حسن روانشید: در حاشیه تبلیغات رسانه‌های زنجیره‌ای پیرامون خدمات ارزنده و غیرقابل‌انکار اما غبارگرفته دولت یازدهم که بعضی از آنها آنقدر کوچک و کم‌اهمیت هستند که نمی‌توان آنها را در زمره تلاش‌های کلان قلمداد کرد، بد نیست ضعف‌ها را نیز گفت تا جامعه بهتر بتواند مجموع آنها را در دو کفه ترازو گذاشته و با خیال راحت به مقایسه بپردازد و برای آینده کشور بویژه در امر اقتصاد تصمیم بگیرد! نگاهی به خبرهای از قلم‌افتاده و به حاشیه رفته از طریق خبرگزاری‌های دولتی قادر است مختصری به ما کمک کند تا بتوانیم خوب را از بد تشخیص دهیم و چون تصمیم داریم نیمه‌پر لیوان را در نظر بگیریم، از بدها فاکتور خواهیم گرفت! شرکت پلی‌اکریل ایران را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین فداییان بی‌تدبیری‌های اقتصادی دانست که در اثر بی‌توجهی و سهل‌انگاری براحتی کمرش شکست! این کارخانه عظیم که روزگاری بزرگ‌ترین و تنها واحد تولید نخل اکریلیک در خاورمیانه بود بر اثر اصرار به مراودات خارجی آن‌هم از نوع یک‌طرفه که نفت در قبال کالا باشد! با ورود محصولات بی‌کیفیت خارجی در برابر تولیدات درجه‌یک این مجموعه تقریباً ورشکست شد! پلی‌اکریل ایران در سال ۱۳۵۳ با مشارکت بخش خصوصی و مساعدت بانک‌ها و سرمایه زیرساختی شرکت «دوپان دونمور» آمریکا در محدوده مبارکه اصفهان تأسیس شد. صنایع پلی‌اکریل در طول خدمت خود به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان نخ و الیاف صنعتی و پلی‌استر جهان و همچنین تنها تولیدکننده الیاف اکریلیک کشور معرفی‌شده و علاوه بر صادرات، مواد اولیه 400 واحد کوچک و بزرگ نساجی کشور را تأمین می‌کرد. این مجموعه بزرگ سالانه 125 هزار تن مواد اولیه شامل نخ و الیاف پلی‌استر، نوار، الیاف اکریلیک، تاپس استروچیپس پلی‌استر و الیاف شیشه در صنایع ریسندگی و بافندگی، فرش‌های ماشینی، پوشاک، پتو و فاستونی تولید می‌کرد. با وجود اینکه شرکت پلی‌اکریل ایران نقش عمده‌ای در تهیه مواد اولیه برای صادرات و تأمین مایحتاج داخلی داشت اما در سال‌های اخیر به دلیل برخی مشکلات از جمله واردات بی‌رویه از محصولات مشابه بی‌کیفیت و ارزان‌قیمت تحت تأثیر حضور پشت پرده دلال‌ها، دچار بحران مالی شد و تشدید این وضعیت پلی‌اکریل را تحت ماده 141 قانون تجارت که نوعی ورشکستگی است قرار داد! عضو شورای اسلامی کار در این شرکت در مرداد ماه جاری اظهار داشته: سهامدار عمده کارخانه در تلاش است موجودیت شرکت را حفظ کند اما در این میان کسانی به دنبال خارج کردن پلی‌اکریل از دست او هستند! و 2 هزار نیروی این کارخانه که از آغاز سال حقوق خود را دریافت نکرده بودند، وضعیت نابسامانی پیدا کرده‌اند. بزرگ‌ترین مشکل این کارخانه کسری نقدینگی بوده و این موضوع باعث شده تحت تأثیر قانون ۱۴۱ تجارت قرار گیرد و مفهوم آن این است که ارزش دارایی‌هایش از بدهی‌هایش کمتر است! با حذف پلی‌اکریل از صنعت ایران و بیکار شدن 2 هزار نیرو به‌صورت مستقیم و 35 هزار نفر غیرمستقیم، کشور ما که یکی از صادرکنندگان بزرگ این محصولات بود رسماً به واردکننده تبدیل خواهد شد. البته این شرکت در چشم‌انداز خود شعار سال 2018 را شرکت سودده، بازاری گسترده، کسب‌وکاری متنوع و کیفیتی برتر عنوان کرده بود که امروز با تعطیل شدن آن‌، همه آرزوها بر باد رفت.

رضا مشتاقی*: 1- اساس مجالس و پارلمان‌ها، قانونگذاری است و آنها را همه جا به نام قوه‌ مقننه می‌شناسند. در طول و- بعضا- در عرض این وظیفه‌، وظایف دیگری از قبیل نظارت بر دیگر قوا نیز برای مجلس و نمایندگان آن وجود دارد اما به جرأت می‌توان گفت مهجورترین و ضعیف‌ترین بخش عملکرد همه‌ مجالس جمهوری اسلامی، امور تقنینی بوده است.
قوانینی که سالیان طولانی از تصویب آنها می‌گذرد و بعضا دیگر جوابگوی نیاز‌ها و شرایط جامعه‌ امروز نیستند، طرح‌ها و لایحه‌هایی که مدت‌هاست در راهرو‌های مجلس در رفت و آمدند یا فراموش شده‌اند و در بایگانی‌ها خاک می‌خورند و قوانینی که بعد از تصویب مجلس و تایید شورای نگهبان، از اجرای آنها جلوگیری به عمل آمده یا در روزنامه‌ رسمی منتشر نشده و مجددا مورد اصلاح و تغییر قرار گرفته‌اند، مواردی است که گویای این ضعف مجالس شورای اسلامی در امر قانونگذاری و بی‌توجهی نمایندگان به این مهم است.
