شروین طاهری: از نگاه استقلال‌طلبان اسکاتلندی امروز پنجشنبه 18 سپتامبر می‌تواند بهترین پنجشنبه 307 سال اخیر باشد یا فقط یک پنجشنبه کاملا معمولی دیگر که آفتاب در آن با آرزوهایی بزرگ طلوع می‌کند و ناامید به مغرب می‌رود.  اگر در همه‌پرسی امروز فقط یک برگ «آری» بیشتر از آرای «نه، متشکریم» آنگلوفیل‌ها یا طرفداران بریتانیایی ماندن این ملت به صندوق برود، بار دیگر فریاد «زنده باد آزادی» مبارز شجاع‌دل اسکاتلندی «ویلیام والاس» در هنگام قطعه قطعه شدن و گردن زده شدن توسط شاه ادوارد انگلیسی، در گوش زمان خواهد پیچید اما اگر چنین نشود هم باز از نگاه آزادیخواهان جهان این پنجشنبه بهترین پنجشنبه خواهد بود، چرا که پیام همه‌پرسی چنان همه‌گیر شده و ولوله تجزیه بریتانیا چنان زلزله‌ای بر ساختار قرون وسطایی پادشاهی متحد انداخته که  دیگر رای «آری» یا «نه» به استقلال  اسکاتلند تفاوت چندانی به حال آینده  سلطنت لندن  ندارد. اسکاتلندی‌ها تا همین جا ثابت کرده‌اند پادشاه لخت است و خورشید امپراتوری که زمانی از اقیانوس آرام  طلوع می‌کرد و دوباره در آن  فرو می‌رفت، حالا از دریای شمال بر می‌آید و در خلیج ایرلند فرو می‌رود. آلکس سالموند و حامیانش در حزب ملی اسکاتلند حتی اگر فردا هم جشن استقلال نگیرند امیدوار خواهند بود بزودی این ضیافت را برپا خواهند کرد، شاید این بار به صورت بین‌المللی و همزمان با سایر ملل تحت قیمومیت ملکه و به دنبال یک فروپاشی ساختاری شبیه آنچه هنگام فروپاشی شوروی شاهد بودیم. همین امروز می‌توان فریاد «بریتانیا مرده است، زنده باد آزادی!» را در خیابان‌های گلاسکو، ادینبورو، فالکریک،کاردیف و بلفاست شنید.  حتی مطبوعات انگلیسی که پیش از همه‌پرسی، همراه با دولت کامرون و بی‌بی‌سی شمشمیر را برای استقلال‌طلبان از رو کشیده بودند در روزهای اخیر  اشارات ظریفی داشتند به این واقعیت که پس از پنجشنبه 18 سپتامبر 2014،  دیگر بریتانیا بریتانیای قبل نخواهد بود. همیش مک‌رائه، ستون‌نویس روزنامه ایندیپندنت، تولد ملت جدیدی که قبلا پادشاهی متحد خوانده می‌شد را تبریک گفت. نیل وود‌فورد، ستون‌نویس اقتصادی روزنامه دیلی‌تلگراف هم نوشت همه‌پرسی اسکاتلند همه چیز را در جزیره به هم ریخته است و حتی اگر رای نیاورد، مرزهای مقدس پادشاهی متحد بریتانیا را قطع کرده، مرزهایی که برای 3 قرن کسی تصور رد شدن از آن را هم نمی‌کرد و ذهنیت امپراتوری را هنوز در میان انگلیسی‌ها و مستعمرات سابقشان پابرجا نگاه می‌داشت.  به همین دلیل است که آمریکایی‌ها، خواه وزیر خارجه جان کری، خواه سخنگوی کاخ سفید یا سناتور‌ها و حتی رئیس‌جمهور اسبق و شوهر رئیس‌جمهور احتمالی آینده‌شان بیل کلینتون، هم‌اندازه، هم‌اندازه «الیزابت» پیر، صریحا نگران استقلال اسکاتلند هستند. چون این اتفاق به معنی شکل‌گیری گسل فروپاشی یک امپراتوری غربی همانند ایالات متحده است اما حتی اگر کار به آنجا هم نرسد، نفس همه‌پرسی استقلال به معنای بی‌اعتبار شدن مفهوم امپراتوری در غرب است، مفهومی که از زمان روم باستان تا به امروز قدرت‌های اروپایی و آمریکایی یکی پس از دیگری به اعتبار آن بر سر کار آمده‌اند و دستگاه عریض و طویل اشرافی اروپا و حاکمیت سایه صهیونیسم آنگلوساکسون هنوز خود را پشت آن پنهان می‌کند.  به قول فینین کانینگام، ستون‌نویس ایرلندی‌تبار پرس‌تی‌وی، این همه‌پرسی فرصتی شد برای درنگ اهالی بریتانیا و اروپا که «آیا بدون پادشاهی و بدون امپراتوری هم می‌شود زندگی کرد یا نه؟» نتیجه‌گیری آنها از این درنگ در کوتاه‌مدت هر چه باشد در بلندمدت، ذهنیت مسخ‌شده‌شان در نظام سلطه را به هم خواهد ریخت.
مردمی که بیدار شده و برای سرنوشت خود تصمیم می‌گیرند، پادشاهان و ملکه‌های جدید نظامات سیاسی غربی هستند. خاندان سلطنتی به مدت چند هفته واژه «YES» را از دایره واژگانش حذف کرده بود چون حتی از تصور اینکه نظام پادشاهی‌ در گروی  پاسخ «YES» یک مشت کارگر اسکاتلندی باشد وحشت داشت.
اما در آن سوی کانال مانش نیز یک امپراتوری دیگر به خطر افتاده است. اگرچه با ظهور اسکاتلند مستقل و جمهوری‌های کاتالونیا و ولز و باسک و فلاندر، ممکن است آنها از دایره اتحادیه اروپا خارج نشوند و به آن بپیوندند اما در نهایت این روند به نفی ماهیت امپراتوری‌های غربی دامن می‌زند که خود این اتحادیه سمبلی از آن است و در حقیقت بر اساس ذهنیت امپراتوری قرن نوزدهمی ناپلئون، قرن بیستمی هیتلر و قرن بیست و یکمی بانکداران یهودی‌تبار به اینجا رسیده است.
برای همین، اتحادیه مزور اروپا که در قامت مزدور ناتو طی ربع قرن اخیر، حمایت از تجزیه کشورهای همجوار و همپیمان روسیه در شرق اروپا را از نان شب هم واجب‌تر می‌دانست و حتی به کاسه داغ‌تر از آش  تجزیه‌طلبی در مناطق خارج از قلمرویش از کردستان عراق گرفته تا سین‌کیانگ چین تبدیل شده بود، وقتی نوبت به غرب و شمال اروپا رسید حتی از استانداردهای دوگانه مرسوم هم فراتر رفت. این  اتحادیه که بهتر است آن را مجمع نوکران کاخ‌های سفید آمریکا و باکینگهام بریتانیا بنامیم از اواخر دهه 1990 تاکنون با یک دست برای جمهوری‌های تازه استقلال‌یافته از شوروی و یوگسلاوی و حتی ریزکشورهایی مثل مونته‌نگرو- که نامش ایتالیایی است ولی زبان مردمانش اسلاو- آغوش باز کرده و از سوی دیگر بارها و بارها در مقابل درخواست‌های  کاتالونیا و اسکاتلند و فلاندر و کورس برای خودمختاری بیشتر، خود را به کری زده و فراتر از آن، تهدیدشان هم کرده است.
2 سال پیش بود که روزنامه سوییسی «تاگسینسایگر» فاش کرد: «در قراردادهای اروپایی برای جدایی یک منطقه از یک کشور اروپایی نیز هیچ قاعده خاصی در نظر گرفته نشده است و رسما اتحادیه اروپا در این باره موضع احتیاط را اتخاذ کرده است.» البته فقط  درباره اروپای غربی!
همان زمان رئیس کمیسیون خارجی پارلمان اروپا در واکنش به توافقنامه یک همه‌پرسی درباره استقلال اسکاتلند گفت: «جدایی‌های منطقه‌ای برای اروپا سم است». پیش‌بینی او درست بود. این سم اتحادیه را رفته‌رفته از پا در می‌آورد.

انگلیس بی‌تردید با بزرگ‌ترین چالش یک قرن اخیر مواجه است. نه فقط دولت دیوید کامرون که کل  بدنه سیاسی انگلستان برای ممانعت از رای «آری» مردم اسکاتلند در همه‌پرسی استقلال که امروز برگزار می‌شود به دریوزگی افتاده‌اند. 3 حزب سیاسی اصلی جزیره  و حتی شخصیت‌های سلطنتی هم در واپسین لحظات پیش از همه‌پرسی 18 سپتامبر حاضر به انجام هر کاری هستند تا جلوی فروپاشی سیاسی نظام پادشاهی را بگیرند، حتی اگر لازم باشد به مردم اسکاتلند و نمایندگانشان التماس کنند، در مقابل آنها زانو بزنند و از همه بالاتر اظهار استغفار کنند. دولتمردان و لردهای انگلیسی به‌رغم ظاهر مغرورشان و تهدیدهای مستقیم علیه استقلال‌طلبان، در 48 ساعت گذشته همه این عجز و لابه‌ها را کرده‌اند، چرا که می‌دانند با استقلال اسکاتلند گسل زلزله فروپاشی پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلندشمالی فراخ خواهد شد. در آخرین اقدام، سه‌شنبه شب دیوید کامرون، اد میلیبند و نیک کلگ، سران 3 حزب سنتی و قدرتمند پارلمان انگلیس در نامه‌ای سرگشاده متعهد شدند در صورت رای منفی مردم اسکاتلند به استقلال، اختیارات گسترده‌ای را به پارلمان اسکاتلند اعطا خواهند کرد. همزمان دربار نیز رایزنی‌های پنهان و آشکار وسیعی را با نهادهای سیاسی و اقتصادی جهان و رهبران کشورها و اتحادیه انجام داده تا دولت ادینبورو و رهبران جنبش «آری» را از ادامه حرکت جدایی‌طلبی منصرف کنند. در مقابل  کمپین حامیان استقلال اسکاتلند هم اعلام کرده‌اند همه‌پرسی روز پنجشنبه تنها راه تضمین افزایش اختیارات مورد نیاز اسکاتلند است. حتی دولت لندن و شهردار پایتخت انگلیس هر دو در اقدامی متحد تلاش می‌کنند تا مردم اسکاتلند را از دادن رای «بله» به استقلال اسکاتلند در این رفراندوم منع کنند. از طرف دیگر کمپینی که توسط اد میلیبند، رهبر حزب کارگر در حمایت از رای «نه» در آستانه روز همه‌پرسی به راه افتاده بود با شکایت مردم گلاسکو ممنوع اعلام شد.  به گزارش شبکه انگلیسی آی‌تی‌وی،  رهبران احزاب محافظه‌کار، لیبرال و کارگر در نامه سرگشاده‌‌شان متعهد شده‌اند اسکاتلند خود حرف آخر را درباره میزان هزینه در زمینه خدمات درمانی ملی خواهد زد و در صورتی که استقلال را رد کند همچنان بیش از انگلیس پول دریافت خواهد کرد. آنها همچنین  تاکید کردند پارلمان اسکاتلند نیز قدرت جدیدی درباره مالیات، مزایا و بهداشت و درمان دریافت خواهد کرد. مساله اینجاست که این عطا‌بخشی فراقانونی، ورای اختیارات رهبران طیف‌های قدرت وست‌مینیستر است و باعث خشم  خود انگلیسی‌ها از دولتمردانشان شده است. آنها می‌گویند دولت کامرون از ترس یک «طلاق دردناک» از اسکاتلند در حال تحمیل یک زندگی «مشترک دردناک» به مالیات‌دهندگان انگلیسی است. نخست‌وزیر محافظه‌کار که در آخرین تلاش برای منصرف کردن اسکاتلندی‌ها از جدایی  به شهر  آبردین سفر کرده بود، گفت: «خانواده ما را از هم نپاشید. این قضیه بازگشتی ندارد.  اگر اسکاتلند خواهان استقلال باشد، پادشاهی متحد چندپاره خواهد شد و ما برای همیشه راه خود را جدا خواهیم کرد». او  برای متقاعد کردن مردم  اسکاتلند به مخالفت با استقلال گفت رای‌گیری روز پنجشنبه فقط برای مردم رای‌دهنده نیست بلکه برای فرزندان و نوه‌ها و نسل‌های بعد از آنها هم هست.  وی در نهایت استقلال اسکاتلند را «طلاق دردناک» توصیف کرده بود.
