در شرایطی که نگاه سرد مسؤولان به معلولان دل‌نگرانی آنان برای محرومیت استفاده از امکانات شهری را دوچندان کرده، هنوز هم می‌توان به دستان پرمهر انسان‌هایی امیدوار بود که برای حل مشکلات معلولان گوی سبقت را از مسؤولان ربوده‌اند. معلولیت نیمه‌پنهانی از جامعه است که از چشم مردم دور مانده و افراد از این آسیب غافل هستند؛ معلولان جسمی در هر جامعه باید از حقوق یکسانی نسبت به دیگر شهروندان برخوردار باشند اما در کشور ما از امکانات زیادی محروم هستند. مناسب‌سازی معابر و گذرگاه‌های شهری و همچنین بهبود شرایط برای امکان استفاده معلولان از وسایل حمل‌ونقل عمومی یکی از مسائلی است که همواره مطالبه شده اما در عمل همچنان منتظر حرکتی جدی از سوی مسؤولان است.
محمد عابدی، آسیب‌دیده نخاعی در گفت‌وگو فارس در اصفهان، عمده‌ترین مشکل آسیب‌دیدگان نخاعی در شهر اصفهان را مشکل دسترسی‌ها از جمله دسترسی سواره‌رو به پیاده‌رو می‌داند. این آسیب‌دیده نخاعی معتقد است مناسب‌سازی برای معلولان باید به‌گونه‌ای باشد که یک فرد ویلچرنشین به تنهایی بتواند در شهر تردد و از مبلمان و ارتباطات شهری استفاده کند. وی اضافه می‌کند: مناسب‌سازی شهر برای معلولان متولی مشخص و معینی ندارد و تنها شهرداری‌های مناطق مسؤول پیگیری این مسأله هستند که البته نظارتی هم بر اجرای صحیح این مناسب‌سازی‌ها صورت نمی‌گیرد و گاهی دوباره‌کاری می‌شود. وی در پاسخ به این سوال که آیا تاکنون موفق به استفاده از اتوبوس در سطح شهر اصفهان شده‌اید یا خیر، پاسخ دور از انتظاری دارد و می‌گوید: چنین چیزی غیرممکن است. راه‌اندازی اتوبوس‌های تندروی ویژه معلولان هم به نام معلولان و به کام مسؤولان شد، چرا که یک معلول به هیچ وجه نمی‌تواند از این اتوبوس‌ها استفاده کند. عابدی با اشاره به مناسب‌سازی متروی اصفهان هم نکته جالبی را بیان می‌کند که شنیدن آن برای مسؤولان اصفهان خالی از لطف نیست؛ طراحی سکوهای متروی اصفهان بر اساس استانداردهای کشور آلمان است اما واگن‌های مترو چینی است، بنابراین استانداردها با یکدیگر تناسبی ندارند و ویلچری‌ها نمی‌توانند سوار مترو شوند.
معصومه نیکزاد، یکی دیگر از آسیب‌دیدگان نخاعی در اصفهان است که دچار آسیب نخاعی شده و دیگر توانایی راه رفتن را پیدا نکرده است. وی می‌گوید: کمتر مرکز خریدی در اصفهان را به خاطر دارد که دارای رمپ مناسب برای معلولان باشد:  بسیاری از اماکن تاریخی و تفریحی شهر اصفهان به هیچ عنوان برای معلولان مناسب‌سازی نشده و اتوبوس‌های شهری هم رمپی برای سوار شدن معلولان ندارند و مجبور هستیم مدام از تاکسی تلفنی استفاده کنیم که هزینه‌ زیادی برای ما دارد. این آسیب‌دیده نخاعی از مسؤولان شهری و استانی انتظار دارد به معلولان احترام بگذارند، چرا که معتقد است او و بسیاری دیگر یک روزی مانند افراد سالم بوده‌اند و حق و حقوق یکسانی با دیگر شهروندان دارند. او از مواجهه با موانع در معابر گلایه دارد و می‌گوید: برای تردد در معابر شهر اصفهان دائماً با لبه‌های سیمانی و جدول مواجه می‌شوم و لزوماً به یک نفر کمکی نیاز پیدا می‌کنم. در چنین شرایطی که نگاه سرد مسؤولان به معلولان دل‌نگرانی آنان برای محرومیت استفاده از امکانات شهری را دوچندان کرده، هنوز هم می‌توان به دستان پرمهر انسان‌هایی امیدوار بود که عاشقانه پا به عرصه انسانیت گذاشته و برای حل مشکلات معلولان گوی سبقت را از مسؤولان ربوده‌اند.
