که بخصوص همین بخش آموزش را پیگیری و روی آن کار می‌کنند. حامی یکی از کارهای خوبی که انجام می‌دهد از نظر من این است که مدرسه را می‌سازد ولی به امان خدا رها نمی‌کند. در چارچوب انجمن اینگونه است که وقتی مدرسه‌ای را ساختند باید بحث آموزشش را تا انتها پیش ببرند. با مدرسه مفید کار می‌کنند. در آنجا دوره‌های آموزشی برای معلمان می‌گذارند و وقتی در تهران هستند دائما در ارتباطند.
 در این فعالیت‌های اجتماعی یک بحثی وجود دارد که ما می‌توانیم حلقه‌های کوچک‌تری داشته باشیم که مؤثر باشند و این حلقه‌ها را به یکدیگر وصل کنیم و یک جریان‌سازی بزرگی انجام دهیم. حامی تا الان توانسته این کار را انجام دهد؟ مثلا می‌گویم این لوازم‌التحریر را از یک تولیدکننده داخلی بگیرید و یک حلقه اقتصادی را فعال کنید. کنار همان حلقه اجتماعی یک زنجیره‌ای از فعالیت‌های اجتماعی دیگر شکل گرفته؛ آیا حامی هم اینگونه است؟
مسلما همینطور است. بحث لوازم‌التحریر را مثال زدید. ما همین الان داریم این کار را می‌کنیم. لوازم‌التحریری که برای آنها تهیه می‌کنیم فقط از تولیدی‌های داخلی است که چرخه اقتصادی هم فعال بشود. به آنها هم همین را می‌گوییم که این خودش فرهنگسازی است.
 به نظر شما مشکلات محدود به آموزش علمی یا همان درسی است؟
نه! به نظرم آموزش‌های بهداشتی و عمومی یا به لفظ دقیقش آموزش فرهنگ عمومی واقعا آنجا یک مساله جدی است. دختران آنجا دوره دبستان را می‌خوانند و دیگر نمی‌توانند ادامه تحصیل دهند برای اینکه ازدواج می‌کنند. در آنجا من دختر 13 ساله‌ای دیدیم که حاملگی سومش بود و از کم‌خونی در حال مرگ بود. چرا باید این دختر آنقدر زود ازدواج کند و اینگونه باشد؟ این بحث فرزندآوری شدید اهل سنت به زنان و دختران آن جامعه دارد آسیب می‌زند اما متوجه نیستند. این همان فقر فرهنگی است. ما معلمی را آنجا داشتیم که 24 سالش بود و 4 تا فرزند داشت و همسرش هم همین مشکل کم‌خونی را پیدا کرده بود به خاطر زایمان‌های پشت‌سر هم، به او گفتیم این کار غلط است ناراحت شد، گفت شما نمی‌خواهید اهل تسنن زیاد شوند! در صورتی که اصلا بحث شیعه و سنی نیست واقعا برای سلامت همسرش ضرر داشت اما به‌خاطر همان فقر فرهنگی این را درک نمی‌کرد.
در سیستان‌وبلوچستان جز فقر بشدت فقر فرهنگی و فقر بهداشتی هم حس می‌شود و حتی معلم‌های‌شان هم مشکل آموزشی داشتند و ما باید برویم و به معلم‌های‌شان آموزش دهیم. یعنی واقعا دغدغه‌ای که آنجا وجود دارد چندین برابر سمت غرب کشور است که آنجا هم کار می‌کنیم. در سمت غرب کشور فقط می‌رویم مدرسه‌ای را می‌سازیم و خود معلم‌هایی که از خودشان هستند می‌روند و آموزش می‌دهند به بچه‌ها و مطالعه می‌کنند و... در آنجا کتابخانه است و ما فقط می‌رویم آنجا را مجهز می‌کنیم ولی سیستان‌وبلوچستان چیزی به اسم کتابخانه وجود ندارد و ما باید برویم بسازیم و برای‌شان فرهنگسازی کنیم که بیایید بخوانید.