پیشی گرفتن حامیان اتحاد  با بریتانیا
به نظر می‌رسد اقدامات سیاسی و تبلیغی سیاسیون انگلیسی تاثیری آنی بر نظر شهروندان انگلیسی گذاشته باشد. براساس 3 نظرسنجی مختلف که در روز چهارشنبه منتشر شد، مشخص شد حامیان اتحاد اسکاتلند با بریتانیا یک روز مانده به برگزاری رفراندوم استقلال 4 درصد از جدایی‌طلبان پیشی گرفته‌اند. سیاستمداران ارشد انگلیس قول مساعد داده‌اند اگر اسکاتلندی‌ها با بریتانیا بمانند نحوه تقسیم قدرت را تغییر داده و اختیارات بیشتری به اسکاتلند بدهند و هنوز معلوم نیست این یک تغییر رویکرد در واکنش به این وعده‌هاست یا آرای خاکستری و بی‌تفاوت به همه‌پرسی در آخرین لحظات فعال شده‌اند؟ به گزارش رویترز، بنابر نظرسنجی‌های موسسات «آی‌سی‌ام» «آپینیوم» و «سارویشن»  مشخص شده حمایت از استقلال اسکاتلند از بریتانیا 48 درصد است در حالی که 52 درصد از شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی خواهان باقی ماندن این منطقه تحت امر انگلیس هستند. البته به غیر‌از نظرسنجی موسسه نخست این نظرسنجی‌ها چندان هم موثق نیست و در ضمن توسط موسساتی خارج از اسکاتلند تهیه شده‌ است.
در این نظرسنجی‌ها همچنین مشخص شد 8 تا 14 درصد 3/4 میلیون رای‌دهنده اسکاتلندی هنوز تصمیمی برای شرکت در این رفراندوم که قرار است ساعت 6 امروز به وقت گرینویچ برگزار شود، نگرفته‌اند. نظرسنجی‌های دیروز نشان می‌دهد ملی‌گرایان نیز برای خود حمایتی کسب کرده‌اند اما حقیقت این است که حامیان اتحاد با انگلیس نیز در این نظرسنجی‌ها پیشی گرفته‌اند.
کامرون در باتلاق
اگرچه کارشناسان معتقدند جدایی احتمالی اسکاتلند از بریتانیا به نفع حزب حاکم محافظه‌کار تمام خواهد شد اما در هر صورت دیوید کامرون در باتلاق فرو خواهد رفت. اگر نمایندگان اسکاتلند که اغلب عضو حزب کارگر هستند  از پارلمان بریتانیا حذف شوند، محافظه‌کاران کرسی‌های بسیار بیشتری را در انتخابات آتی کسب خواهند کرد و در قدرت می‌مانند اما در همان حال نمایندگان محافظه‌کار کامرون را به‌خاطر بی‌لیاقتی‌اش در از دست دادن سرزمین شمال جزیره مقصر خواهند شناخت.  در همین حال غرور و سخت‌سری کامرون هم در فرو رفتن بیشتر در این باتلاق موثر است.  در حالی که لرد بارنت، وزیر سابق کار دولت کامرون و مبتکر فرمول احمقانه بودجه‌ریزی مضاعف برای اسکاتلندی‌ها به اشتباه بزرگ خود و دولت محافظه‌کار در وعده دادن بی‌حساب به  اسکات‌ها برای انصراف دادن از تجزیه اعتراف می‌کند، نخست‌وزیر کماکان از اشتباه دولتش دفاع می‌کند. مطابق این فرمول اگر اسکاتلند در پادشاهی متحد باقی بماند به هر اسکاتلندی بودجه سرانه معادل 1623 پوند بیش از هر شهروند نقاط دیگر بریتانیا تعلق می‌گیرد.  لرد بارنت معتقد است این فرمول نتیجه‌ای جز سرخوردگی مردم سایر مناطق انگلستان و حتی ولز و ایرلندشمالی نخواهد داشت و مشکل تجزیه‌طلبی بریتانیا را در آینده مضاعف می‌کند.
نخست‌وزیر اسپانیا: همه پرسی استقلال اسکاتلند، اژدری به سوی اتحادیه اروپاست
ماریانو راخوی، نخست‌وزیر محافظه‌کار اسپانیا، کشوری که همانند انگلستان خطر تجزیه و فروپاشی تهدیدش می‌کند، برگزاری همه‌پرسی استقلال اسکاتلند را اژدری به سوی اتحادیه اروپا ارزیابی کرده است.  به گزارش تسنیم، در حالی که  همه‌پرسی استقلال اسکاتلند موجب تقویت جایگاه جنبش استقلال کاتالونیا شده، راخوی در سخنانی در پارلمان اسپانیا تاکید کرد: «همه در اروپا فکر می‌کنند این روندها بشدت از نظر اقتصادی و مالی منفی خواهد بود و این روندها اژدری به روح اروپا خواهد بود، چرا که اروپا برای همگرایی کشورها ساخته شده است نه برای تکه‌تکه کردن آنها». کاتالان‌ها خواستار گرفتن کنترل کامل امور اقتصادی و سیاسی این منطقه از مادرید هستند.  کاتالونیا ثروتمندترین بخش اسپانیاست که از بحران اقتصادی 2008 میلادی بشدت متضرر شده است.  پارلمان کاتالونیا روز جمعه قانون جدیدی را تصویب کرد که بر اساس آن اجازه برگزاری رای‌گیری مشورتی را در روز 9 نوامبر خواهد داد تا از کاتالان‌ها پرسیده شود آیا خواستار استقلال هستند یا نه.  بر خلاف دولت انگلیس که با برگزاری همه‌پرسی استقلال اسکاتلند موافقت کرده است، ماریانو راخوی، نخست‌وزیر اسپانیا و دادگاه قانون اساسی این کشور با برگزاری این همه پرسی در کاتالونیا مخالفت کرده و برگزاری آن را غیر‌قانونی می‌دانند.  تازه‌ترین نظرسنجی رسمی انجام شده در کاتالونیا نشان می‌دهد حمایت مردم از استقلال این منطقه از اسپانیا در ماه مارس به بیش از 2/45 درصد رسیده که این رقم نسبت به 9/13 درصد در مارس 2006 میلادی 3 برابر شده است. 20 درصد نیز از تشکیل دولت فدرال و 23 درصد نیز از ایجاد منطقه خودمختار حمایت کرده‌اند.
 

اتحادیه اروپایی با وحشت به همه‌پرسی استقلال اسکاتلند می‌نگرد. جدایی اسکاتلند از انگلیس می‌تواند در تمام اروپا گروه‌ها را برای برداشتن گام‌های مشابه به تقلید از اسکاتلند به وسوسه بیندازد اما این وحشت فقط مختص اروپا نیست بلکه تکاپوی استقلال‌طلبانه اسکات‌ها بسیاری از گسل‌های تجزیه‌طلبی را در قلمروی جغرافیایی غرب و متحدانش فعال کرده است.
مقامات اروپایی از 2 پیامد احتمالی استقلال اسکاتلند می‌ترسند که عبارتند از: نخست مساله سیگنالی که به جنبش‌های جدایی‌طلب مشابه در بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپایی وارد کند و دیگر اینکه پشتگرمی‌ای برای مخالفان اروپایی در انگلیس (حزب یوکیپ) باشد. یکی از مقامات بلندپایه اروپایی در این راستا اظهار داشته است که چنین حرکتی می‌تواند یک تاثیر دومینویی در اتحادیه اروپایی به وجود آورد. از آنجا که بیشتر مناطق از لحاظ اقتصادی مرفه برای جدایی از دولت‌های مرکزی در اروپا تلاش می‌کنند از جمله مناطق فلاندر در بلژیک، کاتالونیا در اسپانیا یا ایالت خودمختار تیرول جنوبی در شمال ایتالیا، این مساله همچنین بازارها را در شرایط هشدار قرار داده است. سرمایه‌گذاران نگرانند که اعضای اتحادیه اروپا که این مناطق برای جدایی از آنها تلاش می‌کنند از جمله اسپانیا، بلژیک یا ایتالیا بدون این مناطق مرفه اقتصادی دیگر نتوانند بدهی‌های بالای خود را پرداخت کنند.
فلاندر در بلژیک: هفته‌نامه آلمانی معتبر اشپیگل گزارشی منتشر کرد که به «وحشت بروکسل (اتحادیه اروپا) از تاثیر دومینویی همه‌پرسی استقلال اسکاتلند در سراسر اروپا و فروپاشی این اتحادیه» می‌پرداخت اما جالب اینکه در خود بروکسل که پایتخت اتحادیه اروپایی است، طرفداران استقلال اسکاتلند قدرت دارند. آنها در واقع نمایندگان منطقه فلاندر در اتحادیه اروپا هستند که مدت‌هاست برای جدایی این منطقه از بلژیک مبارزه می‌کنند و حالا دفاتر خود را با پرچم‌های اسکاتلند تزئین کرده‌اند. جدایی‌طلبان منطقه فلاندر فشار بیشتری برای جدایی وارد خواهند کرد.
کاتالونیا و باسک در اسپانیا: حالا کاتالان‌ها هم برای برگزاری یک همه‌پرسی جدایی از اسپانیا در اوایل نوامبر تلاش می‌کنند. درست است که طی یک دهه گذشته کاتالونیا کاتالیزور روند تجزیه‌طلبی در گوشه و کنار اروپا بوده است اما کاتالان‌ها برای عملی کردن آرزوی دیرین خود عملا مدیون اسکاتلندی‌ها هستند که راه را برای آنها هموار کردند. در حقیقت پیشداران موج استقلال‌طلبی در خاک اصلی اروپا در شبه‌جزیره ایبری هستند؛ نخست کاتالونیا و سپس باسک. این 2 ایالت با فرهنگ و زبانی کاملا متفاوت از مادریدی‌ها راه زیادی تا تحقق رویای دیرینشان برای تبدیل شدن به کشور مستقل ندارند. دوشنبه گذشته پارلمان محلی ایالت نیمه‌خودمختار کاتالونیا کار روی قانونی را آغاز کرد که در صورت تصویب به آنها اجازه می‌دهد تا کمتر از 2 ماه دیگر (9 نوامبر) همه‌پرسی استقلال از اسپانیا را برگزار کنند.
