مصطفی خدایی: اگر دوران 8 ‌ساله ریاست‌جمهوری را یک پروژه دو بخشی در نظر بگیریم، می‌توان گفت بخش 4 ساله اول، مقدمات بخش 4 ساله دوم است. بنابراین هر اتفاقی که در بخش مقدماتی بیفتد، قرار است در بخش نهایی به غایت خود برسد. طبیعتا چنانچه در دوران مقدماتی بسترهای سازنده و اقدامات روشنی شکل بگیرد در دوران 4 ساله دوم، شاهد تحولات بزرگ و توسعه و ترقی خواهیم بود و چنانچه برعکس این مصداق رخ دهد، دوران 4 ساله نهایی به یکی از تلخ‌ترین و پرآسیب‌ترین دوران‌های مدیریت کشور بدل خواهد شد. حال با بررسی دور مقدماتی ریاست‌جمهوری آقای روحانی می‌توان دریافت در صورت پیروزی ایشان و راهیابی به دور نهایی چه اتفاقاتی برای کشور خواهد افتاد. اگر سراغ معیارها و شاخصه‌های تحلیل عملکرد دولت روحانی در 4 سال مقدماتی برویم و بر اساس الگوهای حقیقی، عملکرد این دولت را به سنجه بنشینیم، مشخص خواهد شد در 4 سال دوم (در صورت انتخاب ایشان) قرار است چه اتفاقاتی برای کشور بیفتد. در این نوشتار هر آنچه درباره مرور عملکرد روحانی و یارانش از پی می‌آید فارغ از تعصب یا حزب‌گرایی است و صرفا معیارهای منطقی، اصولی و عملی برای این بررسی در نظر گرفته شده است. البته منظور از معیار و شاخصه لزوما آمارها یا متغیرهای تئوریک نیست بلکه مهم‌ترین معیار ما برای بررسی عملکرد 4 ساله دولت یازدهم، وضعیت فعلی جامعه و شرایط معیشتی مردم است. برای مثال بر اساس داده‌های این دولت، تورم کشور هم‌اکنون تک‌رقمی شده و رشد اقتصادی بالایی نیز داشته‌ایم اما این ارقام نمی‌تواند معیار این بررسی قرار بگیرد، چرا که این آمارها با آنچه در واقعیت زندگی مردم می‌گذرد، مغایر است. زمانی که از رشد اقتصادی سخن می‌گوییم یعنی رونق چشمگیری در بخش تولید و افزایش حقیقی درآمد سرانه ملی کشور ایجاد کرده‌ایم. زمانی که مدعی کاهش چشمگیر تورم هستیم یعنی قدرت خرید مردم را افزایش داده‌ایم و مانع روند تصاعدی افزایش قیمت کالاهای مصرفی شده‌ایم اما آیا براستی این دو اتفاق افتاده است؟
پایگاه اطلاع‌رسانی دولت در تاریخ اول دی‌ماه 95 در مطلبی تحت عنوان «چشم‌انداز اقتصاد ایران از دریچه صندوق بین‌المللی پول» رشد اقتصادی ایران در سال 95 را ۶/۶ درصد و تورم را ۹ درصد اعلام کرد.
اما واقعیت این است که نمی‌توان با این تئوری‌ها برای مردم رونق و معیشت ایجاد کرد. رشد اقتصادی ماحصل مجموعه عواملی است که نخستین برآیند آن ایجاد اشتغال است؛ بر اساس آمارهای رسمی در سال 95 تعداد بیکاران کشور نسبت به سال پیش از آن [94] روند افزایشی داشته است. کاهش تورم نیز ماحصل مجموعه عواملی است که منتج به افزایش قدرت خرید مردم می‌شود اما بر اساس شواهد و تجربیات موجود، نه تنها قدرت خرید مردم بیشتر نشده بلکه تضعیف هم شده است و این امر را می‌توان در کوچک‌تر شدن سفره‌های مردم به‌وضوح دید. با این وضعیت آیا می‌توان نرخ تورم تک‌رقمی را روی یک تکه کاغذ نوشت و آن را به بقالی برد و یک کیسه برنج خرید؟ آیا فروشنده می‌پذیرد؟ آمار کاغذی برای مردم معیشت نمی‌شود و اگر قرار است دولت یازدهم صرفا روی کاغذ به مردم عملکرد بدهد، مردم نیز روز 29 اردیبهشت روی کاغذ پاسخ این عملکردهای آماری را خواهند داد.