غلبه‌ نگاه سیاسی بر وظایف نمایندگی، نگاه منطقه‌ای به جای نگاه کشوری و درگیر شدن نمایندگان در امور سیاسی و اجرایی می‌تواند از دلایل این نقطه‌ ضعف اساسی باشد ولی شاید مهم‌ترین علت این معضل، ضعف دانش قانون‌نویسی در کشور و تخصص نداشتن عموم نمایندگان در این زمینه باشد. مساله‌ای که معمولا با اشاره به تعداد حقوقدانان مجلس و مقایسه‌ این رقم با دیگر کشور‌ها مورد اشاره قرار می‌گیرد.
2- اخیرا طرحی توسط 34 نفر از نمایندگان تهیه و به مجلس ارائه شده است به نام «تامین امنیت مراسم عرفی، رسمی و معمولی»؛ طرحی با دغدغه‌ پاسخگویی به مساله‌ برهم خوردن سخنرانی‌ها توسط افراد و گروه‌های مختلف. بند اول ماده‌واحده‌ای که در این طرح مطرح شده،  چنین است:
«1- هرکس با هر اقدامی اعم از طرح سوال یا غیر آن در مراسم سخنرانی اعم از مراسم رسمی یا مراسمی که عرفاً بدون مجوز تشکیل می‌شود، موجبات توقف یا جلب توجه به خود یا تشنج شود به 6 ماه تا 2 سال حبس محکوم می‌شود».
از اصول اولیه‌ قانون‌‌نویسی در حوزه‌ کیفری، صراحت متن و بستن دست مجری برای تفسیرهای موسع به ضرر متهم است. حالا وسعت مصادیق این ماده واحده را ببینید. «هرکسی... هر اقدامی... اعم از... در هر مراسم سخنرانی... موجب توقف یا جلب توجه به خود شود...».
کافی است در یک سخنرانی در جمع 20 نفره، سوالی را به فریاد بپرسید. مامور قانون می‌تواند شما را براساس این ماده واحده بازداشت کند یا نه؟ بر فرض که در دادگاه، قاضی ماده واحد را حسب عدالت و غایت‌گرایانه تفسیر کند و شما را از داغ مجازات برهاند ولی جبران‌کننده‌ آزادی تحدید شده‌ شما و زحمتی که بر شما رفته است خواهد بود؟ و از آن بدتر، آیا اگر همان قاضی بر اساس این ماده واحده شما را محکوم به 2 سال حبس کند، می‌توان گفت خلاف قانون عمل کرده است؟ البته که نه.
به علاوه، قانون کیفری هزینه‌های بسیاری بر شخص و جامعه تحمیل می‌کند. برای اجرایش باید نیروهای انتظامی و مقامات قضایی را درگیر کرد و هزینه‌ سنگین اجرای مجازات حبس را پرداخت. از سوی دیگر این مقررات در تعارض شدید با آزادی و آسایش و حیثیت و کرامت اشخاص است و ولو تعقیب متهم به محکومیت منجر نشود، می‌تواند با بازداشت و به دادگاه کشاندن شخص، او را بسیار بیازارد. از همین رو گفتمان پیش‌رو در جرم‌انگاری و کیفرگذاری، حداقلی عمل کردن در این زمینه است و جز در جایی که چاره‌ای نیست نباید سراغ کیفر رفت. در همین بحث سخنرانی‌ها، اگر توهین یا افترا یا ضرب و جرح و تخریبی از سوی افراد صورت بگیرد، این اقدامات در قوانین دیگر جرم‌انگاری شده است. ماده‌ واحده‌ جدید به دنبال چه جرم‌انگاری جدیدی است؟ صدایی اگر در مراسم بالا برود؟ آیا نویسندگان و امضاکنندگان این طرح می‌دانند که بر اساس آن، می‌توان نیمی از خبرنگاران حاضر در کنفرانس‌های خبری جشنواره فیلم فجر یا دانشجویان حاضر در دیدار‌های دانشگاهیان با رئیس‌جمهور را مجرم قلمداد کرد؟
«... هر کس با هر اقدامی موجب جلب توجه بشود...»
3- در ادامه‌ هم همین ادبیات موسع و قهرآلود و غیر فنی ادامه دارد:
«نیروی انتظامی موظف است فوراً فرد یا افراد را بازداشت و تا تحویل مقامات قضایی نگهداری کند».
نصی مبهم و بی‌ضابطه که براحتی حقوق شهروندان را به مسلخ خواهد برد. آیین دادرسی کیفری، از جمله‌ قوانینی است که تورم در آن مذموم شمرده نمی‌شود و اتفاقا توصیه می‌شود مراحل و تشریفات رسیدگی دقیقا در قانون توصیف و تصریح شود تا حقوق شهروندان زایل نشود. مثلا به ماده‌ 46 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 توجه کنید:
«ضابطان دادگستری مکلفند نتیجه اقدامات خود را فوری به دادستان اطلاع دهند. چنانچه دادستان اقدامات انجام شده را کافی نداند، می‌تواند تکمیل آن را بخواهد. در این صورت، ضابطان باید طبق دستور دادستان تحقیقات و اقدامات قانونی را برای کشف جرم و تکمیل تحقیقات به عمل آورند اما نمی‌توانند متهم را تحت‌نظر نگه‌ دارند. چنانچه در جرائم مشهود، نگهداری متهم برای تکمیل تحقیقات ضروری باشد، ضابطان باید موضوع اتهام و ادله آن را بلافاصله و به طور کتبی به متهم ابلاغ و تفهیم کنند و مراتب را فوری برای اتخاذ تصمیم قانونی به اطلاع دادستان برسانند. در هر حال، ضابطان نمی‌توانند بیش از 24 ساعت متهم را تحت نظر قرار دهند».
حالا بار دیگر ماده واحده‌ پیشنهادی نمایندگان مجلس را بخوانید. زحمت مشخص کردن اندک ضابطه و معیاری را به خود نداده و ضابط قضایی را مطلق‌العنان بر متهم فرضی مسلط کرده است. «تا تحویل مقام قضایی» به چه معناست؟ زمان این تحویل چگونه باید مشخص شود؟
به مصراعی می‌ماند که در قافیه‌اش مانده‌ایم....