تیرول جنوبی در ایتالیا: «تیرول جنوبی» ثروتمندترین منطقه ایتالیاست که در شمال سرزمین چکمه‌ای و مرز با اتریش قرار دارد و اخیرا جدایی‌طلبانش از خواب بیدار شده‌اند. شعار از رم جدا شویم که به دهه‌های 50 و 60 قرن بیستم برمی‌گردد مجددا در این منطقه مورد اختلاف ایتالیا و اتریش شیوع پیدا کرده است. همچنین دیگر مناطق جدایی‌طلب شمال ایتالیا نیز کمتر می‌خواهند به دولت مرکزی وابستگی داشته باشند. «اتحادیه شمال» نیز که رویای غیروابستگی از دولت مرکزی را در ذهن می‌پروراند اخیرا در مسیر خواسته‌های جدایی‌طلبانه خود احساس قدرت بیشتری می‌کند.
ولز و ایرلند شمالی در بریتانیا:  دوشنبه گذشته گروهی از موافقان جدایی اسکاتلند از انگلیس در شهر کاردیف، مرکز ولز، گرد هم آمدند و خواستار جدایی این منطقه از بریتانیا شدند. لیانی وود، رهبر حزب استقلال‌طلب «پلید کمری» ولز معتقد است رأی «آری» در اسکاتلند بر مردم ولز تاثیر می‌گذارد. به گفته او، همه‌پرسی استقلال در اسکاتلند «فرصتی بزرگ برای پراکنده کردن قدرت و تمرکززدایی قدرت» از لندن است. ایرلندی‌های شمالی هم چنانکه از عنوان «پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی» برمی‌آید، اصلا بریتانیایی محسوب نمی‌شوند. دست‌کم نیمه‌کاتولیک جمعیت ایرلند شمالی خواهان پیوند با جمهوری ایرلند هستند و نیمه‌پروتستان نیز الزاما طرفدار الحاق باپادشاهی نیستند. کافی است برای اولین بار پس از اشغال ایرلند به دست انگلیسی‌ها یک همه‌پرسی در بخش شمالی برگزار شود تا صدای استقلال‌خواهی آنان هم شنیده شود.
سایر گسل‌های فعال تجزیه‌طلبی در اروپا:  گالیسیا (شمال پرتغال و غرب اسپانیا)، آندلس (جنوب اسپانیا)، سامی-لاپونیا (شمال نروژ، سوئد و فنلاند)، جزایر کورس (فرانسه)، ساردین و سیسیل (ایتالیا) و نوا روسیا (شرق اوکراین)
کبک در کانادا:  کبک بزرگ‌ترین ایالت کانادا و صاحب دومین دولت فدرال بزرگ در این کشور تحت قیمومیت پادشاهی بریتانیاست. این ایالت عمدتا فرانسوی‌زبان در عین حال مهاجرپذیر‌ترین بخش کانادا در یکصد سال گذشته بوده است. استقلال‌طلبان کبک تاکنون 2 بار برای خلاص شدن از شر قیمومیت لندن و اتاوا تلاش کرده‌اند اما در همه‌پرسی‌های 1980 و 1995 شکست خوردند هر چند نتایج آخرین همه‌پرسی در حدود 2 دهه پیش بسیار نزدیک بود. «حزب کبک» مهم‌ترین حزب سیاسی طرفدار جدایی کبک از کانادا و بریتانیا از آن زمان روابط تنگاتنگی با همتای اسکاتلندی‌اش «حزب ملی اسکاتلند» داشته که همه‌پرسی استقلال فعلی را در شمال انگلستان به پیش می‌برد. به همین دلیل«دانیل ترب» از رهبران اصلی استقلال‌طلبان کبکی تصور می‌کند درس‌های اسکاتلندی برای کبکی‌ها بسیار موثر خواهد بود و آنها هم بزودی یک همه‌پرسی جدید برای استقلال به راه خواهند انداخت.
تگزاس در آمریکا: در حال حاضر تگزاس تنها ایالتی است که با یک جنبش استقلال‌طلبانه قصد جدا شدن از آمریکا را دارد اگرچه برخی دیگر از مناطق آمریکا نیز تلاش‌هایی را در راستای جدا شدن از آمریکا انجام داده‌اند. حال دانیل میلر، رهبر جنبش ملی‌گرای تگزاس تاکید دارد همه‌پرسی اسکاتلند یک نشانه مثبت برای این جنبش به شمار می‌رود: «اگر اسکاتلند بتواند این کار را انجام دهد، تگزاس نیز می‌تواند آن را انجام دهد». میلر گفت: «ایالت تگزاس که از تولیدکنندگان بزرگ نفت و احشام در آمریکا به شمار می‌رود دوازدهمین اقتصاد بزرگ جهان است و بزرگ‌تر از مکزیک یا اسپانیاست. جنبش ملی‌گرای تگزاس تلاش خود برای جدایی از آمریکا را از اواخر دهه ۱۹۹۰ آغاز کرده است». میلر در ادامه تاکید کرد همه‌پرسی اسکاتلند میزان علاقه و دلبستگی به جنبش تگزاس را افزایش داده و این واقعیت که یک تگزاس آزاد موجب از دست رفتن نهادهای بزرگ فدرال از جمله ناسا و پایگاه‌های نظامی خواهد شد هیچ نگرانی‌ای برای وی ایجاد نمی‌کند. او گفت: «شکست یا پیروزی؛ همه‌پرسی اسکاتلند در هر دو صورت یک منبع بزرگ الهام‌بخش برای آن چیزی است که در تگزاس اتفاق می‌افتد». رهبر جنبش ملی‌گرای تگزاس معتقد است این ایالت براساس دهمین متمم قانون اساسی آمریکا این حق را دارد تا همه‌پرسی استقلال را برگزار کند. در نظرسنجی ژانویه ۲۰۱۳ میلادی حدود ۲۰ درصد رای‌دهندگان تگزاسی از جدا شدن این ایالت از آمریکا حمایت کرده‌اند و ۶۷ درصد نیز با این مساله مخالفت کرده‌اند. ایالت تگزاس حدود ۲۷ میلیون نفر جمعیت دارد.
جزیره اوکیناوا در ژاپن:  فعالان سیاسی اوکیناوا این هفته وارد اسکاتلند شدند تا از کمپین استقلال اسکاتلند الهام گرفته و تلاش خود را برای جلب حمایت مردمی با هدف استقلال این جزیره در جنوب ژاپن افزایش دهند. اگرچه جنبش استقلال اوکیناوا در مقایسه با اسکاتلند کوچک است ولی فعالان سیاسی اوکیناوا بر این باورند که از افزایش خشم عمومی نسبت به تصمیم توکیو برای دادن مجوز ساخت و ساز در پایگاه نظامی آمریکا در این جزیره بهترین استفاده را خواهند کرد.

دبیر نظارتی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس با اعلام اینکه گزارش این کمیسیون درباره کیفیت بنزین توزیعی در کشور آماده و سه هفته پیش به رئیس مجلس ارائه شد، گفت: تاکنون دستوری از آقای لاریجانی برای انعکاس گزارش دریافت نکرده‌ایم. دکتر بهزاد ادهمی در گفت‌وگو با تسنیم، با اعلام اینکه گزارش کمیسیون بهداشت و درمان مجلس درباره کیفیت بنزین تولید شده در واحدهای پتروشیمی آماده و حدود 3 هفته پیش برای رئیس مجلس شورای اسلامی ارسال شد، گفت: این گزارش با توجه به اسنادی که در اختیار کمیسیون بهداشت قرار گرفته بود و بعد از بررسی‌های صورت گرفته در این کمیسیون و  توسط تیم کارشناسی معاونت نظارت مجلس تهیه شده است. وی در پاسخ به این سوال که آیا در این گزارش از اسناد سازمان حفاظت محیط زیست استفاده شده است؟ توضیح داد: در ابتدا این سازمان اعلام کرد، اسنادی که ثابت می‌کند بنزین پتروشیمی آلاینده است را ارائه‌کرده است اما این سازمان به کمیسیون متبوع بنده نیز اسنادی ارائه نداده بود. بعد از آن در کمیسیون تلفیق جلسه‌ای برگزار شد و همه دستگاه‌های مرتبط هم به آن دعوت شدند که سازمان حفاظت محیط زیست از جمله آنها بود. وی ادامه داد: بعد از این جلسه، مدیران سازمان حفاظت محیط زیست در گفت‌وگو با رسانه‌ها اعلام کردند که اسناد آلایندگی بنزین پتروشیمی را ارائه کرده‌‌اند. دکتر شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان هم از بنده پرسیدند که آیا این سازمان اسنادی ارائه کرده است؟ که پاسخ من به وی منفی بود. در نهایت بعد از ارسال گزارش، اسنادی برای ما ارسال شد و اظهار کردند اینها اسناد ماست. دبیر نظارتی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس با تأکید بر اینکه سازمان حفاظت محیط زیست اسناد معتبری تا تاریخ تهیه گزارش به مجلس ارائه نکرد، خاطرنشان کرد: اسنادی که سازمان حفاظت محیط زیست به مجلس ارسال کرده در نتیجه‌گیری نهایی گزارش کمیسیون بهداشت درباره کیفیت بنزین تولید شده در واحدهای پتروشیمی هیچ تغییری ایجاد نخواهد کرد، یعنی این اسناد باعث لغو نتیجه گزارش مورد نظر نخواهد شد. ادهمی درباره نتیجه گزارش کمیسیون بهداشت و درمان مجلس هم اظهار کرد: از آقای لاریجانی برای  انعکاس و  نحوه رسانه‌ای شدن نتیجه گزارش کسب تکلیف کرده‌ایم که تاکنون ایشان دستوری در این زمینه ارائه نکرده است. به گفته وی، گزارش کمیسیون بهداشت و درمان مجلس درباره حجم بنزین مورد نیاز کشور، حجم بنزین تولید داخل، حجم مورد نیاز بنزین وارداتی، کیفیت بنزین تولید داخل و وارداتی، بنزین تولید شده به کمک رفرمیت تولیدشده در واحدهای پتروشیمی و تأثیر آنها در آلایندگی توزیعی در سطح کشور است.