از دیگر معیارهای حقیقی بررسی عملکرد 4 ساله یک رئیس‌جمهور، سیاست‌های بین‌المللی او است. در اینجا باز هم یک عملکرد کاغذی داریم و یک برآیند واقعی؛ آنچه دولت به‌عنوان اقدامات سازنده بین‌المللی روی کاغذ و بر اساس تئوری و آمار به مردم می‌دهد با آنچه در جهان و ایران رخ می‌دهد فاصله بسیار زیادی دارد. دولت روحانی در بخش سیاست‌های بین‌المللی یک عملکرد کاغذی دارد به نام «برجام» که مشخص نیست اگر این برجام امضا نمی‌شد دولت یازدهم در مورد چه چیزی مدام سخن می‌گفت و به چه اقدامی افتخار می‌کرد؟ اصولا افتخار به برجام منطقی است؟ چه بازخوردهای مهم و سازنده‌ای برای کشور داشته است که آن را این همه بزرگ و مهم جلوه می‌دهند؟
عواید سازنده برجام هم مثل دیگر عملکردهای دولت فقط روی کاغذ موجودیت یافته است نه در متن جامعه. باید گفت افتخار بزرگ و تاریخی دولت یازدهم یک افتخار کاغذی و نمایشی است. تنها نتیجه‌ای که برجام برای دولت یازدهم داشت پر کردن کنداکتور همایش‌ها و سمینارها و جشنواره‌های متعدد و پرهزینه بود ولاغیر. باقی همه تخریب بود. آسیب بود. بیایید بی‌طرفانه قضاوت کنیم؛ برجام چه تغییری در سبک و سیاق و استراتژی غرب در قبال انقلاب اسلامی ایران ایجاد کرده است؟ بد نیست حامیان منافع برجام در دولت به این سوال یک پاسخ شفاف بدهند؛ آمریکای قبل از برجام با آمریکای بعد از برجام چه تغییری کرده است؟ آیا رفتار این کشور در مقابل ما خصمانه‌تر نشده است؟ بخش بسیار زیادی از خصم و غضب ترامپ نسبت به ایران به‌خاطر برجام است. اگرچه آمریکا از دیرباز با ما مشکل داشته و اساسا با انقلاب اسلامی سر سازش ندارد اما شکل‌گیری عهدنامه‌ای به نام برجام باعث شده دشمنان ما در غرب بیشتر و مصمم‌تر شوند. نمونه خصمانه‌تر شدن رفتار آمریکا با ایران را می‌توان در اتفاقات پسابرجام مشاهده کرد؛ اینکه ما به تمام تعهدات‌مان عمل کردیم اما آمریکا نه تنها عمل نکرد بلکه دایره تحریم‌ها و اقدامات ضدایرانی‌اش را گسترده‌تر کرد. موضوعی که اعضای تیم مذاکره‌کننده ما چندین بار به آن اقرار کرده‌اند. این فقط بخشی از تبعات برجام است. به نظر نگارنده تبعات برجام هنوز نمایان نشده است. در آینده خواهیم دید که برجام تا چه حد زیرساخت‌های سیاسی و اقتصادی کشور را هدف قرار می‌دهد مگر اینکه دولت بعدی درباره ادامه فعالیت برجام تجدیدنظر کند.
اوباما اگر برجام را یک پیروزی بزرگ خواند حق داشت و ترامپ اگر آن را یک توافق اشتباه می‌خواند در حال نمایش است. ترامپ اصولا یک شومن است و با نمایش‌های مختلف سعی در پیاده‌سازی سیاست‌های خود و مربیان صهیونیستش دارد اما اوباما در این باره درست می‌گفت؛ آمریکا در این توافقنامه پیروز شد، چرا که با تحمیل برجام به ما، آینده ایران را تضعیف کرد. تبعات جدی برجام در راه است و باید به مردم هشدار داد؛ چنانچه یک تغییر اساسی در ساختار دولت حاصل نشود ایران در آینده برابر برخی مسائل بین‌المللی بسیار ضعیف خواهد شد و بسیاری از زحمات و هزینه‌های 40 ساله انقلاب تحت‌الشعاع قرار خواهد گرفت. بنابراین مردم باید مانع این تضعیف بزرگ شوند و این ممانعت تنها در یک صورت اتفاق خواهد افتاد؛ نوشتن نام فرد مناسب برای ریاست‌جمهوری در 29 اردیبهشت.