 در حوزه آموزشی شما فقط آموزش کلی دارید یا در حوزه جانبی هم آموزش دارید؟
ما پله پله می‌آییم؛ اول معلمان را آموزش می‌دهیم. بعد به تهیه کتب درسی می‌رسیم. دغدغه کتاب‌های درسی آنقدر آنجا وجود دارد که ما کمتر به موضوعات دیگر می‌رسیم بپردازیم. با این وجود ما اخیرا آموزش بهداشت را هم در آموزش‌ها گنجانده‌ایم.
 شما اخیرا یک فعالیت هم درباره بحث کم‌شنوایی بخشی در سیستان داشتید که خیلی مورد توجه قرار گرفت؛ این را می‌توانید توضیح دهید؟
از سمت خاش به سراوان یک منطقه‌ای است به نام «گشت» که ازدواج‌ها در آنجا فامیلی است. اسمش شهر است ولی هیچ یک از المان‌های شهری در آنجا دیده نمی‌شود. به دلیل بحث ژنتیکی و ازدواج‌های فامیلی این منطقه مردمانش خیلی زیاد ناشنوا هستند. هیچ‌کس هم هنوز نیامده تا روی این منطقه کاری انجام دهد و ببیند مردم این منطقه برای چه چیزی تا این حد ناشنوا هستند. هیچ غربالگری وجود ندارد. حتی شنوایی‌سنج ندارند. یکی از مدارسی که ما آنجا روی بحث آموزشی‌اش کار می‌کنیم مدرسه گلستان است که همه بچه‌هایش ناشنوا هستند. معلم آنها معلم ناشنوایان نبود اما از طریق یک دکتر به صورت غیرحضوری در تهران یاد گرفته بود با زبان ناشنوایان با آنها صحبت کند.
در اینستاگرامم فیلمی گرفتم و گذاشتم و گفتم اینجا مدرسه گلستان است و بچه‌های این مدرسه کم‌شنوا هستند و شنوایی بچه‌ها بالای 50 درصد است و اگر سمعک داشته باشند می‌توانند در مدارس عادی درس بخوانند و نیازی نیست در مدارس استثنایی درس بخوانند. تقریبا همان روز شروع شد به پیغام گذاشتن‌ها و تماس‌هایی که دوستان و آشنایان با من داشتند که شما بیایید پول جمع کنید تا برای اینها سمعک بخرید و من اصلا فکرش را نمی‌کردم که بتوانیم چنین کاری را بکنیم. اولش اصلا جدی نگرفتیم. من گفتم این کار امکان ندارد، چون پولی که برآورد شده برای این کار چیزی حدود 30 میلیون است اما در عرض 2 هفته آن مقدار پول جمع شد.
از آن کسی که سمعک تهیه کردیم به ما پیشنهاد داد برای بچه‌های 4 ساله هم پول جمع کنیم و سمعک بخریم که من گفتم نمی‌شود و سخت است و... ولی خب! چون فیلم را در اینستاگرام گذاشتم مردم توانستند اعتماد کنند و سری دوم کمک‌ها را هم فرستادیم و الان به دست بچه‌ها هم رسیده و فیلم‌هایش هم تا چند روز دیگر به دست من می‌رسد و در اینستاگرام می‌گذارم ولی هنوز تعداد زیادی بچه‌های ناشنوا در آنجا متولد می‌شوند و می‌توان به آنها کمک کرد با کاشت حلزون یا خرید سمعک ولی خب! اصلا کسی آنها را نمی‌بیند که بخواهد به آنها کمک کند.
 یک نکته مهم این است که مسأله در مناطق مرزی مسأله مذهبی هم هست؛ این کار را دشوار می‌کند؟
بله! بویژه در سیستان‌وبلوچستان بحث مذهبی خیلی پررنگ هم هست و عده‌ای هم دوست دارند دعوا بین شیعه و سنی را زیاد کنند اما اگر درست کار کنیم و آنها بویژه اهل تسنن بفهمند که ما برای خودشان داریم کار می‌کنیم، مشکلی پیش نمی‌آید.
