حسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی و از اعضای خاندان هاشمی‌رفسنجانی در تازه‌ترین اظهارنظر جنجالی خود گفته است دلیل مخالفت‌ها با خانواده هاشمی‌ آی‌کیوی بالای این خانواده است! به گزارش «وطن امروز»، مرعشی که به اظهارنظر‌های جنجالی‌اش معروف است، گفته او و حزب کارگزاران سازندگی هم در این‌ آی‌کیوی بالا سهیم هستند. او گفت که مشکل دیگران با او، حزب کارگزاران و خانواده هاشمی‌رفسنجانی، درگیری بی‌هنران با باهنران است! مرعشی در گفت‌وگویی در پاسخ به این سوال که چرا اسم خاندان هاشمی و حزب کارگزاران با ثروت‌اندوزی درآمیخته شده است؟ گفت: ثروت‌اندوزی شخصی و سوءاستفاده از مناصب حکومتی حتما مذموم است ولی مردم و کشور را ثروتمند کردن حتماً امر پسندیده‌ای است. آقای هاشمی دنبال این بود ایران توسعه پیدا کند و مردم ثروتمند شوند و عده‌ای که نمی‌توانستند این را بفهمند این فضا را علیه او راه انداختند. در ایران همیشه یکی از درگیری‌ها، درگیری بی‌هنران با باهنران است. مشکل ما، مشکل‌ آی‌کیوی مان است؛‌ آی‌کیوی ما یک مقدار بیشتر از دوستان دیگرمان است؛ مشکل کارگزاران و خانواده آقای هاشمی این است که مقداری‌ آی‌کیوی بالایی دارند و می‌فهمند کشور را نمی‌توان با توزیع پول نفت اداره کرد و نمی‌شود کشور را با نگه داشتن ظرفیت‌ها و اجرا نکردن پروژه‌ها حفظ کرد. کشور اگر می‌خواهد رشد کند و مردم رفاه داشته باشند، زیرساخت‌ها باید توسعه یابد. اینها را ما می‌فهمیم  و سال‌ها هم گفته‌ایم. اظهارنظر جنجالی مرعشی البته با توجه به سوابق رفتارهای عجیب و اظهارات غیرموقر او چندان عجیب به نظر نمی‌رسد. به عنوان نمونه او چندی پیش درباره مناسبات و رابطه مردم و روحانی در قبال حل مسائل کشور گفت که مردم کاری نکرده‌اند. صرفا رفته‌اند یک رای به صندوق انداخته‌اند و حالا باید منت حسن روحانی را بکشند تا او مشکلات را حل کند. مرعشی در این‌باره گفت: «مردم رفتند و یک رای به آقای روحانی دادند، ما باید منت آقای روحانی را بکشیم؛ نباید او منت ما را بکشد. یک ساعت وقت گذاشته‌ایم و او باید این بار روی زمین را جمع کند و کشور را سر و سامان دهد». البته او پس از برگزاری انتخابات مجلس دهم و پس از مشخص شدن ناکامی جریان متبوع خود در این انتخابات در شهرستان‌ها، به مردم شهرستان‌ها توهین کرد و آنها را توسعه‌نیافته دانست. حسین مرعشی پس از توفیق نیافتن جریان متبوع خود در سراسر کشور، مردم شهرستان‌ها را عقب‌مانده سیاسی دانست. او همچنین مردم تهران- که به لیست مجلس جریان متبوع او رأی داده بودند- را در حوزه سیاسی توسعه‌یافته دانست! عضو خاندان هاشمی در این باره به ایسنا گفت: اکنون می‌توان شاخص توسعه سیاسی ایران در تهران را 100، در مراکز استان‌ها 50 و در شهرستان‌ها 30 در نظر گرفت. ظرف 10 سال آینده توسعه‌یافتگی سیاسی به سراسر ایران سرایت می‌کند و مردم می‌آموزند به جای تکیه بر شناخت خود به سمت انتخاب بسته‌های سیاسی پیش بروند. البته افکار عمومی در ایران در جریان درگذشت مرحوم حجت‌الاسلام اکبر هاشمی‌رفسنجانی، با یک وجه دیگر از شخصیت حسین مرعشی آشنا شدند.
در فیلمی که از عزیمت خاندان هاشمی به کرمان برای انجام مراسم ختم مرحوم هاشمی در این استان منتشر شده، حسین مرعشی یک کودک را با عنوان «کره خر» خطاب کرده بود. موضعی که در کنار آن دیالوگ ماندگار مهدی هاشمی یعنی «عکس بگیر» تا مدت‌ها سوژه محافل بود. دیگر دیالوگ ماندگار حسین مرعشی مربوط به انتخابات ریاست‌جمهوری سال 88 است. او که در مرودشت، یکی از شهرستان‌های استان فارس سخنرانی می‌کرد، وقتی در مقابل اعتراض دانشجویان نسبت به مسائل مطرح درباره فساد حزب کارگزاران مواجه شد صراحتا اعلام کرد بله! ما دزد هستیم! مرعشی که در دانشگاه آزاد سخنرانی می‌کرد، اظهار داشت: «ما دزدیم اما احمدی‌نژاد بی‌عرضه بود و نتوانست ما را بگیرد».
 

میکائیل دیانی*: 2 روز متفاوت، 2 تعامل متفاوت و 2 نتیجه متفاوت بین جریان دانشجویی و قوه‌قضائیه رخ داده است که می‌توان از هر دو درس‌‌های بسیاری گرفت. دوشنبه معاون اول قوه‌قضائیه میهمان دانشجویان دانشگاه شریف بود؛ جلسه‌ای که پرشور و حرارت انجام شد و گاه نقدها از مسیر انصاف خارج شد و توهین و تمسخر به‌جای نقادی نشست.
در کنار این جلسه اما برخورد دوم قوه‌قضائیه در سطح ریاست با نمایندگان تشکل‌‌های دانشجویی در سطح 5 اتحادیه بزرگ دانشجویی بود. جلسه‌ای استثنایی به لحاظ زمانی و البته کم‌نظیر در نسبت محتوایی که هم میزبان و هم میهمان از آن راضی و خرسند بودند.
آنچه می‌توان درباره جلسه ابتدایی گفت آن است که اگر مسؤولان دستگاه‌‌های مختلف کشور اعم از قضایی و غیرقضایی بیشتر پا به صحن دانشگاه بگذارند و پای حرف‌‌های دانشجویان بنشینند، طبیعتا سطح مطالبات و نوع کنش‌ها و واکنش‌ها بیشتر بر مدار عقلانیت و منطق خواهد چرخید و از طرفی جریان دانشجویی نیز باید بداند همچنان که رادیکالیسم در عرصه سیاسی کشور منجر به محدود‌‌‌‌‌‌تر شدن انتخاب‌ها و کنشگری می‌شود، در عرصه دانشگاهی نیز این مسأله وجود دارد و هر چه از عقلانیت به سمت رادیکالیسم حرکت کنیم، نه‌تنها تاثیرگذاری‌مان بیشتر نخواهد شد، بلکه چه در عمل و چه در وسعت مخاطبان محدودتر نیز خواهیم شد.
با بررسی متون ارائه شده در دانشگاه شریف می‌توان بخش‌‌‌هایی از نقدها را بحق دانست، کمااینکه معاون اول قوه‌قضائیه در آن جلسه بخشی از نقدها را درست دانست و البته بخشی از نقدها هم خارج از دایره انصاف و عدالت بود اما در هر دو حال به‌واسطه شیوه نادرست بیان مواضع، حق و باطل در هم تنیده شد و آنچه به بیرون منعکس شد بی‌منطقی و تندخویی و البته در بعضی عبارات توهین و تمسخر در کلام دانشجویان بود.