ابتدای این یادداشت، دوره 8 ‌ساله ریاست‌جمهوری را به دو دوره مقدماتی و نهایی تقسیم کردیم؛ حال با توجه به توضیحاتی که رفت آیا نباید از 4 ساله دوم دولت روحانی هراس داشت؟ 4 سال مقدماتی این دولت زمینه‌های زیادی را برای خسارات بزرگ اقتصادی و سیاسی و اجتماعی فراهم آورده است و چنانچه این دولت به 4 سال نهایی برسد، تمام این پیش‌بینی‌های ناخوشایند و مأیوس‌کننده به ‌وقوع خواهند پیوست و آنجاست که باید نشست و هزینه‌های کلان و جبران‌ناپذیری را که به نظام و ملت وارد می‌شود محاسبه کرد و برای 29 اردیبهشت 96 غبطه خورد.
 

سیدضیاءالدین طباطبایی متحد رضاخان در کودتای سوم اسفند 1299 نخستین رئیس‌الوزرای عصر پهلوی محسوب می‌شود. او در کمتر از 100 روز با کارشکنی‌های رضاخان از یکسو و جایگاه نفرت‌انگیزی که در جامعه با عملکرد خودش به وجود آورده بود، سقوط کرد. «انگرت» کاردار سفارت آمریکا در تهران می‌نویسد: سیدضیاء به همان سرعت که بر سر قدرت آمد، سقوط کرد. وی 25 مه 1921 طی تلگرامی نوشت: «سرانجام اختلافات وزیر جنگ و رئیس‌الوزرا منجر به استعفای رئیس‌الوزرا شد. وی امروز صبح زود تهران را ترک کرد». با فرارسیدن روز‌های پایانی ماه مه، سیدضیاءالدین به یکی از بزرگ‌ترین مشکلات بریتانیا تبدیل شد. بر خلاف ادعای روزنامه‌ها، انگرت معتقد است سیدضیاءالدین بسیار منفور بود. مالیات‌های سنگینی «نه تنها بر ساکنین شهرها که حتی از پرداخت سهم عادی خود عاجز بودند تحمیل شد، بلکه آن عده‌ای که با خدمات حمل‌ونقل مرتبط بودند (مانند قاطرچی‌ها، الاغ و شتر‌ ران‌ها) را نیز دچار ساخت و فریاد اعتراض ایشان را بلند کرد». زندانی کردن متنفذان، میان او و آریستوکرات‌ها فاصله انداخت و مانع‌تراشی او در تشکیل مجلس، دموکرات‌ها را از او دور کرد. احمد شاه نیز بشدت از سیدضیاء نفرت داشت: «اما استنکاف رضاخان، یا همان سردار سپه، از ابقای افسران انگلیسی یا جایگزین کردن آنها با نیروهای کمکی به دلیل کمبود اسلحه و مهمات، مهم‌ترین دلیلی بود که منجر به سقوط کابینه سیدضیاء شد. حتماً به یاد خواهید آورد که ماه فوریه قزاق‌ها به فرماندهی وی، تهران را فتح کردند، لذا رضاخان خود را مؤسس این دولت و مخالف دولت پیشین می‌داند. به همین دلیل در ماه آوریل سردار سپه، وزیر جنگ را از کار برکنار کرد و با حفظ سمت فرماندهی کل قوا، وزارت جنگ را نیز تحت امر خود درآورد. از آن زمان به بعد روز به روز بر تنش میان وی و رئیس‌الوزرا افزوده گشت... و رئیس‌الوزرا از ترس جان خود مجبور به فرار شد». البته سر باز زدن رضاخان از ابقای افسران انگلیسی، تنها یک ژست توخالی بود. «لغو» قرارداد انگلیس- ایران و «رضایت دادن» بریتانیا به این عمل، با هیاهویی بیش از پیش تکرار شد اما انگرت می‌افزاید: «بدون شک هدف ایشان از این کار این بود