دکتر سعدالله زارعی*: اقدام دونالد ترامپ در اعلام انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به بیت‌المقدس که در واقع اعلام قدس به عنوان پایتخت رژیم اسرائیل است، بیش از آنکه به صهیونیست‌ها کمکی کند، آنان را دچار مخمصه‌ای پیچیده می‌کند، این در حالی است که خیلی بعید است امثال نتانیاهو به این زودی بتوانند قدس را پایتخت خود بخوانند، چرا که اقدام یکجانبه آمریکا نه به قدرت اسرائیلی‌ها می‌افزاید و نه مشروعیتی برای این اقدام پدید می‌آورد. واکنش گسترده‌ای که به اظهارات دونالد ترامپ نه فقط از سوی کشورهای اسلامی، بلکه از سوی طیف وسیعی از کشورها و دولت‌ها و گروه‌های غیراسلامی صورت گرفت، بخوبی نشان داد به‌هیچ‌وجه شرایط برای چنین اقدامی فراهم نبوده است و برخلاف تصور هیات حاکمه آمریکا کشورهای چندانی به دنبال آمریکا در بیت‌المقدس سفارت نخواهند زد و این به آن معناست که ترامپ با اقدام تعجیلی خود یک سوژه مهم را نیز سوزانده است. پیش از این گفته می‌شد اگر آمریکایی‌ها از حرف فراتر رفته و قدس را به‌عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی اعلام کنند، پیش از آن طیف وسیعی از کشورها را برای انجام اقدام مشابه آماده کرده و عملا کشورهای اسلامی را در شرایطی قرار می‌دهند که جز ابراز مخالفت و برگزاری تجمعات کاری نتوانند بکنند و در عمل این اتفاق می‌افتد و آرزوی اسرائیلی‌ها محقق می‌شود؛ از این رو روسای جمهوری آمریکا از زمان رونالد ریگان تاکنون فقط از «امکان» چنین چیزی سخن می‌گفتند و منتظر روزی بودند که کشورهای اسلامی دچار بحران شده و ممالک زیادی حاضر به همراهی با واشنگتن شوند. در اینجا ترامپ بدون توجه به ملاحظه معقولی که روسای جمهوری پیشین آمریکا در این‌باره داشتند، به اقدامی دست زد که در عمل مقدمات آن فراهم نخواهد شد. به عبارت دیگر همه می‌دانند دیگر لولوی پایتختی قدس برای رژیم صهیونیستی وجود ندارد و این به تاریخ سپرده شده است.
چرایی واکنش جهان
واکنش گسترده جهان به این تصمیم رئیس‌جمهوری آمریکا در عین حال درجه نفرت از رژیم صهیونیستی و نیز تنفر شدید از آمریکا را نشان داد. آنچه روی داد در حکم یک تست بود. در این تست مشخص شد رژیم صهیونیستی حتی در غرب هم موقعیت مستحکمی ندارد و «سودمند» دیده نمی‌شود، این در حالی است که این رژیم تا همین 2 دهه پیش هم خط قرمز غرب در مواجهه با کشورهای اسلامی به حساب می‌آمد و امکان نداشت در مناقشاتی که بین رژیم تل‌آویو و کشورهای اسلامی پدید می‌آمد، آشکارا طرف اسرائیل را نگیرد. کشورهای اروپایی می‌توانستند سکوت کنند ولی حتی سکوت هم نکردند و با صراحت تصمیم ترامپ را «بحران‌ساز»، «خطرناک» و «غیرقابل قبول» خواندند. پیش از این، خبرهای زیادی از عمق نفرت مجامع اروپایی نسبت به رژیم اسرائیل حکایت می‌کرد. به طور خاص بعضی نظرسنجی‌ها بیانگر آن است که دانشجویان دانشگاه‌های اروپایی بین ۶۰ تا ۸۰ درصد از اسرائیل نفرت