مصداق‌‌‌هایی بعضا در دانشگاه شریف از سوی دانشجویان بیان شد که اطلاعات درباره آنها ناقص بود و همان مصداق‌ها در جلسه با آیت‌الله آملی‌لاریجانی برای دانشجویان شفاف شد. این خود باید دانشجویان را به این نتیجه برساند که ورود مصداقی با بی‌اطلاعی نه‌تنها به عدالتخواهی کمک نخواهد کرد، بلکه نتیجه معکوس بر عدالتخواهی خواهد گذاشت. رهبر انقلاب سال 87 در واکنش به دانشجویان در دانشگاه شیراز اتفاقا درباره یکی از موارد به‌ظاهر عدالتخواهانه و مصداقی جریان دانشجویی این نکته را متذکر شدند که «شما می‌گویید که ما شعار عدالت می‌دهیم؛ دانشجو را می‌گیرند اما آن کسی را که به عدالت صدمه زده، نمی‌گیرند. قوه‌قضائیه چنین، یا دستگاه مسؤول چنان. خب! اینجا شما باید زرنگی کنید؛ یک لحظه از درخواست و مطالبه‌ عدالت کوتاهی نکنید؛ این شأن شماست. جوان و دانشجو و مؤمن شأنش همین است که عدالت را بخواهد. پشتوانه‌ این فکر هم با همه‌ وجود، خودم هستم و امروز بحمدالله نظام هست. البته تخلفاتی هم ممکن است انجام بگیرد؛ شما زرنگی‌تان این باشد؛ گفتمان عدالت‌خواهی را فریاد کنید اما انتقاد شخصی و مصداق‌سازی نکنید. وقتی شما روی یک مصداق تکیه می‌کنید، اولا احتمال دارد اشتباه کرده باشید؛ من می‌بینم دیگر. من مواردی را مشاهده می‌کنم - نه در دانشگاه، در گروه‌های اجتماعی گوناگون- که روی یک مصداق خاصی تکیه می‌کنند؛ یا به‌عنوان فساد یا به عنوان کجروی سیاسی یا به‌عنوان خط و خطوط غلط. بنده مثلاً اتفاقاً از جریان اطلاع دارم و می‌بینم اینجوری نیست و آن کسی که این حرف را زده، از قضیه اطلاع نداشته است. بنابراین وقتی شما روی شخص و مصداق تکیه می‌کنید، هم احتمال اشتباه هست، هم وسیله‌ای به دست می‌دهید برای اینکه آن زرنگ قانوندان قانون‌شکن- که من گفته‌ام قانوندان‌های قانون‌شکن خطرناکند - بتواند علیه شما استفاده کند».
حاضران در جلسه روز سه‌شنبه با آیت‌الله لاریجانی بر این نکته صحه می‌گذارند که این جلسه ضمن انتقادی بودن مواضع دانشجویی، محترمانه نیز بود و در این فضای چالشی مودبانه پاسخ‌‌های بسیاری از دانشجویان در مسائل مختلف قضایی داده شد. این یعنی اگر نه برای نق زدن، بلکه برای اصلاح امور قدمی برداشته شود و اگر منطق و عقل به‌جای احساسات هیجانی به کار گرفته شود، اتفاقا نتایج بهتری حاصل خواهد شد؛ چنانکه در این جلسه پیشنهادات قابل قبولی نیز از سوی دانشجویان به قوه‌قضائیه داده شد و از سوی این قوه مورد استقبال قرار گرفت.
هم تاکید میهمان بود و هم پذیرش در میزبان که قوه‌قضائیه در ارتباط با بدنه اجتماعی و در حوزه روابط عمومی ضعیف عمل می‌کند و اگر این مشکل حل شود بسیاری از آن اعتراضات سرریز‌شده اجتماعی که عمدتا از بی‌اطلاعی است، اتفاق نخواهد افتاد!
جلسه 8 ساعته با رئیس قوه‌قضائیه بسیار خوب بود اما آیا باید این مسأله به همین جلسه محدود شود؟ یا اساسا آیا باید این به قوه‌قضائیه محدود شود؟ نه این جلسه برای قوه‌قضائیه کفایت می‌کند و نه‌تنها در مواجهه با قوه‌قضائیه باید چنین جلساتی باشد، بلکه قوه مجریه و رئیس‌جمهور محترم نیز باید در فضایی منطقی به دور از سانسور تشکل‌ها و اتحادیه‌‌های دانشجویی، پذیرای نقد‌‌های آنها باشد، رئیس قوه مقننه نیز و... .
* دبیر اسبق اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل

گروه بین‌الملل: مهم‌ترین سیاست‌ها و برنامه‌های اعلام شده‌ منطقه‌ای رهبران عربستان سعودی در سال‌های اخیر کدامند و این کشور پادشاهی که داعیه‌ رهبری کشورهای عربی را دارد تا چه حد در پیشبرد این برنامه‌ها و رسیدن به اهدافش کامیاب بوده است؟ این پرسشی است که اشتفان بوخن، همکار مجله سیاسی «پانوراما» در کانال یک تلویزیون آلمان مطرح کرده و می‌کوشد به آن پاسخ دهد. بوخن می‌نویسد تحقیق آزادانه در عربستان ناممکن است و روزنامه‌نگاران خارجی در بهترین حالت تنها با همراهی ماموران دولتی می‌توانند در این کشور تردد کنند. او می‌افزاید: به‌رغم این، بسادگی می‌توان بیلان سیاست‌های 5 سال گذشته عربستان را ارائه کرد. به اعتقاد این تحلیلگر آلمانی، برای این کار کافی است هدف‌ها و سیاست‌های منطقه‌ای عربستان در سال‌های اخیر را مرور کرد و آنها را با واقعیت‌های موجود سنجید: «ترازنامه فاجعه‌بار است». خلاصه‌ ارزیابی‌های بوخن را در ادامه مرور می‌کنیم.
  ناکامی در سوریه و یمن
در جنگ سوریه، به عنوان رویداد سرنوشت‌ساز خاورمیانه معاصر، هدف رهبران عربستان سرنگونی دولت بشار اسد و جایگرینی آن با حکومتی تحت تاثیر سنی‌ها بود. عربستان با تمام حمایت‌های سیاسی، مالی و نظامی از برخی گروه‌های مخالف حکومت سوریه نه‌تنها به اهداف خود دست نیافت، بلکه امروز بیش از گذشته از آن دور شده است. عربستان در یمن، همسایه‌ بشدت فقیر جنوبی، قصد دارد با کمک نیروی هوایی، جنبش انصارالله را با بمباران کرده، از سر راه بردارد و مسیر را برای منصور هادی، همپیمان ریاض و معاون پیشین رئیس‌جمهور هموار کند. این خواسته تاکنون به نتیجه‌ای نرسیده است. ابتدای ماه دسامبر سال جاری به نظر می‌رسید مداخله‌های عربستان در یمن با یک توفیق روبه‌رو شده و رئیس‌جمهور سابق یمن «علی عبدالله‌صالح» به ائتلاف با انصارالله پشت کرده و با عشایر و قبیله‌های حامی خود به ریاض و متحدانش پیوسته است؛ ۲۴ ساعت بیشتر طول نکشید که این چرخش به بهای جان صالح تمام شد.
  فشار بی‌حاصل بر قطر
تابستان سال گذشته خاندان پادشاهی عربستان دست در دست امارات عربی متحده، بحرین و مصر و با پشتیبانی ایالات متحده آمریکا علیه قطر وارد عمل شدند. ائتلاف به رهبری عربستان تحریم‌های شدیدی علیه قطر اعمال کرد و خواستار قطع رابطه دوحه با تهران و بستن شبکه خبری الجزیره شد. این تلاش ثمری به بار نیاورد؛ قطر به زانو درنیامد و الجزیره همچنان فعال است.
  سعد حریری و ناکامی «شرم‌آور»
 یکی از ناکامی‌های «بشدت شرم‌آور» سیاست‌های منطقه‌ای عربستان در ماجرای سعد حریری نخست‌وزیر لبنان، رخ نمود که از نظر ریاض در برابر ایران و حزب‌الله از قاطعیت کافی برخوردار نیست و سستی نشان می‌دهد. قدرت پادشاهی عربستان ابتدا تا آنجا کفایت کرد که حریری را مجبور به اعلام کناره‌گیری در برابر دوربین تلویزیون کند اما ریاض خیلی زود عقب کشید؛ سعد حریری به لبنان بازگشت و استعفای خود را پس گرفت.
آیا می‌توان تلاش عربستان  برای سرپا نگه داشتن حکومت «عبدالفتاح السیسی» در مصر با صرف میلیاردها دلار را به عنوان نقطه‌ای روشن در کارنامه سیاست‌های منطقه‌ای ریاض تلقی کرد؟ آیا در اینجا هنوز شیوه قدیمی «دیپلماسی کیسه پول» عمل می‌کند؟ در این باره می‌توان نظرهای متفاوتی داشت، اما زنجیره‌ ناکامی‌های سیاست‌های منطقه‌ای عربستان قابل چشم‌پوشی نیست. عبارت «رقابت میان ایران و عربستان به عنوان قدرت‌های منطقه‌ای» در رسانه‌ها بسیار رواج یافته و تقریبا تمام مفسران و تحلیلگران مسائل سیاست خارجی درباره آن حرف می‌زنند و می‌نویسند.