که مواد قرارداد را حتی بدون توافقنامه‌ای رسمی عملی سازند. آقای آرمیتاژ اسمیت، مستشار اقتصادی دولت ایران، پنجم مه ‌از انگلستان بازگشت و کار خود را در وزارت مالیه آغاز کرد. پس از خروج نیروهای انگلیسی شماری از افسران این کشور، به فرماندهی کلنل اسمیت، همچنان در قزوین مستقر هستند. همچنین مشخص شده است حداقل 11 افسر انگلیسی موقتاً آموزش و سازماندهی نیروهای قزاق را بر عهده گرفته‌اند». [رضاخان] هر کسی را که احساس می‌کرد دوام خواهد آورد و مفید واقع خواهد شد، به سرعت برکنار کرد. اولین نفر مسعودخان وزیر جنگ بود که رضا 26 آوریل او را وادار به کناره‌گیری کرد و «خود سمت او را بر عهده گرفت.» پس از این بود که انگرت اظهار داشت رضا «تبدیل به مقام اول کابینه گردیده است». انگرت می‌افزاید: «زمانی که سردار سپه حمایت خود را از شاه اعلام کرد، همه چیز تمام شد. به محض اینکه شاه از جانب وزیر جنگ خود از همراهی قزاق‌ها مطمئن شد، بدون هیچ تعللی در بیست و چهارم مه ‌سید‌ضیاء را از قدرت برکنار کرد». یک روز بعد سیدضیاء کشور را ترک کرد. انگرت می‌نویسد: عزیمت وی تحت حفاظت نیروهای سردار سپه صورت گرفت. به نظر می‌رسد در تمام این مدت سردار سپه با در پیش گرفتن نقشه‌ای حساب شده، علیه شرکای خود عمل کرد.
سیدضیاء‌الدین و شریک اصلی وی (شخصی ارمنی به نام ایپکیان) خیلی خوش‌شانس بودند که بلافاصله پس از خلع قدرت کشور را ترک کردند، چرا که [اگر می‌ماندند] خشم و نفرت آن 200 ایرانی متنفذی که ایشان روانه زندان کرده بودند، دامنگیر آنها می‌شد.
سیدضیاء انگلیسی‌ها را بسیار ناامید کرد. سیدضیاء با نمک‌نشناسی هر چه تمام‌تر تلاش کرد پای شرکت‌های نفتی آمریکایی را به ایران باز کند. بریتانیا در مقابل این عمل در 21 مه ‌1921، در روزنامه تایمز لندن مراتب اعتراض خود را اعلان کرد. پس از این روند حوادث به سرعت پیش رفت. روزنامه ایران 23 مه ‌اعلام کرد رئیس‌الوزرا به دلیل «خستگی و ضعف جسمانی» در خانه به استراحت خواهند پرداخت.
روزنامه ایران 24 مه ‌چنین می‌نویسد: «با خبر شدیم که به دلیل طولانی شدن بیماری رئیس‌الوزرا، ایشان همچنان می‌بایست در خانه به استراحت بپردازند و دکتر دستور اکید داده‌اند که رئیس‌الوزرا به هیچ‌وجه نباید به امور اداری و مملکتی بپردازند». سیدضیاء 24 مه ‌استعفا و یک روز بعد ایران را به مقصد اروپا ترک کرد. روزنامه ایران 26 مه ‌گزارش می‌دهد: «دیروز ساعت 8 صبح، رئیس‌الوزرا با کسب اجازه از محضر اعلی‌حضرت از طریق بغداد راهی اروپا شد. به ما خبر رسیده است که به دستور اعلی‌حضرت، سردار سپه، وزیر جنگ و فرمانده کل هنگ قزاق، تا زمان انتصاب رئیس‌الوزرا و تشکیل کابینه جدید، مأمور برقرار ساختن نظم در پایتخت می‌باشد. تمام امور بلدیه نیز تحت فرمان سردار سپه انجام خواهد گرفت».