 

گروه اقتصادی: روز گذشته مسؤولان برای چندمین بار درباره موضوع کم‌آبی و لزوم جریمه پرمصرف‌ها سخن گفتند اما گویا قرار است در اقدامی بی‌سابقه این تهدیدها عملی شود. محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت دیروز از بحران کم‌آبی تهران و اختصاص  30 میلیارد تومان اعتبار برای آبرسانی به تهران خبر داد و گفت: در جلسه هیات وزیران وزیر نیرو گزارشی از طرح‌هایی که باید درباره آب انجام شود، به اعضای هیات وزیران ارائه کرد و در این راستا معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهور نیز موظف شد منابع مالی لازم برای اجرای طرح‌هایی که در جهت رفع مشکل آب است را تامین کند. اما سخنان روز گذشته وزیر نیرو درباره مصرف بی‌حد و اندازه تهرانی‌ها عجیب بود.  وزیر نیرو با بیان اینکه تهرانی‌ها دو برابر متوسط کل کشور آب مصرف می‌کنند، گفت: در سفر اخیر مقامات ایرانی به تاجیکستان واردات آب از این کشور بررسی شد و در حال حاضر، موضوع در دست مطالعه است. حمید چیت‌چیان، وزیر نیرو با اشاره به گزارش خود به هیات وزیران درباره وضعیت آب تهران و سایر مناطق کشور گفت: در تهران حدود 25 درصد از کل آب شرب مصرفی در کشور را تولید و مصرف می‌کنیم و با توجه به اینکه جمعیت تهران حدود 12 درصد از جمعیت کل کشور است، این امر نشان می‌دهد که تهرانی‌ها دو برابر متوسط کل کشور آب مصرف می‌کنند.  وی افزود: مصرف آب شرب در تهران یک میلیارد و 30 میلیون مترمکعب است که در ایام تابستان این رقم به 38 مترمکعب در ثانیه می‌رسد.  وزیر نیرو ادامه داد: رشد جمعیت در تهران سالانه 8/1 درصد بوده اما سرانه مصرف آب 3 درصد افزایش داشته است و این نشان‌دهنده مصرف بالای آب نسبت به رشد جمعیت در سال است. چیت‌چیان با بیان اینکه آب مورد نیاز تهران از 3 سامانه شرق شامل سدهای لار و لتیان، غرب شامل سدهای طالقان و کرج و جنوب شهر تهران تامین می‌شود، گفت: به دلیل کاهش بارندگی در شهر تهران میزان درصد برداشت آب از چاه نسبت به گذشته بیشتر شده است؛ در تهران در سال 91 در 4 سدی که اسم برده شد در شهریورماه حدود 716 میلیون مترمکعب ذخیره آب داشت که هم‌اکنون به 355 میلیون مترمکعب رسیده و طی 2 سال اخیر ذخیره آب نصف شده است که دلیل اصلی آن کاهش بارندگی در تهران است.  وی برهمین اساس خاطرنشان کرد: در تهران متوسط بارندگی 35 درصد کاهش داشته است و به همین دلیل تهران از نظر منابع آبی در تنگنا و محدودیت قرار گرفته است البته سرمایه‌گذاری‌های خوبی در سال‌های اخیر وزارت نیرو انجام داده و کارنامه خوبی را در تامین آب تهران داشته است اما حقیقتا شرایط فعلی ما را در یک تنگنا قرار داده است. وزیر نیرو با بیان اینکه تنها راه مقابله با کم‌آبی یا بی‌آبی مدیریت مصرف است و در اطراف تهران دیگر ظرفیت‌های زیادی برای انتقال آب وجود ندارد، خاطرنشان کرد: باید خود را با طبیعت وفق دهیم و شهروندان تهرانی نیز خود را با سایر مناطق کشور هماهنگ کنند.  چیت‌چیان اضافه کرد: تنها اقدامی که برای آب تهران متصوریم، انتقال آب از سد ماملو است که در حال اجرا و تکمیل شدن است و ان‌شاءالله تصفیه‌خانه آن نیز بزودی آماده می‌شود و دولت نیز بنا را بر این گذاشته که انتقال آب از سد ماملو به تهران تسریع یابد. وی با بیان این مطلب که بعد از ماملو هیچ چیز دیگری برای انتقال آب به تهران وجود ندارد، به تصمیمات دولت برای مقابله با مشکل آب در شهر تهران اشاره کرد و افزود: قرار بر این شده که مشترکان پرمصرف ابتدا آب‌شان به صورت موقت قطع شود و در صورت ادامه این وضعیت باید تجهیزاتی نصب شود که مصرف‌کنندگان بیش‌ از حد مقرر مصرف نکنند. وزیر نیرو دومین اقدام دولت را افزایش تعرفه‌های مشترکان پر مصرف عنوان کرد و گفت: در دومین اقدام نیز قرار بر این شد که نظام تعرفه پلکانی که برای قیمت آب وجود دارد، در شهر تهران درباره پله‌های مصرف بالا بسیار افزایش پیدا کند تا کسانی که بیهوده آب را مصرف می‌کنند، به دلیل انگیزه اقتصادی از این اقدام خود منصرف شوند و این اقدام یک اقدام منطقی است که در همه جای دنیا صورت می‌گیرد.  چیت‌چیان در پاسخ به سؤالی درباره میزان اصراف آب در مصارف کشاورزی گفت: موضوع اسراف آب در مصارف کشاورزی بارها مورد تاکید دولت، وزرای جهاد و نیرو و بالاتر از آن مورد تاکید رهبر انقلاب قرار گرفته است.  وی اصلاح الگوی کِشت، اصلاح شیوه‌های آبیاری با استفاده‌ از شیوه‌های مدرن و تغییر نوع کِشت و استفاده از شیوه‌های کِشت صنعتی را 3 راه اصلی برای مقابله با اصراف آب در مصارف کشاورزی عنوان کرد و درباره احتمال وارد کردن آب از تاجیکستان به کشور اظهار داشت: در سفر اخیر مقامات ایرانی به تاجیکستان این مساله مورد بررسی قرار گرفت و در حال حاضر در دست مطالعه است و نمی‌توانیم درباره آن نتیجه قطعی اعلام کنیم.  وزیر نیرو درباره اتصال برق به شبکه اروپا با بیان اینکه این موضوع در حال حاضر در دستور کار وزارت نیرو نیست، تصریح کرد: ما اتصال به شبکه 7 کشور همسایه را داشته و مبادلات برقی خوبی با کشورهای همسایه داریم و منابع قابل توجهی از صادرات را در اختیار داریم هرچند به دلیل محدودیت سوخت نیروگاه‌هایمان، به ناچار صادرات برق به کشورهای همسایه کاهش یافته است. چیت‌چیان در پاسخ به سؤالی درباره امضای چند قرارداد در وزارت نفت با موضوع تامین برق اظهار داشت: همکاران ما در وزارت نفت بهتر می‌دانند که کارها تقسیم شده است و وظایف قانونی هر دستگاه نیز معلوم است. موضوع تولید، انتقال، صادرات و واردات نیرو جزو وظایف قانونی وزارت نیرو است و این وزارتخانه باید درباره آن تصمیم بگیرد.  وی ادامه داد: یکی از مهم‌ترین مراکز تصمیم‌گیری کشور، فرماندهی شبکه برق است که قابل تفکیک و تقسیم نیز نیست. چنانچه این شبکه فرماندهی مختل شود ضرر آن به مردم می‌رسد و قطعا همکاران ما در وزارت نفت به آن اعتنا و توجه دارند.  وی درباره میزان مصرف آب در بحث کشاورزی خاطرنشان کرد: از مجموع آبی که مصرف می‌شود 92 درصد در بخش کشاورزی، 6 درصد در شرب و 2 درصد در صنعت است.
سد لار خشک شد
در همین حال مدیر دفتر بهره‌برداری از تاسیسات آبی و برقابی شرکت آب منطقه‌ای تهران در جریان بازدید از سد لار در جمع خبرنگاران گفت: می‌توان گفت که سد لار خشک شده و تقریبا بهره‌برداری از آن با ادامه خشکسالی ممکن نیست. شهریاری افزود: مخزن مفید سد لار 860 میلیون مترمکعب است که از این میزان تنها 30 میلیون مترمکعب آب وجود دارد. وی ادامه داد 12 مترمکعب از این حجم آب حجم مرده  بوده که این رقم نشانگر آن است که حجم مفید آن در شرایط موجود 18 میلیون مترمکعب است. وی تاکید کرد:‌ میزان بیلان  سد لار منفی است یعنی در مقابل ورودی  5 مترمکعبی آن 6 مترمکعب برداشت می‌شود و 5 مترمکعب نشتی دارد.

افزایش پلکانی قیمت، جریمه و قطع آب است
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب کشور گفت: منظور از افزایش قیمت پلکانی آب در تهران همان قطع آب مشترکان پرمصرف و جریمه آنهاست. حمیدرضا جانباز در پاسخ به سؤال فارس مبنی بر اینکه وزیر نیرو اعلام کرده‌ که قیمت پلکانی آب را در تهران به شدت افزایش می‌دهیم، گفت: افزایش پلکانی قیمت آب در تهران همان قطع آب مشترکان پرمصرف است و منظور جریمه مشترکانی است که چند برابر الگوی مصرف، آب مصرف می‌کنند. وی ادامه داد: این موضوع ماه‌هاست در هیأت دولت مطرح است تا مشترکانی که بالاتر از الگوی مصرف آب مصرف می‌کنند اقدام به قطع آب شرب آنها کنیم، بنابراین مشترکان پرمصرف تهرانی هم از این موضوع مستثنا نیستند. جانباز ادامه داد: مشترکان پرمصرفی که در تهران از الگوی مصرف تبعیت نکنند، برای آنها کنتورهای هوشمند نصب خواهد شد تا میزان آب مورد نیاز آنها در ماه محاسبه و چنانچه از آن مقدار الگو و میزان آب مورد نیاز بیشتر مصرف کنند، آب شرب آنها قطع شود.