در این عبارت اغلب ابهامی نهفته است: در مفهوم «رقابت» بوی برابری به مشام می‌رسد که در دنیای واقعی سیاست نمی‌توان از آن حرف زد. به اعتقاد بوخن، در کارزار نظامی و دیپلماسی خاورمیانه ایران برتر به نظر می‌رسد. اشتفان بوخن معتقد است عربستان می‌کوشد در همراهی با سیاست‌های ضدایرانی«دونالد ترامپ»  رئیس‌جمهور آمریکا و نزدیکی با اسرائیل برای بیرون آمدن از مخمصه‌های خود راهی بیابد اما برای این کار مجبور به پرداخت هزینه‌های هنگفتی می‌شود. او خوش‌بینی‌هایی را که درباره برنامه‌های اصلاحی «محمد بن سلمان» ولیعهد عربستان برای آینده این کشور ابراز می‌شود نیز چندان موجه نمی‌داند.

وزیر دفاع آمریکا می‌گوید ماجرای نشان دادن لاشه‌هایی که گفته شده بقایای موشک‌های شلیک شده یمنی‌ها به سمت عربستان‌سعودی بوده، صرفا یک تلاش دیپلماتیک از سوی نیکی هیلی بوده است. جیمز متیس که برخی رسانه‌ها در آمریکا معتقدند به خاطر اختلافات دونالد ترامپ، رئیس جمهور و رکس تیلرسون، وزیر خارجه، او اینک بخش مهمی از سیاست‌های دیپلماتیک آمریکا را اجرا می‌کند، درباره نمایش نیکی هیلی و ادعای ایرانی بودن موشک‌های شلیک شده از یمن به سمت ریاض، گفت پاسخ آمریکا به این ماجرا، نظامی نیست بلکه آمریکا به دنبال ایجاد یک ائتلاف دیپلماتیک علیه ایران است.
به گزارش «وطن امروز»، متیس در سخنان خود تاکید ویژه‌ای روی این موضوع داشت که آمریکا به دنبال ورود به فاز نظامی درباره ایران نیست و آنها تنها تلاش می‌کنند با کمک دوستان خود به ایران فشارهای سیاسی و دیپلماتیک وارد کنند. اظهارات متیس در حالی است که عربستان سعودی با استقبال از نمایش هماهنگ‌شده هیلی، خواستار اقدام فوری علیه ایران شده است. سعودی‌ها با انتشار بیانیه‌ای اعلام کردند ایران باید به قطعنامه‌های سازمان ملل پایبند باشد. اشاره سعودی‌ها به قطعنامه‌ها در واقع اشاره به همان ادعای نیکی هیلی درباره قطعنامه 2231 است. دوستان ترامپ در دولت آمریکا با طرح اتهام ایرانی بودن موشک‌های جنبش مقاومت یمن، تلاش می‌کنند این ادعا را تثبیت کنند که ایران با ارسال سلاح به یمن، قطعنامه 2231 را نقض کرده است. این در حالی است که دبیرکل سازمان ملل هم ایرانی بودن این موشک‌ها را رد کرده است. گوترش همچنین گفته است کارشناسان سازمان ملل نمی‌توانند تشخیص دهند این موشک‌ها قبل از صدور قطعنامه 2231 یا بعد از آن ساخته شده‌اند. روزنامه نیویورک تایمز نیز در واکنش به ادعای هیلی درباره نقض قطعنامه 2231، به نقل از مقامات وزارت دفاع آمریکا نوشت حتی
در صورتی که بپذیریم این موشک‌ها ایرانی بوده‌اند، باز هم نمی‌توان تشخیص داد که این موشک‌ها قبل از قطعنامه 2231 به یمن ارسال شده‌اند یا بعد از آن. به هر حال نیکی هیلی، دیپلمات نزدیک به ترامپ همانگونه که چند ماه قبل با سفر به وین و دیدار با یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ماجرای ضرورت بازرسی از مراکز نظامی ایران را مطرح کرد تا یکی از مقدمات عدم تایید پایبندی ایران به برجام در گزارش 13 اکتبر ترامپ فراهم شود، حالا با به راه انداختن نمایش لاشه‌ای نیز در حال اجرای بخش دیگری از نقشه ترامپ برای خروج رسمی از برجام است. از اروپا نیز خبر رسیده است لودریان، وزیر خارجه فرانسه فردا دوشنبه به واشنگتن می‌رود تا با مقامات دولت ترامپ دیدار کند. فرانسوی‌ها که حالا محور اروپا برای فشار بر ایران برای محدود کردن برنامه موشکی تهران شده‌اند، گویا در پروژه جدید ترامپ به بهانه اتهام لاشه‌های موشک یمنی‌ها، همراه کاخ سفید خواهند بود. بامداد شنبه به وقت تهران جیمز متیس، وزیر دفاع آمریکا این خبر یعنی ایجاد یک ائتلاف دیپلماتیک علیه ایران برای فشار بر تهران در موضوع برنامه دفاع موشکی را اعلام کرد. یک روز بعد از نمایش تبلیغاتی نیکی هیلی، نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد علیه ایران، «جیمز متیس»، وزیر دفاع آمریکا بامداد شنبه تأکید کرد نیازی برای تغییر در مواضع دفاعی آمریکا علیه ایران وجود ندارد. به گزارش خبرگزاری فرانسه، متیس در پاسخ به سوال خبرنگاران مبنی بر اینکه آیا این شواهد ادعایی نیازمند پاسخ نظامی آمریکا است، گفت: «پاسخ نظامی خیر». او در ادامه توضیح داد: «به همین دلیل بود که سفیر هیلی در آنجا بود و هیچکدام از ژنرال‌های ما در آنجا حاضر نبودند. این تلاشی دیپلماتیک برای افشا کردن مقاصد ایران برای دنیاست». خبرنگار «میلیتاری‌تایمز» که در محل سخنرانی متیس حاضر بوده در توئیتر نوشته: متیس گفت ائتلاف‌سازی و فشار بیشتر علیه ایران دیپلماتیک خواهد بود نه نظامی. وزیر دفاع آمریکا در بخش دیگری از اظهاراتش از ایران بابت حمایت از دولت سوریه و گروه حزب‌الله لبنان انتقاد کرد و گفت: «کاری که ایران الان دارد انجام می‌دهد غیرقانونی است و باعث مرگ آدم‌های بی‌گناه می‌شود.» این در حالی است که حمایت ایران از سوریه با دعوت دولت قانونی این کشور و برای مقابله با تروریست‌های داعش بوده است؛ همان تروریست‌هایی که دونالد ترامپ در نطق‌های انتخاباتی خود گفته بود توسط دولت اوباما و هیلاری کلینتون ایجاد شده بودند! به گزارش فارس، جیمز متیس همچنین مدعی شد: «هر جا آشوب است شما رد پای ایران را می‌بینید.» وی اضافه کرد: «افشا کردن کارهایی که آنها انجام می‌دهند، برای جامعه بین‌الملل مفید است تا آگاهی درباره آنچه اتفاق می‌افتد بالاتر برود». از سوی دیگر، سعودی‌ها که تصور می‌کنند نمایش خانم هیلی می‌تواند یک عامل بازدارنده برای تکرار نشدن شلیک موشک از یمن به خاک شان شود، بلافاصله پس از نمایش نیکی هیلی از این اقدام او استقبال کرده و خواستار اقدام عملی علیه ایران شدند. در همین راستا، خبرگزاری رسمی عربستان‌سعودی در بیانیه‌ای با ابراز خرسندی از مواضع ضدایرانی نماینده آمریکا در سازمان ملل، آورده است که «پادشاهی عربستان از گزارش سازمان ملل که در آن بر دخالت ایران و حمایت از شبه‌نظامیان حوثی تصریح شده استقبال می‌کند.» در این بیانیه عربستان همچنین موضع آمریکا را که از سوی نیکی هیلی بیان شد، مغتنم شمرده شده است. عربستان سعودی در عین حال خواستار «اقدام‌های فوری برای اجرای» قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل و پاسخگو کردن تهران در قبال اقداماتش شده است. امارات عربی متحده و بحرین، 2 کشور همپیمان سعودی‌ها در ائتلاف علیه یمن نیز در مواضعی جداگانه از این موضع عربستان حمایت کردند.
