انحصار خرید برق دولتی برای اولین بار در تاریخ صنعت برق کشور با انعقاد قرارداد خرید برق از بخش خصوصی توسط شرکت فولاد مبارکه اصفهان شکسته شد.طی مراسمی در محل شرکت مادرتخصصی توانیر و با حضور بهرام سبحانی مدیرعامل شرکت فولادمبارکه اصفهان، آرش کردی مدیرعامل توانیر، رضا ریاحی سرپرست شرکت مدیریت شبکه برق ایران، محمد فلاحتیان مدیرعامل هلدینگ پرشیان فولاد، مدیران شرکت فولاد مبارکه و مسؤولان برق منطقه‌ای اصفهان، قرارداد خرید برق از بخش خصوصی امضا شد تا نخستین قرارداد فروش مستقیم برق از نیروگاه مولد در تاریخ صنعت برق کشور به صورت رسمی به اجرا درآید. بهرام سبحانی، مدیرعامل فولادمبارکه اصفهان با اشاره به میزان مصرف برق در شرکت فولادمبارکه اظهار کرد: فولادمبارکه با مصرف 1400 مگاوات برق در سال، بزرگ‌ترین مصرف‌کننده برق در کشور است که براساس قراردادی که با برق منطقه‌ای دارد، این میزان برق باید تأمین شود و در همین راستا با توجه به سیاست‌های دولت محترم مبنی بر تأمین برق مصرف‌کنندگان بزرگ توسط بخش خصوصی، شرکت فولادمبارکه بر آن شد تا با مذاکره با شرکت‌های نیروگاهی که توسط بخش خصوصی اداره می‌شوند این مهم را به اجرا درآورد و در این راه نیز موفق شدیم با شرکت پرشیان فولاد برای تأمین 200 مگاوات برق از مجموعه نیروگاه‌های در اختیار این شرکت و به مدت یک‌سال، در  فاز اول و در قالب یک قرارداد سه‌جانبه به توافق برسیم. در این قرارداد شرکت فولادمبارکه به عنوان مصرف‌کننده و خریدار، شرکت پرشیان فولاد به عنوان فروشنده و شبکه توزیع و انتقال برق که زیرمجموعه وزارت نیرو نیز است و انتقال برق از نیروگاه به فولادمبارکه را بر عهده دارد، نسبت به ثبت این قرارداد اقدام کردند. سبحانی انعقاد این قرارداد را شکست انحصار دولت در عرضه برق دانست و افزود: با انعقاد این قرارداد، برای نخستین بار خرید و فروش برق بین مصرف‌کننده و تولیدکننده در بخش خصوصی به صورت مستقیم انجام می‌پذیرد که این اقدام باید به فال نیک گرفته شود. مدیرعامل فولادمبارکه اصفهان عقد قراردادهایی از این دست را دارای مزیت‌های قابل توجه خواند و تصریح کرد: توسعه روند عرضه برق توسط تولیدکنندگان بخش خصوصی به مصرف‌کنندگان بزرگ، باعث ایجاد فضای رقابتی می‌شود که هم مصرف‌کننده می‌تواند با قیمت رقابتی برق مورد نیاز خود را تأمین کند و هم سرمایه‌گذارهای بخش خصوصی به دلیل اینکه مطمئن هستند مصرف‌کننده تضمین‌شده وجود دارد، به سرمایه‌گذاری و توسعه نیروگاه‌ها تشویق می‌شوند و در واقع با خیال آسوده برای توسعه تولید و فروش برق برنامه‌ریزی می‌کنند. بویژه اینکه در واقع سرمایه‌گذاری در تولید برق و در کنار مصرف در صنعت، به عنوان مصرف‌کنندگان بزرگ توجیه‌پذیر می‌شود یعنی اگر فولادمبارکه