 فکر کنم اینها اگر بفهمند ما فقط برای خودشان و ارزش قائل شدن برای آنها این کارها را انجام می‌دهیم، کارهای ما را بپذیرند، مشکل اینجاست که عموما دولت‌ها همیشه مناطق محروم را رها کرده‌اند و این رها کردن هم باعث شده وقتی الان به سمت‌شان می‌رویم گمان ‌کنند نگاه سیاسی به شرایط‌شان داریم.
یک نکته‌ای که بود این بود که خیلی از دولت احمدی‌نژاد راضی بودند و ظاهرا هم خیلی به آنها رسیده بود و خیلی امکانات نداشته‌شان را تأمین کرده بود ولی در حالت عمومی این رهاشدگی مناطق محروم حس می‌شود. من در بعضی جاها عده‌ای که درس خوانده‌تر بودند بحث را پیش می‌کشیدم و می‌گفتم نظرتان راجع به رهبری و نظام چیست؟ می‌دیدم واقعا خیلی از ما محکم‌ترند بر روی این قضایا و اینطور نیست که اینها سنی و لب مرز‌نشین هستند و ارتباط با آن طرف روی آنها تأثیر گذاشته است. اگرچه بی‌توجهی ما به آن مناطق باعث شده گروه‌های دیگری که بعضا جزو همین جریان‌های تندرو هستند بیایند آنجا حوزه بزنند و جوان‌ها و نوجوان‌ها را جذب کنند. حوزه علمیه می‌زنند برای نوجوان‌ها با خوابگاه و غذا و خوراک و پوشاک، مردم آنجا هم از فقر و تنگدستی بچه‌های‌شان را به این حوزه‌ها می‌فرستند غافل از اینکه محتوای آموزشی و عقیدتی‌ای که به آنها ارائه می‌شود چیست! ما اگر فارغ از نگاه‌های قومیتی، مذهبی و منطقه‌ای صرفا به صرف انسانیت برویم کمک کنیم آنجا ساخته بشود، آنها هم به ایران و انقلاب گرایش‌شان مستحکم‌تر می‌شود و هم تصور غلط‏شان درباره اینکه شیعیان نمی‌خواهند اهل تسنن رشد کنند اصلاح می‌شود. آنها مترصد این هستند که یک کسی به آنها کمک کند، برای‌شان کار فراهم کند، سازندگی و آبادانی را به آنجا برساند، هرکسی این کار را بکند آنها هم دست‌شان را دراز می‌کنند اما ما تاکنون خیلی کم‌کاری کرده‌ایم.
 درباره فعالیت‌های اجتماعی، ما چگونه این را در جامعه نهادینه کنیم و آن را گسترش دهیم؟
ماه‌هایی مثل ماه رمضان مردم خیلی بیشتر به این موضوعات اهمیت می‌دهند و در بخش کمک کردن فعال‌تر می‌شوند اما به محض تمام شدن این ماه این موضوعات کمرنگ و گاهی به فراموشی سپرده می‌شود. من خودم 3 سال پیش واقعا برایم دغدغه نبود. منی که ادعا دارم یک آدم رسانه‌ای هستم و از قشر روشنفکر جامعه‌ام اصلا برایم مهم نبود که فعالیت اجتماعی انجام دهم و وارد شوم به یک انجمنی و آرام آرام پیش رفتن و رفتن به سفر! اصلا این سفر رفتن‌ها آدم را دیوانه می‌کند، من در سیستان‌وبلوچستان در چند جا گریه هم کرده‌ام. اصلا فیلم و عکس نگرفتم و فقط گریه کردم. این خیلی روی احساسات تأثیر می‌گذارد. در بخش آموزشی‌اش واقعا مردم نمی‌دانند آنجا چه خبر است. وقتی درباره سیستان‌وبلوچستان برای افرادی که نرفته‌اند صحبت می‌کنم گمان می‌کنند من اغراق می‌کنم یا دروغ می‌گویم. فیلم و عکس آن را می‌بینند تا باور کنند. چرا دولت نمی‌آید این کارها را بکند؟ چرا دولت برای مردم این موضوعات را رسانه‌ای نمی‌کند تا من که یک آدم عادی‌ام این کار را انجام دهم؟ به نظر من فرهنگسازی و تبلیغات روی همه مباحث کارهای داوطلبانه باید باشد.