4- حسن ختام این ماده واحده‌ عجیب هم این مقرره است: «قوه قضائیه موظف است بدون تشریفات رسیدگی در کمتر از یک ماه، حکم لازم را صادر و اعلام کند». متهمان این ماده واحده چنان مغضوب نویسندگانند که باید بدون هیچ تشریفاتی به جرم‌شان رسیدگی و در اسرع وقت حکم‌شان را صادر کرد. محرومیت از تشریفات رسیدگی، موضوعی است که گریبانگیر قاچاقچیان موادمخدر هم نشده است. اما از نظر 34 نماینده‌ مجلس دهم، کسانی که در یک مجلس سخنرانی معمولی جلب توجه کنند، استحقاق برخورداری از تشریفات دادرسی را هم ندارند و احتمالا حق ابلاغ و حق داشتن وکیل و دیگر تشریفات دادرسی باید از ایشان سلب شود.
5- نماینده‌ حقوقدانی چون دکتر محمود صادقی، این دانشجوی بی‌سواد حقوق را خواهد بخشید، اگر که به چشم‌هایش اعتماد نداشت وقتی امضای ایشان را پای این طرح می‌دید. از دیگر نمایندگان هم  نوشتن و امضا کردن این طرح انتظار نمی‌رفت ولی دیگر وقتی یک استاد حقوق دانشگاه چنین طرحی را امضا می‌کند، آیا نباید به حال و روز قانونگذاری این مملکت گریست؟ آیا اگر فریاد بزنیم از چنین طرح نوشتنی، مستحق ملامتیم؟
این طرح قانون است یا دست‌نوشته‌ نماینده‌ای خشم‌آگین از به هم خوردن سخنرانی‌اش که معتقد است برای مرتکبان «بخشش لازم نیست، اعدام‌شان کنید»؟
تا به کجا می‌توان عنان کار به دست احساسات و هیجانات و عواطف داد و بی‌هیچ اصل و اصول و تدبیری پیش رفت؟ آخر هر چیز را رسم و قاعده‌ای است. برهم زدن سخنرانی‌ها بد است؟ بدون شک. ولی برخورد با آن هم فن و اصولی دارد. آن هم نه در اجرا که در تقنین اینچنین بی‌ضابطه عمل کردن، فرجامی خواهد داشت؟
6- نگارنده مستحضر است که این طرح است و نه قانون و احتمالا- اگر کاملا از دستور کار خارج نشود- در جریان تصویب برخی از ایرادات آن اصلاح خواهد شد ولی مطمئن است- اگر مجلس مدبرانه و درست در تصویب این طرح عمل کند- در نهایت چیزی که تصویب شود اندک شباهتی به طرح فعلی نخواهد داشت. حتی اسمی که برای این طرح انتخاب شده است هم عجیب و نامانوس است.
7- در برخی کشورها که قانونگذاری سر و سامانی دارد، تغییرات بیش از حد معمول در جریان تصویب یک طرح یا لایحه‌ قانونی چنان موجب شرمساری تدوین‌کنندگان است که در اکثر اوقات سند را مسترد می‌کنند تا بیش از این نابلدی و ناکارآمدی نویسندگان عیان نشود. آخر این کار به تماشا بنشینیم.
پ.ن: از ایرادات نگارشی و ویرایشی این طرح نگفتیم؛ مایه شرمساری است.
*کارشناسی ارشد حقوق دانشگاه شهید بهشتی

با حضور قائم مقام وزیر نیرو، معاون هماهنگی انتقال شرکت توانیر و مدیرعامل شرکت برق منطقه‌ای خوزستان نشست خبری بررسی پیامدهای شرایط خاص آب‌وهوایی و تاثیر آن بر شبکه برق خوزستان در محل ساختمان شهدای برق شرکت برق منطقه‌ای خوزستان در اهواز برگزار شد. ستار محمودی، قائم‌مقام وزیر نیرو بر اساس دستور وزیر برای ادامه پیگیری اقدامات انجام شده درباره مصوبات جلسات و راهکارهای گذر از بحران ناشی از تاثیرات نامطلوب پدیده گردوخاک بر شبکه برق منطقه که منجر به خاموشی‌های گسترده در خوزستان شد، با سفر به اهواز و حضور در نشست خبری مدیرعامل برق منطقه‌ای خوزستان با اصحاب رسانه که در همین رابطه تشکیل شده بود، گفت: شبکه برق کشور بویژه خوزستان از  شبکه‌هایی است که تا پیش از وقایع اخیر به بهترین نحو جوابگوی نیاز مشترکان و مردم شریف استان در شرایط مختلف بوده ولی متاسفانه بروز نوع جدید ترکیب شرایط خاص آب و هوایی شامل گرد و خاک، رطوبت شدید و مه غلیظ سبب تاثیرات و پیامدهای نامطلوب بر شبکه برق منطقه شده که نارضایتی زیادی برای مردم به وجود آورد. قائم‌مقام وزیر نیرو در پاسخ به پرسش‌های متعدد خبرنگاران درباره برنامه‌ها و اقدامات کوتاه، میان و بلندمدت وزارت نیرو در پیشگیری از وقوع و تکرار بحران بی‌برقی اظهار داشت: همه مسؤولان  و تلاشگران صنعت برق خود را تنها خدمتگزار مردم در جهت فراهم آوردن زیرساخت‌های رفاه و آرامش اجتماعی می‌دانند و در همین راستا مجموعه وزارت نیرو با برنامه‌ریزی و تمهیداتی مانند ساخت پست‌های برق GIS، تامین فوری 15دستگاه ماشین‌ ویژه شست‌وشوی مقره‌ها و تجهیزات برق از آلودگی‌ها و همچنین تعویض مقره‌های موجود با مقره‌های سیلیکونی و... به عنوان راهکار کوتاه‌مدت به مقابله با این معضل پرداخته است. وی افزود: پس از حوادث اخیر موضوع از 2 جنبه اقدامات فنی وپشتیبانی به طور جدی دنبال شده و ادامه دارد و در این رابطه تصمیمات مهمی گرفته شده است و مردم شریف خوزستان مطمئن باشند اولویت اول وزیر نیرو در خرید و تامین امکانات و تجهیزات فنی برق برای مقابله با این پدیده، خوزستان است.