دارند. اعلام موضع مخالفت اروپایی‌ها با تصمیم ترامپ نشان داد هم‌اینک مخالفت با اسرائیل در غرب نیز به مرحله بلوغ نزدیک شده است. دلیل نفرت دنیا از اسرائیل معلوم است. جنایات این رژیم از یکسو و ناتوانی‌های سال‌های اخیرش در تامین اهداف غرب در منطقه سبب شده در خارج از دنیای غرب به دلیل جنایت‌های ارتش و سوءسیاست‌های دولت غاصب اسرائیل و در غرب به دلیل پرهزینه شدن حمایت از اسرائیل، نفرت عمومی از اسرائیل افزایش یابد. بر این اساس شاهد بودیم در پارلمان‌های اکثر کشورهای اروپایی، تکاپویی درباره فلسطین روی داده که سبب ناخشنودی رژیم اسرائیل شده است. اقدام ترامپ و واکنش‌هایی که پدید آمد و در واقع تستی که صورت گرفت، جریانات اسلامی مخالف رژیم صهیونیستی در منطقه را اعتماد به نفس بیشتری خواهد داد. اگر تا دیروز تحت تاثیر فضای مسموم «مذاکرات صلح» و میراث اسلو و مادرید، امکان همراه‌سازی فضای جهانی با مبارزه جدی با رژیم صهیونیستی بعید دیده می‌شد، هم‌اینک این مساله، ممکن ارزیابی می‌شود.  بر این اساس گروه‌های فلسطینی از انتفاضه جدید سخن گفتند و بلافاصله پس از اعلام ابتکار اخیر ترامپ درگیری‌ها بویژه در کرانه باختری بالا گرفت. اگرچه باید گفت مبارزه برای آزادی سرزمین خود با همه منطق‌های حقوقی و نگرش‌های همه ملل و نیز کنوانسیون‌ها و قطعنامه‌های سازمان ملل تطبیق می‌کند اما در عین حال هم اینک این مبارزه بیش از گذشته وجهه‌ای «دفاعی» پیدا کرده و پذیرش بیشتری را در میان ملت‌ها و دولت‌ها فراهم می‌کند.
 بار دیگر مقاومت
یک نکته مهم دیگر در اقدام ترامپ این بود که در منطقه ما از دیرباز 2 خط وجود داشت، خطی مبتنی بر «مقاومت» که ایران در کانون آن قرار داشت و خطی مبتنی بر سازش که دولت‌های مصر، اردن و عربستان در مرکزیت آن بودند. سیاست‌هایی که دولت‌های مختلف آمریکایی و اروپایی تاکنون دنبال می‌کردند در عمل تا حدی سبب تقویت خط سازش با رژیم اسرائیل می‌شد، هر چند جبهه مقاومت به دلیل استواری در منطق دفاع از مظلوم و مقابله با غصب سرزمین آنقدر قوی بود که به‌رغم مخالفت قدرت‌ها و ابرقدرت‌ها کاملا دست برتر را داشت ولی به هر حال از آنجا که بخش وسیعی از کشورها و بویژه قدرت‌های جهانی در کنار «خط سازش» قرار داشتند، این جریان از نوعی مشروعیت برخوردار می‌شد و اصولا خط سازش به عنوان «تنها راه‌حل» مسائل بین اعراب و رژیم اسرائیل تلقی می‌شد و در سرخط خبرها قرار داشت.
اما درست از لحظه‌ای که ترامپ تصمیم خود را اعلام کرد، چهره‌های اصلی خط سازش از جمله مقامات 3 کشور یاد شده و نیز محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان که امتداد این سه دولت در فلسطین به حساب می‌آید، با صراحت از پایان «صلح» سخن گفته و این روند را به درستی شکست خورده اعلام کردند. این موضوع در واقع نگاه‌هایی را که در بعضی حوزه‌های جهان اسلام نسبت به مذاکرات صلح وجود داشت به سمت جبهه مقاومت معطوف می‌کند.
