آیت‌الله جوادی‌آملی ماهیت مذاکره با مستکبران از نگاه قرآن را تشریح کرد
امضای‌آمریکا اعتبار ندارد

گروه سیاسی: آیت‌الله العظمی جوادی‌آملی طی ماه‌های اخیر توصیه‌های آشکاری به تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای داشته است. این مرجع عالی‌قدر تقلید همواره در توصیه‌های خود با اشاره به ماهیت استکباری آمریکا، خواستار توجه تیم مذاکره‌کننده به مراعات حدود و حریم در مواجهه با مستکبران شده است. آیت‌الله جوادی‌آملی همچنین با اشاره به ماهیت غیر‌قابل اعتماد استکبار، خواستار توجه مسؤولان سیاست خارجی به مقوله عزت در مذاکرات شد. جمله معروف آیت‌الله خطاب به محمدجواد ظریف مبنی بر شمردن انگشت‌ها پس از مذاکره با آمریکایی‌ها به‌خوبی نشان‌دهنده نوع نگاه این مرجع تقلید به موضوع مذاکرات است. به گزارش «وطن‌امروز»، آیت‌الله جوادی آملی در تازه‌ترین سفارشات و رهنمودهای خود به دستگاه سیاست خارجی، با تعریف جبهه استکبار و استناد به آیات قرآن و سیره ائمه، آنهایی که دائم از گزینه نظامی حرف می‌زنند را «استکبار» دانست و آیه قرآنی «فَقاتِلُوا أَئِمَّهَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لا أَیْمانَ لَهُمْ» را ناظر به همین دشمنان تفسیر کرد. آیت‌الله جوادی‌آملی در پیامی به نشست هم‌اندیشی اصول سیاست خارجی دولت اسلامی از مسؤولان سیاست خارجی نظام خواست در مذاکرات بین‌المللی مقتدرانه حامی و بیانگر اسلام باشند و هیچ‌گاه چیزی را امضا نکنند که برخلاف فرمان ذات اقدس اله است.  آیت‌الله ‌جوادی آملی در ابتدای این پیام با اشاره به رهنمودها و فرامین قرآنی درباره نحوه مناسبات با حوزه پیرامونی و بویژه پیروان مسیحیت، یهود و زردشتی، بر ضرورت وجود ارتباط با دنیای پیرامونی در چارچوب فرامین الهی تاکید کرد. وی در این‌باره تصریح کرد: ارتباط اعم از ولایت و سبیل است، ارتباط اعم از مودت و محبّت است. بسیاری از روابط است که روابط فرهنگی‌ـ اجتماعی است، کاری به اخلاقی و عاطفی ندارد.
رابطه سیاسی ما، رابطه اقتصادی ما، رابطه اجتماعی ما، رابطه‌های فرهنگی و مانند آن می‌تواند بدون مودّت، بدون محبّت، بدون عاطفه، بدون اتخاذ ولی، بدون اتخاذ سبیل باشد هیچ تلازمی بین ارتباط و تعامل متقابل با مسائل عاطفی و اتخاذ مودت و محبت و اتخاذ ولی و سبیل و امثال ذلک نیست، این هم یک مطلب. آیت‌الله جوادی‌آملی در ادامه نسبت به ضرورت هوشیاری و احتیاط در مواجهه با محاربان و مستکبران تاکید و تصریح کرد: اگر طرف مقابل محاربی بود که همواره سخن از گزینه نظامی روی میز دارد این گروه همان‌هایی هستند که بارها به عرضتان رسید وقتی انسان با اینها معامله می‌کند دست می‌دهد باید انگشتانش را بشمرد، باید مواظب باشد. قرآن کریم اینکه فرمود: «خُذُوا حِذْرَکُمْ» که ناظر به دشمن‌هاست، اینکه می‌فرماید: «فَقاتِلُوا أَئِمَّهَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لا أَیْمانَ لَهُمْ»ناظر به همین گروه محاربی است که هر از چند گاه سخن از گزینه نظامی روی میز می‌گوید. برهانی که قرآن کریم اقامه می‌کند این نیست که آنها چون مسلمان نیستند و کافرند شما با اینها طرز دیگر رفتار کنید، برهان مساله این نیست که آنها کافرند، چون با کافر می‌شود کنار آمد چه اینکه در مطلب بعد به عرضتان می‌رسد؛ ولی با مستکبر نمی‌شود کنار آمد. برهان قرآن کریم این نیست که «فقاتلوا ائمه الکفر انّهم لا اِیمان لهم» چون ایمان ندارند و کافرند، بلکه برهان قرآن کریم این است «إِنَّهُمْ لا أَیْمانَ لَهُمْ» اَیمان جمع یمین است; یعنی اینها سوگندشناس نیستند، امضاشناس نیستند، کنوانسیون‌شناس نیستند، میثاق بین‌الملل‌شناس نیستند، تعهّد متقابل‌شناس نیستند، قطعنامه‌شناس نیستند با این گروه نمی‌شود زندگی کرد. اینها به هیچ تعهدی از تعهدات خود پایبند نیستند، چندین قطعنامه