بهره‌برداری از مجتمع آبرسانی روستایی یخفروزان شهرستان اهر
طرح مجتمع آبرسانی روستایی یخفروزان شهرستان اهر با حضور استاندار آذربایجان شرقی به بهره‌برداری رسید. صمدنژاد، رئیس هیات مدیره و مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب روستایی به تشریح فنی پروژه پرداخت و گفت: برای این پروژه شامل 65 کیلومتر خط انتقال، 4 کیلومتر شبکه‌گذاری، 15 واحد ایستگاه پمپاژ و 3 هزار و 900 مترمکعب مخازن ذخیره بوده و محل تامین آب آن از تصفیه‌خانه آب شرب شهرستان اهر است. وی افزود: با افتتاح این طرح که بالغ بر 72 میلیارد ریال برای اجرای آن هزینه شده است، اهالی 16 روستا از توابع بخش مرکزی شهرستان اهر از نعمت آب شرب سالم و بهداشتی بهره‌مند شدند. در ادامه جبارزاده، استاندار آذربایجان شرقی پس از افتتاح این طرح، ضمن تقدیر و تشکر از مدیرعامل و کارکنان این شرکت به جهت تلاش شبانه‌روزی در جمع اهالی روستای قلعه‌ملک نیز حضور یافت و با آنان سخن گفت.


بهره‌برداری از واحدهای مسکن روستایی در بندرترکمن
یکهزار و هشتصدوبیست‌ونهمین واحد مسکن روستایی و طرح هادی روستای قره قاشلی شهرستان بندرترکمن با حضور فرماندار شهرستان و مدیران دستگاه‌های اجرایی و اهالی روستای یادشده افتتاح شد و مورد بهره‌برداری گرفت. در این مراسم سرپرست بنیاد مسکن انقلاب اسلامی بندرترکمن و گمیشان توضیحاتی از حادثه‌خیز بودن کشور بویژه استان و شهرستان بندرترکمن و تهدیدات سوانح طبیعی مطرح کرد و طرح ویژه بهسازی و نوسازی مسکن روستایی را با هدف بهبود کیفیت مسکن و ارتقای سطح ایمنی و بهداشتی و رفاه و آسایش و همچنین تلاش در جهت حفظ هویت معماری بومی و جلوگیری از مهاجرت روستاییان بسیار مهم دانست. حیدری همچنین گزارشی از اجرای طرح هادی در سطح شهرستان ارائه کرد و ابراز داشت: طرح هادی روستای قره‌قاشلی شامل اجرای ۱۶۰۰ متر کانیو، ۲۵۰ متر پیاده‌روسازی و ۶۵۰۰ متر مربع به طول ۸۰۰ متر خاکبرداری و زیرسازی و آسفالت بوده که در مجموع با اعتباری بالغ بر ۳۵۰ میلیون تومان انجام شده است.

مجید  قلی‌زاده*: تاریخ انقلاب اسلامی ایران مشحون است از خدمت و خیانت افراد و جریان‌هایی که مرور آنها برای نسل امروز که رودررو با این حقیقت شکوهمند است، بس ضروری و حیاتی است.
فصل مشبعی از این تاریخ، شرح وفاداری، فداکاری و ایستادگی انقلابیون بصیر و مقاوم است که پروانه‌وار در آتش خدمت به اسلام و ملت شریف ایران، بال و پر سوزاندند تا شعله انقلاب فروزان و پرچم آن برافراشته بماند.
چه کسانی که رنج‌ها، مرارت و سختی‌های مبارزه با رژیم ستم‌شاهی را برای پیروزی انقلاب اسلامی به جان خریدند و نه تنها خود بلکه ملت ایران را از یوغ بردگی دشمنان قسم خورده این ملت نجات دادند و چه کسانی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره) مردانه بر سر عهد و پیمانی که با او بسته بودند ماندند و هرگز شهادت‌ها، اسارت‌ها و زخم‌زبان‌های لومه لائم‌ آنها را از راه پرافتخار انقلابیگری باز نداشت و آن هنگام که با خبر سهمگین رحلت او مواجه شدند با لمعاتی از ضمیر امیدوار و قلب مطمئن آن یار سفر کرده با خلف شایسته او پیمان وفاداری بستند و در رکاب او و تحت امر او، ولایتمداری خویش را به اثبات رساندند و همراه آن جلودار راه‌بلد، فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر ‌گذاشتند و انقلاب اسلامی را به کانونی از الهام‌بخشی برای ملت‌های مسلمان و آزادیخواه عالم بدل کردند. آنها با پرچمداری امام خامنه‌ای توانستند نمایشی پرشکوه از برکات اسلام‌ واقعی و انقلابی که امام راحل(ره) از آن به اسلام ناب محمدی(ص) تعبیر فرموده‌ بودند،  برای آبادانی دین و دنیای مردم و غلبه بر الگوهای تحمیلی غربی ارائه دهند و از شعارها و آرمان‌های انقلاب اسلامی مردانه حفاظت و از مرزهای جغرافیای عقیدتی آن حراست کنند.
اما در کنار شرح این خدمت‌ها سینه تاریخ انقلاب اسلامی از زخم خیانت‌های خیانتکاران نیز مالامال از درد و رنج است. آنهایی چه بر اثر دلبستگی به منافع زودگذر مادی، جاه‌طلبی، کیش شخصیت، دنیاطلبی، نفاق، حسد و کینه و چه بر اثر تحلیل‌های غلط و بی‌بصیرتی از قطار انقلاب پیاده شدند و خنجر کین به روی انقلاب و انقلابیون کشیدند و غالبا نیز خروج‌شان از گردونه انقلاب با استقبال دشمنان قسم خورده این ملت مواجه شد و چه بسیار از آنان که تحت حمایت دشمنان قلم و زبان خود را تبدیل به آتشباری برای انهدام ارزش‌ها، اصول و آرمان‌های انقلاب کردند و مگس‌وار بر آسیب‌ها نشستند و زبان به طعنه گشودند و خفاش‌وار چشم از پیشرفت‌ها و کامیابی‌ها بستند و به این هم بسنده نکردند و تلاش کردند چهره دشمنان پلید از پهلوی‌های سیاه گرفته تا آمریکای جنایتکار را بزک کرده لباس دوست بر آنها بپوشانند و زمینه‌ساز برگشت مجدد سلطه بیگانگان و وابستگان به اجنبی در این کشور شوند.