مرتضی پرورش، مدیر داخلی درمان انجمن حمایت از معلولان آسیب نخاعی استان اصفهان از پیگیری حقوق معلولان، درمان و پیشگیری از تشدید بیماری‌های این قشر از جامعه صرفاً با حمایت خیران و با تشکیل هزار و 365 پرونده در این انجمن خبر می‌دهد. وی با بیان این خبر امیدوارکننده، ادامه می‌دهد: این هزار و 365 نفر قبلاً افراد سالمی بوده‌اند که صرفاً بر اثر حادثه و عمدتاً حوادث رانندگی دچار آسیب نخاعی شده‌اند. فاصله یک فرد سالم با صندلی چرخ‌دار تنها یک لحظه است و هر فردی از جامعه ممکن است بر اثر یک تصادف دچار آسیب نخاعی شود. عضو انجمن حمایت از معلولان آسیب نخاعی که خود دچار آسیب نخاعی شده است، می‌گوید: خیران اصفهانی بدون آنکه فشاری به دولت و ارگان‌های دولتی بیاورند، وارد میدان عمل شده و با حمایت‌های مالی، هزینه‌های سنگین بازتوانی و توانبخشی معلولان اصفهان را تأمین می‌کنند؛ باید برای نوع دیدگاه مردم به هر نوع معلولیتی فرهنگ‌سازی شود. او از اینکه سال گذشته شورای اسلامی شهر اصفهان 4 میلیارد تومان اعتبار برای مناسب‌سازی شهر اصفهان در نظر گرفته، ابراز خرسندی می‌کند اما هنوز برایش رضایتبخش نیست چرا که همچنان استفاده از اتوبوس و مترو در اصفهان برای او و دیگر معلولان مقدور نیست. مرتضی پرورش بر این باور است که فرد مسؤولی که اقدام به نصب صندلی در جایگاه ویلچرنشین‌ها در اتوبوس‌های تندروی اصفهان کرده باید پاسخگوی معلولان باشد، چرا که اگر امکانات حمل‌ونقل عمومی برای معلولان فراهم شود مطمئناً به عنوان یک آسیب‌دیده نخاعی می‌توانند در همه نقاط شهر تردد کنند. معلول دیگری با اشاره به طرح بهزیستی برای تهیه مسکن خانواده‌های دارای 2 معلول، ادامه داد: این طرح در قالب وام 30 میلیون تومانی بلاعوض مسکن مطرح بوده است و مسکن به این خانواده‌ها تحویل نشده اما در این میان و با همه بی‌مهری‌هایی که از طرف برخی مسؤولان نسبت به معلولان صورت گرفته، باز هم مردم وارد میدان شده و کمک‌های زیادی را در راستای بهبود زندگی همنوعان خود داشته‌اند که جای بسی امیدواری دارد.  احمد نیمافر، مسؤول کمیته درمان انجمن حمایت از معلولان آسیب نخاعی استان اصفهان به ابعاد دیگر زندگی معلولان اشاره داشته و پرده از نکات نگران‌کننده‌ دیگری درباره معلولان برمی‌دارد. او پس از تجارب چندین ساله زندگی با معلولان، می‌گوید: افرادی که به هر دلیل توانایی راه رفتن را از دست می‌دهند و مجبور به استفاده از ویلچر می‌شوند، پس از مدتی دچار بیماری‌های ناشی از ویلچرنشینی همچون زخم بستر می‌شوند که انجمن حمایت از معلولان آسیب نخاعی استان اصفهان با کاردرمانی و فیزیوتراپی به توانبخشی افراد معلول کمک کرده و بسیاری از افرادی که دچار لهیدگی نخاع هستند را به حالت اولیه و سلامت کامل بازمی‌گرداند، این خدمات به وسیله دستگاه‌ها و تمرینات ویژه‌ای محقق می‌شود و ارائه رایگان آنها غیر از تهران و اصفهان در هیچ شهر دیگری وجود ندارد.  مهدی مقدری، سخنگوی شورای اسلامی شهر اصفهان نیز با اشاره به مشکل معلولان برای استفاده از اتوبوس‌های تندرو در اصفهان، خاطرنشان کرد: فضایی خالی در ورودی اتوبوس‌های تندرو وجود دارد که این فضا متعلق به معلولان است و باید برای استقرار ویلچر خالی باشد اما سازمان اتوبوسرانی در این قسمت یک صندلی معمولی نصب کرده و دیگر جایی برای استقرار یک ویلچر نیست. سخنگوی شورای اسلامی شهر اصفهان بیان داشت: در واگن‌های قطار شهری نیز جایگاه ویژه‌ای برای معلولان براساس استانداردهای جهانی و علمی طراحی شده است.