منبع: محمدقلی مجد، از قاجار به پهلوی
 

روند تخریب و آسیب زدن به آثار تاریخی در استان‌های مختلف کشور در ماه‌های اخیر، بازتاب زیادی در رسانه‌های داخل و خارج کشور داشته است. این روند به دلیل عدم پیوست‌های فرهنگی و تاریخی در اقدامات عمرانی و فنی و اجرایی کشور و نیز عدم اهتمام کافی در حفظ مواریث تاریخی و فرهنگی در میان برخی مسؤولان، علاوه بر افزایش نگرانی دلسوزان و دوستداران نظام، باعث بهره‌برداری مخالفان داخل و خارج کشور شده است. طی ماه‌های اخیر مطالب متعددی در رسانه‌های داخلی و فارسی‌زبان خارج از کشور پیرامون تخریب آثار تاریخی ایران منتشر شده است که پس از بازنشر گسترده، «کارآمدی نظام» را در صیانت از میراث تاریخی هدف قرار داده‌اند. بی‌توجهی به میراث تاریخی یکی از موضوعاتی است که در 4 دهه اخیر همواره مورد استناد مخالفان نظام بوده و از آن برای حمله به جمهوری اسلامی استفاده می‌کنند.  به نظر می‌رسد تصمیم‌گیری‌های سازمان میراث فرهنگی کشور به تنهایی نتوانسته مساله مهم آثار تاریخی و فرهنگی کشور را مدیریت و مشکلات آن را حل کند. از آنجا که این موضوع با هویت و ملیت ما ارتباط دارد، باید مانع ایجاد این شکاف عمیق شد و آنها را از دستبرد آفات تخریبی حفظ و نگهداری کرد. ضمن تشکیل صندوق احیا و بهره‌برداری از اماکن تاریخی و فرهنگی که مسؤولیت اجرای روند واگذاری‌ها را به عهده دارد، مناسب است کارگروهی زبده از 3 قوه درکشور تشکیل شود و نتیجه را جهت تصمیم‌گیری‌های عالی در سطح سران قوا اعلام دارند؛ در غیر این‌صورت، موضوع مواریث تاریخی و فرهنگی به معضل مهمی تبدیل خواهد شد و آثار خسارت‌باری همچون به خطر افتادن حیثیت و امنیت ملی را در پی خواهد داشت.  گزارش زیر نگاهی است به تعدادی از مقالات و گزارش‌های منتشر شده راجع به تخریب آثار تاریخی در چند ماه اخیر که بیشترین انعکاس خبری را درباره سوءمدیریت در حوزه نگهداری آثار تاریخی و پوشش اخبار مربوط به آن «رادیو زمانه» و «دویچه‌وله» در خارج کشور و در داخل نیز به ترتیب خبرگزاری‌های مهر، ایسنا و ایلنا و همچنین انجمن‌های تخصصی و فعالان فرهنگی در شبکه‌های اجتماعی به عمل آوردند.
1- حفظ بناهای تاریخی، مأموریت ناممکن؛ در این مقاله بودجه و امکانات سازمان میراث فرهنگی برای حفظ ابنیه تاریخی مورد انتقاد قرار گرفته و نسبت به سیاست‌های فرهنگی نظام مطالب تندی ارائه شده است.
2- آسیب رساندن طرح انتقال آب خلیج‌فارس به آثار تاریخی استان‌های هرمزگان، کرمان و یزد؛ در این مقاله به نقل از علیرضا سرداری، مسؤول نجات‌بخشی پژوهشکده باستان‌شناسی تبعات این طرح مورد بررسی قرار گرفته و از آن انتقاد شده است. در این طرح آب از خلیج‌فارس برای مجتمع‌های صنعتی در کرمان و یزد منتقل می‌شود.
3- کاخ قاجاری حمیدیه (در نزدیکی اهواز) به انبار کالا تبدیل شده؛ در این مقاله دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانای خوزستان، دلایل تخریب این کاخ توسط شرکت آب و برق خوزستان را شرح داده است. این کاخ محل حکمرانی شیخ حمید کعبی در اواخر حکومت قاجاریه بوده است.
4- خانه‌ای تاریخی در یزد تخریب و به‌جای آن دستشویی ساخته می‌شود؛ عنوان مقاله دیگری در سایت رادیو زمانه است که به تخریب بنای خانه فقیهی ابرندآباد یزد باقیمانده از دوره قاجاریه می‌پردازد. در این مقاله اظهارنظر تعدادی از کارشناسان سازمان میراث فرهنگی آمده است.
5- تخریب یک قلعه سلجوقی در استان کرمان؛ عنوان مقاله دیگری است که به بحث تخریب آثار تاریخی پرداخته است. در این گزارش به تخریب قلعه سموران در عنبرآباد کرمان و ثبت شده در فهرست آثار ملی کشور توسط یک مالک معدن اشاره شده است. این معدن دارای مجوز رسمی از وزارت صنعت، معدن و تجارت است.