امیر‌المومنین از اینگونه کسان در خطبه هفتم نهج‌البلاغه چنین یاد می‌کند:
«اتَّخَذُوا الشَّیطَانَ لِأَمْرِهِمْ مِلَاکاً وَ اتَّخَذَهُمْ لَهُ أَشْرَاکاً فَبَاضَ وَ فَرَّخَ فِی صُدُورِهِمْ وَ دَبَّ وَ دَرَجَ فِی حُجُورِهِمْ فَنَظَرَ بِأَعْینِهِمْ وَ نَطَقَ بِأَلْسِنَتِهِمْ فَرَکِبَ بِهِمُ الزَّلَلَ وَ زَینَ لَهُمُ الْخَطَلَ فِعْلَ مَنْ قَدْ شَرِکَهُ الشَّیطَانُ فِی سُلْطَانِهِ وَ نَطَقَ بِالْبَاطِلِ عَلَى لِسَانِهِ؛ شیطان را پشتوانه خود گرفتند و او از آنان دام‌ها بافت، در سینه‌هاشان جاى گرفت و در کنارشان پرورش یافت. پس آنچه می‌دیدند شیطان بدی‌شان مى‌نمود و آنچه مى‌گفتند سخن او بود. به راه خطاشان برد و زشت را در دیده آنان آراست. شریک او شدند و کردند و گفتند، چنانکه او خواست».
این روزها سالگرد صدور نامه مهم امام خمینی(ره) در آخرین ماه‌های عمر پربرکت‌شان خطاب به روحانیت و حوزه‌های علمیه در سوم اسفند 1367 است. این نامه مشحون است از
شرح خیانت‌های خیانتکاران به انقلاب و نظام اسلامی و باید آن را شقشقیه امام راحل(ره) به حساب آورد.
مطالعه این نامه نسل امروز را متوجه خیانت‌هایی خواهد کرد که اگر نبود لطف و یاری حق و بیداری و هشیاری حضرت امام(ره) معلوم نبود سرنوشت انقلاب به کجا ختم می‌شد.
این پیام را باید سند آشتی‌ناپذیری امام(ره) با خیانتکاران به انقلاب نامید. آشتی‌ناپذیری با:
- سرمایه‌داران زالوصفت
- تحجرگرایان و مقدس‌نمایان احمق که با ژست تقدس‌مآبى تیشه به ریشه دین و انقلاب و نظام مى‏زنند.
- قائلان به جدایی دین از سیاست
- پشتیبانی‌کنندگان فتنه‌گران و براندازان نظام (فتنه قم و تبریز و فتنه‌ کودتاى نوژه با عاملیت یک مرجع بی‌بصیرت با هماهنگى چپی‌ها و سلطنت‌طلبان و تجزیه‌طلبان کردستان و...)
- تحلیلگرانی که برکات جنگ تحمیلی را زیر سوال می‌برند و القا می‌کنند در کنار خسارت‌ها موفقیت نداشته‌ایم.
- لیبرال‌ها و کسانی که در ابتدای انقلاب برای اداره کشور به آنها اعتماد شد.
- کسانی که شعار مرگ بر آمریکا را زیر سوال می‌برند.
- کسانی که اجرای حکم خدا درباره منافقین را زیر سوال می‌برند.
- طلبکاران از انقلاب
- کسانی که اجرای حکم اعدام سلمان رشدی را خلاف اصول و قوانین دیپلماسى تفسیر می‌کنند و نگران تبعات ناشی از آن از سوی کشورهای غربی هستند.
- کسانی که معتقدند دشمنی دشمنان با انقلاب به خاطر موضع‌گیری‌های انقلابی ما بوده‌ است نه ماهیت جهانخواران که اساسا با اسلام و شعارها و ارزش‌های انقلاب اسلامی از جمله استقلال و عدم وابستگی مخالفند.
ضمن توصیه به مطالعه و بازخوانی مجدد و چند باره این پیام، این روزها که بحث آشتی ملی مورد توجه برخی سیاسیون و اصحاب رسانه قرار گرفته، مناسب است مدعیان آشتی ملی به پشت سر خود نگاه کنند و ببینند با ملاک قرار دادن مفاد رهنمودهای امیرالمومنین در خطبه هفتم نهج‌البلاغه و مفاد منشور روحانیت چه گروه‌هایی را پشت سر خود می‌بینند و آنها امام چه کسانی‌اند؟ یوم ندعوا کل اناس بامامهم.