1400 مگاوات مصرف دارد به اندازه تولید برق در 3 تا 4 نیروگاه 500 مگاواتی است و سرمایه‌گذاری برای نیروگاه‌هایی با این ظرفیت، اگر صنعت در کنار آنها باشد توجیه‌پذیر می‌شود، اگرنه با نگاه به مصرف محدود در بخش خانگی، سرمایه‌گذاری در نیروگاه‌ها توجیه‌پذیر نیست. پس این صنعت است که سرمایه‌گذاری در برق را توجیه‌پذیر می‌کند و این انتظار متقابل وجود دارد که بین مصرف‌کننده بزرگ و مصرف‌کننده جزء تفاوت وجود داشته باشد، در حال حاضر برق صنعتی از برق خانگی ارزان‌تر نیست ولی این انتظار هست که این تفاوت وجود داشته باشد. سبحانی با اشاره به اهمیت انتقال در شبکه‌های برق گفت: نیروگاه‌ها به عنوان بنگاه‌های مولد برق در سطح کشور پراکنده هستند و در بسیاری از موارد تا مصرف‌کننده نهایی فاصله زیادی هم دارند. شرکت توانیر در امر انتقال برق به کمک 2طرف قرارداد آمده و برق را از نیروگاه دریافت کرده و به مصرف‌کننده تحویل می‌دهد. استمرار تأمین برق برای یک بنگاه صنعتی بزرگ همانند فولادمبارکه اهمیت ویژه‌ای دارد و ممکن است این استمرار از سوی نیروگاه به هر دلیلی تحقق نیابد. اینجاست که شبکه انتقال برق این تعهد را دارد که استمرار تأمین برق فولادمبارکه را انجام دهد که این نقش بر عهده توانیر است. البته عقد این قرارداد تمرین بجا و مناسبی است تا دیگر  نیروگاه‌های کشور هم بتوانند در این عرصه حضور پیدا کنند. علاوه بر اینکه مصرف برق هلدینگ فولادمبارکه در سطح کشور قابل توجه است و گروه‌های زیرمجموعه فولادمبارکه در دیگر نقاط کشور می‌توانند طرف قراردادهای مطمئنی برای نیروگاه‌ها باشند و در واقع فولاد مبارکه برای نیروگاه‌های مولد بنگاهی قابل اتکا است و همانطور که گفته شد فروش برق در یک فضای رقابتی باعث می‌شود همه نیروگاه‌ها فعال شده، به رقابت بپردازند و انحصار شکسته شود. در ادامه این مراسم، آرش کردی مدیرعامل توانیر با بیان اینکه حضور بخش خصوصی باید در تولید برق پررنگ‌تر شود، گفت: سیاست‌های فعلی دولت به گونه‌ای است که دولت به عنوان سیاست‌گذار و ناظر در این بخش حضور یابد، در انعقاد قرارداد دو جانبه بین تولیدکننده و مصرف‌کننده بخش خصوصی، این 2 بخش در مباحث قیمتی به تفاهم رسیدند و عرضه برق به صورت مستقیم از تولیدکننده به مصرف‌کننده ارائه خواهد شد و شرکت توانیر نیز به نمایندگی از وزارت نیرو، ترانزیت این برق را به عهده خواهد گرفت. خوشبختانه شرکت فولاد مبارکه اصفهان نماد صنعت است و با سابقه درخشانی که در عرصه صنعت فولاد کشور دارد گزینه مناسبی برای تحقق این اقدام است و شرکت پرشیان فولاد نیز با سابقه مناسبی که در صنعت برق دارد می‌تواند به شرکت فولاد مبارکه خدمات مناسبی ارائه دهد و هم شرکت فولاد مبارکه و هم شرکت پرشیان فلز در بحث توسعه می‌توانند این قرارداد را قوت بیشتری ببخشند.در ادامه این مراسم رضا ریاحی، سرپرست شرکت مدیریت شبکه برق ایران نیز گفت: براساس تکالیفی که اصل 44 قانون اساسی در اختیار وزارت نیرو گذاشته است، این وزارتخانه باید امکان حضور بخش خصوصی را در صنعت برق فراهم کند و شرایط و بسترها باید به‌گونه‌ای فراهم شود تا بخش تولیدکننده و مصرف‌کننده بتوانند نسبت به خرید و فروش برق با هم تعامل داشته باشند. سرپرست شرکت مدیریت شبکه برق ایران با بیان اینکه وزارت نیرو، برق تولیدشده از نیروگاه خصوصی را با استفاده از شبکه سراسری به