کسب پنجمین نشان استاندارد ملی توسط زرماکارون
زرماکارون از سوی سازمان استاندارد کشور، به عنوان واحد نمونه استاندارد ملی انتخاب شد. زرماکارون که پیش از این دریافت 4 نشان استاندارد ملی و دیگر نشان‌های ملی و بین المللی را در کارنامه خود داشت؛ در مراسم بزرگداشت روزجهانی استاندارد به عنوان تنها شرکت حوزه صنعت غذای ایران عنوان واحد نمونه استاندارد ملی را به خود اختصاص داد. مرتضی سلطانی، رئیس هیأت‌مدیره گروه صنعتی و پژوهشی زر در این مراسم که با حضور معاون اول رئیس‌جمهور و وزیر صنعت، معدن و تجارت برگزار شد، پنجمین نشان استاندارد ملی زرماکارون را دریافت کرد. شایان ذکر است، زرماکارون تنها تولیدکننده پاستای کشور بود که در این مراسم موفق به دریافت نشان ملی استاندارد شد.  


بیمه رایگان سپرده‌گذاران بانک آینده
بانک آینده در راستای توجه به نیازهای مشتریان و ارزش‌آفرینی هر چه بیشتر برای آنها، طرح بیمه رایگان سپرده‎گذاران را از تاریخ 22/07/96 در شعب خود عملیاتی کرد.  طرح بیمه رایگان سپرده‌گذاران بانک آینده، خدمت نوینی است که از سوی بانک آینده به پاس همراهی و وفاداری مشتریان گرانقدر به آنها عرضه می‌شود.  در این طرح، سپرده‌گذاران بانک آینده به صورت رایگان و با شرایط ویژه، تحت پوشش بیمه درمان تکمیلی (جبران هزینه‌های بستری در بیمارستان)، بیمه آتش‌سوزی منازل مسکونی، بیمه عمر و حوادث از طریق شرکت بیمه رازی قرار می‌گیرند.  هر یک از مشتریان بانک آینده در صورتی که دارای انواع سپرده بلندمدت یک ساله با مجموع مبالغ ۵۰  میلیون ریال  و بیشتر تا سقف 200  میلیون ریال باشند به طور خودکار تحت پوشش بیمه آتش‌سوزی قرار خواهند گرفت.  ضمنا همه مشتریانی که موجودی سپرده آنها نزد بانک آینده، بین 200  تا 500  میلیون ریال باشد از مزایای بیمه آتش‌سوزی منازل، بیمه عمر و حوادث و در صورتی که سپرده آنها بیش از ۵۰۰  میلیون ریال باشد، علاوه بر بیمه‌های آتش‌سوزی منازل و بیمه عمر و حوادث از خدمات بیمه درمان تکمیلی نیز بهره‌مند خواهند شد.

سیدیاسر جبرائیلی: برجام در حالت طبیعی و عادی، می‌توانست یک بوته آزمون برای صاحبان، مدافعان و مروجان یک منطق خاص باشد تا اعتبار باورهای خود را بسنجند. برجام می‌توانست حاصل منطقی باشد که با رد تضادهای ماهوی جمهوری اسلامی و آمریکا، استدلال می‌کرد علت تحریم‌های اعمال شده علیه کشورمان، نوعی سوءتفاهم و نگرانی آمریکا و شرکا از تولید بمب اتم در ایران است و می‌توان با رفع این نگرانی، تحریم‌ها را نیز رفع و منافع کشور را تامین کرد.
بلاتردید اگر مبنای فکری امضای برجام چنین منطقی بود، امروز مدافعان این منطق با مشاهده بی‌فرجامی و خسارات برجام، باید در مقابل منطق مخالف خود سر تعظیم فرود آورده و می‌پذیرفتند هدف واقعی از اعمال تحریم‌های گسترده علیه ایران، نه نگرانی از برنامه هسته‌ای که ضربه‌زدن به نظام جمهوری اسلامی - به عنوان مدافع بزرگ کشور ایران در برابر سلطه خارجی - بوده است. نتیجه عقلانی پذیرش این منطق دوم نیز باید این می‌بود که صاحبان منطق نخست اگر به اشتباه برجامی خود «اعتراف علنی» نیز نمی‌کردند، لااقل از تکرار این رویکرد اشتباه «اجتناب عملی» می‌کردند.
اما با تدقیق در رفتار جریان فکری حامی برجام به وضوح می‌توان مشاهده کرد این طیف فکری، به‌‌رغم اعتراف‌های تاریخی دست‌اندرکاران به بی‌حاصلی اقتصادی برجام و فاصله معنی‌دار نتایج آن با هدف اعلام شده «رفع تحریم‌ها»، نه‌تنها به اشتباه بودن منطق خود معترف نیستند، بلکه همچنان همان رویکرد برجامی و مذاکره و معامله با نظام سلطه را دنبال می‌کنند. امضای اسنادی چون 2030 یا رفتن زیر بار استانداردهای FATF یا تلاش برای عضویت در WTO، در واقع تکرار همان مدل برجام است اما تعمیم مدل برجام به حوزه‌های دیگر در عین اذعان به بی‌فرجامی و شکست آن در یک آزمایش بزرگ و پرهزینه، در ذات خود متناقض است. حامیان این مدل دیگر نمی‌توانند ادعا کنند هدف‌شان تامین منافع ملی است، لذا اصرار بر این مدل و منطق اشتباه، باید علت و هدف دیگری غیر از تامین منافع ملت ایران داشته باشد.