با دست بسته اقدام ممکن نیست
نکته مهم دیگر «دست بسته» آمریکا و رژیم صهیونیستی در قضیه فلسطین است. این موضوع از چند منظر قابل توجه است؛ منظر اول این است که هیچ اقدام خارجی نمی‌تواند واقعیت «سرزمین اشغال شده» را تغییر دهد. دولت اسرائیل در سال ۱۹۴۸ یعنی ۷۰ سال قبل ایجاد شده و پیش از آن حداقل در ۲۰۰۰ سال اخیر وجود خارجی حتی در بخش کوچکی از خاک فلسطین نداشته‌ است، این در حالی است که فلسطین در طول این تاریخ وجود داشته و مردمی معین در آن زندگی می‌کرده‌اند. امروز هم این ملت وجود دارد و بیش از ۱۱ میلیون نفوس را شامل می‌شود و هیچکس در فلسطینی بودن آنان تردید ندارد، در حالی که اکثریت جمعیت نزدیک به ۵ میلیونی که به نام «شهروند اسرائیل» در این سرزمین زندگی می‌کنند، زادگاه‌شان فلسطین نیست یا زادگاه پدران و مادران‌شان فلسطین نیست و درباره اکثر آنها کشوری وجود دارد که موطن اصلی آنان به حساب می‌آید. امروز این نزدیک به 5 میلیون نفر در سرزمینی زندگی می‌کنند و به تشکیل دولتی مبادرت ورزیده‌اند که متعلق به آنان نیست و آن ۱۱ میلیون فلسطینی که اکثر آنان از زندگی در فلسطین باز داشته و امکان تشکیل دولتی فلسطینی از آنان سلب شده ‌است، جای دیگری ندارند، بنابراین طبیعی است که آنان ولو ده‌ها سال دیگر بگذرد حق دارند برای به دست آوردن موطن و زادگاه خویش و تشکیل دولت مورد نظرشان مبارزه کنند کما اینکه هنوز مبارزه برای دستیابی به این دو میان آنان موضوعیت خود را حفظ کرده ‌است.
مانع داخلی
منظر دیگر این است که آمریکا و رژیم صهیونیستی در این موضوع با «مانع داخلی» مواجهند. انتقال پایتخت به قدس نمی‌تواند در شرایط مخالفت جدی فلسطینی‌ها به سرانجام برسد مگر اینکه آمریکا یا هر دولت دیگر بخواهد به جای سفارت در بیت‌المقدس یک «پادگان نظامی» ایجاد و با دژبان‌ها از آن محافظت کند. آیا آمریکایی‌ها خود را برای کشته دادن در بیت‌المقدس آماده کرده‌اند؟ مانع داخلی موضوعی نیست که با تصمیم خارجی قابل برداشتن باشد؛ در این‌باره قطعنامه و بیانیه زورمندان پاسخ نمی‌دهد، چرا که مردم تابع چنین تمهیداتی نخواهند بود.
عجز اسرائیل
منظر سوم این است که همین الان هم آمریکا و رژیم اسرائیل از مهار مخالفت‌های منطقه‌ای علیه خویش عاجزند. امروز مهم‌ترین دغدغه امنیتی صهیونیست‌ها ادامه حضور هزاران نیروی ورزیده جنگ‌دیده سوری و غیرسوری در خاک سوریه و لبنان است و برای آنکه تضمینی برای خارج شدن آنان از سوریه یا عدم اقدام ضداسرائیلی آنان به دست آورند، میان مسکو و واشنگتن در تردد هستند. اقدام ترامپ در واقع ثابت می‌کند تهدیدات در بالاترین سطح هنوز وجود دارد و سیاست‌های استعماری که اشغال سرزمین‌های اسلامی را هدف قرار می‌دهد، وجود دارد و نمی‌توان بدون برطرف کردن آنها به آینده امنیتی کشورهای منطقه امید بست. قدر مسلم اقدام دونالد ترامپ نه‌تنها بازگشت نیروهای مدافع سوریه و عراق به کشورها و خانه‌های خود را منتفی می‌کند، بلکه بر ضرورت افزایش این نیروها و تهیه طرح‌های عملیاتی ناظر به سوزاندن ریشه‌های تجاوز و جنایت و اشغالگری تاکید می‌کند. پرواضح است در چنین شرایطی رژیم اسرائیل نمی‌تواند روی پایتختی خود در قدس حساب باز کند، چرا که در این شرایط درگیر حفظ امنیت تل‌آویو، حیفا، نهاریا، صفد و... خواهد شد و ناگزیر است حفظ «موجودیت» خود را بر دستیابی به آنچه در ایده ترامپ آمده ترجیح‌ دهد.
