آیا آرسنال در مسیری درست قرار گرفته است یا اینکه آرسنال و آرسن ونگر در یک جهت نیستند و پروفسور فرانسوی دیگر تاریخ مصرفش برای توپچی‌ها تمام شده است؟ 2 سوالی که این روزها بعد از شکست تحقیرآمیز آرسنال در ورزشگاه امارات مقابل موناکو مطرح می‌شود و از همه مهم‌تر اینکه ژوزه مورینیو 2 روز قبل از این تراژدی تلخ لندنی‌ها در گفت‌وگوی خود با اسکای‌اسپورت بیان کرده بود: «نمی‌دانم چرا آرسنال به هیچ عنوان قابل توجهی دست پیدا نمی‌کند؟» ناامید شدن از تیم ونگر؟ این سوال را می‌شود هضم کرد؟ او مردی است که  در مرحله حذفی می‌تواند شما را ناگهان غافلگیر کند! خیلی شک نکنید، بارها اتفاق افتاده که حتی هواداران آرسنال نیز با ناامیدی تمام حذف شدن تیمشان را در تورنمنت‌های مختلف پذیرفته‌اند ولی تفکرات روباه فرانسوی همه چیز را تغییر داده و بزرگ‌ترین شگفتی را رقم زده است.  آرسنال به 9 سال بدون جام بودن خود با قهرمانی در جام حذفی انگلستان در سال گذشته پایان داد ولی تصور قهرمانی آنها در یکی از بزرگ‌ترین رقابت‌ها بسیار دور از ذهن به نظر می‌رسد. آنها با 12 امتیاز اختلاف نسبت به چلسی صدرنشین در جدول لیگ برتر انگلیس، مطمئنا امیدی برای قهرمانی در انگلستان نخواهند داشت و با اینکه از سال 2010 شاید آسان‌ترین قرعه را در یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا کسب کرده بودند، آنجا هم ناامید به نظر می‌رسند. حتی اگر آنها به دور بعد صعود می‌کردند با وجود تیم‌هایی چون رئال‌مادرید، بارسلونا، بایرن‌مونیخ و چلسی حذف شدن آنها احتمالش بیشتر از صددرصد بود. آرسنال برای 17 فصل متوالی به رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا صعود کرده و در سال‌های اخیر کمتر از پیش در این رقابت موفق بوده است. فوتبال ورزشی است که باید در آن موفقیت کسب کرد و موفقیت اخیر توپچی‌ها در قرار گرفتن بین 4 تیم برتر انگلیس و صعود به جمع 16 تیم برتر اروپا خلاصه شده است. همیشه اینگونه نبوده است. آرسن ونگر در سال 2006 آرسنال را به فینال لیگ قهرمانان اروپا هدایت کرد و در سال 2004 تیم فوق‌العاده «شکست‌ناپذیران» در مقابل چلسی حذف شد. وقتی آرسن ونگر به آن موقعیت‌ها نگاه می‌کند باید ناراحت باشد که یک ستاره روی پیراهن آرسنال نقش نبسته است. آرسن ونگر در بیش از 100 بازی هدایت آرسنال را در لیگ قهرمانان برعهده داشته و بیشترین تعداد حضور بدون قهرمانی در این جام را به‌عنوان یک سرمربی از آن خود کرده است.  در نظام جدید لیگ قهرمانان اروپا و از سال 2003 ونگر در 109 رقابت اروپایی بدون کسب قهرمانی شرکت داشته که این آمار نامطلوب 2 برابر هر سرمربی ناموفق دیگری در این رقابت‌هاست. روبرتو مانچینی 61 بازی بدون قهرمانی داشته و 2 شغل در اینتر و منچسترسیتی را به این دلیل از دست داده است. دیگر مربی‌های ناموفقی که می‌توان به آنها اشاره کرد مانوئل پیگرینی با 54 بازی و یورگن کلوپ با 35 بازی هستند. نکته مهم اینجاست که آرسنال باید از این خیلی بهتر باشد. بیش از 150 میلیون پوند پول ذخیره در باشگاه آرسنال وجود دارد که فقط برای نقل و انتقالات است و حضور بازیکنان بزرگی چون آلکسیس سانچز، مسعوت اوزیل، آرون رمزی و تئو والکات هم مزید بر علت می‌شود که بگوییم آرسنال بهتر از این باید نتیجه بگیرد. در بازی با منچسترسیتی، آرسنال برای یک بار هم که شده با نقشه وارد زمین شد. در سال‌های گذشته آرسنال همیشه در اینگونه بازی‌های بزرگ از تیم‌های بزرگ شکست می‌خورد و بازی با منچسترسیتی روزنه‌ای از امید برای آنها بود که در ادامه با شکست برابر تاتنهام و موناکو، گویی این خواب خوش نیز به پایان رسیده است.