چراغ سبز فرانسه به ائتلاف ترامپ
در اروپا نیز فرانسوی‌ها که با وجود میلیاردها دلار قرارداد پسابرجامی با ایران، محور اروپا برای فشار برای محدود کردن برنامه دفاع موشکی ایران شده‌اند، به ائتلاف ترامپ علیه موشک‌های ایران چراغ سبز نشان داده‌اند. بر همین اساس، وزارت خارجه فرانسه اعلام کرد وزیر خارجه این کشور در سفر روز دوشنبه به واشنگتن درباره برنامه موشکی ایران با مقام‌های آمریکایی گفت‌وگو خواهد کرد. به گزارش تسنیم، وزارت خارجه فرانسه اعلام کرده «ژان ایو لودریان»، وزیر خارجه این کشور روز دوشنبه برای رایزنی درباره مسائل مختلف از جمله برنامه هسته‌ای و موشکی ایران راهی واشنگتن خواهد شد. طبق گزارش وب‌سایت وزارت خارجه فرانسه، لودریان در واشنگتن با «رکس تیلرسون» وزیر خارجه آمریکا و «هربرت ریموند مک‌مستر» مشاور امنیت ملی کاخ سفید، ویلبر راس وزیر بازرگانی و جرد کوشنر، داماد و مشاور ترامپ دیدار خواهد کرد. سخنگوی وزارت خارجه فرانسه گفته دیپلمات ارشد این کشور در واشنگتن درباره ایران این مسائل را مطرح خواهد کرد: «آقای لودریان بر تعهد ما برای اجرای دقیق برجام به نحو مورد توافق توسط همه طرف‌‌ها، نارضایتی‌مان از فعالیت‌های ایران در منطقه و نگرانی‌های‌مان از برنامه موشک‌های بالستیک ایران تأکید خواهد کرد.» فرانسه در ماه‌های گذشته بارها با انتقاد از برنامه موشکی ایران، آمادگی خود را برای همکاری با دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا علیه این برنامه اعلام کرده است. رئیس‌جمهور فرانسه همچنین خواستار انجام مذاکرات مکمل برجام با ایران برای گفت‌وگو درباره مسائل منطقه‌ای و موشکی شده است. سخنگوی وزارت خارجه فرانسه گفت: «ما از فعالیت‌های ایران در منطقه و ادامه برنامه موشکی این کشور نگران هستیم. رئیس‌جمهور مکرون و وزیر امور خارجه و اروپایی ما این موضوع را در موقعیت‌های مختلف مطرح کرده‌اند». وی اضافه کرد: «این مسائل باید به صورت جداگانه [از برجام]، در چارچوب گفت‌وگوهایی دقیق با مقام‌های ایرانی مورد رسیدگی قرار بگیرند که ما امیدواریم سازنده باشند. در همین شرایط است که لودریان در آینده نزدیک به ایران سفر خواهد کرد».

محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه دیروز نیز به نمایش نیکی هیلی سفیر آمریکا در سازمان ملل واکنش نشان داد و با زیر سوال بردن اقدام وی گفت: بر اساس گفته گروه رسیدگی‌کننده سازمان ملل، در این لاشه‌ها، قطعات آمریکایی نیز وجود داشته است. ظریف دیروز شنبه در حاشیه همایش تخصصی انعکاس موازین حقوق بشر در قوانین کیفری ایران در جمع خبرنگاران با اشاره به ادعا‌ها و اظهارات اخیر نیکی هیلی، نماینده آمریکا در سازمان ملل که مدعی استفاده از موشک‌های ایرانی در یمن شده، بیان کرد: در اینکه صحبت‌های خانم هیلی هیچ مستندی نداشت و الان همه غربی‌ها هم اعلام می‌کنند صحبت‌های ایشان بدون مبنا و پایه بوده و قانع‌کننده نبوده، شکی نیست. به گزارش فارس، وی افزود: ولی اهداف این سخنان بیشتر به فراموشی سپردن حضور آمریکا در جنایاتی است که در منطقه ما و بویژه یمن صورت می‌گیرد و همینطور به فراموشی سپردن حرکت بسیار خطرناک آمریکا و ترامپ در رابطه با به رسمیت شناختن بیت‌المقدس پایتخت رژیم صهیونیستی و پشت پا زدن حتی به ادعاهایی که خودشان در زمینه حقوق مردم فلسطین داشتند و حرکتی است که همه دنیا هم در خارج از آمریکا و حتی در داخل آمریکا و حتی بعضی طرفداران صهیونیست‌ها این را به‌عنوان حرکتی خطرناک محکوم کردند. رئیس دستگاه دیپلماسی ادامه داد: از یک طرف همان طور که مطلع هستید در 2 روز گذشته خبری منتشر شده که موسسات مطالعاتی آمریکایی تایید کردند سلاح‌های آمریکا و عربستان در دست داعش بوده و داعشی‌ها از این سلاح‌ها استفاده می‌کردند، حالا کشوری که خودش بمب‌های خوشه‌ای را در اختیار عربستان قرار داده و این بمب‌ها کودکان و پیرمردهای یمنی را نابود کرد و کشوری که از محاصره یمن توسط رژیم سعودی حمایت کرده که باعث بدترین وضعیت قحطی و گرسنگی و شیوع بیماری ها شده و 700 هزار مورد شناسایی شده وبا در یمن وجود دارد، این کشور برای اینکه حضور خودش را در این اقدامات بپوشاند که اکثرا می‌‌تواند جنایات جنگی محسوب شود، اتهامات بی‌پایه‌ای را با نشان‌دادن یک تکه آهن علیه ایران مطرح می‌کند. وزیر امور خارجه خاطرنشان کرد: کما اینکه گروه رسیدگی سازمان ملل اعلام کرد در موشک‌هایی که آنجا دیدند - حالا معلوم نیست موشک‌هایی باشد که استفاده شده - قطعات ساخت آمریکا نیز وجود داشته و این ادعاهای بی‌پایه‌ای است و منبع تسلیحات منطقه کاملا مشخص است و واضح است هواپیماهایی که مردم یمن را بمباران می‌کنند، آمریکایی است و بمب‌هایی که روی سر مردم می‌ریزد بمب‌های آمریکایی است و این واقعیت را هیچ‌کس نمی‌تواند کتمان کند.
 

امیر استکی: یکم- «افراد سیاسی برداشت‌‌های سیاسی می‌کنند، انتخابات نزدیک است. اصلا برای‌شان دریاچه مهم نیست، مردم هم مهم نیستند؛ مهم انتخاب شدن یا نشدن‌شان است.» اینها را جناب عیسی کلانتری در مستند «مادرکشی» که به بحران آب در ایران امروز می‌پردازد بیان می‌کند؛ در توضیح اینکه چگونه تصمیمات به‌ظاهر خیرخواهانه سیاسیون در عمل وضعیت منابع آب کشور را بحرانی کرده است و به خشک شدن تالاب‌ها و رودخانه‌ها و دریاچه‌ها ختم شده است. سخن در این مستند در رابطه با «بحران آب در ایران» است. مستندی که هر چند با بودجه نهاد ریاست‌جمهوری ساخته شد ولی مورد غضب سیاست‌گذاران توسعه قرار گرفت و پخش آن از تلویزیون ممنوع شد. این مستند به روایت «کمیل سوهانی» سال 94 ساخته شده و پر است از روایت اشتباهات مهلکی که در دوران سازندگی و اصلاحات با شور و شوق زیاد و به بهانه آبادانی ایران انجام شده‌‌‌ است. اما نکته اینجاست که این اشتباهات کماکان در حال انجام است و فقط از ساختن سدهای متعدد به اجرای پروژه‌‌های ریز و درشت «انتقال آب» شیفت کرده‌ است.
دوم- پروژه‌‌های انتقال آب از زاگرس به کویر، تعویض خوشبختی کویرنشینان با بدبختی زاگرس‌نشینان و حوزه‌‌های طبیعی اطراف زاگرس، چه در دامنه‌‌های جنوبی آن و چه در دامنه‌‌های شمالی آن است. وضعیت بد خوزستان پس از احداث سدهای زیاد روی رودخانه کارون و به هم خوردن تعادل بین آب دریا و آب کارون و همچنین فاجعه سد گتوند و ورود مقادیر زیادی نمک از طریق آب رودخانه به زمین‌های کشاورزی، خود را در خشک شدن گسترده نخلستان‌های خوزستان نشان می‌دهد. کم شدن حقابه خوزستان، خشک شدن «تالاب هورالعظیم» و «تالاب شادگان» را به دنبال خود داشته است. اتفاقی که خوزستان و غرب کشور را با پدیده ناهنجار گرد و غبار مواجه کرده است، به نحوی که میزان ریزگردها در هوای شهرهایی مانند اهواز گاه به 60 برابر حد مجاز می‌رسد.
