مه ۱۷۸۹
پادشاه فرانسه، لویی شانزدهم، اعضای مجلس عمومی طبقاتی را به کاخ ورسای فرامی‌خواند. این نخستین نشست این مجلس پس از 175 سال (۱۶۱۴، در دوران لویی سیزدهم) است و از آنها می‌خواهد بحران مالی کشور را مهار کنند.
۱۷ ژوئن ۱۷۸۹
طبقه متوسط مجلس موسوم به طبقه سوم از مجلس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ جدا می‌شوند و خود را به عنوان مجمع ملی اعلام می‌کنند و به فاصله 3 روز برای تدوین قانون اساسی جدید قسم می‌خورند.
۱۴ ژوئیه ۱۷۸۹
هجوم به زندان باستیل
آگوست ۱۷۸۹
لغو حقوق فئودالی و تصویب بیانیه حقوق‌بشر و شهروندان فرانسه در مجمع ملی؛ طبق این بیانیه، آزادی، یک حق طبیعی محسوب و تساوی تمام شهروندان در برابر قانون
تضمین می‌شود.
۵ اکتبر ۱۷۸۹
ادامه شورش‌ها به دلیل کمبود مواد غذایی، موجب می‌شود مردمی که اکثر آنها را زنان تشکیل می‌دادند (7 الی 8 هزار زن) از پاریس به سمت قصر پادشاه در ورسای، راهپیمایی و تقاضای نان کنند. شعار آنها این است: به جست‌وجوی نان می‌رویم.  در نتیجه این تجمع اعضای خانواده سلطنتی را در حالت اسیر به کاخ تویلری در پاریس که بیش از یک قرن کسی در آن نبود، می‌برند. شاه به دلیل هجوم جمعیت شهری این مسیر 20 کیلومتری را در 9 ساعت با کالسکه طی می‌کند.
14 ژوئیه 1790
تشکیل اتحادیه‌‌های ولایتی به عنوان اتحادیه بزرگ ملی
۲نوامبر ۱۷۹۰
دولت دارایی‌های کلیسا را مصادره می‌کند.
۲۱ ژوئن ۱۷۹۱
پادشاه در لباس پیشخدمت به اتفاق ملکه و فرزندان خود و خواهرش الیزابت سعی در فرار از فرانسه دارند اما در شهر مرزی وارن دستگیر شده و به فرانسه رجعت داده می‌شوند. هزاران تن از اشراف‌زادگان، کشیش‌ها و افسران ارتش که مخالف انقلاب هستند، فرانسه را ترک می‌گویند.
۱۴ سپتامبر 1791
لویی شانزدهم، قانون اساسی جدید را امضا کرده و بدین ترتیب سلطنت مشروطه را می‌پذیرد.
آگوست ۱۷۹۲
ژاکوبین‌ها پادشاه را عزل و دستگیر می‌کنند.
21 سپتامبر 1792
مجلس کنوانسیون به محض تشکیل، سلطنت را ملغی می‌کند. شب پاریس را چراغان می‌کنند و ملت فریاد پاینده باد جمهوری سر می‌دهند. از این پس، حتی پادشاه لویی شانزدهم نیز یک شهروند خوانده می‌شود. شروع تقویم انقلاب از ۲۲ سپتامبر است.
۲۱ ژانویه ۱۷۹۳
در یازدهم ژانویه، لویی شانزدهم به جرم خیانت و شرکت در توطئه با قدرت‌های خارجی گناهکار شناخته شده و ۱۰ روز بعد اعدام می‌شود.
۵ سپتامبر ۱۷۹۳
آغاز دوره وحشت و ترور در فرانسه؛ ژاکوبین‌ها، گروهی افراطی به رهبری ماکسیمیلیان روبسپیر، قدرت را در دست می‌گیرند. این دوره ۱۰ ماه به طول می‌انجامد.
۱۶ اکتبر ۱۷۹۳
همسر لویی شانزدهم، ماری آنتوانت، اعدام می‌شود. بقایای او را در قبری بی‌نام و نشان دفن کردند؛ خاطره ماری آنتوانت به عنوان ملکه منفور در ذهن‌ها باقی ماند.
۲۸ ژوئیه ۱۷۹۴
با اعدام روبسپیر و ۲۱ تن از یارانش دوره وحشت پایان می‌پذیرد و از آن به ترمیدور یاد می‌کنند.
۲۲ آگوست ۱۷۹۵
قانون اساسی در سال ۱۷۹۵ به تصویب می‌رسد.
اکتبر 1795
قرارداد صلح با پروس و هلند و چند ماه بعد با اسپانیا به امضا می‌رسد. یک دولت جدید به نام دیرکتوار (هیات‌مدیره) تشکیل می‌یابد؛ متشکل از 5 مقام اجرایی و 2 حقوقدان عالی‌رتبه. این دولت چندان موفق نیست و نارضایتی به‌وجود می‌آورد.
سال ۱۷۹۹
ناپلئون بناپارت، یک ژنرال ارتش انقلابی، قدرت را در دست می‌گیرد. دولت به ناچار کناره‌گیری می‌کند. ناپلئون به‌سرعت امنیت را برقرار می‌کند و خود را اولین کنسول می‌خواند.
۲۸ مه ۱۸۰۴
ناپلئون خود را امپراتور فرانسه و همسرش ژوزفین را امپراتریس اعلام می‌کند.