موضع تل‌آویو
منظر چهارم این است که بخش بزرگی از رهبران احزاب و گروه‌ها و حتی بسیاری از فرماندهان ارتش رژیم صهیونیستی دست زدن به وضعیت سیاسی قدس را خطرناک ارزیابی کرده و معتقدند اسرائیل در شرایطی نیست که در برابر موج مخالفت مدنی اسلامی که هم اینک بخش قابل توجهی از آنها در قالب گروه‌های مقاومت سازمان پیدا کرده و تجربه جنگی هم دارند، توان ایستادگی داشته باشد. از این رو چند روز پیش روزنامه چپگرای «هاآرتص» در یادداشت خود نوشت اقدام به انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به اورشلیم (قدس) دریایی از خون پدید می‌آورد و بسیار خطرناک است. نتانیاهو و سایر رهبران اسرائیلی به هیچ‌وجه آمادگی مواجه شدن با شرایط بحرانی را ندارند. آنان طی سال‌های اخیر سیاست نزدیکی به کشورهای عربی و تبدیل رابطه محرمانه به رابطه علنی با دولت‌‌های عربستان و... را دنبال و روی تبدیل شدن به «یک جبهه» علیه ایران مانور می‌کردند. اقدام ترامپ قطعا به این سیاست مرموزانه لطمه می‌زند و اسرائیل را چند گام به عقب بازمی‌گرداند.
تقویت سیاست محو اسرائیل
منظر پنجم این است که رژیم اسرائیل دقیقا می‌داند اعلام قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی سبب تقویت موضع جمهوری اسلامی و جبهه مقاومت و بویژه گروه‌های مقاومت فلسطینی که سیاست «محو اسرائیل» را دنبال می‌کنند خواهد بود. اقدام آمریکا ضمن آنکه به موقعیت و وجهه دولت‌های طرفدار سازش در منطقه لطمه می‌زند، وجاهت و موقعیت بیشتری به دولت‌ها و گروه‌های طرفدار مقاومت در منطقه می‌دهد. رژیم اسرائیل بدرستی معتقد است «محو اسرائیل» یک استراتژی است، نه صرفا یک شعار سیاسی و این بدان معناست که ایران و همگرایان منطقه‌ای آن برای تحقق این راهبرد برنامه دارند و در متن برنامه آنان استفاده از فرصت‌ها در نظر گرفته شده ‌است. وقتی سیدحسن نصرالله می‌گوید اگر جنگ جدیدی در بگیرد، سیاست حزب‌الله محدود به شلیک موشک‌ها نیست، بلکه این بار «آزادسازی سرزمین» در دستور کار قرار می‌گیرد، خب! این می‌گوید «برنامه»ای وجود دارد کما اینکه وقتی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای از لزوم تسلیح کرانه باختری سخن می‌گویند، نشان می‌دهد «برنامه»ای وجود دارد. در واقع باید گفت دونالد ترامپ با اعلام انتقال سفارت آمریکا به قدس نه‌تنها کمکی به رژیم صهیونیستی نکرده‌است، بلکه زمان فروپاشی آن را جلو انداخته است، چرا که چنین نظری بویژه اگر به آن «اقدام» شود، فرصتی طلایی را در اختیار جبهه مقاومت قرار می‌دهد. پیروزی جبهه مقاومت بر گروه‌های تروریستی در عراق و سوریه و لبنان و پیروزی برق‌آسای انصارالله بر فتنه سعودی- اماراتی که اخیرا در یمن رقم خورد، نشان می‌دهد این جبهه در اوج آمادگی است. امروز محور مقاومت شامل یک ائتلاف حقیقی مرکب از ملت‌های منطقه می‌شود که در متن خود چند دولت و چند سرزمین را در بر می‌گیرد. این ائتلاف سازمان لازم، سازوبرگ کافی، تجربه کاملا موفق و اعتقاد جدی برای آزادسازی سرزمین مقدس فلسطین «از بحر تا نهر» را دارد و اشتباهات اسرائیل می‌تواند زمان درگیری را جلو بیاورد و همه چیز در یک نقطه به سامان و سرانجام برسد؛ «محو اسرائیل».