 شما خودتان رسانه‌ای هستید؛ عملکرد و ظرفیت رسانه ملی در این کار چقدر بوده است؟
رسانه ملی در فرهنگسازی کارهای خودجوش واقعا ضعیف بوده است. ما در رسانه ملی اصلا چنین چیزی را نداریم و کسی نمی‌آید درباره مناطق محروم تبلیغاتی انجام دهد. در رسانه ملی به گونه‌ای عنوان می‌شود که انگار ما اصلا مناطق محروم نداریم. اول بپذیریم که رسانه باید فعال باشد و دوم آنکه باید بگوییم فرهنگ‌سازی زمان طولانی می‌برد، تا بخواهد برای مردم دغدغه ایجاد کند. مسلما شما کاری را که امروز شروع کنید تا فردا به نتیجه نخواهید رسید. حتی برای خود من در این 2 سالی که وارد انجمن حامی شده‌ام از 2 سال پیش تاکنون خیلی زمان برده تا درحال حاضر در این حد برایم دغدغه بشود. برای من که آدم رسانه‌ای هستم 2 سال پروسه آن طول کشیده است؛ چه برسد به مردم عادی. رسانه ملی باید کار کند و باید طولانی مدت و مستمر هم کار کند.
  می‌گویند رسانه ملی تهرانیزه است؟
بله! نه فقط تهران بلکه درباره تهران هم به مناطق خاص می‌پردازند. شما سریال‌های‌مان را هم نگاه کنید خانه‌ها و امکانات و... با سطح عمومی مردم تهران فرق دارد چه رسد به مناطق محروم کشور! اساسا انگار یک سیاست کلان وجود دارد که بگوییم «همه چی آرومه، ما چقدر خوشبختیم». می‌گویند الکی برای مردم دغدغه درست نکنیم! حرف این است که زیاد نگویید تا مردم زیاد ناراحت نشوند!
اگر واقعا یک رسانه‌ای مثل رسانه ملی که بصری و خیلی تأثیرگذار است بخواهد، می‌تواند موثر باشد. یک مستند یا یک گزارش خبری می‌تواند در ذهن مردم اثرگذار باشد و اگر این مستمر باشد قطعا خیلی از مشکلات را حل می‌کند. رسانه ملی بیاید وضعیت پزشکی و نیاز شدیدی که آنجا به پزشک دارد را نشان دهد، یک بخشی هم پرداخته شود به اینکه چند دکتر رفتند به آنجا و مصاحبه بگیرند. یکی از دغدغه‌های مردم آنجا و وزارت بهداشت امروز نبود پزشک است. افراد دانشجو را نمی‌توان راهی آنجا کرد که در آنجا طرح بگذرانند و همان‌هایی که می‌روند به آنجا کسانی هستند که اساتیدشان برای‌شان دغدغه ایجاد کرده‌اند نه رسانه! درمانگاهی آنجا بود که دیوارش همان دیوار مرزی بود. به آن پزشکی که آنجا بود گفتم «تنها اینجا نمی‌ترسی؟» گفت نه! اینجا یک وقت‌هایی صدای تیر هم می‌شنویم ولی سپاه خیلی هوای‌مان را دارد. مشخص بود این دغدغه و اعتقاد در او شکل گرفته است.