دقیقا نکته همین‌جاست؛ این پندار اشتباه است که این جریان خاص که مشخصا باید آنها را الیگارش- لیبرال‌هایی ایرانی خواند، در شعارها و ادعاهای خود صادق بوده‌اند و هدف‌شان از مذاکره و امضای برجام، رفع تحریم‌ها بوده است. راقم این سطور معتقد است همانگونه که آمریکا «برنامه هسته‌ای» را بهانه‌‌ای برای تحریم و ضربه‌زدن به اقتصاد ایران قرار داد، لیبرال‌های ایرانی نیز «تحریم‌های هسته‌ای» را بهانه‌ای برای گشودن باب مذاکره و بردن کشور ذیل سلطه غرب قرار دادند. هم آمریکا از ابتدای پیروزی انقلاب پروژه تحریم ایران را آغاز کرد و هم جریان لیبرال پروژه مذاکره و تعامل را کلید زد، در حالی که اساسا بحثی از برنامه هسته‌ای ایران در میان نبود. برنامه هسته‌ای و تحریم‌های هسته‌ای در واقع یک فرصت بی‌نظیر را برای 2طرف فراهم کرد تاآنچه را از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی دنبال می‌کردند، به شکلی تمام‌عیار عملی کنند. آمریکا شدیدترین تحریم‌هایش را اعمال کرد و جریان لیبرال چه در سطح همراهی با ادعاهای کذب آمریکا درباره تولید سلاح در ایران، چه در سطح مطالبه تحریم و چه در سطح گرادادن برای تحریم، نقشی اساسی ایفا کرد.
ریشه این اشتیاق لیبرالیسم ایرانی برای تسلیم برابر غرب به دوران مشروطه بازمی‌گردد که سیدحسن تقی‌زاده، از اجداد لیبرال‌های ایرانی، مدعی شد اولین کسی است که «بمب تسلیم در برابر غرب را در ایران منفجر» می‌کند. از عصر تقی‌زاده تا امروز لیبرال‌های ایرانی از هر فرصتی برای انفجار یک بمب تسلیم در برابر غرب بهره برده‌اند و در نظر و عمل، برای بردن کشور ذیل سلطه غرب تلاش کرده‌اند. از مهندس مهدی بازرگان که در همان ابتدای پیروزی انقلاب مذاکره با آمریکا را کلید زد تا سید عطاءالله مهاجرانی که سال 69 خواهان «مذاکره مستقیم» شد و از محمد خاتمی که پذیرش بینش و منش غرب را لازمه توسعه خواند تا امروز که کسانی از بازی برد - برد با آمریکا سخن می‌گویند، همه در این چارچوب قابل تشریح و تحلیل است. هدف این جریان از تسلیم در برابر غرب نیز هیچ‌گاه منافع ملی و پیشرفت کشور نبوده است که اگر بود، به قول رهبر حکیم انقلاب، از 50 سال زندگی ذیل سلطه غرب در عصر پهلوی باید درس می‌گرفتند که نمی‌توان از این راه به پیشرفت رسید. این است که برای پاسخ به چرایی این رویکرد، باید به دنبال یک مولفه در مبانی فکری لیبرال‌ها گشت که آنها را اینگونه نسبت به تسلیم کشور در برابر غرب حریص کرده است. معتقدم این مولفه چیزی جز «منفعت شخصی»، یعنی عامل محرک هر فعلی در مکتب لیبرالیسم، نیست. باید گفت یک پیوند طبیعی میان نظام لیبرال- سرمایه‌داری و «الیگارش‌-لیبرال‌های ایرانی» وجود دارد که گروه اخیر را به پذیرش سلطه غرب تحریک می‌کند. این پیوند، همان پیوندی است که میان پهلوی و غرب وجود داشت. هدف این پیوند، چیزی جز تامین منافع 2طرف از طریق «تقسیم منابع کشور» میان نظام سلطه و الیگارش‌های لیبرال نیست. زمانی از «پل کریگ رابرتز» معاون وزیر خزانه‌داری آمریکا در دوره ریگان که اینک علیه نظام آمریکا قیام فکری کرده است، درباره ریشه‌های پیوند اصلاح‌طلبان ایرانی با دولت آمریکا سوال کردم. پاسخ جالبی داد: «اصلاح‌طلبان ایران، هر عنوانی که داشته باشند، مذهبی نیستند. اصلاح‌طلبان ایران خواهان یک جامعه سکولار غربی هستند که در آن فقط پول اهمیت دارد. همین امر برخی از آنان را مستعد به خدمت گرفته شدن توسط دولت آمریکا کرده است»1. هر دو طرف به ثروت و قدرت و «نفع شخصی» می‌رسند و برد - برد اتفاق می‌افتد. رابطه پهلوی با غرب، حتما یک رابطه برد - برد بود اما بازنده بزرگ این بازی ملت ایران بودند. پهلوی به قدرت بلامنازع و باغ و کاخ و جواهر رسیده بود و غرب به منابع ایران و سهم ملت ما از این معامله، عقب‌افتادگی و ذلت و بردگی بود.