اصفهان به‌واسطه وجود 2 کارخانه عظیم فولادسازی که مصرف آب هنگفتی دارند، پس از خشکسالی‌‌های اخیر و به دنبال محقق نشدن فاز سوم طرح انتقال آب از کارون به زاینده‌رود
- اگرچه پیشرفت فیزیکی 97 درصدی داشته است- و همچنین برداشت آب از سرچشمه‌‌های زاینده‌رود و انتقال آن به یزد-که با یک تصمیم سیاسی غیرکارشناسی در دولت اصلاحات اتفاق افتاد- سال‌هاست با پدیده خشک شدن زاینده‌رود مواجه است. خشکی‌ای که بیش از هر چیز کشاورزان شرق اصفهان را به خاک سیاه نشانده است. بدون اینکه تصمیمی برای زندگی این مردم گرفته شود فقط منبع درآمد و زندگی آنها به جای دیگری تخصیص داده شده است. انتقال آبی که به بهانه شرب صورت گرفته است ولی در عمل بیش از هر چیز به کار رونق صنایع پرمصرفی مانند کاشی و سرامیک‌‌سازی و از همه بدتر فولاد‌‌سازی در دل کویر مرکزی ایران آمده است. اوضاع آنقدر بد است که این انتقال آب حتی امکان تاسیس کارخانه نوشابه‌‌سازی با آب زاینده‌رود را در کویر یزد فراهم کرده است. حالا خبرها از آن حکایت دارد که طرح انتقال آب به کویر رفسنجان برای احیا و زنده نگه داشتن باغات پسته در حال انجام است؛ تلاشی برای زنده نگه داشتن کشاورزی در دل کویر کرمان به بهای نابودی کشاورزی در پایین‌دست زاینده‌رود و کارون، طرحی که برخلاف سایر طرح‌های انتقال آب حتی در ظاهر هم به توجیه مصارف شرب اذعان ندارد و از ابتدا مشخص کرده است که آب برای مصارف کشاورزی به حوزه آبی رفسنجان منتقل خواهد شد. از طرف دیگر کارشناسان معتقدند انتقال آب حتی به بهانه مصرف شرب هم کاری غیراصولی است و باعث ایجاد انتظار در مناطق کم‌آب می‌شود و تعادل طبیعی را که مابین میزان جمعیت و منابع در دسترس وجود دارد به هم زده و در طولانی‌مدت باعث گسترده شدن بحران آب خواهد شد. نمونه بارز آن شهر یزد است. شهری که سالیان دراز به عنوان پایتخت مدیریت بهینه مصرف آب شناخته می‌شد که با درک بالایی از اهمیت آب مهد قنات‌ها و آب‌انبارهایی بود که در طول تاریخ و در پاسخ به مشکل آب در این منطقه کویری و خشک ایجاد شده بودند اما حالا با انتقال آب از زاگرس به یزد دیگر خبری از آن صرفه‌جویی و مصرف بهینه نیست و قنات‌ها عمدتا به حال خود رها شده‌‌‌اند. نمونه‌‌‌‌اش یکی از  طولانی‌‌‌‌‌ترین قنات‌‌های ایران است که از مرکز یزد عبور می‌کند و در این سال‌ها به حال خود رها شده و در حال آلوده شدن با پساب‌‌های شهری و بیمارستانی است. بحران برای شهر به سرعت در حال گسترش یزد اگرچه اکنون در ظاهر وجود ندارد ولی فقط چند سال دیگر با هیبتی عظیم ظاهر خواهد شد. آنگاه شهری که به شکل مصنوعی و بدون توجیه زیست‌محیطی بسیار بیشتر از آنچه باید، رشد کرده است با یک بحران عظیم مهاجرت و جنگ اجتماعی بر سر آب دست و پنجه نرم خواهد کرد. راه‌حل‌های دیگر در آن روزگار و حتی همین امروز تبعات بسیار سیاسی- امنیتی خواهد داشت.
سوم- سیاست در ایران پس از انقلاب بیش از آنکه چهره‌‌های موثر زاگرس‌نشین و خوزستان‌نشین به خود دیده باشد، چهره‌‌های موثر کویرنشین به خود دیده است. مرحوم هاشمی‌رفسنجانی، محمد خاتمی، محمود احمدی‌نژاد و حسن روحانی، همه و همه به نوعی ساکن و زاده مناطق کویری ایران بوده‌‌‌اند. اینان علایق محلی و قوم‌گرایی خود را با جابه‌جایی بهره‌برداری از منابع آب در ایران نشان داده‌‌‌اند. صدها کیلومتر لوله‌‌گذاری برای انتقال آب به کویر و صدها کیلومتر رها کردن و بی‌توجهی به مشکلات و تنگناها، از طرف سیاستمدارانی که دِین خود را به شهر و روستاهای آبا و اجدادی‌شان ادا می‌کنند، انجام شده است. حتی اگر زاگرس آنقدر آب اضافی داشته باشد- که ندارد- که می‌توان آن را به جایی دیگر منتقل کرد، قاعدتا عقل حکم می‌کند این انتقال به نزدیک‌ترین مکان مستعد انجام شود. در همین زاگرس آنقدر روستا و شهر کوچک و بزرگ وجود دارد که هم‌اکنون با مشکل تامین آب شرب مواجهند و آنقدر زمین حاصلخیز معطل‌مانده وجود دارد که دیگر نوبت به تخصیص آب به خارج از خود زاگرس نرسد. جالب است که بدانید تامین آب شرب مناطق روستایی بسیاری در همین منطقه با تانکرهای متعلق به اداره مدیریت بحران چهارمحال‌وبختیاری انجام می‌شود، یعنی در اصل در آن مناطق وضعیت به شکلی حاد بحرانی است. بحرانی که به بهای پربار شدن باغات پسته رفسنجان و سر پا ماندن کارخانه‌‌های کاشی و سرامیک در یزد و فولاد‌‌سازی در اصفهان و از آن بدتر در یزد و اردکان و بافق ایجاد شده است. اگر این انتقال آب جدید تصمیمی برای زنده نگه داشتن بازار پسته در کشور و حفظ روند درآمد ارزی صادرات پسته است، به جای بردن آب به کویر می‌شود نهال‌های پسته را به زمین‌‌های مساعد و بدون مشکل آب منتقل کرد، نه اینکه آب را به جایی برد که مستلزم نزدیک به هزار کیلومتر لوله‌‌گذاری باشد. تازه این یک واقعیت است که در بخش پسته در 5 سال گذشته چیزی نزدیک به 3 میلیارد دلار درآمد وجود داشته، در حالی که ارزش آب مصرفی برای این مقدار محصول پسته 8 میلیارد دلار برآورد شده است، یعنی 5 میلیارد دلار یارانه مخفی که بهای اصلی‌اش نابودی منابع آب و عمیق‌تر شدن فقر و فاقه در سرچشمه‌‌های کارون و کرخه و دز و زاینده‌رود است. اما نشان دادن قدرت سیاسی به همشهری‌ها و ادای دینِ زاده شدن در آنجا مستلزم این است که منافع میلیون‌ها نفر به خطر بیفتد تا منافع چند هزار همشهری کسانی که قدرتی در دستگاه‌های اجرایی کشور دارند حفظ شود. این بی‌کسی عمده مردم ایران است. سیاستمدارانی که داعیه‌داران اصلاح‌طلبی و گذر از دیدگاه‌های سنتی در سیاست‌ورزی در ایران هستند، در عمل خود بدترین نوع عمل سیاسی مبتنی بر وجوه بسیار منفی سنت‌گرایی را از خود نشان داده‌‌‌اند؛ تخصیص منابع بدون هیچ توجیه فنی و اقتصادی به مناطقی فقط بر اساس علایق مربوط به زادگاه و همشهریان و دوست و فامیل. بسیار شنیده‌‌‌‌‌ایم که فامیل‌بازی و قوم‌گرایی ویژه جوامع توسعه‌نیافته و فاقد نظام‌‌های دموکراتیک بوده و در غیاب جامعه مدنی قوی است که اتفاق می‌افتد. حالا در ایران همان کسانی که هویت سیاسی خود را از این نوع شعارها و نوگرایی‌ها می‌گیرند در عمل بدترین نوع آن را انجام داده‌‌‌اند. توسعه سیاسی و اصلاح‌طلبی و تدبیر و امید و اعتدال فقط و فقط در پشت تریبون‌هاست که در ذهن این افراد جا دارد. هنگام تصمیم‌‌‌گیری هنوز مناسبات قومی و قبیله‌ای و منطقه‌گرایی است که بر جان و دل این مدعیان حکمفرماست. ایران برای این صاحبان ژن خوب جایی است برای بهره‌مندی و بردن حظ وافر؛ جایی برای کامیابی همواره و بهشتی برای فرار از زیر بار تبعات تصمیمات و عملکردشان.