چه کسانی و از چه جریانی شیطان را ملاک امر خود گرفتند و آغوش باز خود را محل تخم‌گذاری شیطان کردند؟ شیطان چگونه توانست حلقوم آنها را بلندگوی خود قرار دهد و از زبان آنها حرف خود را بزند؟
امروز سرمایه‌داران زالوصفت و مرفهین بی‌درد پشت سر چه جریانی هستند؟ امروز چه جریانی خود را مقبول کسانی که نسبتی با انقلاب اسلامی برقرار نمی‌کنند، می‌داند؟
امروز صهیونیسم بین‌الملل و سیاستمداران نظام سلطه جهانی و استکبار از چه جریانی حمایت می‌کنند و دل به چه کسانی بسته‌اند و آنها عناصر چه جریانی را سرمایه باارزش خود تلقی می‌کنند؟
امروز جریان تشیع انگلیسی به عنوان نماد تحجر و مقدس‌نمایی از چه جریانی حمایت می‌کند و چه هدف مشترکی با آن جریان برای خود تعریف کرده است؟
امروز لیبرال‌ها و بهایی‌ها پشت سر چه جریانی هستند؟
نهضت‌ آزادی‌ها با چه جریانی سر سفره نشسته‌اند؟ سران و عناصر چه جریانی سردمدار بازگشت به نهضت آزادی هستند و به این افتخار می‌کنند؟
چه جریانی با معتقدان به «جدایی دین از سیاست» پیوند برقرار کردند و بر خلاف مشی و مرام حضرت امام خمینی(ره) به دنبال تئوریزه کردن آن برآمدند؟
چه جریانی از عناصر مطرود امام راحل(ره) که کمر امام را شکستند حمایت می‌کند و آنها نیز حامیان چه جریانی هستند؟
تروریست‌ها اعم از منافقین، پژاک، گروه عبدالمالک ریگی و.... در فتنه 88 پشت سر چه جریانی ایستادند و اکنون حامیان کدام جریان هستند؟
شعار «مرگ بر اصل ولایت فقیه» از حلقوم حامیان چه جریانی بیرون آمد؟
چه کسانی و چه جریانی تلاش کردند با شعار «مرگ بر روسیه»، به قول حضرت امام خمینی(ره) شعار «مرگ بر آمریکا» را منسی کنند؟
چه جریانی اجرای احکام خدا درباره منافقین را زیر سوال برده است و مقابل سیل هجوم دشمنان انقلاب اسلامی به ساحت مقدس حضرت امام خمینی(ره) مهر سکوت بر لب زدند و جفای کینه‌ورزان و وابستگان مطرودان امام را به ایشان را دیدند و دم برنیاوردند؟
در رسانه‌های چه جریانی از مراجع تقلید بی‌بصیرت و مطرود امام خمینی(ره) چهره‌سازی می‌شود و آرای فقهی و سیاسی آنها تبلیغ و نه نقد می‌شود؟
آری! اگر امام خمینی(ره) بود همچنان با اینها سر آشتی نداشت همچنان که خلف شایسته او نیز با صلابت از آشتی‌ناپذیری انقلاب و مردم انقلابی با آنان یاد می‌کنند.
جریانی که به دنبال آشتی ملی است باید تکلیف خود را با حامیان رنگارنگش مشخص و مرزبندی  خود را با دشمنان پررنگ کند و از اقداماتی که منجر به بسیج آنها علیه انقلاب مظلوم اسلامی در فتنه 88 شده است عذرخواهی کند و به وفاداران به امام خمینی(ره) و امام خامنه‌ای بپیوندد.
این نوشته را با مرور بخشی از این پیام امام خمینی(ره)  به پایان می‌بریم. بدان امید که سیاسیون و عناصر فعال جریان‌های سیاسی بدانند حامیان جریان فتنه سر آشتی‌پذیری با اصول و اهداف انقلاب ندارند لذا آنها نیز نباید با آنها سر سازش داشته باشند و تا دیر نشده باید حساب خود را با آنان روشن کنند و از آنان برائت جسته، به آغوش ملت بازگردند.
«من به طلاب عزیز هشدار مى‏دهم که علاوه بر اینکه باید مواظب القائات روحانى‏نماها و مقدس‌مآب‌ها باشند، از تجربه تلخ روى کار آمدن انقلابى‏نماها و به ظاهر عقلاى قوم که هرگز با اصول و اهداف روحانیت آشتى نکرده‏اند عبرت بگیرند که مبادا گذشته تفکر و خیانت آنان فراموش و دلسوزی‌هاى بی‌مورد و ساده‏اندیشی‌ها سبب مراجعت آنان به پست‌هاى کلیدى و سرنوشت‏ساز نظام شود...من امروز بعد از 10 سال از پیروزى انقلاب اسلامى همچون گذشته اعتراف مى‏کنم که بعضی تصمیمات اول انقلاب در سپردن پست‌ها و امور مهم کشور به گروهى که عقیده خالص و واقعى به اسلام ناب محمدى نداشته‏اند، اشتباهى بوده است که تلخى آثار آن براحتى از میان نمى‏رود، اگر چه در آن موقع هم من شخصاً مایل به روى کار آمدن آنان نبودم ولى با صلاحدید و تایید دوستان قبول نمودم و الآن هم سخت معتقدم که آنان به چیزى کمتر از انحراف انقلاب از تمام اصولش و هر حرکت به سوى آمریکاى جهانخوار قناعت نمى‏کنند، در حالى که در کارهاى دیگر نیز جز حرف و ادعا هنرى ندارند. امروز هیچ تأسفى نمى‏خوریم که آنان در کنار ما نیستند، چرا که از اول هم نبوده‏اند. انقلاب به هیچ گروهى بدهکارى ندارد و ما هنوز هم چوب اعتمادهاى فراوان‏ خود را به گروه‌ها و لیبرال‌ها مى‏خوریم، آغوش کشور و انقلاب همیشه براى پذیرفتن همه کسانى که قصد خدمت و آهنگ مراجعت داشته و دارند گشوده است ولى نه به قیمت طلبکارى آنان از همه اصول، که چرا مرگ بر آمریکا گفتید؟ چرا جنگ کردید؟ چرا نسبت به منافقین و ضدانقلابیون حکم خدا را جارى مى‏کنید؟ چرا شعار نه شرقى و نه غربى داده‏اید؟ چرا لانه جاسوسى را اشغال کرده‏ایم؟ و صدها چراى دیگر».
بنگرید سران و حامیان فتنه با چه کسانی پیوند خورده‌اند؛ از متحجران و مروجان تشیع انگلیسی گرفته تا منافقین و تروریست‌ها و عبدالمالک ریگی و صهیونیست‌ها و لیبرال‌ها و نهضت آزادی‌ها و استکبار جهانی و.... که همه و همه یک وجه مشترک دارند و آن تشنه بودن به خون انقلاب اسلامی و انقلابیون وفادار به آرمان‌های امام است.