گروه اقتصادی: با وجود اینکه چند ماهی است بنزین با استاندارد روز اروپا یا همان یورو 4 یا به قول متولیان و مسؤولان شرکت پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی، بنزین پاک در جایگاه‌های کلانشهر تهران، کرج و تبریز توزیع می‌شود اما مسؤولان اداره کل محیط‌زیست از توزیع بنزین پاک در اراک و تبریز از اوایل مهرماه خبر می‌دهند. این موضوع نشان‌دهنده این است که مسؤولان و ارگان‌های مرتبط با این بحث باهم هماهنگی ندارند. به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، هم‌اکنون در 123 جایگاه شهر تهران سوخت با کیفیت مناسب توزیع می‌شود و براساس برنامه‌ریزی صورت گرفته تا پایان سال در اکثر کلانشهرها بنزین پاک توزیع خواهد شد. این درحالی است که عباس کاظمی معاون وزیر نفت در شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی در گفت‌وگویی، قبلا گفته بود بنزین یورو4 در کلانشهرهای تهران، کرج و اراک همچنین تبریز عرضه می‌شود. همچنین به گفته این مسؤول، بر اساس برنامه‌ریزی انجام شده قرار است با افزایش تولید بنزین یورو 4 در کشور و همچنین واردات این نوع بنزین، در تعداد دیگری از کلانشهرها از جمله اصفهان، اهواز و مشهد نیز بنزین یورو 4 عرضه شود. گفتنی است داوود عربعلی، سخنگوی شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران تاکید کرد  توزیع  بنزین یورو4 حدود 2 ماه پیش در کلانشهرها شروع شده  و برنامه‌ریزی به گونه‌ای است  که در اکثر کلانشهرها گسترش پیدا کند. بنزین یورو 4 با استفاده از رآکتورهای جدید از بنزین معمولی ترکیبات گوگردی را حذف کرده و با شاخه‌دار کردن (ایزومری کردن) برش‌های کم اکتان بنزینی، بنزینی با مواد آلوده‌کننده کمتر تولید می‌کنند که در کاهش آلودگی هوا و محیط‌زیست بسیار موثر است ولی بنزین سوپر دارای اکتان بالاتر جهت
آرام سوزی موتور است البته بنزین سوپر نیز با توجه به روش ساخت آن (پلت فرمیت یا افزودن مواد اکتان‌زا) دارای سطح استاندارد خاصی است که در روش پلت‌فرمیت با آلودگی  بسیار کم و در روش استفاده از مواد اکتان‌ساز در صورت استفاده از بنزین پایه با استاندارد یورو 4 نیز بنزین سوپری با سطح آلودگی یورو 4 خواهیم داشت.حال سؤالی که پیش می‌آید این است که با توجه به نزدیک شدن به بازگشایی مدارس و نیز فصل سرما و ادامه افزایش آلودگی هوا براثر افزایش آلاینده‌ها  و همچنین اهمیت عرضه بنزین یورو 4، چرا مسؤولان این سازمان‌ها از نحوه و زمان عرضه این محصول استراتژیک اطلاع ندارند و باهم هماهنگ نیستند. همین  امر این شبهه را ایجاد می‌کند که آیا بنزین مصرفی در کلانشهرها هم‌اکنون بنزین پاک است یا نه؟
تهاتر نفت با بنزین آزاد شد
با تصمیم شورایعالی اقتصادی و ابلاغ معاون اول رئیس‌جمهور، تهاتر نفت خام صادراتی ایران با بنزین سوپر و گازوئیل، براساس مجوزهای قانونی قبلی در دولت تدبیر و امید آزاد شد. به گزارش مهر، براساس برآوردهای وزارت نفت باید در سال جاری به طور متوسط روزانه 10 میلیون لیتر بنزین وارد کشور می‌شد اما با وجود رشد مصرف این فرآورده نفتی حجم واردات به نصف کاهش یافته است. عباس کاظمی، معاون وزیر نفت در گفت‌وگو با مهر با بیان اینکه در حال حاضر به طور متوسط روزانه کمتر از 5 میلیون لیتر بنزین وارد کشور می‌شود، یکی از دلایل کاهش حجم واردات بنزین را افزایش ظرفیت تولید این فرآورده استراتژیک در پالایشگاه‌های نفت اعلام کرد.همزمان با کاهش حجم واردات بنزین، با تصمیم شورایعالی اقتصادی و ابلاغ معاون اول رئیس‌جمهور، تهاتر نفت خام صادراتی ایران با بنزین سوپر و گازوئیل، براساس مجوزهای قانونی قبلی در دولت تدبیر و امید آزاد شد. شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران دیروز با انتشار گزارشی کوتاه اعلام کرد: براساس مصوبه شورایعالی اقتصاد، اقدام وزارت نفت در واردات بنزین سوپر و نفت و گاز از خارج کشور از طریق تهاتر، براساس مجوزهای قانونی قبلی تایید شد. از این رو شورایعالی اقتصاد با تایید منابع و مبالغ مربوط به تهاتر فرآورده‌های نفتی در سال 1392 هدف از این اقدام را تامین کمبود فرآورده‌های نفتی مورد نیاز در کشور اعلام کرده است. براساس این مصوبه، اقدام وزارت نفت در واردات بنزین سوپر و گازوئیل از خارج کشور از طریق تهاتر، براساس مجوزهای قانونی قبلی تایید شده است. در همین حال خرداد ماه سال جاری هیات دولت با صدور مصوبه‌ای خطاب به وزارت نفت خواستار واردات بنزین صرفا با استاندارد یورو 4 اتحادیه اروپا شده و برهمین اساس، هرگونه واردات بنزین با استاندارد یورو 2 در قراردادهای جدید ممنوع اعلام شده است. مسؤولان شرکت ملی پالایش و پخش نفتی اخیرا با تاکید بر راه‌اندازی 3 طرح جدید افزایش ظرفیت تولید بنزین، تاکید کرده‌اند: با بهره‌برداری از طرح‌های جدید پالایشگاهی و بویژه فاز اول پالایشگاه ستاره خلیج فارس امکان توقف واردات و تامین نیازهای بنزینی در داخل کشور فراهم می‌شود.
 

زهرا قزیلی: سریال «دردسرهای عظیم » به کارگردانی برزو نیک‌نژاد این روزها نظر بینندگان شبکه‌های تلویزیونی را به خود جلب کرده است. در این سریال  شاهد زندگی ساده‌ای هستیم که با مشکلاتی که در جامعه وجود دارد برخی از افراد خانه دچار مسائلی می‌شوند. سریال  به زبان ساده زندگی مردمی را روایت می‌کند که زیر پوست شهر جریان دارد و به دلیل داشتن طنز موقعیت با بیننده ارتباط خوبی برقرار کرده است. «فیروزه» مادری است سختگیر که نگرانی‌هایش درباره آینده دخترش باعث شده زود از کوره در برود و بیش از دیگران حساسیت به خرج دهد. مریم سعادت با ایفای نقش فیروزه بار دیگر توانایی‌های خود را در عرصه بازیگری به رخ کشید. او در حوزه تئاتر خوش درخشیده است و بازی‌های به‌یادماندنی در ذهن تماشاگران به جای گذاشته است. سعادت  با روی صحنه بردن «کنسرت حشرات» توانست فضایی شاد برای خانواده‌ها و کودکان فراهم آورد. سعادت قصد دارد بزودی کارگردانی یک سریال با موضوع کودک و نوجوان را آغاز کند که درباره کار جدیدش صحبت نکرد. با هم درباره چگونگی نزدیک شدن به مادری که سرپرست یک خانواده است، ایده‌هایی که می‌توانست نقش را جذاب‌تر کند و حضور در سریالی که کارگردان‌ آن اولین تجربه خود در مدیوم تلویزیون را رقم می‌زند به گفت‌وگو نشستیم که از نظرتان می‌گذرد.  
***
 در سریال «دردسرهای عظیم» نقش مادری نگران و گاها بدجنس را ایفا می‌کنید. کمتر دیده شده که شما چنین نقش‌هایی را بپذیرید با توجه به این مطلب که اکثرا برای کودکان و نوجوانان کار می‌کنید و در این حوزه فعال هستید.
با پیشنهاد آقای نیک‌نژاد نگرانی  مادر در بازی‌ هم نمود پیدا کرد.  مادر «بهار» نگران آینده بچه‌اش است، من هم سعی کردم این نگرانی در بازی به صورت  منطقی نمود پیدا کند. تلاش کردم فیروزه مادری باشد باورپذیر. در حال حاضر مردم این مادر را  می‌فهمند و از رفتارهای او  عصبی نمی‌شوند. این مادر  قابل درک و قابل حس است. ممکن است مخاطب با رفتارهای این مادر موافق نباشد اما شخصیت او غیرمنطقی و دور از ذهن نیست. زنی که در دوران جوانی همسرش را از دست داده و جوانی‌اش را به پای بزرگ کردن دو فرزند گذاشته است. این مادر مصائب زیادی را به دوش کشیده و حالا برای آینده دخترش نگران است.
دغدغه‌های قابل دسترس/ نگرانی از شغل ثابت
 چقدر با این دسته از مادرها که سرپرست خانواده هستند ارتباط داشتید که بتوانید نقش را ایفا کنید؟
من به مسائل اطرافم خوب دقت می‌کنم. شیوه بازیگری‌ام به این شکل است که نقش‌هایی که بازی می‌کنم کاراکترهایی است که مابه‌ازای بیرونی دارد. بسیاری از افراد جامعه هستند که ممکن است دقیقا دغدغه‌شان  مانند فیروزه دفترچه بیمه نباشد، اما دغدغه‌های دیگری دارند. بیشتر دغدغه‌هایی که افراد جامعه دارند به دست آمدنی است و دور از ذهن نیست. بسیاری از افراد نگران  شغل ثابت، استخدام رسمی، مسکن، اجاره‌خانه و... هستند، فیروزه هم نگران وضعیت کار دائم دامادش است که  به نظرم خیلی طبیعی است و بسیار هم در بین خانواده‌ها دیده می‌شود. مادرهایی که سرپرستی یک خانواده را برعهده دارند خیلی  زیاد هستند و اگر با آنها برخورد داشته باشیم خواهیم دید این افراد  اینقدر که نگران آینده دخترانشان هستند، نگران زن گرفتن پسرانشان نیستند. این افراد بیشتر معتقدند دخترها سرنوشت‌شان شبیه به  سرنوشت مادرانشان خواهد بود اما  مخالفتی با زندگی پسران خود نمی‌کنند و بیشتر نگران سرنوشت اولاد دختر خود هستند.
 «دفترچه بیمه » ایده بسیار خوبی بود که در سریال استفاده شده است. این ایده در فیلمنامه بود.
ایده دفترچه بیمه مربوط به خودم بود. روزی که برای تمرین  رفتیم تا  آشنایی بیشتری با  آقای نیک‌نژاد و نحوه کارشان پیدا کنیم  من فکری کردم و گفتم در این کار با توجه به هیجانات و نگرانی‌های  فیروزه از دستم استفاده کنم  البته برای یک المان  مشخص، نه اینکه رفتارش تبدیل به کاریکاتور شود  که ایشان هم پذیرفت. «دفترچه بیمه داری » سؤالی است که هم دغدغه‌های مادر را خوب نشان می‌دهد و هم با نوع حرکت دست و نحوه دیالوگ بار طنز موقعیت دارد. البته سعی کردم کنترل شده از دستم استفاده کنم اما گویا بخشی از کاراکترم شد و یک جاهایی پیشنهاد آقای نیک‌نژاد بود. مثلا  قسمتی که من دست‌هایم را شبیه به خواستن دفترچه بیمه درمی‌آورم اما با پرسش لطیف می‌گویم من مثل کوه پشت دخترم ایستادم پیشنهاد آقای نیک‌نژاد بود. ایشان حرکاتی که خوب است و می‌تواند برای مخاطب جذاب باشد را در ذهنش آرشیو می‌کند و بموقع می‌خواهد تا بازیگر در زمان مقتضی از آن استفاده کند.