بر همین اساس، بقا و فنای گفتمان مذاکره با آمریکا در سپهر سیاسی ایران، برای لیبرال‌های ایرانی حکم حیات و ممات را دارد. این است که با وجود تجربه آشکار برجام و شکل‌گیری یک آگاهی عمومی درباره فرجام رویکرد مذاکره و تعامل با آمریکا، همچنان در تلاشند رویکرد مذاکره و تسلیم از اعتبار نیفتد. باید دقت داشت که این تلاش اگر دیروز در قالب «تفکیک اوباما از کنگره» انجام می‌شد، امروز در قالب «تفکیک دونالد ترامپ از نظام آمریکا» در حال ادامه است. هدف، القای این مساله به افکار عمومی است که اگر می‌بینید برجام شکست خورده است، علت را نباید در ماهیت آمریکا جست؛ دیوانه‌ای است ترامپ‌نام که تصادفا در آمریکا به قدرت رسیده و دیوانگی می‌کند! و هیچ‌گاه تمایلی برای پاسخ به این پرسش ندارند که اگر ترامپ دیوانگی می‌کند، چرا دیگر نهادهای قدرت در آمریکا به جای ایستادگی در مقابل او، تقویتش می‌کنند؟ این جماعت دوست ندارند مردم بدانند اگر ترامپ در مقام تصدیق(Certify) یا عدم تصدیق (De-certify) برجام برمی‌آید، در حال عمل به قانونی است که کنگره تصویب کرده است. نمی‌گویند اگر ترامپ زیر میز توافقنامه‌های تجاری می‌زند، این چشم‌انداز در سند استراتژی امنیت ملی آمریکا برای قرن 21 [در سال 2001] تدوین شده است.
در این میان، نخبگان و رسانه‌های انقلاب اسلامی بویژه صداوسیما، نباید در دام تفکیک ترامپ از نظام آمریکا بیفتند. نسبت دادن رویکرد و عملکرد آمریکا در قبال ایران به دونالد ترامپ و دیوانگی‌های او، کمک به الیگارش ‌- لیبرال‌های ایرانی برای نجات رویکرد مذاکره و تسلیم، از باتلاق برجام است. این نکته را نیز باید در نظر داشت که دونالد ترامپ با همه دیوانگی‌ها و حماقت‌های ظاهری‌اش و کنگره با همه مخالف‌خوانی‌های دیروز و امروزش، می‌دانند خروج رسمی از برجام، خروج متقابل ایران را در پی خواهد داشت. آنها این را نمی‌خواهند، لذا به جای خروج رسمی، در پی بی‌خاصیت‌سازی برجام در بخش تعهدات آمریکا و تبدیل این توافق به یک تعهد یک‌جانبه برای ایران هستند. حفظ یک برجام بی‌خاصیت، تحت عنوان «ناتوانی ترامپ برای خروج از برجام» یک تلاش دیگر برای زنده نگه داشتن گفتمان شکست‌خورده مذاکره است که باید با آن نیز مقابله کرد. این مقابله، نه مطالبه خروج که مطالبه آثار وعده داده شده مذاکره، سوال درباره نقض‌های مکرر برجام و پرسش پیرامون واکنش متناسب عملی از سوی دولت آقای روحانی است. خروج از برجام باید به هزینه و اعتبار برجامیان انجام شود تا برای همیشه ریشه این رویکرد خشک شود. خروج به هزینه نظام و جریان انقلابی، به عمر گفتمان مذاکره و تسلیم پایان نخواهد داد. لیبرال‌ها در این سال‌ها همه تلاش خود را مصروف این خواهند کرد که برجام تبدیل به یک تجربه ملی نشود. راه مقابله با این جریان این است که حتی دانش‌آموزان این کشور نیز با واقعیت‌های این تجربه آشنا شوند.
.................................................................................
پی نوشت
1-  عبارات رابرتز را در یادداشت‌هایم دارم:
Iranian “reformers” are not religious, regardless of whatever title they hold. Iranian “reformers” want a secular Western society in which only money counts. This makes some “reformers” susceptible to being manipulated by the US government.