 *استاد دانشگاه و کارشناس مسائل سیاسی و بین‌المللی
منبع: Khamenei.ir

جهانگیر نیکخواه: تمامیت ارضی و پایگاه معنوی قدس، متعلق به مسلمانان جهان بوده و این مکان مقدس، ضمن اینکه قبله اول مسلمین به شمار می‌رود، موضوع حمایت همه‌جانبه از مردم مظلوم فلسطین نیز در این میان مطرح است. بیش از 70 سال از اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی و بی‌اصالت اسرائیل می‌گذرد و در این میان، جنبش سراسری مسلمانان جهان اسلام، دفاع از حقوق همه‌جانبه مردم فلسطین از سرزمین قدس را نشان می‌دهد.  «دونالد ترامپ» از ابتدای روی کار آمدن خود (20 ژانویه 2017) به عنوان چهل و پنجمین رئیس‌جمهور آمریکا، در طول 11 ماه فعالیت در این پست، سختگیری‌هایی را علیه مسلمانان کشورهای مختلف جهان انجام داده است و هر بار به نوعی دست به اقدامی عجولانه زده یا به نوعی رفتار احمقانه سیاسی از او سر زده است که در آن زنگ خطر تفکر ائتلاف آمریکایی- صهیونیستی به گوش می‌رسد و شاید هیچ‌کدام از مصوبات او، به اندازه انتقال سفارت آمریکا از «تل‌آویو» به «بیت‌المقدس»، موجب خشم مسلمانان جهان نشود و این نوع پازل‌بندی سیاسی از ترامپ در آینده، موجب سرکوبی و فراهم‌سازی برخی شکست‌ها برای ایالات متحده و شرکایش خواهد شد. ترامپ در سمت ریاست‌جمهوری آمریکا در شرایط فعلی، یک سیاستمدار روانی است. شخصیت دونالد ترامپ که قبل از این رویداد سیاسی، بیشتر یک تاجر اقتصادی بوده، از جهات مختلفی قابل بررسی است و در این میان بی‌شک عده‌ای از شهروندان آمریکایی که به دونالد ترامپ رای داده‌اند، در حال حاضر در امنیت مطلوب روانی به سر نمی‌برند و از رای اعتماد خود به این تاجر آمریکایی، پشیمان شده‌اند، چرا که با تعیین یا تغییر یک اقدام بین‌المللی، بیشتر رنجیده‌خاطر شده و به نوعی از عملکرد رئیس‌جمهور خود تحقیر می‌شوند. در واقع با یک بررسی اجمالی مشاهده می‌شود ترامپ با این تصمیم‌های خود تجارت می‌کند تا اینکه یک راه‌حل سیاسی در پیش داشته باشد. با شکل‌گیری نامشروع رژیم صهیونیستی و بی‌اصالت اسرائیل و اشغال سرزمین‌های فلسطین از سال 1948 میلادی، تقسیم‌بندی مرزی این رژیم اشغالگر، از ابتدا مورد انتقاد و اعتراض شدید مسلمانان فلسطین بویژه کشورهای اسلامی قرار گرفت و اینگونه قدرت‌یابی یهودیان در خاک فلسطین، چالش‌هایی را در خود جای داده بود که با گذر زمان، تشکیل نیروهای جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) و شکل‌گیری انتفاضه‌ مردم فلسطین را در پی داشت. پایداری و مقاومت فلسطینیان در برابر اسرائیل، اجازه نداد  صهیونیست‌ها به پیروزی‌های چشمگیری دست یابند و در جنگ‌ها و درگیری‌های چند روزه، نیروهای انقلابی فلسطین پیروز شدند و با عقب‌نشینی نیروهای اشغالگر، مقاومت مردم مسلمان فلسطین با حمایت همه‌جانبه جمهوری اسلامی ایران تا امروز ادامه یافته است. تصمیم نامشروع و نابخردانه ترامپ بیشتر به یک تصمیم احمقانه مشابهت دارد که در شرایط کنونی اغلب سیاستمداران و شرکای قدیم و جدید این کشور از این موضوع در هراس هستند، چرا که قدرت شکل‌گیری انتفاضه، متشکل از جوانان فلسطین و نیروهای جنبش مقاومت اسلامی را می‌دانند و در هر حال شکست این تصمیم عجولانه دونالد ترامپ را حدس می‌زنند و ترامپ نیز با مسلح کردن سفارتخانه‌های خود در کشورهای اسلامی، تلاش