چهارم- «ناآگاهی در وهله اول باعث این تصمیمات شده، ناآگاهی هم به دلیل ضعف علمی ماها در گذشته بوده. عمدی نبوده، ناآگاهی علمی بوده و این پذیرفتی است و دیگر من بعد پذیرفتنی نیست... نادانیم، مهندس نادان.» اینها نیز سخنان جناب کلانتری است در پاسخ به پرسش‌هایی درباره طرح‌های مربوط به مهار آب‌‌های سطحی به وسیله سدها. اما نکته اساسی اینجاست که این اعتراف به نادانی یک ژست بیش نیست، چرا که در زمانی ابراز شده است که ایشان مسؤولیت سازمان حفاظت محیط‌زیست را بر عهده نداشته‌‌‌اند. 2 سال بعد، همین یکی ـ دو هفته پیش‌، همین جناب کلانتری در برخورد با اعتراض یکی از نمایندگان خوزستان در رابطه با بی‌عملی این سازمان در رابطه با طرح‌های کوچک و بزرگ انتقال آب از سرشاخه‌‌های کارون به پرخاشگری می‌پردازد و با بیان اینکه این مسائل به آن نماینده مربوط نمی‌شود و با تاکید بر اینکه من ابتکار نیستم، نشان می‌دهد در روزگار قدرتمندی همه ژست‌ها و ادعاهای مربوط به پذیرفتن اشتباهات و قول‌‌‌هایی که نسبت به تکرار نشدن آنها داده می‌شود، همه و همه عوام‌فریبانه و تهی از هرگونه صداقت است. در حالی که نمایندگان خوزستان درباره خشک شدن نخلستان‌ها و شور شدن زمین‌‌های مردمان‌شان می‌گویند، جناب کلانتری با تبختر و تکبر آنها را هیچ کاره و ناتوان‌تر از آن می‌داند که بخواهد حتی محترمانه به حرف‌های‌شان گوش دهد. قدرت در جایی فراتر از نمایندگی ملت تجمع یافته است و وابستگی و نزدیکی به تصمیم‌‌‌سازان و قدرتمندان اصلی است که سهم هر منطقه را از منابع کشور تعیین می‌کند، حتی اگر این سهم به بهای نابودی و به خاک سیاه نشستن دیگرانی کم‌نفوذ و کم‌توان‌تر به دست بیاید. این سیاستمداران که به قول خود جناب کلانتری منافع کوتاه‌مدت سیاسی و قومی خود را مد نظر دارند می‌روند و آنچه باقی می‌ماند انباشت نارضایتی‌ها و ناکامی‌‌های مردم در نظر گرفته نشده، است. مساله‌ای که نظام برآمده از انقلاب اسلامی در تحلیل نهایی با آن مواجه است و هزینه آن را کسانی می‌دهند که هیچ نقشی در رقم خوردن این شرایط نداشته و هیچ بهره و منفعتی از این سوداگری نبرده‌‌‌اند. باغ‌های پسته در یزد و کرمان و قم آباد می‌شود و این آبادی و بهره‌مندی به بهای تزلزل و نابودی اعتماد ملت به نظام برخاسته از انقلاب تمام می‌شود. شوربختانه کسانی که کار را به بیخ آن کشانده‌‌اند براحتی و در سایه فراموشی و حسن‌نیت ملت کمی بعدتر بیرق تجدیدنظرطلبی و اصلاح‌طلبی را بلند می‌کنند و خود در خط مقدم طلبکاران از نظام جمهوری اسلامی قرار می‌گیرند.

گروه اقتصادی: ادبیات مسؤولان دولتی با افزایش انتقادات از وضعیت موجود اقتصادی تغییر کرده و خود در نقش منتقد وضع موجود ظاهر می‌شوند!
به گزارش «وطن‌امروز»، مدتی است صدای انتقاد حامیان دولت از وضعیت فعلی اقتصاد بلندتر شده و همگی به صراحت همان انتقادات منتقدان را که چند سال اخیر بر دولت وارد می‌کردند تکرار می‌کنند اما مسؤولان دولتی که خود باید در نقش بازکننده گره‌های اقتصادی باشند به یک منتقد اقتصادی تبدیل شده‌اند. روز گذشته 3 مقام مسؤول در دومین همایش «اقتصاد ایران، فقر و رفاه» به صراحت از چالش‌های اقتصادی ایران سخن گفتند و چالش‌های وضعیت فعلی را نام بردند؛ چالش‌هایی که همین مسؤولان برای رفع آن 4 سال فرصت داشتند اما هنوز در نقطه صفر قرار دارند. جهانگیری، معاون اول روحانی برای بیان مشکلات اقتصادی سعی کرد وضعیت را کمی آرام‌تر جلوه دهد اما با صراحت پاسخ نوبخت را که گفته بود در هر خانواده 3 بیکار داریم داد! جهانگیری با بیان اینکه برخی چالش‌های نظام بانکی را نمی‌توان مطرح کرد، گفت: وضعیت فقر و رفاه مردم اکنون یکی از چالش‌های جدی اقتصاد ایران است. با تغییر دولت‌ها، سیاست‌های ما عوض می‌شود و رئیس‌جمهور جدید فکر کرده هر چه رئیس‌جمهور قبلی کرده همه را باید تغییر دهد یا با تغییر یک وزیر یا یک مدیر خیلی از سیاست‌ها تغییر یافته است. وی اضافه کرد: با این‌ همه یک بازنشسته را پیدا نمی‌کنید که از دریافتی خود راضی باشد. به گفته جهانگیری، بیکاری امروز تبدیل به یک ابرچالش شده است؛ اینکه یکی از مقامات مسؤول اعلام کرده در هر یک از خانواده‌ها 3 بیکار داریم این طور نیست، بلکه تعداد بیکاران ۳ میلیون نفر است که نوع آنها البته متفاوت از قبل است؛ امروز بیکاران ما دارای مدرک کارشناسی ارشد و دکترا هستند.
وی با اظهار اینکه قبلاً فرض بر این بود که با بازنشستگی یک کارمند دولت سبک می‌شود، گفت: اما امروز با بازنشسته شدن کارمند ردیف بودجه این کارمند از یک ردیف به ردیف دیگر منتقل می‌شود و اتفاقی در بودجه دولت نمی‌افتد، حتی در همین بودجه سال 94 حدود 60 هزار میلیارد تومان برای کمک دولت به صندوق‌های بازنشستگی در نظر گرفته‌ایم.  معاون اول رئیس جمهور با بیان اینکه موضوع آب دیگر یک موضوع ساده در حوزه وزارت نیرو یا کشاورزی نیست، گفت: امروز وزارت کشور در مهم‌ترین مسائل امنیتی خود موضوع آب را در دستور کار قرار داده است. وی افزود: امروز محیط‌زیست فقط یک موضوع فانتزی نیست بلکه یک واقعیت است که تالاب‌های کشور خشک و تبدیل به کانون‌های ریزگرد شده‌اند.
 چرا جهانگیری پاسخ نوبخت را داد
اظهارات نوبخت در روز پنجشنبه تبدیل به تیتر بسیاری از روزنامه‌های دیروز شده بود. نوبخت برای اینکه ضرورت افزایش قیمت سوخت را به مخاطبان منتقل کند روز پنجشنبه اعلام کرد در هر خانواده 3 بیکار داریم. منظور وی این بود که مردم پول بدهند تا برای آنها شغل ایجاد کنیم! به نظر می‌رسد نوبخت دچار اشتباه کلامی شده، چرا که امکان ندارد در هر خانواده 3 متقاضی کار بیکار وجود داشته باشد. البته پاسخ جهانگیری به نوبخت و اصلاح اظهارات سخنگوی دولت توسط معاون اول رئیس‌جمهور می‌تواند بیانگر آن باشد که فرماندهان اقتصادی در دولت دوازدهم همصدا و همزبان نیستند. در دولت دوازدهم چند تیم اقتصادی مستقل وجود دارد که عملکرد آنها نتیجه یکسان نمی‌دهد. نوبخت به عنوان رئیس سازمان برنامه و بودجه اعلام می‌کند مسؤول بودجه است و اگر انتقادی وجود دارد از وی انتقاد شود، نهاوندیان معاون اقتصادی رئیس‌جمهور هم تفکرات مختص خود را دارد و مسعود نیلی دستیار اقتصادی روحانی نیز مغز متفکر مختص به خود است. از آن طرف جهانگیری خود مدعی فرماندهی اقتصادی است و معلوم نیست نتیجه اقتصاد کشور با این همه آشپز اقتصادی چه خواهد شد؟ شاید در آینده باید شاهد گاف‌ها و اصلاح اظهارات دولتی‌ها توسط یکدیگر باشیم.
