نادر نامدار: از 4 گلی که در روز اول لیگ قهرمانان آسیا وارد دروازه نمایندگان ایران شد، 3 گل را باید به  حساب بازیکنان خارجی و گرانقیمت حریفان بنویسیم. هر دو گلی که استقلال از الاهلی عربستان دریافت کرد روی ارسال‌های اورتون ریبیروی برزیلی و ضربات ماکته دیوپ سنگالی بود. تک گل الهلال به پرسپولیس هم روی ارسال ملیسی اروگوئه‌ای و ضربه سر ادواردوی برزیلی به ثمر رسید.
البته که بی‌انصافی است اگر تمام قدرت تیم‌های عربی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس را تنها در بازیکنان خارجی این تیم‌ها بدانیم و از نقش دیگر بازیکنان بومی این تیم‌‎ها غافل شویم اما مساله اصلی «تاثیرگذاری» است. بازیکنان خارجی که به استخدام تیم‌های باشگاهی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس درمی‌آیند، عموما از کیفیت بالایی برخوردارند و علاوه بر تاثیر روی قدرت تیم، روی دیگر بازیکنان هم‌تیمی خود هم تاثیر مثبت می‌گذارند و از نظر فنی به پیشرفت آنها هم کمک می‌کنند. اصلا دلیل اصلی این همه هزینه این است که تیم‌های عربی در عرصه‌های بین‌المللی به کمک همین بازیکنان خارجی به موفقیت برسند. حالا این خارجی‌ها را با بازیکنان خارجی تیم‌های ما در لیگ قهرمانان آسیا مقایسه کنید. کدام بازیکن خارجی در این 4 تیم به اندازه یکی از این بازیکنان تیم‌های عربی تاثیرگذار بوده است؟ البته که باشگاه‌های ثروتمند عربی می‌توانند بازیکنان بهتری نسبت به باشگاه‌های ایرانی جذب کنند اما مساله این است که بازیکنان خارجی که به فوتبال ما می‌آیند و عموما پول بهتری نسبت به بازیکنان داخلی ما می‌گیرند، به اندازه‌ای که باید کیفیت فنی و بازدهی ندارند. خارجی‌های استقلال رابسون جانواریو و پادوانی هستند که هر دو عملکردی پرنوسان دارند و پس از نمایش خوب در داربی تهران، مقابل الاهلی جزو ضعیف‌ترین بازیکنان استقلال بودند. درباره خارجی‌های پرسپولیس هم که اگر حرف نزنیم شاید بهتر باشد. خارجی‌‎های ذوب‌آهن هم علی حمام و ربیع عطایای لبنانی و  جری بنگستون هندوراسی هستند که بی‌شک کیفیت بالاتری از بازیکنان داخلی خودمان ندارند. اینها بازیکنانی هستند که در زمین برای تیم‌های ما بازی می‌کنند و البته بخش اعظمی از بازیکنان خارجی فوتبال ما بیشتر وقت‌شان را صرف شکایت به فیفا برای گرفتن حق و حقوق خود می‌کنند؛ حقوقی که البته طبق قرارداد حق آنهاست اما هرگز کیفیت فنی متناسب با قراردادی که با آنها بسته شد را نداشتند.
با توجه به اوضاع وخیم باشگاه‌های ایرانی در بخش قراردادها و شکایت‌های تمام‌نشدنی بازیکنان خارجی از باشگاه‌های ایرانی به فیفا، شاید زمان آن رسیده که در جذب این بازیکنان کمی تجدیدنظر کنیم. با این رویه‌ای که سال‌هاست باشگاه‌های ما در پیش گرفته‌اند، بیشتر بازیکنان خارجی حاضر در فوتبال ما نه تنها کمکی به پیشرفت این فوتبال نکرده‌اند بلکه از صدقه‌سر مدیران بی‌کفایت و ناکارآمد و البته دلال‌های خوش‌اشتها، عموما دردسرساز شده‌اند و فقط و فقط به این فوتبال آسیب رسانده‌اند. همانطور که ما از نظر مالی توان رقابت با باشگاه‌های ثروتمند عربی را نداریم، آنها هم از نظر سرمایه انسانی و استعداد مقابل ما بسیار ضعیف‌تر هستند و چه بهتر که به جای صرف هزینه‌های گزاف برای جذب بازیکنان خارجی که بیشتر به هندوانه‌های دربسته شبیه هستند، روی جوانان‌مان سرمایه‌گذاری کنیم. همان کاری که علیرضا منصوریان خواسته یا ناخواسته در استقلال انجام داده است. بی‌شک همین بازیکنان جوان استقلال در سال‌های آینده می‌توانند با پیوستن به تیم‌های خارجی، برای استقلال درآمدزایی هم کنند و چندین برابر هزینه‌ای که صرف آنها شده را به باشگاه بازگردانند.