مصرف‌کننده می‌رساند، گفت: مصرف‌کننده مجاز است تمام یا بخشی از برق مورد نیاز خود را از نیروگاه بخش خصوصی تأمین و مابقی برق مورد نیاز خود را می‌تواند براساس تعرفه‌های موجود از وزارت نیرو خریداری کند. در همین رابطه محمد فلاحتیان، مدیر عامل شرکت پرشیان فولاد نیز گفت: با این عقد قرارداد، امکان فروش مستقیم برق نیروگاه شهید منتظری اصفهان به فولاد مبارکه اصفهان تا 200 مگاوات برای یکسال آینده امکانپذیر شده است و پس از این مدت نیز امکان تمدید قرارداد وجود دارد. فلاحتیان با اشاره به اهمیت فراهم کردن زیرساخت‌های فروش برق توسط نیروگاه‌های خصوصی اظهار کرد: در این راستا شرکت پرشیان فولاد مذاکراتی را با مدیران شرکت فولاد مبارکه انجام داد که پس از برگزاری جلسات متعدد کارشناسی منجر به عقد اولین قرارداد دوجانبه شد. وی ابراز امیدواری کرد این قرارداد زمینه رشد و توسعه صنعت برق را فراهم کند و موجب ایجاد تعامل سازنده بین تولید‌کننده و مصرف‌کننده، همچنین بهبود فضای کسب و کار شود. در همین رابطه تولائیان، معاون خرید فولاد مبارکه با تأکید بر اینکه این امر امضای اولین قرارداد فروش مستقیم برق در ایران است، تصریح کرد: حداکثر تقاضای برق شرکت در حال حاضر با توجه به افزایش ظرفیت‌های انجام گرفته حدود 1150 مگاوات است که از طریق شبکه سراسری برق کشور تأمین شود. با توجه به سیاست‌های دولت محترم خصوصا کاهش تصدی‌گری دولت و افزایش بهره‌وری، شرکت فولاد مبارکه در جهت تأمین برق مورد نیاز واحدهای خود برای اولین بار در کشور نسبت به خرید بخشی از برق مورد نیاز خود، از بخش خصوصی اقدام کرد. وی افزود: با توجه به اینکه این اولین قرارداد بین دو بخش خصوصی بوده، چالش‌های زیادی از نظر مقررات و قوانین کشور داشته، بویژه وزارت نیرو نیز قرار بوده از این قراردادها پشتیبانی کند، لذا لزوم انجام تفاهمنامه برای عقد قرارداد پشتیبان با وزارت نیرو نیز به چالش‌های این قرارداد اضافه می‌شود که به لطف همکاران فولاد مبارکه، وزارت نیرو و توانیر و شرکت پرشیان فولاد همه این چالش‌ها پشت سر گذاشته شد و با عنایت به مصوبه وزیر محترم نیرو درباره شرایط تأمین برق مشترکان تعرفه تولید (صنعت و معدن) شرکت برق منطقه‌ای از طریق انعقاد قرارداد با تولیدکنندگان غیردولتی، شرکت فولاد مبارکه برای اولین بار خرید 200 مگاوات برق مورد نیاز خود را از شرکت خصوصی تأمین کرد. وی کاهش تصدی‌گری دولت و اجرای سیاست‌های دولت جمهوری اسلامی ایران و تقویت بخش خصوصی، خرید برق مورد نیاز شرکت فولاد مبارکه از شرکت‌های خصوصی تولیدکننده برق به قیمت پایین‌تر از قیمت تعرفه‌های صنعتی، استفاده از انعقاد قرارداد به سبک جدید و بهینه با شرایط برد - برد برای همه طرف‌های قرارداد، استفاده صد در صدی انرژی قابل خرید در طول مدت قرارداد نسبت به وضعیت فعلی، کاهش هزینه‌های برق مصرفی، قرار نگرفتن اعمال محدودیت برق خریداری شده از شرکت‌های خصوصی توسط برق منطقه‌ای و افزایش امکان تعامل با شرکت‌های خصوصی را از مهم‌ترین دستاوردها و مزایای این قرارداد برشمرد.
