۱) اسرائیل فلسطین را اشغال کرده است

خیر! اینطور نیست. درستش این است که اسرائیلی‌ها زمین‌های فلسطینی‌ها را خریده‌اند و قیمت زمین و پول محضر و حق کمیسیون بنگاهی و شیرینی شاگرد املاکی را هم خودشان داده‌اند. البته فقط ۲ درصد از زمین‌های فلسطین اینطوری خریداری شده ولی شما ۲ درصد سال ۱۹۴۸ را مثل ۲ درصد الان نبینید. آن وقت‌ها ۲ درصد خیلی بود. با احتساب نرخ تورم می‌کند به عبارتی اندازه کل فلسطین الان.

۲) اسرائیلی‌ها فلسطینی‌ها را به زور از خانه‌های‌شان بیرون کردند 

این هم درست نیست. اصلا زور و اجباری در کار نبوده، بلکه فلسطینی‌ها وقتی چشم‌شان به تفنگ و سرنیزه اسرائیلی‌ها می‌افتاد و بعضا یکی دو تا از اعضای خانواده‌شان را هم از دست می‌دادند، خودشان با رضایت و طیب خاطر خانه و زندگی‌شان را می‌گذاشتند و می‌رفتند. اتفاقا خانواده‌های اسرائیلی در این فرآیند رنج بسیار بیشتری کشیدند و تا مدت‌ها به خاطر اینکه نمی‌دانستند فلفل و زردچوبه در کدام کابینت است و نخود و لوبیا در کدام قوطی، اذیت می‌شدند. متاسفانه هرگز کسی این رنج تاریخی را بازتاب نداد. 

۳) سازمان ملل در مقابل اعمال اسرائیلی‌ها کاری نمی‌کند

این توهین به سازمان ملل است. آمارها نشان می‌دهد از ۳۵۶۳ مورد ابراز نگرانی سازمان ملل در سال، 7/۲۸۵۶ مورد مربوط به رفتارهای اسرائیل بوده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که دبیرکل سازمان ملل چندین بار در محافل خصوصی گفته «این اسرائیل آخرش من را از نگرانی سکته می‌دهد». حتی سازمان ملل یک بار هم اسرائیل را به پرداخت ۴/۲ میلیارد دلار غرامت به دلیل کشتار مردم قانا محکوم کرده و در پی این محکوم‌کردن مجبور شده به کارمندان خودش حق اضافه‌کاری بدهد. این که اسرائیل آن مبلغ را پرداخت نکرده هم به دلیل این است که دستش خالی بوده. از کجا بیاورد؟ در این موقعیت‌ها جای خالی صندوق حمایت از اشغالگران احساس می‌شود که بیاید رژیم‌های اشغالگر را بیمه کند و دیه کشته‌های‌شان را بدهد. سازمان ملل باید پیگیر این قضیه باشد. 

۴) اسرائیل رژیم کودک‌کش است 

این گزاره سطحی به دلیل ناآشنایی با علم آمار رواج پیدا کرده است. واقعیت این است که برای اسرائیل شهرام و بهرام ندارد و اینطوری نیست که اسرائیل تاکید داشته باشد حتما کودکان را بکشد. آمارهای درگیری اخیر اسرائیل و حماس نشان می‌دهد از میان کشته‌شدگان غزه حدود ۲۰ درصد کودک بوده‌اند و این بدان معنی است که ۸۰ درصد کشته‌ها را بزرگسالان تشکیل ‌داده‌اند. من از شما می‌پرسم ۸۰ درصد بیشتر است یا ۲۰ درصد؟ من دیگر حرفی ندارم. 

۵) اسرائیل خاورمیانه را ناامن می‌کند

این حرف از نظر عقلی و منطقی غیرممکن است. چون یک رئیس و ۲ نخست‌وزیر اسرائیل، تا به حال جایزه صلح نوبل گرفته‌اند و جایزه صلح نوبل را هم برای صلح به آدم می‌دهند نه چیز دیگر. اگر اسرائیل آزارش به کسی رسیده بود یا ممکن بود برسد، مرض نداشتند به مقاماتش جایزه صلح نوبل بدهند. نوبل یک رشته دیگر را به آنها می‌دادند. اصلا هر سالی که اسم مقامات اسرائیلی بین کاندیداهای صلح نوبل باشد بقیه نامزدها می‌فهمند در گروه مرگ افتاده‌اند و تهش اگر شانس بیاورند دیپلم افتخاری، کاپ اخلاقی چیزی به آنها می‌رسد ولی جایزه مال اسرائیل است، چون در زمینه صلح تا به حال کسی روی دست اسرائیل بلند نشده. 