استفاده از آدم‌های سرشناس هم می‌تواند به این روند کمک کند. مثلا شخصی مثل گلاره جباری، که باز خیلی معروف هم نیست آنقدر اعتبار داشت که از طریق فضای مجازی توانست مساله ناشنوایی بچه‌های گشت را حل کند، خب! معروف‌ترهایی از گلاره جباری از طریق تلویزیون بیشتر می‌توانند موثر باشند. مهم این است که باید اعتماد ایجاد کنیم. اگر به مردم بگویید بیایید در انجمن کار و فعالیت کنید، سریع فکرشان به این سمت می‌رود که باید پول بدهند ولی فکر می‌کنم این فرهنگسازی هم باید بشود برای مردم که کار خیر صرفا پول دادن نیست؛ من از تخصص خودم و از کاری که می‌توانستم بکنم استفاده کردم، از ارتباطاتم استفاده کردم، بقیه مردم هم تخصص‌شان را پای کار بیاورند.
 در قرارگاه جهادی هم گفته شده از کسی پولی نمی‌گیرم؛ فقط تخصص‌های‌تان را به این مجموعه بیاورید.
کار به این شکل از لحاظ روانی هم خیلی بیشتر حالت را خوب می‌کند تا اینکه بخواهی پولی بدهی. یکی از موشن‌ساز‌های حرفه‌ای برای انجمن ما کار می‌کند و تا حالا بالای 40 میلیون موشن ساخته اما پولی دریافت نکرده است و چون شرایط زندگی‌اش طوری نیست که مالی کمک کند می‌گوید با تخصصم می‌خواهم حداقل کاری کرده باشم.

گروه اجتماعی: دیروز اهالی پارس‌آباد مغان سنگ تمام گذاشتند و با غم و اندوه فراوان پیکر آتنا اصلانی، دختر 7 ساله را به خاک سپردند.
به گزارش «وطن‌امروز»، مرگ تلخ آتنا نه‌تنها پارس‌آباد مغان و اردبیل بلکه کل ایران را عزادار کرد و در معصومیت این دختر همه ماتم گرفتند. خبرگزاری‌ها گزارش دادند که دیروز خیابان‌های پارس‌آباد پر از ماتم بود چرا که فرزند کوچک این شهر ناجوانمردانه به آغوش خاک رفته بود.  پیکر بی‌جان آتنا اصلانی در میان جمعیت چند هزار نفری در وادی‌الرحمه پارس‌آباد آرام گرفت. مردم در مراسم تشییع آتنا خواستار رسیدگی سریع و مجازات قاتل شدند.
دادستان اردبیل انگیزه اصلی قاتل آتنا اصلانی را اعلام کرد
دادستان عمومی و انقلاب مرکز استان اردبیل انگیزه قاتل دختر 7 ساله پارس‌آبادی را اعلام کرد. ناصر عتباتی، دادستان عمومی و انقلاب مرکز استان اردبیل ضمن تسلیت به خانواده آتنا اصلانی و ابراز همدردی با شهروندان شهرستان پارس‌آباد در گفت‌وگو با میزان، انگیزه قاتل این دختر 7 ساله پارس‌آبادی را اعلام کرد. وی تصریح کرد: با دستور دادستان مرکز استان اردبیل تیم 4 نفره‌ای از متخصصان پزشکی قانونی با دقت معاینه جسد را انجام دادند. دادستان مرکز استان اردبیل افزود: به‌رغم گذشت مدت طولانی از قتل، تیم پزشکی آثار آزار و اذیت جنسی را تایید کرد. وی خاطرنشان کرد: قاتل ۴۲ ساله، متاهل، دارای فرزند و سابقه‌دار است. عتباتی به خانواده مقتول و اهالی شهرستان پارس‌آباد اطمینان داد که این پرونده در سریع‌ترین زمان رسیدگی خواهد شد و گفت: وفق دستور ریاست محترم دادگستری استان اردبیل و با نظارت دادستان مرکز استان، همه روند پرونده به صورت فوق‌العاده و خارج از نوبت مورد بررسی و رسیدگی قرار خواهد گرفت. آتنا اصلانی، کودک 7 ساله اهل پارس‌آباد حدود 3 هفته قبل برای دیدن پدرش از خانه خارج شد و به خانه بازنگشت تا اینکه 2 روز گذشته پلیس جسد او را در خانه مظنونی که بازداشت شده بود، پیدا کرد.  متهم که از 5 روز بعد از دزدیده شدن آتنا مورد بازجویی قرار داشت، جسد دختربچه را به طور ماهرانه‌ای در پارکینگ خانه خود جاسازی کرده بود.