طنز موقعیت با طنز دستمالی شده متفاوت است
 کارگردان برای اولین بار است در حوزه سریال فعالیت کرده. با توجه به سابقه خود در حوزه کارگردانی، ایشان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
نیک‌نژاد یکی از کارگردانان جوان  این روزگار است که تقریبا می‌توانم بگویم می‌داند چه چیزی می‌خواهد  و یک جورهایی کم‌نظیر است در کارش. هم اشراف به دوربین را خوب می‌داند و هم اشراف به بازی‌ها دارد. کارگردان‌هایی که به بازی و طنز موقعیت توجه می‌کنند خیلی توجه به  قاب تصویر و جزئیات ندارند. فرشاد گل‌سفیدی از استثنائات تصویربرداری است. ایشان خیلی باسلیقه و خوش‌اخلاق هستند و یکی از محسناتشان تند و فرز بودن‌شان است. خوشبختانه گروهی حرفه‌ای کنار هم جمع شدند. نیک‌نژاد به کاری که انجام می‌دهد مسلط است و  طنز را خوب می‌شناسد. طنز به مفهوم درست کلمه،  نه از نوع لودگی و طنز دست‌سوم و دستمالی‌شده. ایشان طنز موقعیت را بسیار خوب می‌شناسد و در این کار به درستی از آن استفاده کرد. من خیلی خوشحالم با ایشان کار کردم. فکر می‌کنم ایشان هم از کارم راضی است. به نظرم یکی از عواملی که باعث شد «فیروزه» خوب جواب داده است و مردم او را دوست دارند این بود که ما به  هم اعتماد کردیم.
فیلمنامه روان و عادی بود
 فیلمنامه چه ویژگی داشت که باعث شد کار را قبول کنید، با توجه به اینکه کارگردان آن اولین بار بود که پشت دوربین یک سریال تلویزیونی قرار می‌گرفت؟
من بخش‌هایی که از فیلمنامه آماده بود را خواندم. ویژگی عجیب و غریبی نداشت، تنها  روان و عادی بود. ولی اعتماد کردم به آقایان محمدی و مهام، پیش از این با این دوستان  کار کرده‌ام. کارهایشان همیشه خوب بوده و با اقبال بیننده مواجه شده است. آقای  نیک‌نژاد را نمی‌شناختم اما ایشان سال‌ها دستیاری کارگردان‌های مطرح را در کارنامه داشت. او  مدیوم تلویزیون را خوب می‌شناسد و بسیار دستیار قابلی هم بوده، طبیعی بود که اعتماد کنم و خودم را به گروه بسپارم.
 حس خوبی به مخاطب منتقل می‌شود
 سریال هم توانست نظر بیننده را به خود جلب کند.
سریال یک کار اجتماعی است با موقعیت‌های طنز که همه تلاش کردند در هر جایگاهی که هستند به دقت کار کنند تا بتوانند نظر بیننده را جلب کنند. تماشاچی هم با کار همراه شد و حس خوبی از سریال به مخاطب انتقال پیدا می‌کند که خوشایند است.
 بازیگران مقابل شما دو بازیگر جوان بودند که الناز حبیبی کمتر در این حوزه فعالیت دارد. کار کردن با جوان‌ها چگونه بود؟
الناز حبیبی بسیار بازیگر مقابل خوبی بود، بسیار همراه است، جوانی است که مثل بسیاری از جوان‌های دیگر که با آنها کار می‌کنیم نیست. او خودش را در اختیار کار می‌گذارد و یکی از جنبه‌های بسیار مثبتش اخلاق حرفه‌ای او است. آقای عزتی هم بازیگر خوبی است،  پسر خوب و بااخلاقی است که می‌توانیم انعکاس این رفتارهایش را  جلوی دوربین ببینیم.
 شما یکی از داوران نمایش عروسکی بودید. کارها در چه سطحی بود؟
کارها امسال خوب بود. نمی‌توانم درباره جشنواره صحبت کنم اما دوست دارم از همین جا مخاطبان‌تان را به پیگیری جشنواره تشویق کنم. حتما کارها را دنبال کنند.
 به‌تازگی پخش مجموعه «تعطیلات دوست‌داشتنی» از شبکه تهران آغاز شده. در آن کار هم مشاور هستید و هم نقش جادوگر را بازی کردید.
تعطیلات دوست‌داشتنی را 2سال پیش کار کردم. با وحید حسینی پیش از این نیز همکاری داشتیم و یک سریال برای قشر بزرگسال کار کردیم. به دلیل فعالیت در حوزه کودک مشاور کار هم بودم. نقش من در آن فیلم یک نقش فانتزی منفی است، نقش هتلدار بدجنسی را بازی کردم که بچه‌هایی قهرمان در قصه  هستند که هر وقت  این هتلدار را می‌بینند به شکل جادوگر می‌بینند. در این کار دو گریم داشتم.

تیم ملی امید در بازی‌های آسیایی در اولین گام بدترین شکست تاریخ فوتبال ایران را در این تورنمنت پذیرا شد. شاید کمتر زمانی را می‌توان به خاطر آورد که تیم‌ملی ایران در بازی‌های آسیایی اینچنین نتیجه‌ای کسب کرده باشد. وقتی به نوستالژی گذشته و تورنمنت‌های قبلی مثل 1990 یا 98 یا 2002 نقب می‌زنید تازه افسوس گذشته را می‌خورید. واقعا کجای این فوتبال لنگ می‌زند که باید مقابل تیمی مثل ویتنام شکست سنگینی بخوریم؟ کجای کار ما ایراد دارد که باید با اما و اگر قرقیزستان را شکست دهیم؟ بازی با قرقیزستان که پنجشنبه ظهر به وقت تهران برگزار می‌شود آخرین شانس شاگردان وینگاداست. تیم امید با تمام حاشیه‌های ریز و درشتش که در این تورنمنت بجا گذاشته تنها یک شانس دارد تا برای حفظ آبرو تلاش کند. تیم ملی فوتبال امید ایران در آخرین بازی مرحله گروهی بازی‌های آسیایی اینچئون به مصاف قرقیزستان می‌رود و شاید پیش از افتتاحیه رسمی این بازی‌ها حذف شود! تیم ملی فوتبال امید ایران که شروع ضعیف و غیرقابل تصوری در بازی‌های آسیایی اینچئون داشت و 4 گل از ویتنام خورد امروز در آخرین مسابقه مرحله گروهی به دیدار قرقیزستان می‌رود. این بازی ساعت 17 (12:30 به وقت تهران) انجام می‌شود. آخرین مصاف تیم‌های امید ایران و قرقیزستان به اسفند سال 1389 و مقدماتی المپیک 2012 لندن بازمی‌گردد که در 2 بازی رفت و برگشت توانستیم یک گل به قرقیزستان بزنیم. بازی رفت در تهران را
یک بر صفر بردیم و در بازی برگشت هم بدون گل متوقف شدیم. آن زمان هومن افاضلی که الان مدیر تیم ملی امید است، به صورت موقت سرمربی تیم امید بود. این روزها تمام اتفاقات بد برای تیم امید در حال رخ دادن است. از ناهماهنگی تیمی به خاطر تصمیم‌های غلط و تحمیلی کمیته ملی المپیک و فدراسیون فوتبال گرفته تا از کنترل خارج شدن رفتار ملی‌پوشان چه در زمین مسابقه و چه خارج از آن، شرایط سختی را برای نماینده فوتبال ایران در کره‌جنوبی رقم زده است. ایران در گروه هشتم بازی‌ها که تنها 3 تیم دارد کنار ویتنام و قرقیزستان قرار گرفت و در شرایطی که خیلی‌ها 6 امتیاز قطعی را برایش کنار گذاشته بودند، اکنون در صورت شکست از قرقیزستان خیلی زود از این بازی‌ها حذف می‌شود. تیم امید در صورت تساوی هم با توجه به تفاضل گل منفی 3، شانس ضعیفی برای صعود دارد و حتی پیروزی بر قرقیزستان هم حکم به صعود از این گروه نمی‌دهد. با این احوال امیدواریم مربیان و بازیکنان این تیم با پیروزی قاطع در بازی امروز بتوانند حداقل تلخی‌های اخیر را جبران کنند. دردناک‌تر از همه اینکه شاید امیدهای ما پیش از افتتاحیه رسمی بازی‌ها که جمعه 28 شهریور برگزار می‌شود، از بازی‌ها حذف شوند و به این ترتیب حضوری تمام تشریفاتی در رژه مراسم افتتاحیه داشته باشند!
آیا انتخاب وینگادا درست بود؟
انتخاب وینگادا به عنوان سرمربی تیم ملی امید و ادعای آغاز یک فرآیند پیش‌بینی شده با هدف رساندن این تیم به المپیک 2016 ریو و پایان دادن به حسرت 40ساله حضور در المپیک، همه را امیدوار به آغاز فصلی نوین در فوتبال پایه کشورمان کرد اما با اعلام اسامی بازیکنان حاضر در بازی‌های آسیایی اینچئون مشخص شد رویه کار همان رویه‌ای است که سال‌ها ما را از رسیدن به المپیک محروم کرده و هیچ تغییری در آن ایجاد نشده است. عدم حمایت از بازیکنان جوان و فراهم نساختن آکادمی‌های فعال و مجهز برای شناخت و پرورش استعدادهای جوان معضلی قدیمی در فوتبال ما است و تنها کاری که در این سال‌ها برای فوتبال کشورمان در این زمینه انجام شده این است که دلارهای زبان بسته را میلیونی در جیب خارجی‌هایی می‌ریزیم که نتیجه کارشان فرسنگ‌ها با ایده‌آل فاصله دارد. از بین نفرات دعوت شده به تیم ملی امید، 7 بازیکن در صورت حضور تیم ملی در بازی‌های المپیک که البته با شرایط کنونی بعید به نظر می‌رسد، از لحاظ سنی نمی‌توانند تیم ملی را در این رقابت‌ها همراهی کنند. نکته قابل توجه درباره این 7 نفر این است که آنها تشکیل‌دهنده شاکله اصلی تیم فعلی هستند و حذف آنها از ترکیب کلاً تیم را دگرگون خواهد کرد. حال سوال اینجاست که آیا فکری در این باره شده است؟ به نظر می‌رسد بار دیگر سیاست نتیجه‌گرایی در فوتبال پایه مانع از توجه کافی به هدف اصلی که همانا کشف استعدادهای جدید است، شده است. بازیکنان که شرایط سنی لازم برای حضور در المپیک را نخواهند داشت با چه هدفی به تیم ملی دعوت شده‌اند؟ این مساله یک علامت سوال بزرگ است که مسلماً کادر فنی تیم ملی امید نیز پاسخ قانع‌کننده‌ای برای آن نخواهد داشت. در حالی که می‌توانستیم با دعوت از بازیکنانی با میانگین سنی پایین‌تر عرصه را برای حضور چهره‌های جوان و جدید در فوتبال ملی فراهم کنیم و با خیالی آسوده از بابت حضور این نفرات در بازی‌های المپیک، بدون حاشیه و نگرانی پای در میدان بگذاریم؛ اینک با دعوت از بازیکنان یاد شده راهی را در پیش گرفته‌ایم که سرانجام مبهمی دارد.کسب مدال در بازی‌های آسیایی بدون تردید قابل توجه و تقدیر است ولی باید در مقابل به هدف بزرگ‌تری که داریم نیز بیندیشیم. از دست دادن شانس حضور در المپیک یا سرمایه‌گذاری روی بازیکنانی که فاقد شرایط لازم برای حضور در المپیک هستند، خیانت به فوتبالی است که حسرت حضور در المپیکش رفته رفته به دهه پنجم میل می‌کند. افتخار عدم استفاده از بازیکنان بزرگسال مساله‌ای بود که کادر فنی تیم امید به آن می‌بالید ولی دعوت از 7 بازیکنی که در شرف رد کردن سن قانونی برای حضور در تیم امید هستند هیچ تفاوتی با دعوت از بازیکنان بزرگسال به تیم ملی امید ندارد.