می‌کند در برابر هجمه‌های به وجود آمده مقاومت کند. این نگرانی‌ها در سیاستمداران اروپایی چنان عمیق است که در فکرشان چاله‌ها به چاه تبدیل شده و هر روز بیش از پیش دچار اضطراب می‌شوند که وضعیت پیش آمده در پی تصمیم یکجانبه ترامپ، غیرقابل کنترل خواهد بود و حمایت‌های کشورهای اروپایی نیز ضمن حماقت، به شکست تبدیل خواهد شد و هر کدام از شرکا را در شرایط بداقتصادی در کشورهای متبوع خود قرار می‌دهد. راهپیمایی سراسری مردم ایران در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان هر سال که با فرمان بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی(ره) به نام «روز قدس» نامگذاری شده است و استمرار حرکت انقلابی مردم ایران اسلامی زیر سایه رهبری داهیانه حضرت امام خامنه‌ای (مدظله العالی) موجب بیداری اسلامی و آرمان‌خواهی ممالک اسلامی شده است، به گونه‌ای که شکل‌گیری انتفاضه از این بیداری‌ پایه‌گذاری و روزنه‌های مقاومت گسترده شده است که به جهت حمایت از مردم فلسطین شکل گرفته است. جمعه 17 آذر نیز مردم در سراسر کشور بعد از برپایی نماز عبادی- سیاسی جمعه، با شعار «مرگ بر آمریکا» و «مرگ  بر اسرائیل»، تصمیم غیرمعقول و غیرقانونی دونالد ترامپ را محکوم کردند و هرگونه تعرض به خاک فلسطین و بیت‌المقدس را تهدیدی علیه مسلمانان جهان دانستند. شرکت‌کنندگان در راهپیمایی با دفاع از قدس و حمایت از مردم فلسطین، اعتراض خود را نسبت به انتقال سفارت آمریکا به قدس شریف و کشورگشایی سلطه‌طلبانه با اقدامات اشغالگرانه و ضدحقوق بشری رژیم جعلی اسرائیل اعلام کردند.  در این میان گاردگیری معکوس رژیم آل‌سعود در مقابل تصمیم نامشروع ترامپ، جای بحث دارد که خاندان خبیث سعودی، با همراهی ضمنی خود، به گونه‌ای با کلیات این طرح جعلی اعلام موافقت کرده‌اند و در حال حاضر ضروری است کشورهای اسلامی نسبت به این اقدام عجولانه و یکجانبه و غیرقانونی موضع‌گیری شفاف داشته باشند و با محکوم کردن این عمل کاخ سفید، ثبات و امنیت را در منطقه برقرار کنند. با اتخاذ این تصمیم غیرقانونی توسط ترامپ، بحران سیاسی این کشور، در کشورهای مسلمان باید تشدید و این موضوع با اعتراض گسترده مسلمانان سراسر دنیا مواجه شود و از آنجا که این مساله نقض کامل قوانین بین‌المللی بوده و قدس شریف بخش لاینفک فلسطین محسوب می‌شود با شرایط پیش آمده، باید امت جهان اسلام یکصدا به دفاع از قدس شریف و حمایت از مردم فلسطین و نقض این تصمیم نابخردانه قیام کنند و انزجار خود را به گوش سردمداران و تصمیم‌گیرندگان ائتلاف آمریکایی- صهیونیستی برسانند و مخالفت خود را با این موضوع اعلام کنند.  رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه‌ای (مدظله العالی) در دیدار مسؤولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی، وحدت امت اسلامی را تنها راه مقابله با توطئه‌های آمریکایی- اسرائیلی دانستند و اشاره فرمودند تلاش امت‌ اسلامی برای نجات مردم فلسطین و آزادی قدس شریف، می‌تواند ضربه مهلکی را به شرارت‌های صهیونیست‌ها بزند و این حرکت مقاومتی می‌تواند جلوی تحریف اسلامی را بگیرد و هرگونه مقابله با این هجمه شوم، مقابله با ظلم است و بی‌شک اگر آمریکا و اسرائیل تصمیم به عقب‌نشینی از این تصمیم نابخردانه نداشته باشند شکست سهمگینی خواهند و در این تردیدی نیست.