 درآمد خانوارها را شناسایی می‌کنیم
در ادامه همایش«اقتصاد ایران، فقر و رفاه» احمد میدری با بیان اینکه کدملی ظرفیت‌های خوبی برای شناسایی درآمدهای خانوار و تعریف نظام مالیاتی دارد، گفت: آماده‌ایم درآمد خانوارها را شناسایی کنیم. معاون وزیر کار اضافه کرد: خوشبختانه ایران کشوری است که کد ملی را در همه سازمان‌ها به رسمیت می‌شناسد و با توجه به این ظرفیت آمادگی داریم درآمد خانوارها را شناسایی کنیم. وی خاطرنشان کرد: در زمینه یارانه‌ها و بویژه یارانه انرژی، همواره یک طرف واقعیت بیان شده که فقرا کمتر از یارانه‌های انرژی استفاده می‌کنند اما این را نگفتیم که سهم هزینه‌های انرژی در دهک اول و دوم بیش از 5/16 درصد است. این در حالی است که در دهک‌های بالا این سهم حدود ٨ درصد است. به گفته میدری، اصلاح قیمتی و تصمیم درباره یارانه‌های انرژی در این بخش باید به‌گونه‌ای باشد که دچار خطای سیاستی نشویم و فقرا متضرر نشوند.
 مزمن‌ترین تورم دنیا را داریم
مسعود نیلی نیز در این همایش گفت: برای عملکرد بلندمدت رشد اقتصادی باید به این نکته توجه کرد که تورم بالا، نرخ بیکاری 12درصدی، رشد اقتصادی سرانه 8/3 درصدی و ضریب جینی تا 42درصدی داریم که متوسط عملکرد اقتصاد ایران را نشان می‌دهد. وی افزود: ٩ عامل زیرساخت‌های رشد را در بر می‌گیرند که شامل حکمرانی توانمند، محیط باثبات اقتصادی، تعامل پایدار و متوازن، تأمین مالی پایدار، تجهیز و تخصیص سرمایه انسانی و بکارگیری دانش، نظام مؤثر مقابله با فقر، محیط‌زیست متوازن، بخش خصوصی توانمند و در نهایت نحوه تجهیز زیرساخت‌ها با درآمدهای نفتی است.  دستیار ویژه رئیس جمهور در امور اقتصادی با بیان اینکه عملکرد بلندمدت اقتصاد ایران نشانگر آن است که به‌رغم اینکه تمایل سیاسی برای رشد وجود داشته اما هیچ یک از این 9 ویژگی در اقتصاد ایران به‌ صورت بلندمدت وجود نداشته است، گفت: برآیند عملکرد ما در سال‌های اخیر رشد اقتصادی 5/2 تا 3درصدی را نشان می‌دهد که اگر متناسب با آن عملکرد بلندمدت حرکت کنیم، مشکلاتی هم خواهیم داشت. وی با ابراز اینکه تمایل به خرج کردن زیاد در اقتصاد، محور وفاق همه گروه‌های سیاسی است‌، افزود: این در حالی است که درآمدهای نفتی و مالیاتی باعث می‌شود این اشتها بیشتر شود. در این صورت، به تعهدات بلندمدت دولت اضافه می‌شود و اگر یک تعهد اجتماعی نیز پذیرفته شود و کارمند بیشتری جذب کند، خود را تا ده‌ها سال متعهد می‌کند.  نیلی خاطرنشان کرد: کمتر پیش آمده قیمت نفت در دامنه میانگین خود قرار گرفته باشد و معمولاً در 2 طیف کم و زیاد قرار می‌گیرد و این امر تورم مزمن 20درصدی را برای اقتصاد ایران رقم می‌زند. دولت وقتی می‌بیند با خرج کردن بیشتر، خدمات بیشتری ارائه می‌دهد، چالش تورم را هم پیش‌ِروی خود می‌بیند به این معنا که نرخ ارز، قیمت انرژی و دیگر موارد، باید متناسب با تورم بیشتر شود، در این مرحله دولت با پرسش مردم در زمینه بالا بودن تورم برخورد خواهد کرد بنابراین دولت‌ها با افزایش قیمت‌ها نیز مبارزه می‌کنند و به کنترل قیمت دامن می‌زنند و به‌جای اینکه افزایش قیمت با منشأ تورم را مورد توجه قرار دهند، افزایش قیمت با منشأ بنگاه را مورد توجه قرار می‌دهند.

گروه بین‌الملل: مهم‌ترین سیاست‌ها و برنامه‌های اعلام شده‌ منطقه‌ای رهبران عربستان سعودی در سال‌های اخیر کدامند و این کشور پادشاهی که داعیه‌ رهبری کشورهای عربی را دارد تا چه حد در پیشبرد این برنامه‌ها و رسیدن به اهدافش کامیاب بوده است؟ این پرسشی است که اشتفان بوخن، همکار مجله سیاسی «پانوراما» در کانال یک تلویزیون آلمان مطرح کرده و می‌کوشد به آن پاسخ دهد. بوخن می‌نویسد تحقیق آزادانه در عربستان ناممکن است و روزنامه‌نگاران خارجی در بهترین حالت تنها با همراهی ماموران دولتی می‌توانند در این کشور تردد کنند. او می‌افزاید: به‌رغم این، بسادگی می‌توان بیلان سیاست‌های 5 سال گذشته عربستان را ارائه کرد. به اعتقاد این تحلیلگر آلمانی، برای این کار کافی است هدف‌ها و سیاست‌های منطقه‌ای عربستان در سال‌های اخیر را مرور کرد و آنها را با واقعیت‌های موجود سنجید: «ترازنامه فاجعه‌بار است». خلاصه‌ ارزیابی‌های بوخن را در ادامه مرور می‌کنیم.
  ناکامی در سوریه و یمن
در جنگ سوریه، به عنوان رویداد سرنوشت‌ساز خاورمیانه معاصر، هدف رهبران عربستان سرنگونی دولت بشار اسد و جایگرینی آن با حکومتی تحت تاثیر سنی‌ها بود. عربستان با تمام حمایت‌های سیاسی، مالی و نظامی از برخی گروه‌های مخالف حکومت سوریه نه‌تنها به اهداف خود دست نیافت، بلکه امروز بیش از گذشته از آن دور شده است. عربستان در یمن، همسایه‌ بشدت فقیر جنوبی، قصد دارد با کمک نیروی هوایی، جنبش انصارالله را با بمباران کرده، از سر راه بردارد و مسیر را برای منصور هادی، همپیمان ریاض و معاون پیشین رئیس‌جمهور هموار کند. این خواسته تاکنون به نتیجه‌ای نرسیده است. ابتدای ماه دسامبر سال جاری به نظر می‌رسید مداخله‌های عربستان در یمن با یک توفیق روبه‌رو شده و رئیس‌جمهور سابق یمن «علی عبدالله‌صالح» به ائتلاف با انصارالله پشت کرده و با عشایر و قبیله‌های حامی خود به ریاض و متحدانش پیوسته است؛ ۲۴ ساعت بیشتر طول نکشید که این چرخش به بهای جان صالح تمام شد.
  فشار بی‌حاصل بر قطر
تابستان سال گذشته خاندان پادشاهی عربستان دست در دست امارات عربی متحده، بحرین و مصر و با پشتیبانی ایالات متحده آمریکا علیه قطر وارد عمل شدند. ائتلاف به رهبری عربستان تحریم‌های شدیدی علیه قطر اعمال کرد و خواستار قطع رابطه دوحه با تهران و بستن شبکه خبری الجزیره شد. این تلاش ثمری به بار نیاورد؛ قطر به زانو درنیامد و الجزیره همچنان فعال است.
  سعد حریری و ناکامی «شرم‌آور»
 یکی از ناکامی‌های «بشدت شرم‌آور» سیاست‌های منطقه‌ای عربستان در ماجرای سعد حریری نخست‌وزیر لبنان، رخ نمود که از نظر ریاض در برابر ایران و حزب‌الله از قاطعیت کافی برخوردار نیست و سستی نشان می‌دهد. قدرت پادشاهی عربستان ابتدا تا آنجا کفایت کرد که حریری را مجبور به اعلام کناره‌گیری در برابر دوربین تلویزیون کند اما ریاض خیلی زود عقب کشید؛ سعد حریری به لبنان بازگشت و استعفای خود را پس گرفت.