قتل‌های دیگر
دادستان پارس‌آباد گفت: هیچ  پرونده‌ای از پزشکی قانونی مبنی بر تایید اختلالات روانی قاتل برای‌مان ارسال نشده است.
طباطبایی، دادستان شهرستان پارس‌آباد در نشست خبری خود با خبرنگاران با بیان این مطلب افزود: با اقرار متهم به قتل آتنا، پرونده به عنوان یک ابرپرونده وارد مرحله جدیدی شد به طوری که با پیگیری‌ها و بررسی‌های صورت گرفته، احتمال رمزگشایی چندین پرونده دیگر همچون فوت مشکوک و قتل سر به مهر وجود دارد.
دادستان شهرستان پارس‌آباد با بیان اینکه قاتل همه اقدامات خود را در این زمینه برنامه‌ریزی‌شده انجام داده است، افزود: ما با یک قاتل حرفه‌ای روبه‌رو هستیم که در گذشته هم چندین پرونده علیه وی تشکیل و بازداشت شده اما به دلیل نبود دلایل کافی متهم آزاد شده است.
طباطبایی درباره اظهارات قاتل افزود: قاتل هیچ‌گونه اختلالات روانی نداشته و دلیلی هم مبنی بر این رفتار از پزشکی قانونی تاکنون برای ما ارسال نشده به طوری که قاتل تنها انگیزه خود از این قتل را انگیزه مالی عنوان کرده است. وی با تکذیب شایعات مطرح‌شده در فضای مجازی افزود: جسد آتنا، دختر 7 ساله پارس‌آبادی سالم و دست‌نخورده بود و قاتل با خفه کردن این دختر را به قتل رسانده است. طباطبایی از همکاری همسر و برادر قاتل در کشف جسد خبر داد و گفت: این پرونده نتیجه یک معضل اجتماعی بوده و منحصر به شهرستان پارس‌آباد نمی‌شود، بنابراین از عموم مردم شهرستان و مسؤولان تقاضا داریم از دامن زدن و اظهار نظر درباره این موضوع پرهیز کنند.
سیدعبدالله طباطبایی دادستان پارس‌آباد در گفت‌وگو با رکنا، درباره نقش قاتل  پارس‌آباد در قتل زن 30 ساله در سال 93 گفت: تحقیقات درباره این پرونده ادامه دارد و اکنون نمی‌توان با قطعیت اعلام کرد که قاتل آتنا در این پرونده نقش دارد یا خیر، به همین دلیل باید تا پایان تحقیقات صبر کرد. وی خاطرنشان کرد: شمار پرونده‌هایی که احتمال می‌رود با توجه به نحوه قتل، قاتل آتنا در آنها نقش داشته باشد به 3 پرونده می‌رسد.
درخواست مردم
مردم پارس‌آباد مغان این روزها در ماتم از دست دادن آتنا هستند. آنها با تجمعات متعدد خود از دستگاه قضا خواستند هرچه سریع‌تر به جنایت قاتل آتنا و روشن شدن پرونده سایر قتل‌ها رسیدگی کند. پارس‌آبادی‌ها که همه خود را در غم از دست دادن آتنا شریک پدر و مادر وی می‌دانند این روزها با اعلام انزجار از رفتار قاتل آتنا خواستار مجازات وی شدند. آتنای 7 ساله اواخر خرداد از خانه بیرون رفت و هیچ‌گاه باز نگشت تا اینکه روز دوشنبه جسد وی که در بشکه‌ای در پارکینگ خانه قاتل وجود داشت کشف شد. قاتل رنگرزی است که به گفته رسانه‌‌ها نزول‌خوار بوده و احتمالا قتل‌های دیگری نیز انجام داده است.