محمدابراهیم کریمی: «ساده‌سازی صورت مساله» مهم‌ترین مهارتی است که یک فرد یا مجموعه باید در مواجهه با معضلات پیش روی خود بیاموزد! ساده‌سازی صورت مساله، به معنای چینش ثوابت مربوط به آن مساله در کنار یکدیگر و متعاقبا صورت‌بندی دقیق آن است. این قاعده در عالم سیاست بویژه در قبال پرونده‌های پیچیده بین‌المللی نیز صدق می‌کند. فقدان توانایی برخی سیاستمداران درباره چینش منظم شواهد و مستندات مربوط به یک پدیده در کنار یکدیگر، منجر به عدم توانایی آنها در مواجهه با موضوع و در نهایت، اتخاذ تصمیمی نادرست و هزینه‌بر در قبال آن خواهد شد. این قاعده کلی درباره توافق هسته‌ای میان ایران و اعضای 1+5 نیز صدق می‌کند. سکوت دولت در قبال قانون کاتسا، محاسبه توأم با خوشبینی دولت در قبال حمایت اروپا از توافق هسته‌ای و مسائلی از این دست نشان می‌دهد دولت محترم در صورت‌بندی مواضع غرب در قبال برجام ناکام مانده است. همانگونه که اشاره شد، اصلی‌ترین پیش‌شرط در صورت‌بندی یک موضوع و ساده‌سازی آن، چینش گزاره‌های ثابت، مطلق و قطعی در کنار یکدیگر است. در قبال برجام نیز گزاره‌های محکمی وجود دارد که بی‌تفاوتی و سهل‌انگاری نسبت به آنها، منتج به قرائت نادرستی از موضوع خواهد شد. ثوابت موجود در قبال تحولات هسته‌ای اخیر عبارتند از:
- ایالات متحده آمریکا در صدد دائمی کردن محدودیت‌های موجود علیه برنامه هسته‌ای ایران است. در این باره ترامپ تاکید دارد باید بند موسوم به «غروب آفتاب» بازنگری شده و برجام واقعا به «آفتابی تابان» و «بی‌غروب» تبدیل شود!
- ایالات متحده آمریکا درصدد است به بهانه بازتفسیر بند T ضمیمه توافق هسته‌ای، دسترسی بازرسان آژانس به اماکن نظامی ایران را تضمین کند.
- واشنگتن درصدد گنجاندن موضوع توافق موشکی ایران در برجام (یا یک توافق جدید) و تحدید فعالیت‌های موشکی ایران در کنار اعمال محدودیت‌های جدید هسته‌ای برای کشورمان است.
- یوکیو آمانو، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با طرح ابهام در خصوص مکانیسم راستی‌آزمایی بند T برجام، عملا به ترامپ درباره اعمال فشار بر ایران جهت دسترسی به اماکن نظامی کشورمان چراغ سبز نشان داده است.
- جدال کنگره و کاخ سفید، نه بر سر اصلاح برجام، بلکه بر سر کلیت پایبندی ترامپ نسبت به توافق هسته‌ای است. به عبارت بهتر، حتی برخی سناتورهای حزب دموکرات مانند «چاک شومر» و «بن کاردین» نیز با اصلاح توافق هسته‌ای (بر اساس منافع آمریکا) موافق هستند. بنابراین منازعه موجود در ایالات متحده آمریکا بر سر برجام، منازعه بر سر «چگونگی مواجهه با برجام» است نه منازعه بر سر «پایبندی کامل یا عدم پایبندی به برجام!»
- تروئیکای اروپایی در اعلام مواضع خود درباره توافق هسته‌ای، عملا از مذاکره مجدد بر سر مفاد جنجالی برجام استقبال کرده است. «بوریس جانسون»، وزیر خارجه انگلیس در یکی از تازه‌ترین مواضع خود اظهار کرده است کنگره آمریکا «تنها» خواستار اصلاح برجام است نه خروج از توافق هسته‌ای! از سوی دیگر، مقامات فرانسوی نیز اعلام کرده‌اند می‌توان ایران را درباره اعمال محدودیت‌های هسته‌ای پس از سال 2025 میلادی (بخوانید تغییر بند غروب آفتاب) تحت فشار قرار داد! چندی پیش نیز «زیگمار گابریل»، وزیر خارجه آلمان عنوان کرده بود کشورش حاضر است با آمریکا، انگلیس و فرانسه بر سر تحت فشار قرار دادن ایران برای عمل به تعهداتش در برجام همراهی کند! منظور گابریل به صورت مشخص، دسترسی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به اماکن نظامی در ایران است.
- مقامات روس طی روزهای اخیر صریح‌ترین مواضع را در قبال توافق هسته‌ای اتخاذ کرده‌اند. سرگئی ریابکوف، معاون وزیر خارجه روسیه اعلام کرده است ایالات متحده آمریکا به جای تغییر برجام، به فکر انجام تعهدات خود در قبال توافق هسته‌ای باشد. همچنین سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه اعلام کرده مطابق آنچه در بند T ضمیمه اول برجام آمده است، راستی‌آزمایی بند T برجام در حیطه اختیارات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیست. به عبارت بهتر، مقامات روس هم در برابر بازنگری در برجام موضع گرفته و هم بازرسی از اماکن نظامی ایران (به بهانه بازتفسیر بند T) را غیرقانونی دانسته‌اند. با این حال مقامات اروپایی نه تنها چنین مواضعی را اتخاذ نکرده‌اند، بلکه با محکوم کردن فعالیت‌های موشکی ایران، سعی کرده‌اند به سومین خواسته ترامپ در خصوص اعمال محدودیت علیه توان موشکی ایران نیز پاسخ دهند.