در پی امضای این قرارداد جواد نیلی، مدیر ارشد خدمات فنی و پشتیبانی فولاد مبارکه هم افزود: در راستای سیاست‌های دولت مبنی بر تأمین برق مورد نیاز واحدهای صنعتی از واحدهای نیروگاهی بخش خصوصی، انعقاد اولین قرارداد در این باره بین 2 شرکت فولاد مبارکه و شرکت پرشیان فولاد، دارای جایگاه ویژه و اهمیت بالایی است کـه ذیلا به مواردی ازآن اشاره می‌شود:
1- پیشتازی فولاد مبارکه در این عرصه که اولین قرارداد با چنین موضوع و اهمیتی را به نام خود ثبت کرد.
2- شکست انحصار فروش برق که موجب کاهش هزینه‌های تولید و افزایش قدرت چانــه‌زنی خصوصا در مواردی نظیر کاهش محدودیت‌های فصلی را به همراه دارد.
3- کمک به توسعه صنعت برق کشور با فعال‌تر شدن بخش خصوصی در عرصه تولید بـرق که مزیت‌های بالایی را به صنعت برق ارائه می‌کند.
در پایان این مراسم قرارداد به امضای طرفین حاضر در جلسه رسید و مبادله شد.
 

دکترحمیدرضا اسماعیلی : پس از گذشت سال‌ها از حوادث سال 88 هنوز در برخی محافل فکری که نگارنده در آنها حضور دارد 2پرسش، مهم تلقی می‌شود: یکی اینکه آیا پدیده موسوم به «جنبش سبز» به طور ماهوی و واقعی «جنبش» بود؟ و دیگر آنکه آیا «9 دی» را نیز می‌توان به معنای درست آن «جنبش» نامید؟ در این‌باره قطعاً به لحاظ نظری و علمی اتفاق نظری وجود نخواهد داشت. نویسنده 6 سال پیش در کتاب «شورش اشرافیت بر جمهوریت» از پدیده نخست به دلیل آنکه در تعیین اهدافش مغایر با اهداف اکثریت جامعه رفتار کرد و به مثابه «گروه فشار» تلاش داشت نظر غیرقانونی و غیرملی خود را بر حکومت تحمیل کند،  با عنوان «رادیکالیسم سبز» یاد کرد. دکتر محمدرضا تاجیک، از مشاوران میرحسین موسوی نیز در مصاحبه تلویزیونی خویش در بهمن 88 به دلایلی شبیه دلایل فوق آن را «آنارشیسم» به معنای منفی و هرج‌ومرج‌طلبانه به کار برد.