سیدعابدین نورالدینی:‌محمد جواد ظریف دیروز به نیویورک رسید و با کاترین اشتون که اکنون دیگر در اتحادیه اروپایی کاره‌ای نیست؛ برنامه ناهار کاری برگزار کردند. پس از دیدارهای اخیر عراقچی که برای هماهنگی صورت گرفت، این اولین دور مذاکرات رسمی و جدی ایران و 1+5 پس از قرارداد 4ماهه است. مهم‌ترین دور مذاکرات در این بازه زمانی نیز شاید همین دور باشد. با این حال هیچ نشانه‌ای که حاکی از تغییر شرایط نسبت به وین 6 باشد، دیده نمی‌شود. همچنان همان موضوعات لاینحل باقی مانده است. اکنون این موضوعات به عنوان مسائل اختلافی میان طرفین مطرح است:
1- ظرفیت غنی‌سازی
2- مدت زمان گام نهایی
3- فرآیند لغوتحریم‌ها
4- PMD
5- راکتور اراک
آنچه مذاکرات وین 6 را نیز بدون نتیجه به پایان برد همین مسائل بود البته موضوع نیاز قطعی ایران به 190 هزار سو غنی‌سازی به عنوان یکی از اصلی‌ترین مباحث اختلافی مطرح شد اما موضوعاتی مانند مدت زمان اجرای تعهدات توافق نهایی و همچنین فرآیند لغو تحریم‌ها نیز نشان داد طرفین اختلافات عمیقی دارند. در چنین شرایطی جواد ظریف عازم نیویورک شد اما همزمان با سفر او، وندی شرمن، معاون وزیر خارجه آمریکا و نماینده رسمی این کشور در مذاکرات هسته‌ای با ایران، صراحتا اعلام کرد ابعاد غنی‌سازی در برنامه هسته‌ای ایران باید محدود شود. اشاره شرمن به اعلام رسمی ایران به 190 هزار سو غنی‌سازی است. این اظهارنظر نشان داد طرف آمریکایی همچنان بر مواضع گذشته خود نسبت به حدود غنی‌سازی ایران ایستاده است.  همین نشانه‌ها حاکی از تداوم شرایط مذاکرات در همان شرایط گذشته یعنی وین 6 است البته این موضوع در رفتار اعضای تیم مذاکره‌کننده ایرانی نیز مشهود بود کما اینکه عباس عراقچی نیز گفت بعید است در مذاکرات نیویورک طرفین به جمع‌بندی برسند. عدم جمع‌بندی در مذاکرات نیویورک در واقع به معنای بی‌نتیجه ماندن مذاکرات تا 24 نوامبر یعنی پایان مهلت 4ماهه است. اینکه در پایان این مدت طرفین برای تمدید توافقات گذشته یا جدید اقدام یا شکست مذاکرات را اعلام می‌کنند، محل بحث است اما رفتار تیم ایرانی قبل از عزیمت به نیویورک نشان می‌داد آنان امید چندانی به جمع‌بندی مذاکرات در مهلت تعیین شده ندارند. عدم امیدواری تیم مذاکره‌کننده ایرانی به جمع‌بندی در مذاکرات نیویورک به گونه‌ای بوده است که اخیرا یکی از اعضای ارشد تیم مذاکره‌کننده ایرانی نیز به «وطن امروز» گفت کمتر از 50 درصد به مذاکرات امید دارد و باید شرایط را برای فضای پس از شکست مذاکرات هم آماده کرد.
طرح ایده سوخته
اما در شرایطی که رفتار دوگانه و دروغگویی آمریکا در قبال موضوع داعش نیز یک فضای بدبینی عمومی در ایران نسبت به این کشور ایجاد کرده، ناگهان یک ایده قدیمی که البته با رفتار یک سال اخیر آمریکایی‌ها در مذاکرات هسته‌ای به عنوان یک ایده سوخته مطرح است، بار دیگر مطرح می‌شود. ایده این است: «دیدار روحانی و اوباما»! این را دیروز هم از اظهارنظر دوپهلوی محمدباقر نوبخت می‌شد استنباط کرد و هم روزنامه دولتی ایران در سرمقاله خود به صورت صریح درباره آن نوشت!
درحالی که حسن روحانی، رئیس‌جمهور در آخرین نشست خبری خود با اهالی رسانه گفته بود فعلا برنامه‌ای برای سفر به نیویورک ندارد اما محمدباقر نوبخت دیروز در کسوت سخنگوی دولت به میان خبرنگاران آمد و از قطعی شدن سفر حسن روحانی به نیویورک گفت، به گونه‌ای که موضوع احتمال دیدار روحانی و اوباما در حرف‌هایش مطرح شد. نوبخت در این باره گفت: رئیس‌جمهور عازم نیویورک می‌شود اما اینکه با اوباما ملاقاتی داشته باشد، «هنوز» هیچ برنامه‌ای از سوی رئیس‌جمهور در این باره تنظیم نشده است.  نوبخت گفته است هنوز برنامه‌ای ندارند. او درباره احتمال این دیدار همانند جاش ارنست، سخنگوی کاخ سفید سخن گفت. ارنست هم درباره احتمال این دیدار گفت که هنوز برنامه‌های اوباما در حاشیه اجلاس سازمان ملل رسما منتشر نشده اما اوباما فعلا برنامه‌ای برای دیدار با رئیس‌جمهور ایران ندارد. روزنامه دولتی ایران نیز روز گذشته در سرمقاله خود از ایده دیدار روحانی و اوباما دفاع کرد. این روزنامه در سرمقاله خود نوشت: «برجسته‌‌ترین نتیجه‌ای که در این دور از مذاکرات می‌توان متصور بود، ارتقای سطح گفت‌وگو‌ها از وزرای امور خارجه به سطح سران است... اما در این میان آمریکا بازیگر عمده‌ای است که مطالبات و دغدغه‌هایش با دیگران متفاوت است. به همین دلیل در نگاه اغلب ناظران، گفت‌وگوهای دوجانبه نمایندگان تهران و واشنگتن از حساسیت بیشتری برخوردار است». در واقع مدافعان ایده دیدار روحانی و اوباما معتقدند مذاکرات هسته‌ای نیازمند یک شوک است و تنها اتفاقی که می‌تواند باعث شود فضای مذاکرات از رخوت فعلی خارج شود، دیدار روحانی و اوباما است.  فارغ از میزان جدیت این موضوع نزد رؤسای جمهور 2 طرف و اینکه آیا اساسا طرف ایرانی تمایل یا مجوزی برای این دیدار دارد یا خیر؛ درباره این ایده باید چند نکته یادآوری شود. البته این نکات فارغ از مباحث ارزشی است که اساسا دیدار رئیس‌جمهوری اسلامی ایران با رئیس‌جمهور آمریکا را بویژه در شرایط فعلی یک فاجعه ایدئولوژیک می‌داند. قطعا اتهام تذبذب به جمهوری اسلامی که از یک سال گذشته و با رفتاری که در حوزه دیپلماتیک صورت گرفت مطرح شد به اندازه کافی برای جمهوری اسلامی و مردم ایران هزینه‌ساز شده است و در صورت چنین دیداری، هزینه‌های آن بسیار فراتر از تصور سازندگان چنین ایده‌هایی است. اما درباره ایده دیدار روحانی و اوباما:
1- آقای روحانی اگر قرار باشد روزی به مردم توضیح دهند که فواید گفت‌وگوی تلفنی او با رئیس‌جمهور آمریکا برای مردم ایران چه بوده است به چه مواردی اشاره می‌کنند؟ به هر حال از بعد دیپلماتیک و از زاویه نگاه سود و زیان، پس از 35 سال رؤسای جمهور ایران و آمریکا با یکدیگر سخن گفتند. اگر از هزینه‌های ایدئولوژیک این گفت‌وگو صرفنظر شود، باید توضیح داده شود که مردم ایران از این گفت‌وگو چه سودی برده‌اند؟ به هر حال این گفت‌وگوی تلفنی برای آمریکا آنقدر مهم و معنادار بود که بلافاصله پس از انجام آن کاخ سفید بیانیه صادر کرد و به همه دنیا اعلام کرد که رئیس‌جمهور آمریکا با رئیس‌جمهور ایران گفت‌وگو کرده است. کدام رئیس‌جمهور آمریکا؟ همان رئیس‌جمهوری که به گزاف گفته است ریاست‌جمهوری روحانی محصول تحریم‌های او است! اما فایده این گفت‌وگو برای ما در ایران چه بود؟ دیدار با اوباما مرحله‌ای فراتر از گفت‌وگوی تلفنی با او است. آیا مرحله نخست منتج به فایده شده که اکنون برخی در خیال مرحله دوم هستند؟
2- طی یک سال گذشته یک توافق نامتوازن میان ایران و 1+5 امضا شد که نه‌تنها به مدت 10 ماه برنامه هسته‌ای ایران را متوقف کرده بلکه در برخی حوزه‌ها تا سال‌ها آثار و تبعات مضر آن بر صنعت هسته‌ای ایران باقی خواهد ماند. شدت تخریب این توافقنامه برای برنامه هسته‌ای ایران به‌گونه‌ای است که بسیاری از کارشناسان و اساتید مجرب دانشگاه معتقدند هزینه‌های آن به مراتب از هزینه‌های سیاست تعلیق در دوره «اعتمادسازی اول» در سال‌های 82 تا 84 بیشتر است. مهم‌ترین انتقاد منتقدان توافق ژنو، نامتوازن بودن آن بوده است چراکه به‌خوبی مشهود است در این توافق تعهدات طرف ایرانی بسیار سنگین‌تر و مهم‌تر از تعهدات طرف مقابل بوده است. ایران در توافق ژنو برگ‌های برنده مهمی را سوزاند. مهم‌ترین آن تعلیق غنی‌سازی 20 درصد و بدتر از آن از بین بردن ذخایر 200 کیلویی آن، آن هم به ثمن بخس بود. غنی‌سازی 20 درصد و ذخایر آن در واقع یکی از مهم‌ترین منابع قدرت‌آفرین برای ایران بود اما به‌راحتی ایران بر این منابع ارزشمند چشم پوشید تا اوباما بعد از توافق به‌راحتی رو به سرزمین‌های اشغالی کند و بگوید: «امنیت اسرائیل بیشتر شد»! در مقابل این امتیاز و امتیازات دیگری که در حوزه غنی‌سازی داده شد، ایران با انجام توافقاتی فراقانونی، اطلاعات محرمانه‌ای از برنامه نظامی خود را نیز در اختیار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار داد و برخلاف آنچه علی‌اکبر صالحی انتظار آن را داشت، یوکیا آمانو نه تنها موضوع چاشنی‌های انفجاری را مختومه نکرد؛ بلکه با مطرح کردن موضوع «ارزیابی سیستماتیک» کل همکاری‌های ایران را منوط به دریافت اطلاعات مورد نظر خود کرد! موارد دیگری که طی یک سال اخیر درباره آنها بحث شد نیز قابل اشاره است اما اکنون سوال این است: آیا اگر ایران برگ‌های برنده خود را حراج نمی‌کرد، اکنون نیازی به طرح موضوع دیدار با اوباما و هزینه کردن از اعتبار و عزت ملی برای رسیدن به توافق بود؟ در ازای برگ‌های برنده قبلی چه سودی نصیب ایران شد که اکنون دیدار با اوباما بتواند متضمن فایده‌ای برای مردم باشد؟
3- اکنون یک سال پس از آغاز مذاکرات هسته‌ای، می‌توان یک جمع‌بندی کامل از نحوه رفتار طرف مقابل انجام داد. آیا آمریکایی‌ها پس از گفت‌وگوی تلفنی رؤسای جمهور 2 کشور رفتار اعتمادسازی از خود نشان دادند؟ آیا آنها بلافاصله پس از توافق ژنو، با انتشار «فکت شیت» بی‌صداقتی خود را نشان ندادند؟ آیا اظهارات جان کری تنها چند ساعت پس از توافق ژنو مبنی بر عدم به رسمیت شناختن حق غنی‌سازی در توافق، بر مبنای حسن‌نیت و در راستای اعتماد‌سازی بوده است؟ آیا اقدام اعتمادساز توقف غنی‌سازی 20 درصد و نابودی ذخایر آن با اقدامات اعتمادساز طرف مقابل همراه بوده است؟ آیا آمریکایی‌ها اجازه دادند 2/4 میلیارد دلار سرمایه‌های ایران به درون کشور بیاید؟ آیا تحریم‌های جدید آمریکایی‌ها علیه ایران که حسن روحانی از آن به «اقدام زشت»، جواد ظریف آن را «نقض‌کننده روح توافق ژنو» و عباس عراقچی آن را «ناقض متن و روح توافق ژنو» دانسته‌اند؛ به معنای اعتماد‌سازی است؟ مذاکرات یک سال اخیر نشان داد آمریکایی‌ها قابل اعتماد نیستند و مذاکره نیز نه تنها دشمنی آنها را کم نکرد بلکه بر دشمنی آنها نیز افزود.