محمدابراهیم کریمی: درست فروردین‌ماه 94، یورش همه‌جانبه آل‌سعود و همپیمانان آن به یمن آغاز شد. هدف از این حمله همه‌جانبه، تصرف یمن، انتقام از انقلابیون یمنی و مدیریت تحولات صنعا پس از وقوع انقلاب مردمی بود. با این حال، آنچه سعودی‌ها را در میدان نبرد علیه یمن منکوب و زمینگیر کرد، مقاومت عزتمندانه یمنی‌ها بود. آوریل سال 2015 میلادی و درست 41 روز پس از آغاز جنگ یمن،  «کالین پاول» وزیر اسبق خارجه ایالات متحده آمریکا به نکات مهمی در این‌باره اشاره کرد: «ما نباید قول‌‌های سلمان و پسرش را درباره اینکه این جنگ 10 روز بیشتر طول نخواهد کشید و ارتش سعودی قادر است در عرض 7 روز وارد صنعا ‌شود، باور می‌کردیم؛ نتیجه این جنگ 41 روزه اکنون فاجعه‌آمیز است. هم‌اکنون فریادهای متحدان‌مان را می‌شنویم که خواستار کمک هستند، چرا که یمنی‌ها همه را شوکه کردند، هیچکس تصور نمی‌کرد آنها بتوانند به شهرهای سعودی حمله کنند و سربازان آن را بکشند و سلاح‌های‌شان را در اختیار خود بگیرند...» آل‌سعود که توان نظامی خود و متحدانش را برای جنگی 10 روزه در یمن به میدان آورده بود، تا مدت‌ها درگیر نبرد با جبهه مقاومت در یمن شد. هم‌اکنون در پایان سال 2017 میلادی قرار داریم و نتیجه حدود 3 سال کشتار و تجاوز سعودی‌ها به یمن چیزی جز شکست و ناکامی برای نسل سوخته عبدالعزیز نبوده است! در حالی که زمزمه‌‌های پایان جنگ سعودی‌ها  در یمن و گذار به دورانی جدید در این کشور کوچک به گوش می‌رسید و مردم این کشور غرق شادی و سرور از پیروزی مقاومت خود برابر حکام سعودی و همپیمانان و مزدوران آنها بودند، بازی «علی عبدالله‌صالح» در زمین ریاض آغاز شد! این روزها نام «علی عبدالله‌صالح» رئیس‌جمهور اسبق یمن به عنوان نماد «ناکامی» و «خسران» در صنعا و عدن و دیگر نقاط یمن شنیده می‌شود. صالح در ابتدای نبرد همه‌جانبه ائتلاف سعودی به مردم مظلوم و بیگناه یمن‌‌‌‌‌‌‌‌‌، با انصارلله در تقابل با حملات عربستان همپیمان شد. با این حال در بازه زمانی شهریورماه تا آذرماه امسال‌‌‌‌‌‌‌‌‌، تصمیم گرفت بر سر دستاورد بزرگ یمنی‌ها در نبرد با آل‌سعود دست به معامله بزند. سرانجام کار به جایی رسید که اوایل آذرماه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، نیروهای وابسته به علی عبدالله صالح در صنعا، پایتخت یمن، با نیروهای انصارالله وارد نبرد مسلحانه شدند. این اقدام صالح با حمایت مستقیم و کامل ریاض مواجه شد. بمباران مواضع انصارالله در صنعا از سوی جنگنده‌‌های عربستانی (در حمایت از نیروهای وابسته به علی عبدالله‌صالح) نقطه آشکار همپیمانی رئیس‌جمهور اسبق یمن با آل‌سعود بود. با این حال کار به این نقطه ختم نشد! علی عبدالله‌صالح در بیانیه‌ای که به سفارش سران سعودی نگاشته شد، تاکید کرد اگر ائتلاف به رهبری عربستان حملاتش را متوقف کند و محاصره شمال یمن را بشکند، آماده است صفحه جدیدی را در روابط باز کند. بلافاصله پس از این سخنرانی بود که سخنگوی ائتلاف سعودی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، از پیشنهاد وی استقبال کرد و خواستار بازگشت یمن به خانواده اعراب شد!  