آیا می‌توان تلاش عربستان  برای سرپا نگه داشتن حکومت «عبدالفتاح السیسی» در مصر با صرف میلیاردها دلار را به عنوان نقطه‌ای روشن در کارنامه سیاست‌های منطقه‌ای ریاض تلقی کرد؟ آیا در اینجا هنوز شیوه قدیمی «دیپلماسی کیسه پول» عمل می‌کند؟ در این باره می‌توان نظرهای متفاوتی داشت، اما زنجیره‌ ناکامی‌های سیاست‌های منطقه‌ای عربستان قابل چشم‌پوشی نیست. عبارت «رقابت میان ایران و عربستان به عنوان قدرت‌های منطقه‌ای» در رسانه‌ها بسیار رواج یافته و تقریبا تمام مفسران و تحلیلگران مسائل سیاست خارجی درباره آن حرف می‌زنند و می‌نویسند.
در این عبارت اغلب ابهامی نهفته است: در مفهوم «رقابت» بوی برابری به مشام می‌رسد که در دنیای واقعی سیاست نمی‌توان از آن حرف زد. به اعتقاد بوخن، در کارزار نظامی و دیپلماسی خاورمیانه ایران برتر به نظر می‌رسد. اشتفان بوخن معتقد است عربستان می‌کوشد در همراهی با سیاست‌های ضدایرانی«دونالد ترامپ»  رئیس‌جمهور آمریکا و نزدیکی با اسرائیل برای بیرون آمدن از مخمصه‌های خود راهی بیابد اما برای این کار مجبور به پرداخت هزینه‌های هنگفتی می‌شود. او خوش‌بینی‌هایی را که درباره برنامه‌های اصلاحی «محمد بن سلمان» ولیعهد عربستان برای آینده این کشور ابراز می‌شود نیز چندان موجه نمی‌داند.

حسین قدیانی: در شهرکرد، سال‌ها پیش، نشستم پای صحبت پیرمردی که هم پدربزرگ 3 شهید بود؛ هم پدر 3 شهید بود؛ هم پدرخانم سردار شهید غلامرضا کاووسی! همین ایام از سال بود گمانم! چند شب مانده به یلدا! حاج‌یدالله سمیعی اما خودش قصه بود! قصه ابرمردی که با وجود این 7 شهید و با وجود اینکه حتی زمان جنگ هم، سن و سالی داشت اما عجبا که خودش هم سابقه جبهه داشت! هنوز هم باورم نمی‌شود! هنوز هم باور نمی‌کنم چگونه می‌شود در آن واحد، هم پدر 3 شهید باشی و هم پدربزرگ 3 شهید دیگر و هم پدرخانم داماد شهیدت! بعد هم مرتب بگویی: «ما که برای انقلاب، کاری نکرده‌ایم!» گاهی به این فکر می‌کنم خداوند، چقدر بزرگ کرده ظرفیت بعضی بندگان خوبش را! بندگان خوبی مثل همین پیرمرد که در همان مصاحبه فهمیدم مؤانست عجیبی با قرآن دارد! خوب یادم هست می‌گفت: «ما گاهی بود که داشتیم آماده می‌شدیم برای شب‌هفت یکی از شهیدان‌مان که خبر شهادت یکی دیگر از اولاد ما را به ما می‌دادند! سخت بود بلاشک اما پناه که به قرآن می‌بردم، آرام می‌شدم!» قرآن! ما چقدر پناه به قرآن می‌بریم؟! چقدر انس می‌گیریم با کلام خدا؟! همه اشکال ما در دوری از همین کتاب وحی است! بیشتر که با قرآن، مأنوس شویم، گویی تازه می‌فهمیم چرا مادر موسی توانست طفل خود را به امان آب بسپرد! البته نه امان آب، بلکه امان خدا! تو اگر ایمان داشته باشی به خدا و به صدق وعده الهی، خواه، شیرزنی باشی زمان حکومت فرعون، خواه شیرمردی باشی زمان حمله صدام؛ هیچ فرقی نمی‌کند! رجا را بیشتر از خوف می‌بینی! و اصلا هیچ چیز جز زیبایی نمی‌بینی! آری! یوسف، زیبا بود اما ایمان یوسف به خدا، از صورت یوسف هم زیباتر بود! و «یلدا» شبی بلند است برای مرور همین قصه‌ها! برای اینکه بنشینی پای سخن مادربزرگ! من عاشق قصه‌های عزیزم! من عاشق عزیزترین قصه عالمم که خداوند وعده داده در مقام عمل، آن را برای ما تعریف کند! قصه صاحب‌الزمان! قصه نجات‌دهنده‌ای که آمدنش حتمی است! حتی بعد از یلدا هم، سپیده خواهد آمد! و خدا می‌داند چقدر تماشایی است سر زدن آفتاب بعد از یلدای غیبت! فکر می‌کنم آن روز، بشود در چشمان «مهدی فاطمه» همه پیامبران را و همه امامان را و همه شهدا را دید! و همه قصه‌ها را شنید! فکر می‌کنم هنوز یعقوب، یوسف را ندیده! دیده اما ندیده! من سخن از یوسفی می‌گویم که عزیز همه جاها و همه زمان‌هاست! من سخن از مفهوم انتظار می‌گویم! انتظار! انتظار تمام شدن شب! و آمدن روز!  
انتظار بلند شدن روزها! انتظار بهار! کجا پاییزی آمده که از پس آن، بهار نیامده باشد؟! کجا یلدایی آمده که بعد از آن، صبح نیامده باشد؟! این شب‌ها، آخرین شب‌های بلند بشریت است! حاج‌یدالله می‌گفت: «ما این خون‌ها را بی‌ثمر نمی‌دانیم. این خون‌ها، شجره طیبه‌ای را آبیاری می‌کند که میوه آن، ظهور مهدی فاطمه است!» می‌بینی؟! می‌بینی آقاجان! می‌بینی همه قصه‌ها، آخرش به شما ختم می‌شود! به اینکه بیایی و تمام کنی این شب بلند را! ما ظلمت‌زدگانیم! و از هر قصه‌ای، استعاره‌ای می‌جوییم تا ردی از شما بیابیم! بی‌تعارف، دل‌مان تنگ شده برای‌تان! کجا دوا کنیم داغ این همه فراق را؟! درد این همه شب را؟! آقاجان! شما قهرمان قصه همه پیامبرانی! عصاره خلقت! خلاصه آفرینش! وای از این درد بزرگ که یعقوب نیستیم اما باید بیش از او، منتظر بمانیم! بدی‌های‌مان سر جای خود لیکن هرگز فراموشت نکرده‌ایم آقاجان! قصه مادر موسی را که می‌خوانیم؛ قصه پدر 7 شهید را که می‌خوانیم؛ احسن‌القصص را حتی! در هر قصه‌ای، دنبال شما می‌گردیم! زیر تابوت شهدا، شب یلدا، نخستین لحظه سال جدید، لیالی قدر، دم افطار، وقت سحر! پر کرده غصه، تمام قصه ما را! اما آخرش را می‌دانیم که خوب، تمام می‌شود! و تازه آن‌روز، قصه ما شروع خواهد شد! قصه آفرینش دوباره آدم! قصه خوش بهشت! نه! اینها که نوشتم، در پیشواز شب یلدا نیست؛ رفته استقبال فردای روشن همه تاریکی‌ها! آقاجان! خدا به دل ما انداخته که ظهور شما نزدیک است! همچنان که به دل ام‌موسی انداخته بود؛ «این طفل را شیر بده و آنگاه رهسپار آب کن!» ما از دوری شما، خون دل‌ها خورده‌ایم اما آخر این قصه، برای‌مان مثل روز، روشن است! خدایی که حتی در کاخ فرعون هم هوای موسی را داشت، گمانم می‌خندد به نقشه‌های امروز کاخ سفید! والله همه دعوای دشمنان با ما، بر سر آمدن شماست؛ آقاجان! خدا اما این جنگ را هم خواهد برد! ‌الله با بقیه..‌الله، شیطان با همه فراعنه! خدا با شما، ابلیس با همه جنودش! معلوم است که پیروزی از آن کیست! همان که آتش را بر ابراهیم، سرد و سلامت کرد! و یوسف را از قعر چاه و یونس را از شکم ماهی نجات داد! آقاجان! خدا با ظهور شما، غصه ما را تمام خواهد کرد! اگر یوسف، احسن‌القصص بود، شما قصه دوباره تمام آدمی! و قصه دوباره تمام بهشت! که شما «مهدی فاطمه»ای! منتقم همه بدی‌ها! بی‌خود نیست همه بدها، به تکاپو افتاده‌اند! ما ترس‌شان را خوب می‌فهمیم! این، آخرین لیالی بلند آدمیزاد است! و صبح، نزدیک! یا مهدی! ادرکنی...