فارغ از قضاوت مستقیم و دوباره درباره «رادیکالیسم سبز» در این نوشتار ـ که مجال کوتاهی دارد ـ مباحث را تنها به تحلیل پدیده دوم که به طور کلی آن را
«جنبش 9 دی» می‌دانیم اختصاص می‌دهیم. وقتی گفته می‌شود 9 دی جنبش بود معنای روشن آن این است که نهادهای حکومتی در پیدایش آن نقش مؤثری نداشته‌اند، زیرا پدیده جنبش در وهله نخست به جامعه و جامعه مدنی تعلق دارد. بر این اساس 9 دی جنبشی بود که بتدریج خود را از انتخابات دهم ریاست جمهوری به بعد نشان داد. یعنی حرکتی جمعی که ضمن بیان مطالبات خود، در واکنش به رادیکالیسم سبز انسجام یافت. با یک تفسیر دیگر حتی می‌توان ادعا کرد بخشی از مطالبات خود را در انتخابات
22 خرداد 88 مطرح کرد. از مهم‌ترین مطالبات این جنبش ضدیت با الیگارشی بیماری بود که تلاش داشت همه امور و حتی انقلاب را برای خود مصادره کند. انتخابات 88 نمادی از ستیز جنبش مردمی در مقابل الیگارشی تمامیت‌خواهی بود که به طور روشن و با آرایی بالا تجلی کرد. در حقیقت با سازوکاری که جمهوری اسلامی در انتخابات دارد این جنبش توانست در مسیر قانونی کانالیزه شود و مطالبات خود را از طریق انتخابات پیگیری کند. تجربه‌ای که در سال 88 نیز تکرار شد. بنابراین وقتی از جنبش 9 دی سخن گفته می‌شود به این معنا نیست که این جنبش در 9 دی 88 شکل گرفت. بلکه وجه تسمیه این جنبش که عقبه‌ای تاریخی داشت از آن جهت است که در آن روز توانست بزرگ‌ترین تظاهرات تاریخی خود را در سراسر کشور سامان دهد.
پرسش مهم دیگر آن است که چرا بعضی تحلیلگران سیاسی نگاهی سطحی به جنبش 9 دی دارند و تلاش نمی‌کنند ابعاد عمیق‌تر آن را درک کنند؟ شاید پاسخ را بتوان در مناظره 13 خرداد و در نقدی که احمدی‌نژاد به موسوی داشت جست. در آنجا او به موسوی انتقاد کرد که چرا شما فکر می‌کنید فقط کسانی که در تجمعات شما شرکت می‌کنند «مردم» هستند و باقی را «مردم» نمی‌دانید؟! دقیقا مشابه همین رفتار را در تحلیل «جنبش سبز» و «جنبش 9 دی» نیز می‌توان مشاهده کرد. این گروه از تحلیلگران که به طور کلی به اپوزیسیون و اصلاح‌طلبان تعلق دارند، رادیکالیسم سبز را «جنبش» می‌خوانند اما از کنار پدیده بزرگ 9 دی بسادگی می‌گذرند یا به قول «جلال آل‌احمد» سیاست «توطئه سکوت» را در پیش می‌گیرند. آنها اگرچه می‌خواهند در رقابت‌های سیاسی به این واقعیت اعتراف نکنند اما بتدریج خود را نیز دچار فریب و گمراهی کرده‌اند. این جریان اگر به تحلیل درست 9 دی نپردازد و با نسبت دادن‌های نادرست بخواهد این حادثه بزرگ تاریخ معاصر را نادیده بگیرد خود را از شناخت جامعه ایران محروم ساخته است. حتی اگر بپذیریم رادیکالیسم سبز نیز «جنبش» بود اما این نافی پذیرش این واقعیت که در ایران جنبش بسیار بزرگ‌تری به نام
«جنبش 9 دی» وجود دارد نخواهد بود. در جامعه‌شناسی سیاسی این باوری مسلم و روشن است که یک ظرفی به نام جامعه می‌تواند در بطن و درون خود جنبش‌های متعددی داشته باشد.

لذا پذیرش یک جنبش نباید به انکار غیرعقلانی جنبش‌های دیگر بینجامد. از تبعات این تحلیل خطا این بود که آنان اولا بسیج اجتماعی در این جنبش را به نهادهای حکومتی نسبت دادند و ثانیا در پی آن برنیامدند که درباره مطالبات این جنبش مطالعه و تحقیق کنند.