6- شورای شهر «ایزدخواست» باعث تخریب پل باستانی شد؛ موضوع مقاله دیگر سایت رادیو زمانه است. در این گزارش به وضعیت تاریخی و فعلی این پل اشاره شده و سابقه تاریخی آن در دوره‌های ساسانی، صفوی و قاجار بررسی شده است. شورای شهر ایزدخواست استان فارس در ایام عید نوروز با جاری‌سازی آب در بستر خشک این رودخانه باعث تخریب ستون زیرین پل شده‌اند.
7- گاراژ اتوبوس، دیوار به دیوار پایتخت مادها؛ عنوان مقاله و گزارش دیگری است که به ایجاد پارک‌سوار اتوبوس و ایستگاه تاکسی در محوطه‌ای تاریخی شامل کلیسا، حمام و مسجد در ضلع شرقی هگمتانه در همدان اختصاص دارد.
8- پارس شمالی میراث فرهنگی بتانه را به خطر انداخت؛ در این گزارش بندر بتانه (بتخانه) در نزدیکی بندر دیر و اهمیت آن برای اثبات ایرانی بودن خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفته است. ایجاد پروژه‌های پنجاه‌گانه توسط وزارت نفت و شرکت ملی نفت ایران در منطقه و انهدام آثار تاریخی و فرهنگی، اهم مطالب این مقاله را تشکیل می‌دهد.
9- احتمال احداث ساختمانی مرتفع در حریم کاخ گلستان؛ این مقاله گزارشی انتقادی و مفصل است راجع به قرار دادن مجموعه کاخ گلستان در فهرست میراث جهانی در سی‌وهفتمین نشست کمیته میراث جهانی در کشور کامبوج و تعهد ایران مبنی بر حفظ حریم این مجموعه و جلوگیری از احداث ساختمان‌های بلند در اطراف آن. احتمال پشیمانی یونسکو از رأی خود نسبت به مجموعه کاخ گلستان، اصلی‌ترین محور این گزارش است.
10- روز جهانی بناهای تاریخی و واگذاری ابنیه‌ تاریخی به بخش خصوصی؛ موضوع 5 مقاله دیگر است که در سایت رادیوزمانه منتشر شده است. در این مقالات به قصد دولت برای واگذاری یک میلیون بنای تاریخی به بخش خصوصی اشاره شده و آن را چوب حراج زدن به بناهای تاریخی ایران دانسته‌اند.
11- 4 مقاله دیگر سایت زمانه به تجمعات اعتراضی نسبت به واگذاری «موزه هنرهای معاصر تهران» به بنیاد رودکی، «اختلاف سازمان میراث فرهنگی با سازمان برنامه بر سر واگذاری بناهای تاریخی» و «احتمال واگذاری کاخ شمس پهلوی به یک نهاد نظامی» اختصاص یافته است.
منبع: موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی

برادرانی که عملیات را انجام دادند تمام آنچه که آنها می‌دانستند این بود که یک عملیات شهادتی دارند و ما از آنها خواستیم تا به آمریکا بروند، اما آنها هیچ چیز درباره عملیات نمی‌دانستند، حتی یک کلمه. اما آنها آموزش دیدند و ما درباره عملیات چیزی به آنها نگفتیم تا اینکه آنها به آنجا رسیدند و فقط قبل از اینکه سوار هواپیما شوند... هنگامی که نخستین هواپیما به ساختمان برخورد کرد آنها بیش از اندازه خوشحال شدند و من به آنها گفتم: صبور باشید...
فاصله بین نخستین برخورد و دومین برخورد به برج‌ها 20دقیقه بود و فاصله بین نخستین هواپیما و هواپیمایی که به پنتاگون برخورد کرد، یک ساعت بود. نه تنها مامور بن لادن افسانه سقوط برج‌ها را به احتراق نسبت می‌دهد، تیم‌های کامیکازه (انتحاری) و حتی سقوط هواپیما روی پنتاگون، بلکه حقایق را انکار می‌کند. درحقیقت نوار ویدئو با این تفسیر دستیارش پایان می‌یابد: آمریکایی‌ها وحشتزده شده بودند، فکر می‌کردند که کودتا شده است. اگر دشمن شماره یک ایالات متحده چنین بگوید...