۶) اسرائیل یک رژیم جعلی است 

نخیر! اینکه بسیاری از جمعیت اسرائیل خودشان یا والدین‌شان از کشورهای لهستان و آلمان و روسیه و اوکراین و فرانسه و چک و آمریکا و غیره باشند باعث نمی‌شود آن را جعلی بدانیم‌. همان طور که در خود کشورهای لهستان و آلمان و روسیه و اوکراین و فرانسه و چک و آمریکا و غیره تعداد زیادی اتباع لهستان و آلمان و روسیه و اوکراین و فرانسه و چک و آمریکا و غیره زندگی می‌کنند ولی کسی این کشورها را جعلی نمی‌داند و به آنها گیر نمی‌دهد. تازه مهم این است که نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل، در خود اسرائیل به دنیا آمده. حتما می‌پرسید خب که چی ولی باید بدانید از زمان تاسیس اسرائیل او اولین نخست‌وزیر متولد خود اسرائیل است. دیگر چی می‌خواهید؟

آن یل طویله اسرائیل، آن مثلا جانشین عزرائیل، آن حاصل یک ایده خیلی سنگین، سامانه دفاعی گنبد آهنین، ساخته شده برای دفاع از ممالک غصبی اسرائیل بوده و در نوع خودش بی‌نظیر بوده. 

ابتدای کار او چنان بود که یکی موشک همی‌زدند از جانب نیروهای حماس، پس عمل نکرد. موشک بر اراضی غصبی بغلتید و جمعی از سربازان جملگی درخواست پوشک جدید دادند. سپس فرمانده آنها از گنبد پرسید: این عمل نکردن از که آموختی؟ گفت: از بی‌ادبان. سربازان نیز جملگی پس از تعویض پوشک به حال فرمانده زار گریستند و گفتند وی در کار مطاع از ساقی جدید خود گیر کرده بود، گیر کردنی؛ که آدمیزاد با سامانه دفاعی حرف نمی‌زند و فرمانده بالمره از قیود عقل خلاص گشته بود.

باری! موشک دیگری بر سامانه روانه شد. دیگر بار سامانه عمل نکرد. گفتند سامانه خاموش مانده بود و سربازان بار دیگر پوشک لازم شدند؛ نه از جهت موشک، که قبلا پوشک مربوط به آن تعویض گشته بود. از آن رو که در کار جنگ حیران بماندند؛ که مگر سامانه دفاعی هم خاموش می‌شود؟ فرمانده پشت دست به دهان ایشان کوفتی و گفت: «قبض برق آخر ماه رو از حقوق شما مفت‌خورا کم کنم؟» و سربازان جملگی خاموش گشتند.

گفته‌اند این اواخر، سامانه به رقابت با آبکش برنج برخاسته بود. روزی یکی از سربازان خام و سرد و گرم روزگار نچشیده، از فرمانده همی‌پرسید: «این چه دفاعی است از بهر خدا؟ که سامانه یا خاموش است یا سوراخ.» فرمانده انگشت حیرت به زیر بغل فکرت خارانید و در فکر همی رفت که چطور سرباز را بپیچاند. گفت: «در این خاموشی حکمتی است که جواب ابلهان باشد.» سرباز قانع نشده، باز پرسید: «پس سوراخ‌هایش چه؟» فرمانده اردنگی او را بنواخت و گفت: «نور از محل آنها وارد می‌شود دیگه، اینم باید بگم؟»

و چون توفان الاقصی آغاز شد، سامانه بالکل از دسترس خارج شد و فرمود ما را به خیر و شما را به درک. سربازان جملگی از خیر پوشک‌ها گذشته، به دنبال تیوپ‌ها گشتند و چون نیافتند، به دنبال گنبد آهنین دویدند و به آن نرسیدند. چرا که گنبد سوراخ‌های بی‌شمار داشته، ضریب اصطکاکش با هوا نزدیک به صفر بوده و با احتساب گرانش زمین، با سرعت نور بر کیلومتر به سمت افق فرار می‌کرده. سربازان نیز اسیر گشته، وا مظلوما، وا تجاوز به حقوق شهروندا سر داده که جملگی به زبان عبری سخت به دیار باقی شتافتند، لعنت‌الله علیهم اجمعین.

دبیر جلسه: امروز روز نهایی انتخاب برنده جایزه صلح نوبل هست. همگی لطفا ساکت یک دقیقه اون سلاح‌های گرم و سردتون رو کنار بگذارید.

- آلفرد، آنقدر اون دینامیتو رو زمین قل نده.