برای شناخت مطالبات و اهداف این جنبش شعارهای متعدد مطرح شده در تظاهرات چندمیلیونی ایرانیان که از خرداد 68 به بعد بی‌نظیر بود، بهترین منبع به شمار می‌آید؛ شعارهایی که حتی بخش مهمی از آنها توسط سیمای جمهوری اسلامی بنا بر مصلحت‌هایی پخش نشد. جنبش 9 دی را باید متعلق به جامعه ایرانی دانست و نه به جمهوری اسلامی؛ هر چند یکی از مطالبات آن حفظ و ثبات جمهوری اسلامی بود. اگر این مساله مهم برای بسیاری از تحلیلگران معلوم شود راه زیادی در حل مسائل ایران طی شده است. در کانون مرکزی مطالبات جنبش 9 دی 2 مطالبه اساسی وجود داشت:
1- حفظ و حراست از ارزش‌های دینی به نحوی که اصلا پدیده 9 دی در واکنش به حرمت‌شکنی روز عاشورا (6 دی 88) شکل گرفت.
2- حفظ و حراست از جمهوری اسلامی به‌رغم انتقادهای متعددی که توده‎های این جنبش به برخی نواقص و مشکلات موجود در جمهوری اسلامی دارند.
اکثریت جامعه ایران که در جنبش 9 دی متبلور است برای ارزش‌های دینی اهمیت بسیاری قائل است و از طرفی برای جمهوری اسلامی و نظام ولایت فقیه «آلترناتیو» و جایگزینی نمی‌شناسد. لذا افراد و جریان‌هایی که در این مسیر قرار بگیرند مورد حمایت این جنبش هستند و جریان‌هایی که از آن زاویه می‌گیرند به عنوان «دگر» و «خصم» تلقی می‌شوند. بر این اساس شعارهایی که روز 9 دی علیه برخی چهره‌های سیاسی و به صورت کاملا تند و عاطفی داده شد ریشه در اعماق این جنبش داشت.
اینگونه نیز می‌توان توضیح داد که جنبش 9 دی همان جنبش انقلاب اسلامی است که به دلیل پویایی این انقلاب هنوز در حیات سیاسی جامعه ایران استمرار دارد. چون پس از انقلاب و با تشکیل جمهوری اسلامی، انقلاب اسلامی همچنان با علل و انگیزه‌های مختلف ادامه یافت و به تعبیر دکتر شریعتی جنبش (موومنت) به نهاد (اینستیتو) تبدیل نشد، لذا این جنبش نیز ادامه یافت که جنبش 9 دی جلوه نوین همان جنبش قدیم است. یعنی جنبشی قدیمی که در نیمه‌های راه خود قرار دارد. جنبشی که با استقرار جمهوری اسلامی نیمی از مسیر خود را پیمود و برخی اهداف خود را به دست آورد. به همین دلیل است که این جنبش هم خاصیت حفاظتی - حراستی دارد یعنی از یافته‌ها و دستاوردهایش حراست می‌کند، هم خاصیت اصلاحی دارد به این معنا که هر جا مسیر را با اهداف اولیه مانند عدالت و آزادی ناسازگار دید در پی اصلاح برمی‌آید و هم خاصیت انقلابی و فاتح‌طلبانه دارد تا اهداف بر زمین مانده خود را که عموما در حوزه بین‌الملل قرار دارد عملی سازد.
با توجه به مطلب بالا و نیز گستره وسیع تاریخی این پدیده باید گفت جنبش 9دی «جنبشی باز» با 3 ویژگی اصلی حفاظتی، اصلاح‌گرانه و انقلابی است. برخلاف جنبش‌های مقطعی و بسته، جنبش‌های باز ممکن است در 4 رکن جنبش‌ها که عبارتند از: «ایدئولوژی»، «رهبری»، «سازماندهی» و «رسانه» در ادوار تاریخی مختلف دچار تغییراتی شوند اما با این تغییرات که لازمه
به روزرسانی جنبش‌هاست اصالت «جنبش‌های باز» از بین نمی‌رود و آنها با این تغییرات همچنان پویا می‌مانند.