علیه اسرائیل صادر شد اینها عمل نکردند، چندین قطعنامه در زمان دفاع مقدس صادر شد اینها عمل نکردند. این اشاره آیت‌الله جوادی آملی ناظر به تهدید نظامی مقامات آمریکا است که هر از چند گاه علیه ایران مطرح می‌کنند. آیت‌الله جوادی آملی آنها را مستکبر و محارب و مصداق آیه 12 سوره توبه یعنی فَقاتِلُوا أَئِمَّهَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لا أَیْمانَ لَهُمْ می‌داند. ایشان سپس به سست‌پیمانی محاربان و مستکبران اشاره کرد و گفت: غرض آن است که برهان قرآن درباره محاربی که همواره سخن از گزینه نظامی روی میز است دارد این است که «لا أَیْمانَ لَهُمْ» با اینها باید کمال دقت، رعایت و تیزبینی و تیزهوشی را اعمال کرد. در بخشی از سخنان نورانی امیر بیان علی‌بن‌ابی‌طالب(علیه أفضل صلوات المصلّین) دارد که فلان شخص اگر بیعت کند به بیعت او، به امضای او، به تعهّد او هیچ اعتبار نیست «إِنَّهُا کَفُّ یَهُودِیَّهٌ»دستش، دست یهودی است، این یعنی اگر با دست راست بیعت کند با دست چپ نقض می‌کند، با دست بیعت کند با پا نقض می‌کند، با چشم تعهّد کند با گوش نقض می‌کند چنین کسی است. مذاکره با اینها در حدّ عالی سواد بین‌الملل، فرهنگ بین‌الملل، ادب بین‌الملل، هوش بین‌الملل، گوش بین‌الملل، عقل بین‌الملل، قلب بین‌الملل لازم است که انسان مصافحه کند بعد انگشتانش را هم بشمرد و چیزی کم نیاید در توافق‌ها اینچنین است (لا تَظْلِمُونَ وَ لا تُظْلَمُونَ)این هوشیاری دقیق و عمیق مسؤولان محترم ما را می‌طلبد. دست اینها از نظر مسائل حقوقی پر است. این مرجع معظم تقلید در ادامه خواستار توجه مسؤولان سیاست خارجی به اصول دکترین سیاست خارجی جمهوری اسلامی یعنی 3 اصل عزت، حکمت و مصلحت بویژه در حوزه رفتار‌های دیپلماتیک شد. آیت‌الله جوادی‌آملی همچنین توصیه کرد مذاکره‌کنندگان چیزی را امضاء نکنند که موجب برتری یافتن مستکبر بر جمهوری اسلامی شود: «در موارد شخصی، کلاً عزّت، حکمت، مصلحت اینها حاکم است و هیچ کدام از اینها منافی با رابطه بین‌الملل نیست، منافی نیست و معاند نیست و مزاحم نیست یک، چه اینکه ارتباط بین‌الملل، روابط با کشورها هم مستلزم اتخاذ ولی، مستلزم سبیل داشتن که آنها بر مسلمین سبیل داشته باشند، مستلزم موالات، مستلزم تحت حمایت اینها بودن نیست، نه از این طرف تعاند است نه از آن طرف تلازم، نه رعایت اصول عزت، حکمت و مصلحت معاند با رابطه است، مخالف با رابطه است، مزاحم با رابطه است، نه رابطه مستلزم اتخاذ ولی، اخذ سبیل، دادن سلطه به آنهاست. این به هوشیاری مرتبطان ما وابسته است. این عزیزان ما آن‌قدر باید مقتدرانه حامی و بیانگر اسلام باشند که «الإِسلامُ یَعلُوا و لا یُعلی عَلیه»را در نظر داشته باشند و هیچگاه چیزی را امضا نکنند که برخلاف فرمان ذات اقدس اله است. آیت‌الله جوادی‌آملی در پایان این پیام همچنین خواستار رعایت قوانین رایج کشوری بویژه مصوبات مجلس از سوی مسؤولان شد: عرضم این است که مسؤولان محترم ما در عین حال که اصول سیاست را بر محور قرآن و روایات و عترت اهل بیت(علیهم‌السلام) اجرا می‌کنند مصوّبات مجلس، قانون رسمی مملکت هم برای همه قابل احترام است و اگر این قانون ملحوظ شود همه مسؤولان نظام حمایت می‌کنند، خود قانون حمایت می‌کند، توده مردم هم حمایت می‌کنند. اول و وسط و آخر، آخر و وسط و اول همه برنامه‌ها حضور خداست که انسان خدای سبحان را در آغاز در ذهن نظر داشته باشد، در اثنای سخن در نظر داشته باشد چیزی که در قیامت انسان نتواند از عهده‌اش برآید نه بگوید، نه امضا کند، نه بپذیرد، نه گوش بدهد. این تایید الهی است که فرمود: «إِنْ تَنْصُرُوا‌الله یَنْصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ»اینها عصاره‌ای از اصول سیاست دولت اسلام و نظام اسلامی است در سطح محلّی و منطقه‌ای و بین‌المللی.