- چنگیز، چندبار بهت گفتم ورود هرگونه اعضای بدن غیر از اعضای خودت به جلسه ممنوعه، امروز دیگه چی آوردی؟

- آغامحمد چقدر بهت گفتم با چش‌وچار مردم گوی اعصاب درست نکن اینترنتی بفروش، بابا اینماد نداری میان می‌گیرنتا...

- خب! بریم سراغ اصل قضیه امسال جایزه رو به کی بدیم؟

شیمون پرز: به نظرم بدیم به ولد خلف من بنیامین.

 دبیر جلسه: بابا این آنقدر تو آفسایده آبروی هرچی اسرائیلیه بوده برده، یه روز شهروندان خودش می‌ریزند تو خیابونا یه روز نیروهای حماس، مملکت نیست که، صد رحمت به کوره‌های هیتلر. ۲ روزه دارم بهش زنگ می‌زنم ببینم کدوم گوریه ۲ تا بسته پوشک سفارش داده بود، برای من لوکیشن سطل آشغال می‌فرسته، من به گوساله سامری جایزه بدم به این گاو چیزی نمی‌دم.

- باراک تو دوباره از سر جات بلند شدی؟ از تو بچه باهوش مودب انتظار نداشتم، روزولتو ببین چقدر ساکته همین چند وقت با چرچیل و استالین رفت تهران و برگشت حالا تو یک دقیقه نمی‌تونی رو صندلیت آروم بگیری.

دالایی لاما: من می‌گم اولویت جایزه صلح نوبل با بچه‌هاست. تا وقتی این مظاهر عشق و صفا هستند چرا جایزه رو می‌دین به آدم بزرگا؟

دبیر جلسه: اه اه من نمی‌دونم کی به تو چندش جایزه داد ملاله پاشو با پشت دست بکوب دهنش.

- بشینید دیگه، وقت نداریم، الان صلح نوبل خانما رو بورسه ببینید از خانما کیا تو زندانن؟ 

منشی جلسه: آقا چجوری بین ۱۵۳ هزار نفر یک نفر پیدا کنیم؟ می‌خواید خوشگلاشو سوا کنم؟

دبیر جلسه: احمق نگفتم آمریکایی یه دونه از این خاورمیانه‌ای‌ها پیدا کن، موهاش افشون باشه کافیه انتخاب دختر شایسته که نیست.

آنگ سان سون چی: من برم میانمار افشون کنم برات، بازم بهم جایزه میدین؟

رئیس جلسه: نه بابا همون یکبارم که دادم وجدان درد دارم، این شارون یکسره پشت در اتاقمه حق صبرا و شتیلاشو می‌خواد. میگه من بیشتر مسلمون کشتم.

منشی جلسه: آقا همون موفریه مسیح خوب بودا.

رئیس جلسه: اوه اوه این مسیح که نه، اولا که زندانی نیست، بر فرض تحویلشم بدیم زندانیش کنن، قدم برمیداره برامون فاکتور می‌کنه. 

منشی جلسه: آقا این موافشونه نرگس محمدی هم خوبه‌ها؟

شیرین عبادی: عه مگه ستایشم کشف حجاب کرد؟ برم استوری کنم.

منشی جلسه: نه بابا اون یکی نرگس محمدی!

شیرین عبادی: ایشش حالا ۲ روز تو زندان بوده دیگه جایزه دادن نداره، وقتی آزاد شد خودم وزنش کردم ۴۰ کیلو اضافه کرده بود والا ما تو خونمون اینجوری نمی‌خوریم که اون توی زندان لمبوند. 

ابوبکر البغدادی: دنیا داره جای خطرناکی میشه، ما با این همه افتخار صلح تخمه می‌شکونیم ببین دوتا زپرتی دارن جایزه می‌گیرند.

آلفرد نوبل: آقا آرمان‌های منو زیر پا نگذارین، چه وضعی شده‌ها، حالا که قراره این انتخاب بشه منم فندکو می‌گیرم زیر این دینامیت...

• ختم جلسه...