* مدیرعامل خبرگزاری تسنیم

دکتر زهرا طباخی: پس از حضور چند وزیر و گروهی از معاونان وزرا و دیپلمات‌های ایرانی در میهمانی شبانه سفارت سوئد مطابق عرف غیراسلامی روابط اجتماعی اروپایی‌ها و عقد قراردادهایی در حاشیه این دیدار، مردم در شبکه‌های اجتماعی واکنش شدیدی به این سبک از دیپلماسی بی‌در و پیکر و بی‌قاعده نشان دادند. ذکر خاطرات «حاجی‌واشنگتن» نخستین سفیر ایران در آمریکا و مقایسه رفتار دولت با سبک دیپلماسی «قاجار» و «پهلوی» نیز در سبک انتقادات ایرانیان مشهود بود. در مقابل نیز سخنگوی وزارت امور خارجه از رفتار دولتمردان دفاع کرد و حضور در سفارت سوئد برای عقد قرارداد «بخش خصوصی» را مساله‌ای عادی و مسبوق به سابقه نامید.
حتی اگر بپذیریم موضوع حضور وزرای ایران در میهمانی شام سفارت سوئد «غیردیپلماتیک» نبوده، با «عرف دیپلماتیک» و شئونات روابط سیاسی همخوانی نداشته، چرا که به طور مثال در میهمانی‌های اوقات تقویمی مهم کشورها یا مناسبت‌های خاص دولتی نیز مراسم رسمی در «منزل سفیر» برگزار نمی‌شود و «رزیدانس» رسمیت دارد. علاوه بر آن در اکثر قریب به اتفاق موارد در برابر دعوتنامه‌های متعدد دریافتی توسط مقامات، سطح و مرتبه 2 کشور سنجیده می‌شود و مقام عالی‌رتبه کشوری همچون «ایران» در خاک خود، در میهمانی غیررسمی دولتی مثل سوئد با حضور بخش خصوصی و دلالان و عوامل متنوع با جمعیت انبوه و به شکل «سرپایی» حاضر نمی‌شود!
فارغ از اینکه دفاعیات وزارت امور خارجه تا چه اندازه از جانب مردم که 40 سال است روابط دولت‌های مختلف کشورمان و خارجی‌ها را رصد می‌کنند، قانع‌کننده باشد، ذکر برخی موارد حائز اهمیت است.
  پیشکش دولتی
از مهم‌ترین انتقادات پسابرجامی بخش خصوصی اقتصاد کشور به دولت، دخالت بیش از حد سیاسیون در امور تجاری بوده است به نحوی که حتی رسانه‌های خارجی نیز در توصیف کنفرانس‌های اقتصادی چند سال اخیر، فضا و شرکت‌کنندگان را بیش از حد «سیاسی» و به طور جدی «دولتی» ارزیابی کردند.
کنفرانس‌های به اصطلاح جذب سرمایه‌گذار خارجی چه در حوزه نفت و فناوری و چه در بخش بانکی، مملو از سیاستمداران صهیونیست نشان‌دار بوده که اشتیاق خود را برای مهندسی اقتصاد ایران پنهان نیز نکرده‌اند! از طرف ایران نیز همواره وزرا و معاونان به همراه گروهی از سوگلی‌های نشان‌دار در معیت گروهی از دلالان دوتابعیتی بدنام، به شور و مشورت نشسته‌اند! به عنوان نمونه در بخش اهداف  کنفرانس «FT IRAN» لندن «اکتشاف در اقتصاد و ژئوپلیتیک ایران و سایر مؤلفه‌های فشار برای شکل دادن به روابط ایران و غرب با چشم‌انداز اقتصاد ایران» به صورت رسمی ذکر شده بود!
اقتصاد یا سیاست؟
به عبارت ساده‌تر نه از جانب ایران در نشست‌ها و همایش‌های «اقتصادی» پسابرجام بخش خصوصی به معنای حقیقی کلمه حضور و ظهور جدی داشته و نه از طرف اروپا بانک‌ها و شرکت‌های خصوصی برای مذاکره و عقد قرارداد حاضر شده‌اند. پس اصلا عجیب نیست که سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان مدعی می‌شود 2 وزیر و مجموعه‌ای از دیپلمات‌های وزارت امور خارجه برای عقد قرارداد میان «بخش خصوصی» اقتصاد 2 کشور، در سیاهی شب، در میهمانی سفیر سوئد حضور به هم رسانده‌اند! شکی نیست که در صورت دسترسی خبرنگاران سمج به فهرست میهمانان، نام مجموعه‌ای کلان از دلالان دوتابعیتی و سوگلی‌های رانتی کسب‌وکارهای اینترنتی نیز آشکار خواهد شد.
برجام تاکنون هرگز روی خوشی به اقتصاد و «بخش خصوصی» نشان نداده و آنچه در پسابرجام بروز یافته تعاملات سیاسی دولت برای معامله بخش حاکمیتی اقتصاد و پیشکش «مدیریت بازار» ایران به گروهی از شرکت‌های واسط مشخص شده از سوی وزارت خزانه‌داری آمریکا، وزارت تجارت انگلیس و مجموعه‌ای از شرکت‌های پوششی تازه تاسیس در «کشورهای معین» همچون «سوئد» با نمایه «امن» و «بدون سابقه منفی» بوده است.
ذبح استقلال بازار
از ابتدا نیز وزارت امور خارجه و مقامات دولتی هدف از سیاسی کردن اقتصاد ایران را «گره خوردن با اقتصاد جهانی» برای دوام بخشیدن به توافق نیم‌بند و بدون پشتوانه «برجام» اعلام کردند اما مطابق باقی موارد، در این حوزه نیز «دست‌کم گرفتن دشمن» و ساده‌سازی کودکانه صورت مساله مشکل‌ساز شد.