واکنش انصارالله در قبال خیانت علی عبدالله‌صالح کاملا هوشمندانه بود. نیروهای مقاومت یمن تاکید کردند صالح به ملت یمن پشت کرده است. انصارالله یازدهم آذرماه در بیانیه‌ای صریح اعلام کرد: «مواضع علی عبدالله‌صالح  نشان می‌دهد دشمنان یمن روی فروپاشی یمن از داخل بعد از آنکه ارتش‌های‌شان از خارج نتوانستند کاری کنند، حساب باز کرده‌اند». سرانجام علی عبدالله‌صالح که در خیال خام خود قصد داشت به تعیین‌کننده‌‌‌‌‌ترین فرد در یمن در دوران فعلی تبدیل شود، در حال فرار از صنعا هلاک شد. با مرگ صالح تاریخ مصرف حیات سیاسی وی نیز به پایان رسید. آری! صالح که پس از همپیمانی با انصارالله توانسته بود تا حدودی گذشته سیاه خود را نزد شهروندان یمنی پاک کند و به آغوش آنها بازگردد، بار دیگر تسلیم وعده‌‌های پوشالی عربستان سعودی و امارات و دلارهای نفتی ریاض و ابوظبی شد. شاید اگر صالح بر سر مواضع خود در همپیمانی با ملت یمن باقی می‌ماند و درصدد معامله پیروزی باارزش یمنی‌ها با سعودی‌ها و متعاقبا سران آمریکا برنمی‌آمد، می‌توانست در آینده کشورش به عنوان سیاستمداری مستقل و قابل احترام، نقش‌آفرینی موثری داشته باشد. با این حال علی عبدالله صالح قربانی «جاه‌طلبی»، «مقام‌خواهی» و «معامله‌گری» خود شد. سرنوشت رئیس‌جمهور اسبق یمن نشان می‌دهد آرمان‌های یک ملت (آن هم ملتی ستمدیده و مظلوم مانند یمن) را نمی‌توان با لبخند رضایت دشمنان آن ملت معامله کرد. علی عبدالله‌صالح نه‌تنها در محاسبه وضعیت «حال و آینده یمن» اشتباه کرد، بلکه حس خونخواهی و تنفر یمنی‌ها از قاتلان سعودی خود را نیز نادیده انگاشت. شاید تنها بخت و اقبال علی عبدالله‌صالح این بود که پاسخ بازی خود در زمین ریاض و واشنگتن را بسیار زود دریافت کرد! بدون شک اگر او به همان مسیری که در پیش گرفته بود ادامه می‌داد و به نماد خیانت علیه مقاومت ملت یمن در برابر دشمن سعودی تبدیل می‌شد، سرنوشت به مراتب سخت‌‌‌‌‌‌تر و دردناک‌تری در انتظارش بود. سرنوشت علی عبدالله‌صالح هم‌اکنون به درس عبرتی برای سایر مهره‌ها و مزدوران ایالات متحده و عربستان سعودی در منطقه تبدیل شده است. تجارت سیاسی  صالح با آرمان‌های ملت یمن، نه‌تنها منجر به حضور وی در تاج و تخت و مسند قدرت نشد، بل وی را به اعماق خاک فرستاد؛ سرنوشتی که دیر یا زود در انتظار امثال وی در منطقه خواهد بود؛ ان‌شاءالله... .