با توجه به این نکات اکنون می‌توان گفت «تجربه» یک سال اخیر یک تجربه ناموفق بوده است. اگر بهانه شکست استراتژی اعتمادسازی اول در دوره اصلاحات، نبودن شرایط لازم برای گفت‌وگو با آمریکایی‌ها بود؛ در یک سال اخیر این بهانه نیز رفع شد و یک تجربه ناموفق دیگر به‌دست آمد؛ مذاکره با آمریکایی‌ها نه منجر به گشایش مسائل اختلافی شد و نه دشمنی آنها را کاهش داد. نه تنها هیچ اقدامی که نشان‌دهنده اعتماد به آمریکایی‌ها باشد مشاهده نشد بلکه نقض تعهد آنان نیز عیان شد. مشخص است مسیر دیپلماسی ایران طی یک سال گذشته یک مسیر اشتباه و ناکارآمد بود. اکنون طرح ایده دیدار سران 2 کشور در واقع سطح بسیار بالاتری از این مسیر است و به معنای دقیق‌تر، سطح بالاتری از  ناکارآمدی است. یعنی درست در زمانی که ناکارآمدی یک استراتژی اثبات شده است؛ تلاش برای انجام سطح بالاتری از این استراتژی چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ افکار عمومی در ایران نسبت به یک سال گذشته نسبت به مقوله مذاکره با آمریکا دیدگاه متفاوتی پیدا کرده است. اگر زمانی به بهانه رفع تحریم‌ها و در قالب موضوع هسته‌ای، عده‌ای از گفت‌وگوی تلفنی رؤسای جمهور ایران و آمریکا دفاع می‌کردند؛ اکنون یک سال پس از مذاکرات و ناکارآمدی مسیر دیپلماتیک در پیش گرفته شده برای رفع تحریم‌ها، طرح ایده دیدار با اوباما نمی‌تواند نظر افکار عمومی را در ایران جلب کند، چراکه اکنون در ایران همه می‌دانند یک پای این دیپلماسی می‌لنگد البته این موضوع هم کاملا مشخص است که نوشتن ناکارآمدی دیپلماسی علیل، به پای عدم دیدار با کدخدا را باید در دنیایی غیرواقعی و توهمی دنبال کرد نه عالم واقع.
 

گروه سیاسی: بعد از افزایش غیرقانونی شهریه‌های ثابت دانشگاه آزاد، دانشجویان این دانشگاه از دریافت وام شهریه بلند مدت وزارت علوم نیز محروم شدند. به گزارش «وطن امروز»، دانشگاه آزاد اسلامی که در بسیاری از زمینه‌ها ساز خود را می‌زند و بدون توجه به آیین‌نامه‌های قانونی رفتار می‌کند، در برخی از واحدهای دانشگاهی اعلام کرده است فعلاً از وام بلندمدت وزارت علوم خبری نیست. با توجه به هزینه بالای تحصیل اکثر دانشجویان دانشگاه آزاد بویژه در مقطع کارشناسی ارشد متقاضی دریافت وام شهریه یک میلیون تومانی صندوق رفاه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری هستند. اقساط این وام 9 ماه بعد از دانش‌آموختگی، قابل پرداخت است اما این روزها برخی دانشجویان که بر اثر افزایش شهریه، توان پرداخت مبلغ کامل هزینه‌ها را ندارند متقاضی دریافت وام هستند که با جواب منفی روبه‌رو شده‌اند. رفتارهای فراقانونی دانشگاه آزاد پیش از این نیز مورد انتقاد ابری‌نیا، مدیرکل دفتر آموزش عالی غیردولتی وزارت علوم قرار گرفته بود. وی برخی اقدامات دانشگاه آزاد را خارج از ضوابط وزارت علوم عنوان کرده و گفته بود: دانشگاه آزاد ساز خود را می‌زند. وزارت علوم سعی کرده دانشگاه آزاد را ضابطه‌مند و قانونمند کند، اما چون سابقه این دانشگاه به این شکل بوده که با ضوابط وزارت علوم هماهنگی و سازگاری نداشته به نظر طول می‌کشد تا خود را با این ضوابط هماهنگ کند. ابری‌نیا همچنین با اشاره به جلسات مشترک وزارت علوم با مسؤولان دانشگاه آزاد در زمینه‌های مختلف، گفت: در جلسات مشترک این مسائل به آنها تذکر داده می‌شود، اما به‌دلیل سابقه‌ای که دانشگاه آزاد در زمینه  عدم قانونمندی دارد و خود را مستقل می‌داند تا بیاید خود را در روال ضابطه‌مندی قرار دهد، طول می‌کشد. اما موضوع عدم ارائه وام بلندمدت به دانشجویان واکنش معاون دانشجویی دانشگاه آزاد را در پی داشت. سعید کاردار، معاون دانشجویی دانشگاه آزاد در این‌باره به مهر گفت: وام صندوق رفاه دانشجویان وزارت علوم به علت داشتن بیشترین متقاضی، با محدودیت مواجه است و احتمال دارد هنوز دستورالعمل اختصاص این وام به دانشجویان در سال تحصیلی جدید، ابلاغ نشده باشد. وی درباره اختصاص سایر وام‌ها به دانشجویان متقاضی در دانشگاه  آزاد، تاکید کرد: در صورتی که دانشجویان دانشگاه آزاد متقاضی دریافت شهریه در نیمسال تحصیلی جدید باشند می‌توانند از وام‌هایی که صندوق رفاه دانشگاه آزاد در اختیار دارد، استفاده کنند. به گفته معاون دانشجویی دانشگاه آزاد، این وام‌ها در همین نیمسال قابل پرداخت است.
 

متاسفانه دیپلماسی برای رایزنی حقابه تالاب هامون در کشور ما بسیار ضعیف است. پرویز گرشاسبی معاون سازمان جنگل‌ها درباره مشکلات تالاب هامون بیان داشت: متاسفانه دیپلماسی برای رایزنی حقابه تالاب هامون در کشور ما بسیار ضعیف است و از آنجایی که آب ورودی به این تالاب ناگهانی و بدون برنامه‌ریزی است، تمام میزان ورودی در اثر بادهای 120 روزه و تبخیر و تعرق بالا با سرعت هدر می‌رود. به گفته وی، ورود به بستر تالاب هامون و برنامه‌ریزی برای آن به این راحتی‌ها نیست چرا که این تالاب برخی سال‌ها با پرآبی و برخی سال‌ها با خشکسالی مفرط مواجه می‌شود بنابراین باید برای برنامه‌ریزی جهت مهار ریزگردها و بیابان‌زدایی در کف تالاب هامون از یک آب ورودی تضمین شده به این تالاب اطمینان داشت. معاون سازمان جنگل‌ها تصریح کرد: برای احیای تالاب هامون چاره‌ای جز نهایی کردن حقابه این تالاب از سوی کشور افغانستان با رایزنی‌های دیپلماتیک و از طریق وزارت امور خارجه وجود ندارد. گرشاسبی اظهار داشت: بالاخره پس از 30 سال باید مدیران کشور ما و کشور افغانستان برای ورود 28 متر مکعب در ثانیه آب به این تالاب یا سالانه حدود 7 میلیارد مترمکعب به یک نقطه مشترک برسند و اگر چنین امکانی وجود ندارد حداقل میزان حقابه کمتر اما تضمین شده‌ای تعیین شود. وی افزود: در این صورت می‌توان برای بستر دریاچه که منشأ گرد و غبار است، برنامه‌ریزی گرد و با محدود کردن بستر آن عملیات بیابان‌زدایی را در این عرصه انجام داد. به گفته گرشاسبی، در حال حاضر مشکل هامون نبودن منابع مالی نیست بلکه نبود عرصه  است چرا که سازمان جنگل‌ها حدود 40 هزار هکتار از عرصه‌های خارج از بستر دریاچه را بیان‌زدایی و به طور کامل تثبیت کرده است. معاون سازمان جنگل‌ها تاکید کرد: اما وقتی می‌خواهیم برای بستر دریاچه که منشأ اصلی گرد و غبار است عملیات بیابان‌زدایی انجام دهیم هم به مشکلات حقوقی و سازمان محیط‌زیست بر می‌خوریم و هم از منابع آب در سال‌های آینده اطمینان نداریم اگرنه بیابان‌زدایی هامون کار سختی نیست. وی به مهر یادآور شد: به راحتی می‌توان با استفاده از گونه‌های تاغ، گز و آتریپلکس جلوی برخاستن ریزگردها از بستر تالاب را گرفت اما این در صورتی است که مطمئن باشیم یک سیلاب ناگهانی و بدون کنترل سال بعد آنها را غرقاب نخواهد کرد یا خشکسالی متوالی موجب خشک شدن آنها نخواهد شد. گرشاسبی با بیان اینکه وزارت امورخارجه قول داده با جدیت بر روی تامین حقابه این دریاچه رایزنی می‌کند، بیان داشت: در جلسه کارگروه منارید (انسجام سازمانی در یک مدیریت یکپارچه منابع طبیعی) هم که حدود یک ماه پیش برگزار شد این موضوع و توقعات از وزارت خارجه مطرح شد.