به نحوی که بلافاصله پس از افشاگری‌ها در داخل پیرامون اجرای نقشه «مهندسی اقتصاد ایران» توسط شرکت‌های چندملیتی آمریکایی و انگلیسی، نقشه دشمن در پسابرجام با اندکی تغییر و پاکسازی ظاهر ماجرا، با قدرت ادامه یافته است. به این ترتیب که به جای «هالیبرتون» و «گوگل» و «مایکروسافت» و «چارتر هاوس»، مجددا شرکت‌های ارزیابی ریسک اروپایی و آمریکایی پا در میدان محاسبه گذاشتند و با شناسایی بخش‌های مختلف اقتصاد ایران از مسیر توافقاتی همچون «FATF»، اقتصاد ایران را به 2 بخش تقسیم کردند. با شناسایی بخش وابسته به حاکمیت، تلاش‌ها برای تصاحب سهمی قابل توجه از بخش نسبتا دولتی اقتصاد ایران آغاز شد.
پس از آن بود که شرکت‌های گمنام سوئدی با عمر کمتر از 2 سال و مجموعه‌ای از سهامداران ناشناخته 2 تابعیتی
ایرانی- انگلیسی، ایرانی- آمریکایی و ایرانی- سوئدی پا در اریکه بخش دانش‌بنیان اما نوپای اقتصاد ایران گذاشتند. سوئدی‌ها با دلالی عوامل لابی نفوذ به ترتیب شرکت‌های سودده حوزه کسب‌وکارهای آنلاین ایرانی را از آن خود کردند و مدیریت بازار را با حمایت از شتابدهنده‌های استارتاپی «آمریکایی- انگلیسی» در پیش گرفتند.
جاگیری اپوزیسیون
جالب اینجاست که همزمان با تمرکز وزارت خارجه آمریکا بر ظرفیت‌های سوئد به عنوان مجری برنامه «نفوذ اقتصادی» در ایران، اپوزیسیون فعال در حوزه «سایبر» و «سیاست خارجی» نیز با مدیریت و هدایت «نایاک» در سوئد فعال شد. برخی اخبار تایید نشده حکایت از آن دارد که «منافقین» نیز برای حضور در خاک سوئد ابراز علاقه کرده‌اند و هیچ بعید نیست با تمایلات خاص دولت دونالد ترامپ، علاوه بر هلند، سوئد نیز به مقصدی نو برای استقرار پایگاه‌های مختلف معاندان اعم از منافقین و جدایی‌طلبان تبدیل شود.
کم‌لطفی است اگر از نقش «آزیتا راجی» سفیر آمریکا در سوئد و برادرش «رضا راجی» که از مشاهیر سیلیکون‌ولی است بسادگی عبور کنیم. آزیتا هیچ سابقه دیپلماتیکی در وزارت خارجه آمریکا ندارد و صرفا در حوزه «اقتصاد» متخصص است و با لابیست‌های دولت انگلیس از جمله تیم جک استراو و نورمن لامونت نیز روابط ویژه‌ای دارد. خواهر و برادر، در هماهنگ کردن شرکت‌های واسط و همیار سیاست خارجی آمریکا در خاک سوئد نقش‌آفرین بوده‌اند و مدیریت بازی را به بهترین شکل عهده‌دار شده‌اند.
سهامداری دشمن
فلاسفه غربی معتقدند «اقتصاد» عامل بازدارنده رفتارهای سیاسی دولت‌ها و نظامات ملی در عرصه جهانی است. به این ترتیب که با وارد کردن فشار اقتصادی و سخت کردن مسیرهای معیشتی می‌توان، رفتارهای ژئوپلیتیکی حاکمیت‌ها را تا حد زیادی کنترل کرد. این هوشمندانه‌ترین نوع تحریم‌هاست که مدل نمونه آن به ترتیب در ونزوئلا، برزیل، ترکیه و تا حدی روسیه اجرا شد اما روس‌ها زودتر از دیگران به اهمیت موضوع پی بردند و کلان شرکت‌های فناوری که در کشورشان به صورت انحصاری و با سرمایه‌گذاری آمریکایی‌ها خدمات‌رسانی می‌کردند با اجرای انواع تکنیک‌ها و تاکتیک‌های سیاسی- اقتصادی در کمتر از 10 سال، پس گرفتند و به بخش اقتصاد ملی بازگردانند. به عنوان نمونه «پاول دوروف» مالک پیام‌رسان ارتباطی تلگرام، یکی از افرادی بود که با حمایت سرمایه‌گذاران اسرائیلی و آمریکایی در مدت کوتاهی بخش قابل توجهی از حوزه ارتباطات آنلاین روسیه را از آن خود کرد اما تیم اقتصادی پوتین بلافاصله پس از پی بردن به اهداف  «هیلاری کلینتون» وزیر وقت خارجه آمریکا، نقشه بازی را برهم زد.
جالب اینجاست که «دیمیتری مدودف» پس از سفر به آمریکا و بازدید از «سیلیکون ولی»- دره فناوری‌های نو در سانتاکلرای کالیفرنیا- توافقاتی را با غول‌های آمریکایی همچون گوگل و مایکروسافت به نیابت از «وزارت خارجه کلینتون» آغاز کرده بود تا ایده «سیلیکون ولی روسی» را در کشورش پیاده کنند اما با هوشیاری پوتین و مخالفت وی، سهامداری آمریکایی‌ها در بخش دانش‌بنیان اقتصاد روسیه متوقف شد.
بوی خوش اوباما؟!
با احتساب این موارد شاید بتوان چنین برداشت کرد که رفتارهای عجیب و غریب بروز یافته از سوی بخش‌های مختلف دولت دکتر روحانی در استقبال از وزرای سوئدی و از خود بی‌خود شدن در نقض تعارفات دیپلماتیک در میهمانی «محرمانه» سفارت این کشور 9 میلیون نفری، نوعی ابراز تمایل و احترام به ادامه برنامه سیاسی- اقتصادی تعیین شده توسط «دولت اوباما» بوده است. تحلیل بدبینانه‌تر موضوع این است که وزرای دولت روحانی به حقیقت پشت پرده هیات سوئدی ادای احترام کردند... «شوالیه‌های آمریکایی» در پوستین «وایکینگ‌های اروپایی»!