در وحشت آژیرهای اضطراری

سگیونیان هستند از هر سو فراری

 

با بودن سامانه تاپ دفاعی

موشک سرازیر است آنجا بیست چاری

 

از هر طرف توی خیابان‌های غصبی

خون کثیف قوم سگیون است جاری

 

پوشک شده نایاب، چون شدت گرفته

در ارتشی‌ها مشکل بی‌اختیاری

 

گردند بارکامیون‌های زباله

سگیونیان مضطرب گاری به گاری

 

با عمه سرهنگ سگیونی گرفته

رزمنده‌ای عکسی، بماند یادگاری

 

شد جلوه پوشالی آنان شکسته

افتاده از توفان الاقصی به خواری

 

با دیدن توفان کوبنده، بلند است

از ارتش وحشت زده، فریاد زاری

 

این دستگرمی بود تازه، پس بترسید

از موقعی که هست وقت مشت کاری

 

آن‌کس که به مظلوم داده وعده فتح

بر جمع حزب‌الله خواهد داشت یاری

پرتاب به سویت شده تیری که بمیری

افتاده‌ای اصلا به مسیری که بمیری

 

صهیون سیه‌بخت که بی‌واهمه کشتی

این‌بار تو باید بپذیری که بمیری

 

توفان الاقصی شکمت را بشکافد

اینگونه مگر یاد بگیری که بمیری

 

در حال فراری، تو مگر غول نبودی!

از ترس چنان خرد و خمیری که بمیری

 

این آتش افروخته، سجیل خدایی است

تا اینکه بمیری که بمیری که بمیری

شماره: ۶/۹/۶۵۸۶۶۹

تاریخ: 2023/10/8

پیوست: اتوبوس

ارجحیت: آنی

طبقه‌بندی: به کلی سرّی

«به نام دیوار ندبه»

به: کلیه شبکه‌های تلویزیونی و واحدهای رسانه‌ای

از: دفتر نخست وزیری اسرائیل

با سلام، با توجه به شرایط جنگی کنونی و بی‌نظمی اجتماعی (شیر داخل شیر بودن وضعیت شهرک‌های صهیونیستی) به دلیل حمله یهویی فلسطینیان، موارد ذیل جهت فرهنگ‌سازی، اِعمال رسانه‌ای و اطلاع‌رسانی فوری به شهرک‌نشینان ابلاغ می‌گردد:

1- نمایش اسلوموشن صحنه‌های فرار شهرک‌نشینان به پناهگاه، همراه با زیرصدای موسیقی تیتراژ «آن‌شرلی با موهای قرمز» به جهت تأثیرگذاری بیشتر در مخاطب و همگام‌سازی جمله «آن! تکرار غریبانه فرارهایت چگونه گذشت؟» با تصاویر مذکور، جهت لذت‌بخش کردن بستن فِلِنگ. 

2- تولید برنامه‌های هنری در شبکه طویلوت تاپالانوت، حول محور جمله معروف «ناتانائیل! ای کاش عظمت در نگاه تو باشد، نه در آنچه بدان می‌نگری.» شهرک‌نشینان باید در شرایط جنگی کنونی، با این نگاه آمیخته شوند. هر جایی می‌تواند عظمت و زیبایی خود را داشته باشد. اینجا نشد، بازگشت به قاره سرسبز و زیبای اروپا نیز می‌تواند باشکوه و باعظمت باشد.

3- روشنگری روزافزون در مورد هدف ساخت دیوار حائل، که برای پرورش شهرک‌نشینان ورزشکار و جابه‌جایی رکورد جهانی در رشته ورزشی پرش با نیزه بوده است و نه چیز دیگر. لذا گذشتن فلسطینیان با پاراگلایدر از روی آن، خدشه‌ای به این هدف غیرسیاسی، وارد نمی‌کند.

4- آگاهی بخشی به جامعه در این خصوص که باز نکردن در به روی غریبه‌ها تا اطلاع ثانوی بدون محدودیت سنی اعمال شود (مگر در صورت دیدن دست‌ها از زیر در یا آیفون تصویری و اطمینان حاصل کردن از عدم همراه داشتن آرپی‌جی).

۵- ابلاغ به همه خبرنگاران واحد‌های خبری، تا هنگام به صدا‌ درآمدن آژیر خطر، جلوی دوربین از هرگونه فرار واضح، اکیداً خودداری نموده و حتی الامکان با جملاتی نظیر؛ «من برم آب بخورم بیام»، «دارن منو صدا می‌کنن»، «آخ‌آخ دستشوییم گرفت» و غیره، جهت القای امنیت روز افزون در سایه دولت صهیونیستی تلاش کنند.

۶- القای «ازدحام نکنید. اتوبوس زیاده. برای همه جا هست. بابا برو تو اتوبوس بعدی و...» به شهرک‌نشینان در حال فرار جهت جلوگیری از بی‌نظمی و کاهش خر داخل خر بودن وضع جامعه.

 

رونوشت: شبکه اینترنشنال جهت ابلاغ بند 5 به صورت ویژه به خبرنگاران و تذکر جدی در خصوص استفاده دائمی از پوشک‌های باکیفیت هنگام ضبط گزارش.

                  امضا                       

                  رئیس دفتر نخست وزیری اسرائیل