علی تهرانی‌فرد : موضوع اصلی این مطلب یک مشکل مهم و حیاتی برای همه ما است؛ مشکلی که بیش از
۷۰ میلیون جمعیت در کشور با آن مواجه هستند، مشکلی که نیاز ضروری است اما در بیشتر موارد امکانات رفع این نیاز وجود ندارد یا اگر هم وجود داشته باشد، از نظر تعداد و شیوه رسیدگی در حد و اندازه مطلوب و قابل قبولی نیست!
این موضوع مهم بحث همیشگی و قدیمی وضعیت سرویس‌های بهداشتی یا به قول فرهنگستان زبان و ادب و فارسی «آبریزگاه‌های عمومی» در شهرها و جاده‌های بین‌راهی است. سال‌هاست درباره آن اظهارنظر می‌شود، طرح‌های گوناگون ارائه می‌شود و رسانه‌ها می‌نویسند اما هنوز مشکلات سرویس‌های بهداشتی عمومی از نظر تعداد و وضعیت بهداشت در شهرها چندان مطلوب نیست!
شاید بررسی این موضوع به باور بسیاری از افراد ساده و پیش پا افتاده باشد اما اگر خودتان را جای رانندگان جاده‌ای، زحمتکشان نیروهای امدادی و انتظامی و افرادی که دائم در حال سفر هستند تصور کنید، موضوع آنچنان ساده و پیش پا افتاده نیست. از سوی دیگر اگر یک مسافر یا گردشگر خارجی در هیاهوی خیابان‌های شلوغ کلانشهرها یا جاده‌های کشور نیاز به استفاده از این سرویس‌ها داشته باشد و سطح این موضوع هم به میزان اورژانسی برسد، بسیار بعید است با وجود این شرایط بتواند روسفید بیرون بیاید!
البته اگر تعدادی از سرویس‌های بهداشتی قابلیت استفاده هم داشته باشند، همگی چند ویژگی دارند؛ دارای حداقل امکانات بهداشتی هستند، بوی ناخوشایند آنها را نمی‌توان تاب آورد و با بیشترین بی‌توجهی نگهداری می‌شوند!
فراموش نکنیم تأکید اسلام بر رعایت بهداشت عمومی از یک‌سو و همچنین توجه به پاکیزگی و داشتن فرهنگی که از زیبایی، زدودن آلودگی‌ها و زلال شدن استقبال می‌کند از طرف دیگر، خود گواهی بر ضرورت توجه به این موضوع و اهمیت رسیدگی به سرویس‌های بهداشتی در سطح شهر است.
باید توجه داشت موضوع سرویس‌های بهداشتی تنها به مدیران یک نهاد و سازمان مرتبط نمی‌شود و همه سازمان‌های مرتبط با موضوع گردشگری، باید امکانات و تسهیلات لازم را با احداث سرویس‌های بهداشتی گوناگون با استفاده از آخرین تکنولوژی‌های ساخت فراهم کنند و مسافران هم در استفاده صحیح و نگهداری مناسب از این امکانات کوشا باشند.
موضوعی که مدیران امر هم به آن اذعان داشته و دارند و اقداماتی هم انجام شده است اما شواهد موجود نشان می‌دهد با نتیجه مطلوب فاصله زیادی داریم!