چینش این ثوابت در کنار یکدیگر نشان می‌دهد برجام در اقدامی یک‌طرفه از سوی ایالات متحده آمریکا و متحدان آن، فسخ شده است.
آیا دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان این ثوابت و گزاره‌های قطعی را (که مبتنی بر مواضع صریح و رسمی مقامات آمریکایی و اروپایی است) تاکنون در کنار یکدیگر قرار داده است؟ اگر اینگونه است، خوشبینی دستگاه دیپلماسی ما نسبت به حمایت اروپا از برجام چه معنایی دارد؟ از سوی دیگر، دستگاه سیاست خارجی کشورمان نباید اسیر دوگانه‌ای به نام «خروج از برجام/ تغییر برجام» شود. پذیرش این موضوع، به معنای بازی در زمین ایالات متحده و تروئیکای اروپایی خواهد بود. اقدام عملی دولت باید به گونه‌ای باشد که آمریکا و تروئیکای اروپایی را بین 2 گزینه به نام «پذیرش صددرصدی برجام» و «خروج کامل از توافق هسته‌ای» مخیر کند.
هم‌اکنون زمان آن رسیده تا دستگاه دیپلماسی با توجه به گزاره‌های قطعی موجود درباره برجام، غرب را در مقام پاسخگویی قرار دهد. بدیهی است در صورت ادامه روند موجود، ما به جای آنکه به متغیری مستقل و تعیین‌کننده در معادله برجامی اخیر تبدیل شویم، به متغیری وابسته به رفتار واشنگتن و تروئیکای اروپایی تبدیل خواهیم شد. «قاطعیت» و «شفافیت» حلقه‌های مفقوده‌ای هستند که باید در رفتار دولت در قبال تحولات مربوط به برجام، ظهور و بروز پیدا کنند. آیا زمان آن نرسیده است تا دولت ضمن رصد هوشمندانه مواضع آمریکا و دیگر اعضای 1+5 و متعاقبا صورت‌بندی موضوع فعلی، رفتار قاطعانه و شفافی را در این باره از خود نشان دهد؟

زینب محبوبی: اینکه ترامپ در یک مصاحبه، «خلیج‌فارس» را «خلیج ع‌رب‌ى» بخواند و خود را در مواجهه با هجمه احساسى مردم ایران ببیند، قطعا نه براى ترامپ عجیب است نه براى ما!
ما مردمى هستیم که هر از گاهى نسبت به برخى اتفاقات اینگونه واکنش نشان مى‌دهیم. حالا فرقى نمى‌کند مسأله سیاسى باشد، اجتماعى باشد، ورزشى باشد یا حتى نمایش کمدى خودکشى ناشیانه دخترى که بخت خود را در دنیاى مجازى جست‌وجو مى‌کند! مهم این است که موضوعى بیابیم براى تخلیه  خشم‌هاى فروخورده و همراهى و سینرژى همگانى در این تخلیه عواطف!
و جالب‌تر اینکه نوع عکس‌العمل‌ها نسبت به وقایع مختلف یک‌جور است. یعنى مثلا همان کامنتى را زیر پست ترامپ مى‌گذاریم که یک ماه پیش در عکس‌العمل به ازدواج مجدد بهاره رهنما گذاشتیم و باز همان کامنت را 2 ماه پیش زیر پست‌هاى مربوط به قتل آتنا گذاشتیم، یا 5 ماه پیش زیر پست کاندیداى رقیب در انتخابات ریاست‌جمهورى گذاشتیم، یا 2 سال پیش در صفحه  اینستاگرام دختر بینوا!
و شما لحظه‌اى گمان نکنید این حوادث تأثیرى در نگرش و عملکرد کسى دارد! و مثلا باعث عبرت گرفتن خانواده‌ها نسبت به مراقبت از فرزندان‌شان شده است! یا از این به بعد دختران جوان نسبت به روابط‌شان دقیق‌تر مى‌شوند! یا حتى ملتى نسبت به حفظ استقلال‌شان متحدتر و عملگراتر!
بلکه کل ماجرا به همین فحاشى‌ها و دست بر پشت دست زدن‌ها خاتمه مى‌‌یابد و دوباره از فردا زندگى روال عادى خود را دارد.