بنابراین در گناهکار بودن اسامه بن لادن در حملات 11 سپتامبر جای تردید وجود دارد چون‌که او به اعمالی اعتراف کرده است که هرگز اتفاق نیفتاد. اما آیا واقعا بن لادن از آمریکا منفک شده و دشمن آمریکا شد؟ از 1987 تا 1998 آموزش جنگندگان القاعده توسط علی محمد وابسته به ارتش آمریکا صورت گرفت. در همان حال، محمد همچنین در «مرکز و مدرسه جنگ افزار مخصوص جان اف. کندی» مشغول تعلیم بود، جایی که او به آموزش سری‌ترین شبکه نفوذ ایالات متحده،
«عقب مانده‌ها» و همچنین افسران نیروهای مخصوص ایالات متحده پرداخت. با توجه به مقررات امنیتی سرویس‌های مخفی آمریکا که مراقبت دائمی از کارکنانش الزامی است، آیا حتی برای یک لحظه می‌توان باور کرد که علی محمد بین پایگاه نظامی در ایالات متحده آمریکا و کمپ‌های القاعده در سودان و افغانستان بدون آنکه فورا شناخته شود، رفت وآمد کند؟ دستگیری جنجالی علی محمد در پایان 1998 برای مخفی کردن این حقیقت کفایت نمی‌کند که این مامور «عقب مانده» جنگجویان القاعده را تعلیم داد و بنابراین اسامه بن لادن حداقل تا 1998 برای سیا کار می‌کرد.
چگونه می‌توان نفهمید که کل داستان اسامه بن لادن توسط سیا ساخته و پرداخته شده است؟ آنها حتی سعی کردند ما را متقاعد کنند که بن لادن با 20 جنگنده نیرومندترین ارتش دنیا را از سومالی بیرون کرد!
یا به عنوان یک مثال دیگر، حملات نایروبی و دارالسلام ضدآمریکایی جلوه داده شدند، اما هیچکدام از 11 مقتول حادثه دارالسلام آمریکایی نبودند، در حالی که در نایروبی فقط 12 نفر از 213 کشته شده آمریکایی بودند. آنهایی که این حملات به دروغ ضدآمریکایی را به راه انداختند دقت کافی کردند تا عواقب آن حملات متوجه دیگران شود. در حقیقت سیا به توسل به کمک‌های اسامه بن لادن ادامه داد تا از وجود آنها علیه نفوذ روس‌ها استفاده کند همانطور که در زمان اتحاد شوروی سابق چنین کرده بود. شما هرگز یک تیم برنده را عوض نمی‌کنید. در سال 1999 از «لژیون عرب» القاعده برای حمایت از شورشیان کوزوو علیه دیکتاتوری موجود در بلگراد استفاده شد. وجود آنها در چچن هم مورد استفاده قرار گرفت، حداقل تا نوامبر 2001، همانطور که نیویورک تایمز گزارش داد.
خصومت ادعا شده بن لادن با ایالات متحده به واشنگتن امکان داد مسؤولیت خود در این «عملیات کثیف» را انکار کند. روابط بین سیا و بن لادن در 1998 به وخامت نگرایید. بن لادن در حالی که بشدت بیمار بود در مدت 4 الی 14 جولای 2001 برای معالجه به بیمارستان آمریکایی دوبی (امارات متحده عربی) مراجعه کرد. در طول اقامتش در بیمارستان چندین عضو خانواده‌اش و افراد سرشناس دیگری از عربستان سعودی و امارات به دیدار او رفتند. در همان روز نماینده محلی سیا در دوبی که فردی سرشناس است، دیده شد که از آسانسور اصلی اتاق بن لادن استفاده کرده است. یک خبرنگار سی‌بی‌اس (CBS) گزارش داد که «شب قبل از حملات تروریستی 11 سپتامبر» اسامه بن لادن در پاکستان بود. بن لادن تحت معالجه ارتشی بود که روزها بعد قول داد از جنگ ایالات متحده علیه ترور در افغانستان حمایت کند... بن لادن در یک بیمارستان نظامی در راولپندی مورد معالجه دیالیز کلیه قرار گرفته و جان یافت.
ادامه دارد