دخترى که روسرى به گلویش گره زده به هدفش مى‌رسد و شهرت پیدا مى‌کند، حتى به قیمت حراج شخصیت! کاندیداهاى برنده و بازنده به روال قبل، روزگار مى‌گذرانند و حتى کاندیداى برنده لحظه‌اى به پشت سر نگاه نمى‌کند که مبادا یادش بیاید چه وعده‌هایى داده و به چه حسابى رأى آورده است.
و آمریکا هم فرداى سخنرانى ترامپ، همان آمریکایى مى‌شود که سرزمین فرصت‌هاست و براى ثبت‌نام لاتارى‌‌‌‌اش دائم سایت‌ها را چک مى‌کنیم که مبادا زمان را از دست بدهیم. چرا که نهایت غیرت و تعصب ما به ایران‌مان، همان «لغت» فارس‌پسوند خلیج است و انگار ناوهاى آمریکایى مستقر در خلیج را تابه‌حال ندیده بودیم!
و انگار این همه سال کینه‌توزى و توطئه را فراموش کرده بودیم! و انگار هدف قرار دادن هواپیماى مسافرى توسط وینسنس در همین خلیج فارس‌مان، افسانه‌اى بیش نبوده! و انگار ترامپ و رفتارها و گفتارهاى خصمانه‌‌‌‌اش در مقابل کشور ما، پدیده‌اى نوظهور در سیستم سیاسى آمریکاست! و انگار تا دیروز اوباما و‌‌ پیش‌تر بوش و کلینتون دست دوستى به سمت‌مان دراز کردند! ترامپ را دیوانه بخوانیم و باور کنیم کارى که ترامپ مى‌کند و سیاقى که در پیش دارد، خلاف سیاست‌هاى آمریکاست، و باور کنیم قرار بوده تحریم‌ها متوقف شود و جهان گل و بلبل شود اگر ترامپ رأى نمى‌آورد. در حالى که همان شده که قرار بوده بشود.
چقدر فراموشکاریم اگر یادمان برود تحریم‌هاى فلج‌کننده‌اى را که یک به یک علیه‌مان تصویب کردند و بابت‌شان مدال به گردن همدیگر آویختند.

راه‌اندازی سامانه 1523 پرداخت تلفنی قبوض آب روستاییان
برای تکریم ارباب رجوع سامانه 1523 جهت پرداخت تلفنی قبوض آب روستاییان در شرکت آب و فاضلاب روستایی استان آذربایجان شرقی راه‌اندازی شد. رئیس اداره روابط عمومی شرکت آبفار استان آذربایجان شرقی با اعلام این خبر گفت: با راه‌اندازی این سامانه از این پس این امکان برای مشترکان روستایی استان آذربایجان شرقی فراهم می‌شود تا از هر نقطه‌ای از استان به وسیله تلفن‌های ثابت و همراه با گرفتن 1523 صورت‌حساب‌های دوره‌ای آب‌بهای خود را پرداخت کنند. علی هادی هدف از راه‌اندازی این سامانه را ارائه خدمات مطلوب به مشترکان شرکت آب و فاضلاب روستایی استان اعلام کرد و افزود: از جمله خدمات این سامانه می‌توان به ثبت قرائت کنتور، اطلاعات قبوض، اعلام حادثه، اطلاع‌رسانی، انتقادات و شکایات، پیشنهادات و دریافت وقت از رئیس هیات مدیره و مدیرعامل شرکت آبفار استان اشاره کرد. وی همچنین مزایای این طرح را شامل جلوگیری از اتلاف وقت روستاییان در مراجعه به بانک‌ها و جلوگیری از ترددهای غیرضروری عنوان کرد.  


پیاده‌سازی نرم‌افزار سیستم جامع منابع انسانی در شرکت توزیع برق
معاون منابع انسانی شرکت توزیع نیروی برق استان گلستان از پیاده‌سازی نرم‌افزار سیستم جامع منابع انسانی در قالب زمانبندی‌های تعیین شده و برنامه محوری با قابلیت‌های متمایز و بسیار بالا، از پاییز امسال خبر داد. ابوالفضل اکبری اظهار کرد: ضرورت این سیستم به عنوان یکی از ابزارهای بسیار مفید در راستای خدمات‌دهی بموقع و مناسب به همکاران به عنوان یک ضرورت انکار‌ناپذیر است که این ضرورت را ضمن برگزاری چندین جلسه کارشناسی و تخصصی و طی بازدید از شرکت‌هایی که در حوزه منابع انسانی پیشرو بوده‌اند، شناسایی می‌کنیم و در قالب شرح خدمات به شرکت پیمانکار جهت اجرا اعلام خواهد شد. وی افزود: در آینده نزدیک شاهد تحولی بسیار بزرگ و چشمگیر در حوزه منابع انسانی شرکت توزیع نیروی برق استان گلستان به عنوان شرکت توزیع نیروی برق پویا و چابک در سطح کشور خواهیم بود.